(1)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2001/95/WE produkt należy uznać za bezpieczny w zakresie zagrożeń i kategorii zagrożeń objętych odnośnymi normami krajowymi, jeżeli spełnia on dobrowolne normy krajowe będące transpozycją norm europejskich, do których Komisja opublikowała odniesienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, zgodnie z art. 4 wymienionej dyrektywy.

(2)

W dniu 25 marca 2008 r. Komisja przyjęła decyzję 2008/264/WE (2) w sprawie uwzględnienia wymogów bezpieczeństwa w europejskich normach dotyczących papierosów.

(3)

Pismem M/425 z dnia 27 czerwca 2008 r. Komisja zwróciła się do CEN z wnioskiem o opracowanie norm europejskich dotyczących wymagań w zakresie ochrony przeciwpożarowej w odniesieniu do papierosów. Na podstawie tego wniosku CEN przyjął normę EN ISO 12863:2010 „Standardowa metoda pomiaru zdolności zapłonu papierosów” i zmianę tej normy – EN ISO 12863: 2010/A1:2016. Odniesienie do normy i jej zmian zostało opublikowane w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2019/1698 (3). W celu zapewnienia poprawnego i spójnego stosowania normy EN ISO 12863:2010 zmienionej normą EN ISO 12863:2010/A1:2016 oraz wprowadzenia korekt technicznych CEN przyjął sprostowanie EN ISO 12863: 2010/AC:2011. Norma EN ISO 12863:2010 zmieniona EN ISO 12863:2010/A1:2016 i sprostowana w EN ISO 12863:2010/AC:2011 jest zgodna z ogólnym wymogiem bezpieczeństwa określonym w dyrektywie 2001/95/WE. Należy zatem opublikować odniesienie do sprostowania EN ISO 12863:2010/AC:2011 w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wraz z odniesieniem do normy EN ISO 12863:2010 i jej zmianą EN ISO 12863:2010/A1:2016.

(4)

W dniu 2 lipca 2010 r. Komisja przyjęła decyzję 2010/376/UE (4) w sprawie wymogów bezpieczeństwa, które muszą spełniać normy europejskie dotyczące niektórych produktów w przestrzeni sypialnej dzieci.

(5)

Pismem M/497 z dnia 20 października 2011 r. Komisja zwróciła się do CEN z wnioskiem o opracowanie norm europejskich dotyczących bezpieczeństwa artykułów do pielęgnacji dzieci, których dotyczą zagrożenia związane z miejscami sypialnymi (obszar zagrożeń 2), w szczególności materacy łóżeczkowych, osłon na łóżeczka, łóżeczek podwieszanych dla dzieci, pościeli dziecięcej oraz śpiworków dla dzieci.

(6)

Na podstawie wniosku M/497 CEN przyjął normę EN 16890:2017 „Meble dla dzieci – Materace do łóżeczek – Wymagania bezpieczeństwa i metody badań”. Norma EN 16890:2017 jest zgodna z ogólnym wymogiem bezpieczeństwa przewidzianym w dyrektywie 2001/95/WE. Odniesienie do niej należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(7)

W dniu 6 stycznia 2010 r. Komisja przyjęła decyzję 2010/9/UE (5) w sprawie wymogów bezpieczeństwa, jakie muszą spełniać europejskie normy dotyczące krzesełek do kąpieli, akcesoriów kąpielowych oraz wanienek i stelaży przeznaczonych dla niemowląt i dzieci.

(8)

Pismem M/464 z dnia 3 maja 2010 r. Komisja zwróciła się do CEN z wnioskiem o opracowanie norm europejskich w celu przeciwdziałania głównym zagrożeniom bezpieczeństwa w sektorze artykułów do pielęgnacji dzieci, ze względu na ryzyko utonięcia (obszar zagrożeń 1), w szczególności w związku z korzystaniem z krzesełek do kąpieli, akcesoriów kąpielowych oraz wanienek i stelaży.

(9)

Na podstawie wniosku M/464 CEN przyjął normę EN 17022: 2018 „Artykuły do pielęgnacji dzieci – Akcesoria kąpielowe – Wymagania bezpieczeństwa i metody badań”. Norma EN 17022:2018 jest zgodna z ogólnym wymogiem bezpieczeństwa przewidzianym w dyrektywie 2001/95/WE. Odniesienie do niej należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(10)

Na podstawie wniosku M/464 CEN przyjął normę EN 17072:2018 „Artykuły do pielęgnacji dzieci – Wanienki, stelaże i elementy zestawów akcesoriów kąpielowych – Wymagania bezpieczeństwa i metody badań”. Norma EN 17072:2018 jest zgodna z ogólnym wymogiem bezpieczeństwa przewidzianym w dyrektywie 2001/95/WE. Odniesienie do niej należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(11)

W dniu 24 lipca 2011 r. Komisja przyjęła decyzję 2011/476/UE (6) w sprawie uwzględnienia w europejskich normach dotyczących stacjonarnego sprzętu treningowego wymogów bezpieczeństwa.

(12)

Pismem M/506 z dnia 5 września 2012 r. Komisja zwróciła się do CEN z wnioskiem o opracowanie norm europejskich w celu przeciwdziałania głównym zagrożeniom związanym ze stacjonarnym sprzętem treningowym zgodnie z wymogami bezpieczeństwa. Na podstawie tego wniosku CEN przyjął normę EN ISO 20957-9: 2016 „Stacjonarny sprzęt treningowy – Część 9: Trenażery eliptyczne, dodatkowe szczególne wymagania bezpieczeństwa i metody badań (ISO 20957-9:2016)”, odniesienie do której zostało opublikowane w decyzji wykonawczej (UE) 2019/1698.

(13)

Biorąc pod uwagę najnowszą wiedzę, CEN dokonał przeglądu normy EN ISO 20957-9:2016. W wyniku tego przeglądu przyjęto zmianę EN ISO 20957-9: 2016/A1: 2019 „Stacjonarny sprzęt treningowy – Część 9: Trenażery eliptyczne, dodatkowe szczególne wymagania bezpieczeństwa i metody badań – Zmiana 1 (ISO 20957-9:2016/Amd 1:2019)”. Norma EN ISO 20957-9:2016, zmieniona EN ISO 20957-9:2016/A1:2019, jest zgodna z ogólnym wymogiem bezpieczeństwa przewidzianym w dyrektywie 2001/95/WE. Należy zatem opublikować odniesienie do zmiany EN ISO 20957-9: 2016/A1:2019 w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wraz z odniesieniem do normy EN ISO 20957-9:2016.

(14)

Odniesienia do norm europejskich przyjętych w celu wsparcia dyrektywy 2001/95/WE opublikowane są w decyzji wykonawczej (UE) 2019/1698. W celu zagwarantowania, że odniesienia do norm europejskich sporządzonych w celu wsparcia dyrektywy 2001/95/WE będą wymienione w jednym akcie prawnym, w decyzji wykonawczej (UE) 2019/1698 należy uwzględnić odpowiednie odniesienia do nowych norm, zmian i korekt norm.

(15)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2019/1698.

(16)

Zgodność z odpowiednimi normami krajowymi transponującymi normę europejską, do której odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, daje domniemanie bezpieczeństwa w odniesieniu do zagrożeń i kategorii zagrożeń objętych odpowiednią normą krajową od dnia publikacji odniesienia do normy europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsza decyzja powinna zatem wejść w życie w dniu jej opublikowania.

(17)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego dyrektywą 2001/95/WE,