17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/41

—

primair, gedeeltelijke nietigverklaring van het besluit van de Europese Commissie van 2 februari 2017 betreffende de steunregeling SA.26763 2014/C (ex 2012/NN) die Frankrijk tot uitvoering heeft gebracht ten behoeve van de ondernemingen voor vervoer per bus in de regio Ile-de-France, voor zover in artikel 1 van dat besluit wordt verklaard dat de steunregeling „onrechtmatig” tot uitvoering is gebracht, ofschoon het ging om een bestaande steunregeling;

—

subsidiair, gedeeltelijke nietigverklaring van het besluit van de Europese Commissie van 2 februari 2017 betreffende de steunregeling SA.26763 2014/C (ex 2012/NN) die Frankrijk tot uitvoering heeft gebracht ten behoeve van de ondernemingen voor vervoer per bus in de regio Ile-de-France, voor zover in artikel 1 van dat besluit wordt verklaard dat de regionale steunregeling „onrechtmatig” tot uitvoering is gebracht, voor de periode vóór 25 november 1998;

—

verwijzing van de Europese Commissie in alle kosten.

1.

Eerste, primair aangevoerde, middel: de betrokken regionale steunregeling is niet onrechtmatig tot uitvoering gebracht, aangezien zij niet was onderworpen aan de verplichting tot voorafgaande aanmelding. De regionale steunregeling is immers een bestaande steunregeling in de zin van artikel 108, lid 1, VWEU en artikel 1, onder b), en hoofdstuk VI van verordening (EU) 2015/1589 van de Raad van 13 juli 2015 tot vaststelling van nadere bepalingen voor de toepassing van artikel 108 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (PB 2015, L 248, blz. 9) (hierna: „verordening 2015/1589”). Volgens de op de bestaande steunregelingen toepasselijke bepalingen is de tenuitvoerlegging van dergelijke regelingen niet onrechtmatig, daar de Commissie in voorkomend geval slechts dienstige maatregelen kan voorschrijven om deze in de toekomst te doen evolueren of te doen verdwijnen.

2.

Tweede, subsidiair aangevoerde, middel: de betrokken steunregeling vormde geen bestaande steunregeling. Volgens de verzoekende partijen is het bestreden besluit onrechtmatig voor zover de Commissie daarin heeft geoordeeld dat de verjaringstermijn van tien jaar was gestuit door een beroep dat het Syndicat autonome des transporteurs de voyageurs (hierna: „SATV”) bij de nationale rechter had ingesteld. Volgens artikel 17 van verordening 2015/1589 wordt de verjaringstermijn van tien jaar immers slechts gestuit door een maatregel van de Commissie of van een op verzoek van de Commissie handelende lidstaat. De verzoekende partijen betogen dan ook dat het door het SATV bij de nationale rechter ingestelde beroep geen maatregel is die de verjaringstermijn stuit in de zin van die bepaling.