a)

Bemonsteringsplan:

Bij het opstellen van hun bemonsteringsplan op slachthuisniveau voor de inhoud van de blindedarm houden de lidstaten rekening met de technische specificaties van de EFSA inzake aselecte bemonstering voor de geharmoniseerde bewaking van antimicrobiële resistentie bij zoönotische en commensale bacteriën (1).

Bij het opstellen van hun bemonsteringsplan op slachthuisniveau voor neusmonsters van mestvarkens houden de lidstaten rekening met de technische specificaties van de EFSA voor een vergelijkende studie naar de prevalentie van methicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA) bij varkens (2).

De lidstaten zorgen voor een proportionele gestratificeerde bemonstering in slachthuizen die ten minste 60 % van de specifieke binnenlandse dierpopulatie in de lidstaten verwerken, met een gelijkmatige verdeling van de genomen monsters over de monitoringperiode en, voor zover mogelijk, een randomisatie van de bemonsteringsdagen van elke maand. De monsters worden genomen van gezonde dieren die zijn bemonsterd uit aselect bepaalde epidemiologische eenheden. De epidemiologische eenheid voor slachtkuikens en mestkalkoenen is het koppel. De epidemiologische eenheid voor mestvarkens en runderen jonger dan één jaar is de ter slacht aangeboden partij.

Per jaar mag uit dezelfde epidemiologische eenheid slechts één monster van de inhoud van de blindedarm worden genomen. Elk monster van de inhoud van de blindedarm wordt genomen van een aselect uit de epidemiologische eenheid genomen karkas. Voor slachtkuikens moet elk monster van de inhoud van de blindedarm echter worden genomen van tien aselect uit de epidemiologische eenheid genomen karkassen.

Per jaar moeten twintig neusmonsters worden genomen van twintig verschillende varkens die aselect uit dezelfde epidemiologische eenheid worden genomen. Deze monsters worden gebundeld in vier samengestelde groepen van vijf monsters. Indien de epidemiologische eenheid uit minder dan twintig varkens bestaat, worden alle varkens van deze epidemiologische eenheid bemonsterd en worden de resulterende monsters zo gelijkmatig mogelijk gebundeld om de vier samengestelde groepen van monsters te vormen. De monsters worden genomen na bedwelming van de varkens, maar vóór het broeien van de karkassen.

Het aantal te nemen monsters per slachthuis moet worden vastgesteld naar rato van de jaarlijkse doorvoer door elk in het bemonsteringsplan opgenomen slachthuis.

b)

Bemonsteringsgrootte:

Om het in punt 4.1 vereiste minimumaantal bacterie-isolaten op antimicrobiële gevoeligheid te testen, nemen de lidstaten jaarlijks een voldoende aantal monsters als bedoeld in punt 1, a), ii) en iii), punt 1, b), en punt 1, c), i) tot en met iv), door rekening te houden met de geschatte prevalentie van de in de betrokken dierpopulatie gemonitorde bacteriesoorten.

Indien van de gemonitorde bacteriesoorten bekend is dat de prevalentie ervan in de betrokken dierpopulatie minder dan of gelijk aan 30 % is, indien de prevalentie in het eerste jaar van de monitoring niet bekend is of indien het aantal epidemiologische eenheden dat voor bemonstering beschikbaar is, niet voldoende groot is om herhaaldelijke bemonstering van dezelfde eenheden te voorkomen, kunnen de lidstaten bij wijze van afwijking van de eerste alinea van dit punt beslissen om het jaarlijks aantal te nemen monsters tot 300 te beperken. Dit jaarlijkse aantal kan voor elke specifieke combinatie van bacterie-isolaten/dierpopulaties verder worden verlaagd tot 150 indien de lidstaten een jaarlijkse nationale productie hebben van minder dan 100 000 ton vlees van slachtkuikens, minder dan 100 000 ton kalkoenvlees, minder dan 100 000 ton varkensvlees of minder dan 50 000 ton rundvlees. De lidstaten die gebruikmaken van de mogelijkheid om het jaarlijkse aantal monsters te beperken, baseren hun besluit op schriftelijk bewijsmateriaal, zoals de resultaten van onderzoeken, en leggen dit bewijs voor aan de Commissie alvorens voor het eerst een beperkte bemonstering toe te passen.

De lidstaten nemen jaarlijks ten minste 300 monsters van elke in punt 1, d), i) tot en met iv), genoemde dierpopulatie. Lidstaten die een jaarlijkse nationale productie hebben van minder dan 100 000 ton vlees van slachtkuikens, minder dan 100 000 ton kalkoenvlees, minder dan 100 000 ton varkensvlees of minder dan 50 000 ton rundvlees, kunnen bij wijze van afwijking van die vereiste beslissen om ten minste 150 in plaats van 300 monsters te nemen voor elke specifieke betrokken dierpopulatie.

De lidstaten moeten jaarlijks voldoende epidemiologische eenheden van de in punt 1, f), bedoelde dierpopulatie bemonsteren om een nauwkeurige schatting te kunnen maken van de prevalentie van MRSA in hun binnenlandse populatie van mestvarkens. Daartoe gebruiken zij de berekeningsformules voor het aantal te bemonsteren slachtpartijen, zoals vermeld in de technische specificaties van de EFSA voor een vergelijkende studie naar de prevalentie van methicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA) bij varkens (3).”.