14.8.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 221/19

—

het arrest van het Hof te vernietigen

—

de beschikking van EMSA tot afwijzing van rekwirantes offerte in aanbestedingsprocedure EMSA C-1/01/04 en tot gunning van de opdracht aan een andere inschrijver, nietig te verklaren

—

EMSA te verwijzen in de proceskosten en de andere kosten die rekwirante heeft gemaakt in verband met het oorspronkelijke beroep, zelfs als de hogere voorziening wordt afgewezen, en in de kosten van de hogere voorziening, indien zij wordt toegewezen

Rekwirante stelt in de eerste plaats dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door een onjuiste uitlegging te geven aan het Financieel Reglement (1), de uitvoeringsvoorschriften en richtlijn 92/50 (2), en in het bijzonder artikel 97 van het Financieel Reglement, artikel 138 van de uitvoeringsvoorschriften en artikel 17, lid 1, van richtlijn 92/50.

Rekwirante betoogt in de tweede plaats dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door in punt 178 van zijn arrest te oordelen dat, aangezien ED diepgaande kennis van het bestek had, zij daaruit de relatieve voordelen van de gekozen inschrijver kon afleiden. Het Gerecht lijkt hiermee impliciet toe te geven dat de door de aanbestedende dienst verstrekte informatie beperkt was. In plaats van echter de litigieuze beschikking nietig te verklaren, geeft het Gerecht een nieuwe en geheel onjuiste uitlegging aan de motiveringsplicht, aangezien het die verbindt aan de persoonlijke kwaliteiten van de geadresseerde van die beschikking.

Bovendien gaat het Gerecht uit van een verkeerde veronderstelling aangezien rekwirante niet is staat was (en dat tot op heden nog niet is) om de relatieve voordelen (zo die er al zijn) van de gekozen inschrijver te kennen, met name omdat het Gerecht in de motivering van zijn arrest onvoldoende aanwijzingen geeft om daaruit af te leiden welke dat zijn.

Rekwirante meent in de derde plaats dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door met betrekking tot het middel inzake de kennelijk onjuiste beoordeling te verklaren dat rekwirante zich beperkt tot algemene stellingen en niet aantoont of en hoe de vermeende tekortkomingen de einduitslag van de beoordeling van de offertes hebben beïnvloed. Het Gerecht lijkt zichzelf tegen te spreken door het middel inzake een ontoereikende motivering af te wijzen, en tegelijkertijd van ED te verlangen dat zij „gedetailleerd” aantoont hoe de vermeende tekortkomingen tot uiting komen in het verslag van het evaluatiecomité.