26.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 313/32

—

stwierdzenie nieważności art. 1, 2 i 3 decyzji Komisji C(2013) 3803 final z dnia 19 czerwca 2013 r. w sprawie COMP/39226 — Lundbeck w zakresie, w jakim dotyczą one Arrow; lub

—

tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 2 decyzji Komisji C(2013) 3803 final z dnia 19 czerwca 2013 r. w sprawie COMP/39226 — Lundbeck w zakresie, w jakim Komisja nakłada w nim grzywnę na Arrow za porozumienia brytyjskie i duńskie; lub

—

tytułem dalszego żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 2 decyzji Komisji C(2013) 3803 final z dnia 19 czerwca 2013 r. w sprawie COMP/39226 — Lundbeck w zakresie, w jakim Komisja nakłada w nim grzywnę na Arrow za duńskie porozumienie i, w konsekwencji, obniżenie nałożonej grzywny; lub

—

tytułem ostatniego żądania ewentualnego, obniżenie kwoty grzywny nałożonej zgodnie z art. 2 decyzji Komisji C(2013) 3803 final z dnia 19 czerwca 2013 r. w sprawie COMP/39226 — Lundbeck; oraz

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1)

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja naruszyła istotne wymogi proceduralne przy wydawaniu zaskarżonej decyzji, (i) nie wszczynając postępowania i nie prowadząc dochodzenia w rozsądnym terminie, (ii) nie udzielając dostępu do akt sprawy w odpowiednim terminie i we właściwy sposób oraz (iii) nie formułując uzupełniającego pisma w sprawie przedstawienia zarzutów.

2)

Zarzut drugi dotyczący okoliczności, że Komisja nie wykazała w wymagany prawem sposób, iż Arrow i Lundbeck byli potencjalnymi konkurentami, w chwili gdy zawarli każde z porozumień.

3)

Zarzut trzeci dotyczący okoliczności, że Komisja nie wykazała w wymagany prawem sposób, iż każde z porozumień miało na celu ograniczenie konkurencji niezgodne z art. 101 TFEU.

4)

Zarzut czwarty dotyczący okoliczności, że Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności, zasadę nullum crimen nulla poena sine lege i zasadę pewności prawa, nakładając grzywnę na Arrow.

5)

Zarzut piąty, podniesiony tytułem ewentualnym, dotyczący okoliczności, że Komisja niesłusznie uznała porozumienie brytyjskie i porozumienie duńskie za jednolite i ciągłe naruszenie art. 101 TFEU i naruszyła art. 25 rozporządzenia 1/2003 (1), nakładając grzywnę na Arrow za duńskie porozumienie po upływie terminu przedawnienia w zakresie nałożenia grzywien.

6)

Zarzut szósty, podniesiony w dalszej kolejności, dotyczący okoliczności, że Komisja popełniła błędy przy obliczaniu kwoty grzywny, nakładając kwotę grzywny, która jest nieproporcjonalna do wagi zarzuconych naruszeń art. 101 TFEU.