„Artykuł 10

1.   Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas dokonywania transakcji z podmiotami zarejestrowanymi w Libii lub podlegającymi jurysdykcji Libii oraz osobami fizycznymi i podmiotami działającymi w ich imieniu lub pod ich kierunkiem oraz podmiotami będącymi ich własnością lub przez nie kontrolowanymi, w celu zapobiegania transakcjom, które mogłyby przyczyniać się do przemocy i użycia siły wobec ludności cywilnej.

2.   Sprzedaż, dostawa, przekazywanie lub wywóz do Libii przez obywateli państw członkowskich lub przez terytoria tych państw lub z wykorzystaniem statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, określonych jednostek pływających i silników, które mogą być wykorzystane do przemytu migrantów i handlu ludźmi, wymaga zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego bez względu na to, czy produkty te pochodzą z jego terytorium.

3.   Właściwe organy państw członkowskich nie udzielają zezwolenia na sprzedaż, dostawę, przekazywanie lub wywóz przedmiotów, o których mowa w ust. 2, jeżeli mają podstawy do tego, by uważać, że przedmioty te zostałyby wykorzystane do przemytu migrantów i do handlu ludźmi.

4.   Ust. 2 nie ma zastosowania do sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu dokonywanych przez organy państw członkowskich na rzecz rządu Libii.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych przedmiotów, które mają zostać objęte niniejszym artykułem.”.