0)

“activiteitsgegevens”: de hoeveelheid brandstoffen of materialen die verbruikt of geproduceerd worden in een proces, voor zover relevant voor de rekenmethode, uitgedrukt in terajoule, massa in ton of voor gassen als volume in kubieke meter normaal, naargelang van het geval;

1)

“activiteitsniveau”: de hoeveelheid geproduceerde goederen (uitgedrukt in MWh voor elektriciteit, of in ton voor andere goederen) binnen de grenzen van een productieproces;

2)

“verslagperiode”: een door de exploitant van een installatie gekozen periode als referentie voor de bepaling van ingebedde emissies;

3)

“bronstroom”: een van de volgende zaken:

4)

“emissiebron”: een afzonderlijk aanwijsbaar deel van een installatie of proces binnen een installatie vanwaaruit de relevante broeikasgassen vrijkomen;

5)

“onzekerheid”: een parameter, gerelateerd aan het resultaat van de bepaling van een grootheid, die de spreiding karakteriseert van de waarden die redelijkerwijs kunnen worden toegekend aan een bepaalde grootheid, met inbegrip van de effecten van de systematische en toevalsfactoren, uitgedrukt als een percentage, en die een betrouwbaarheidsinterval rond de gemiddelde waarde beschrijft dat 95 % van de geschatte waarden omvat, rekening houdend met de eventuele asymmetrie van de verdeling van die waarden;

6)

“berekeningsfactoren”: calorische onderwaarden, emissiefactoren, voorlopige emissiefactoren, oxidatiefactoren, conversiefactoren, koolstofgehalten of biomassafracties;

7)

“verbrandingsemissies”: de uitstoot van broeikasgassen die plaatsvindt bij de exotherme reactie van een brandstof met zuurstof;

8)

“emissiefactor”: de gemiddelde uitstoot van een broeikasgas gerelateerd aan de activiteitsgegevens van een bronstroom, aangenomen dat sprake is van volledige oxidatie bij verbranding en volledige conversie bij alle andere chemische reacties;

9)

“oxidatiefactor”: de verhouding tussen koolstof die als gevolg van verbranding tot CO2 is geoxideerd, en de totale hoeveelheid in de brandstof aanwezige koolstof, uitgedrukt als fractie, waarbij in de atmosfeer uitgestoten koolstofmonoxide (CO) wordt beschouwd als molair equivalente hoeveelheid CO2;

10)

“conversiefactoren”: de verhouding van koolstof die als CO2 is uitgestoten tot de totale koolstofhoeveelheid die aanwezig is in de bronstroom, voordat het uitstootproces aanvangt, uitgedrukt als fractie, waarbij in de atmosfeer uitgestoten CO wordt beschouwd als de molair equivalente hoeveelheid CO2;

11)

“nauwkeurigheid”: de mate van overeenstemming tussen het resultaat van een meting en de echte waarde van een bepaalde grootheid of een referentiewaarde die met behulp van internationaal aanvaarde en traceerbare kalibratiematerialen en standaardmethoden empirisch is bepaald, rekening houdend met zowel toevals- als systematische factoren;

12)

“kalibratie”: de reeks handelingen waarbij onder gespecificeerde voorwaarden het verband wordt vastgesteld tussen de waarden die worden aangegeven door een meetinstrument of meetsysteem, of de waarden belichaamd in een materiële maatstaf of een referentiemateriaal, en de overeenkomstige waarden welke een grootheid aanneemt in een referentiestandaard;

13)

“conservatief”: gebaseerd op een nader omschreven reeks aannames die garanderen dat emissies niet worden onderschat of de productie van warmte, elektriciteit of goederen niet wordt overschat;

14)

“biomassa”: de biologisch afbreekbare fractie van producten, afvalstoffen en residuen van biologische oorsprong uit de landbouw, met inbegrip van plantaardige en dierlijke stoffen, de bosbouw en aanverwante bedrijfstakken, met inbegrip van de visserij en de aquacultuur, alsmede de biologisch afbreekbare fractie van afval, met inbegrip van industrieel en huishoudelijk afval van biologische oorsprong;

15)

“afval”: elke stof of elk voorwerp waarvan de houder zich ontdoet, voornemens is zich te ontdoen of zich moet ontdoen, met uitzondering van stoffen die opzettelijk zijn gewijzigd of verontreinigd om aan deze definitie te voldoen;

16)

“residu”: een stof die niet het rechtstreekse doel van een productieproces zijnde eindproduct is; het vormt geen hoofddoel van het productieproces en het proces is niet opzettelijk gewijzigd voor het produceren ervan;

17)

“van landbouw, aquacultuur, visserij of bosbouw afkomstige residuen”: residuen die rechtstreeks afkomstig zijn uit de landbouw, de aquacultuur, de visserij en de bosbouw, en die geen residuen van aanverwante bedrijfstakken of van verwerking omvatten;

18)

“wettelijke metrologische controle”: de controle door een overheidsinstantie of regelgevende instantie op de meettaken die bedoeld zijn voor het gebruiksgebied van een meetinstrument, die de lidstaten hebben voorgeschreven uit overwegingen van openbaar belang, volksgezondheid, openbare veiligheid, openbare orde, milieubescherming, belastingheffing en andere heffingen, consumentenbescherming en eerlijke handel;

19)

“gegevensstroomactiviteiten”: activiteiten die samenhangen met de verzameling en verwerking van en de omgang met de gegevens die nodig zijn om een emissieverslag op te stellen op basis van primaire brongegevens;

20)

“meetsysteem”: een volledige reeks bij elkaar behorende meetinstrumenten en andere apparatuur, zoals bemonsterings- en gegevensverwerkingsapparatuur, gebruikt voor de bepaling van variabelen zoals de activiteitsgegevens, het koolstofgehalte, de calorische waarde of de emissiefactor van broeikasgasemissies;

21)

“calorische onderwaarde”: de specifieke hoeveelheid energie die als warmte vrijkomt wanneer een brandstof of materiaal volledige verbranding ondergaat met zuurstof onder standaardomstandigheden, na aftrek van de verdampingswarmte van al het gevormde water;

22)

“procesemissies”: andere broeikasgasemissies dan verbrandingsemissies die het gevolg zijn van opzettelijke en onopzettelijke reacties tussen stoffen of hun omzetting, voor een ander primair doel dan het opwekken van warmte, onder meer door de volgende processen:

23)

“partij”: een op representatieve wijze bemonsterde en gekarakteriseerde hoeveelheid brandstof of materiaal die hetzij in één keer, hetzij continu gedurende een bepaald tijdsverloop wordt overgebracht;

24)

“gemengde brandstof”: een brandstof die zowel biomassa als fossiele koolstof bevat;

25)

“gemengd materiaal”: materiaal dat zowel biomassa als fossiele koolstof bevat;

26)

“voorlopige emissiefactor”: de veronderstelde totale emissiefactor van een brandstof of materiaal op basis van het koolstofgehalte van de biomassafractie en de fossiele fractie vóór vermenigvuldiging met de fossiele fractie om tot de emissiefactor te komen;

27)

“fossiele fractie”: de verhouding van fossiele en anorganische koolstof tot het totale koolstofgehalte van een brandstof of materiaal, uitgedrukt als fractie;

28)

“biomassafractie”: de verhouding tussen koolstof afkomstig uit biomassa en het totale koolstofgehalte van een brandstof of materiaal, uitgedrukt als fractie;

29)

“continue emissiemeting”: een reeks handelingen die ten doel heeft de waarde van een grootheid te bepalen door middel van periodieke metingen, waarbij hetzij metingen in de schoorsteen, hetzij een extractieprocedure met een nabij de schoorsteen aangebracht meetinstrument worden gebruikt; hieronder vallen niet de methoden die gebaseerd zijn op metingen van monsters die individueel aan de schoorsteen worden onttrokken;

30)

“inherent CO2”: dat deel uitmaakt van een bronstroom;

31)

“fossiele koolstof”: anorganische en organische koolstof die geen biomassa is;

32)

“meetpunt”: de emissiebron waarvoor continue emissiemeetsystemen (CEMS) worden gebruikt voor de meting van de emissies, of de dwarsdoorsnede van een pijpleidingsysteem waarvoor CO2-stroom is bepaald met gebruikmaking van continue meetsystemen;

33)

“diffuse emissies”: ongeregelde of onbedoelde emissies uit niet-gelokaliseerde bronnen of bronnen die te divers of te klein zijn om afzonderlijk gemonitord te worden;

34)

“standaardomstandigheden”: een temperatuur van 273,15 K en een druk van 101 325 Pa ter bepaling van een kubieke meter normaal (Nm3);

35)

“proxygegevens”: jaarlijkse waarden die empirisch gestaafd zijn of afgeleid uit erkende bronnen en die een exploitant gebruikt ter vervanging van vastgestelde gegevens om volledige rapportage te waarborgen, wanneer het niet mogelijk is om alle vereiste gegevens of factoren te genereren binnen de desbetreffende monitoringmethode;

36)

“meetbare warmte”: een netto warmtestroom getransporteerd door identificeerbare pijpleidingen of leidingen met gebruik van een medium voor warmteoverdracht zoals, meer bepaald, stoom, hete lucht, water, olie, vloeibaar metaal en zouten, waarvoor een warmtemeter geïnstalleerd is of kan worden;

37)

“warmtemeter”: een thermische-energiemeter of een ander apparaat om de hoeveelheid geproduceerde thermische energie te meten en te registreren op basis van stroomvolumes en temperaturen;

38)

“niet-meetbare warmte”: alle andere warmte dan meetbare warmte;

39)

“afgas”: een gas dat onder standaardomstandigheden onvolledig geoxideerde koolstof bevat en dat het resultaat is van een van de in punt 22 genoemde processen;

40)

“productieproces”: het chemische of fysieke proces dat in delen van een installatie wordt uitgevoerd om goederen te produceren die behoren tot een geaggregeerde categorie goederen zoals gedefinieerd in tabel 1 van afdeling 2 van deze bijlage en de gespecificeerde systeemgrenzen met betrekking tot inputs, outputs en overeenkomstige emissies;

41)

“productieroute”: een specifieke technologie die in een productieproces wordt gebruikt om goederen te produceren onder een geaggregeerde categorie goederen;

42)

“gegevensverzameling”: één soort gegevens, naargelang de omstandigheden ofwel op het niveau van de installatie, ofwel het productieproces, zoals:

43)

“minimumeisen”: monitoringmethoden waarbij gebruik wordt gemaakt van de minimale inspanningen die zijn toegestaan voor het bepalen van gegevens om te resulteren in emissiegegevens die aanvaardbaar zijn voor de toepassing van Verordening (EU) 2023/956;

44)

“aanbevolen verbeteringen”: monitoringmethoden die bewezen middelen zijn om ervoor te zorgen dat gegevens nauwkeuriger zijn of minder vatbaar voor fouten dan louter toepassing van minimumvereisten, en die op vrijwillige basis kunnen worden gekozen;

45)

“onjuistheid”: weglating, onjuiste voorstelling van zaken of fout in de door de marktdeelnemer gerapporteerde gegevens, waarbij geen rekening wordt gehouden met de toelaatbare onzekerheid voor metingen en laboratoriumanalyses;

46)

“materiële onjuistheid”: een onjuistheid die volgens de verificateur, afzonderlijk of in combinatie met andere onjuistheden, het materialiteitsniveau overschrijdt of van invloed kan zijn op de manier waarop het rapport van de marktdeelnemer door de bevoegde autoriteit wordt behandeld;

47)

“redelijke mate van zekerheid”: een hoge, maar niet absolute mate van zekerheid, vervat in een formeel verificatieadvies, ten aanzien van de vraag of het geverifieerde rapport van de marktdeelnemer vrij is van materiële onjuistheden;

48)

“in aanmerking komend monitoring-, rapportage- en verificatiesysteem”: de monitoring-, rapportage- en verificatiesystemen waarbij de installatie is opgezet met het oog op een koolstofbeprijzingsregeling, of verplichte emissiemonitoringregelingen, of een emissiemonitoringregeling bij de installatie die verificatie kan omvatten door een geaccrediteerde verificateur overeenkomstig artikel 4, lid 2, van deze verordening.

—

alle processen die direct of indirect verband houden met de productieprocessen, zoals grondstofbereiding, mengen, drogen en calcinatie en rookgasreiniging;

—

CO2-emissies van de verbranding van brandstoffen en, indien relevant, van grondstoffen.

—

het branden van kalksteen en andere carbonaten in de grondstoffen, conventionele fossiele brandstoffen voor ovens, alternatieve fossiele brandstoffen voor ovens en grondstoffen, biobrandstoffen voor ovens (zoals brandstoffen uit afval), niet voor ovens gebruikte brandstoffen, niet-carbonaatkoolstof in kalksteen en schalie, of alternatieve grondstoffen zoals vliegas gebruikt in de grondstof in de oven en grondstoffen voor rookgasreiniging;

—

de aanvullende bepalingen van afdeling B.9.2 van bijlage III zijn van toepassing.

—

alle CO2-emissies van verbranding van brandstoffen, indien relevant voor het drogen van materialen.

—

cementklinker;

—

vuurvaste klei, indien in het proces gebruikt.

—

alle CO2-emissies van de verbranding van brandstoffen die direct of indirect verband houden met het proces;

—

procesemissies van carbonaten in grondstoffen, indien van toepassing, en rookgasreiniging.

—

alle processen die direct of indirect verband houden met de productie van waterstof, en rookgasreiniging;

—

alle brandstoffen die worden gebruikt in het waterstofproductieproces, ongeacht het energetisch of niet-energetisch gebruik ervan, en brandstoffen die worden gebruikt voor andere verbrandingsprocessen, waaronder de productie van heet water of stoom.

—

alle emissies van brandstofgebruik die direct of indirect verband houden met het waterstofproductieproces en van rookgasreiniging.

ofwel de directe of de indirecte emissies die zijn toegeschreven aan waterstof die gedurende de verslagperiode is geproduceerd, uitgedrukt in ton CO2;

Em total

ofwel de directe of de indirecte emissies van het hele productieproces gedurende de verslagperiode, uitgedrukt in ton CO2;

de massa zuurstof die gedurende de verslagperiode in de installatie is verkocht of gebruikt, uitgedrukt in ton;

de massa zuurstof die gedurende de verslagperiode is geproduceerd, uitgedrukt in ton;

de massa waterstof die gedurende de verslagperiode is geproduceerd, uitgedrukt in ton;

de molaire massa van O2 (31,998 kg/kmol), en

de molaire massa van H2 (2,016 kg/kmol).

—

alle emissies van brandstofgebruik die direct of indirect verband houden met het waterstofproductieproces en van rookgasreiniging.

ofwel de directe of de indirecte emissies die zijn toegeschreven aan waterstof die gedurende de verslagperiode als precursor is verkocht of gebruikt, uitgedrukt in ton CO2;

Em total

ofwel de directe of de indirecte emissies van het productieproces gedurende de verslagperiode, uitgedrukt in ton CO2;

de massa waterstof die gedurende de verslagperiode als precursor is verkocht of gebruikt, uitgedrukt in ton;

de massa waterstof die gedurende de verslagperiode is geproduceerd, uitgedrukt in ton;

de massa chloor die gedurende de verslagperiode is geproduceerd, uitgedrukt in ton;

m NaOH,prod

de massa natriumhydroxide (bijtende soda) die gedurende de verslagperiode is geproduceerd, uitgedrukt in ton, berekend als 100 % NaOH;

de massa natriumchloraat die gedurende de verslagperiode is geproduceerd, uitgedrukt in ton, berekend als 100 % NaClO3;

de molaire massa van H2 (2,016 kg/kmol);

de molaire massa van Cl2 (70,902 kg/kmol);

M NaOH

de molaire massa van NaOH (39,997 kg/kmol), en

de molaire massa van NaClO3 (106,438 kg/kmol).

—

alle brandstoffen die direct of indirect verband houden met de productie van ammoniak, en materialen die worden gebruikt voor rookgasreiniging;

—

alle brandstoffen moeten worden gemonitord, ongeacht of ze worden gebruikt als energetische of niet-energetische input;

—

wanneer biogas wordt gebruikt, zijn de bepalingen van afdeling B.3.3 van bijlage III toepassing;

—

wanneer waterstof uit andere productieroutes aan het proces wordt toegevoegd, wordt het behandeld als een precursor met eigen ingebedde emissies.

—

alle brandstoffen die direct of indirect verband houden met de productie van ammoniak, en materialen die worden gebruikt voor rookgasreiniging;

—

alle inputbrandstoffen moeten als één brandstofstroom worden gemonitord, ongeacht of ze worden gebruikt als energetische of niet-energetische input;

—

wanneer waterstof uit andere productieroutes aan het proces wordt toegevoegd, wordt het behandeld als een precursor met eigen ingebedde emissies.

—

CO2 uit alle brandstoffen die direct of indirect verband houden met de productie van salpeterzuur, en materialen gebruikt voor rookgasreiniging;

—

N2O-emissies van alle bronnen die N2O uitstoten gedurende het productieproces, met inbegrip van onbeperkte en beperkte emissies. Eventuele N2O-emissies van de verbranding van brandstoffen zijn uitgesloten van monitoring.

—

CO2 uit alle brandstoffen die direct of indirect verband houden met de productie van ureum, en materialen die worden gebruikt voor rookgasreiniging;

—

wanneer CO2 wordt ontvangen van een andere installatie als procesinput, wordt de ontvangen en niet in ureum gebonden CO2 beschouwd als een emissie, indien niet al meegeteld als emissie van de installatie waar de CO2 werd geproduceerd, volgens een in aanmerking komend monitoring-, rapportage- en verificatiesysteem.

—

gehalte aan N als ammonium (NH4 +);

—

gehalte aan N als nitraat (NO3 —);

—

gehalte aan N als ureum;

—

gehalte aan N in andere (organische) vormen.

—

CO2 uit alle brandstoffen die direct of indirect verband houden met de productie van meststoffen, zoals brandstoffen die worden gebruikt in drogers en voor het verwarmen van inputmaterialen, en materialen die worden gebruikt voor rookgasreiniging.

—

ammoniak (als 100 % ammoniak), indien in het proces gebruikt;

—

salpeterzuur (als 100 % salpeterzuur), indien in het proces gebruikt;

—

ureum, indien in het proces gebruikt;

—

gemengde meststoffen (in het bijzonder zouten die ammonium of nitraat bevatten), indien in het proces gebruikt.

—

CO2 uit procesmaterialen zoals kalksteen en andere carbonaten of koolzuurhoudende ertsen;

—

CO2 uit alle brandstoffen, inclusief cokes, afgassen zoals cokesovengas, hoogovengas of convertorgas; die direct of indirect verband houden met het productieproces, en materialen gebruikt voor rookgasreiniging.

—

CO2-emissies veroorzaakt door brandstofinput, ongeacht of deze worden gebruikt voor energetisch of niet-energetisch gebruik;

—

CO2-emissies van procesinputs zoals kalksteen en van rookgasreiniging;

—

CO2-emissies van het verbruik van elektroden of elektrodepasta’s;

—

er wordt rekening gehouden met de koolstof die achterblijft in het product of in slakken of afval, door middel van een massabalansmethode overeenkomstig afdeling B.3.2 van bijlage III.

—

CO2 uit brandstoffen en reductiemiddelen zoals cokes, cokesstof, kolen, stookolie, plastic afval, aardgas, houtafval, houtskool, alsook uit afgassen zoals cokesovengas, hoogovengas of convertorgas;

—

wanneer biogas wordt gebruikt, moet er rekening worden gehouden met de bepalingen van afdeling B.3.3 van bijlage III;

—

CO2 uit procesmaterialen zoals kalksteen, magnesiet en andere carbonaten, carbonaatertsen; materialen voor rookgasreiniging;

—

er wordt rekening gehouden met de koolstof die achterblijft in het product of in slakken of afval, door middel van een massabalansmethode overeenkomstig afdeling B.3.2 van bijlage III.

—

gesinterd erts;

—

ruwijzer of sponsijzer (direct reduced iron, DRI) uit andere installaties of productieprocessen, indien in het proces gebruikt;

—

FeMn, FeCr, FeNi, indien in het proces gebruikt;

—

waterstof, indien in het proces gebruikt.

—

CO2 uit brandstoffen en reductiemiddelen zoals cokes, cokesstof, kolen, stookolie, plastic afval, aardgas, houtafval, houtskool, afgassen uit het proces of convertorgas enz.;

—

wanneer biogas wordt gebruikt, moet er rekening worden gehouden met de bepalingen van afdeling B.3.3 van bijlage III;

—

CO2 uit procesmaterialen zoals kalksteen, magnesiet en andere carbonaten, carbonaatertsen; materialen voor rookgasreiniging;

—

er wordt rekening gehouden met de koolstof die achterblijft in het product of in slakken of afval, door middel van een massabalansmethode overeenkomstig afdeling B.3.2 van bijlage III.

—

gesinterd erts;

—

ruwijzer of sponsijzer uit andere installaties of productieprocessen, indien in het proces gebruikt;

—

FeMn, FeCr, FeNi, indien in het proces gebruikt;

—

waterstof, indien in het proces gebruikt.

—

CO2 uit brandstoffen en reductiemiddelen zoals aardgas, stookolie, afgassen uit het proces of convertorgas enz.;

—

wanneer biogas of andere vormen van biomassa worden gebruikt, moet rekening worden gehouden met de bepalingen van afdeling B.3.3 van bijlage III;

—

CO2 uit procesmaterialen zoals kalksteen, magnesiet en andere carbonaten, carbonaatertsen; materialen voor rookgasreiniging;

—

er wordt rekening gehouden met de koolstof die achterblijft in het product of in slakken of afval, door middel van een massabalansmethode overeenkomstig afdeling B.3.2 van bijlage III.

—

gesinterd erts, indien in het proces gebruikt;

—

waterstof, indien in het proces gebruikt;

—

ruwijzer of sponsijzer uit andere installaties of productieprocessen, indien in het proces gebruikt;

—

FeMn, FeCr, FeNi, indien in het proces gebruikt.

—

als het proces uitgaat van vloeibaar ruwijzer, vallen de basiszuurstofomzetter, vacuümontgassing, secundaire metallurgie, argonzuurstofontkoling/vacuümzuurstofontkoling, continugieten of blokgieten, waar relevant warmwalsen of smeden, en alle noodzakelijke hulpwerkzaamheden zoals overslaan, opnieuw verwarmen en rookgasreiniging binnen de systeemgrenzen;

—

als bij het proces gebruik wordt gemaakt van een vlamboogoven, vallen alle relevante activiteiten en eenheden, zoals de vlamboogoven zelf, secundaire metallurgie, vacuümontgassing, argonzuurstofontkoling/vacuümzuurstofontkoling, continugieten of blokgieten, waar relevant warmwalsen of smeden, en alle noodzakelijke hulpwerkzaamheden zoals overslaan, verwarmen van grondstoffen en apparaten, opnieuw verwarmen en rookgasreiniging, binnen de systeemgrenzen;

—

alleen primair warmwalsen en voorbewerken door middel van smeden om de halffabricaten van de GN-codes 7207, 7218 en 7224 te verkrijgen, vallen onder deze geaggregeerde categorie goederen; alle overige wals- en smeedprocessen vallen onder de geaggregeerde categorie goederen “ijzer- of staalproducten”.

—

CO2 uit brandstoffen zoals kolen, aardgas, stookolie, afgassen zoals hoogovengas, cokesovengas of convertorgas enz.;

—

CO2 uit procesmaterialen zoals kalksteen, magnesiet en andere carbonaten, carbonaatertsen; materialen voor rookgasreiniging;

—

er wordt rekening gehouden met de koolstof die in het proces terechtkomt via schroot, legeringen, grafiet enz. en met de koolstof die achterblijft in het product of in slakken of afval, door middel van een massabalansmethode overeenkomstig afdeling B.3.2 van bijlage III.

—

ruwijzer, sponsijzer, indien in het proces gebruikt;

—

FeMn, FeCr, FeNi, indien in het proces gebruikt;

—

ruwstaal uit andere installaties of productieprocessen indien in het proces gebruikt.

—

CO2 uit brandstoffen zoals kolen, aardgas, stookolie, alsook uit afgassen zoals hoogovengas, cokesovengas of convertorgas enz.;

—

CO2 uit het verbruik van elektroden alsmede elektrodepasta’s;

—

CO2 uit procesmaterialen zoals kalksteen, magnesiet en andere carbonaten, carbonaatertsen; materialen voor rookgasreiniging;

—

er wordt rekening gehouden met de koolstof die in het proces terechtkomt bv. in de vorm van schroot, legeringen, grafiet, en koolstof die achterblijft in het product of in slakken of afval, door middel van een massabalansmethode overeenkomstig afdeling B.3.2 van bijlage III.

—

ruwijzer, sponsijzer, indien in het proces gebruikt;

—

FeMn, FeCr, FeNi, indien in het proces gebruikt;

—

ruwstaal uit andere installaties of productieprocessen indien in het proces gebruikt.

—

binnen de systeemgrenzen vallen als één proces alle stappen van een geïntegreerde staalfabriek, van de productie van ruwijzer of sponsijzer, ruwstaal, halffabricaten tot eindproducten van staal onder de GN-codes vermeld in afdeling 2 van deze bijlage;

—

binnen de systeemgrenzen vallen de productie van ruwstaal, halffabricaten en eindproducten van staal onder de GN-codes vermeld in afdeling 2 van deze bijlage;

—

binnen de systeemgrenzen vallen de productie van eindproducten van staal vermeld onder de GN-codes vermeld in afdeling 2 van deze bijlage, uitgaande van ruwstaal, halffabricaten of andere eindproducten van staal vermeld onder de GN-codes vermeld in afdeling 2 die worden ontvangen van andere installaties of geproduceerd binnen dezelfde installatie maar volgens een apart productieproces.

—

alle productiestappen voor de productie van goederen die vallen onder de GN-codes vermeld in afdeling 2 van deze bijlage voor de geaggregeerde categorie goederen “ijzer- of staalproducten”, die nog niet vallen onder afzonderlijke productieprocessen voor ruwijzer, sponsijzer of ruwstaal, zoals vereist door de afdelingen 3.11 tot en met 3.15 van deze bijlage en zoals toegepast bij de installatie;

—

alle productiestappen die worden toegepast bij de installatie, uitgaande van ruwstaal, met inbegrip van maar niet beperkt tot: opnieuw verwarmen, opnieuw smelten, gieten, warmwalsen, koudwalsen, smeden, beitsen, nawalsen, plateren, coaten, galvaniseren, draadtrekken, snijden, lassen, afwerken.

—

Alle CO2-emissies van de verbranding van brandstoffen en procesemissies van rookgasbehandeling, gerelateerd aan productiestappen toegepast bij de installatie, met inbegrip van maar niet beperkt tot: opnieuw verwarmen, opnieuw smelten, gieten, warmwalsen, koudwalsen, smeden, beitsen, nawalsen, plateren, coaten, galvaniseren, draadtrekken, snijden, lassen en afwerken van ijzer- of staalproducten.

—

ruwstaal, indien in het proces gebruikt;

—

ruwijzer, sponsijzer, indien in het proces gebruikt;

—

FeMn, FeCr, FeNi, indien in het proces gebruikt;

—

ijzer- of staalproducten, indien in het proces gebruikt.

—

CO2-emissies van het verbruik van elektroden of elektrodepasta’s;

—

CO2-emissies van gebruikte brandstoffen (bv. voor het drogen en voorverwarmen van grondstoffen, verwarmen van elektrolysecellen, verwarmen nodig voor gieten);

—

CO2-emissies van een rookgasbehandeling, van natriumcarbonaat of kalksteen, indien relevant;

—

perfluorkoolstofemissies veroorzaakt door anode-effecten, gemonitord in overeenstemming met afdeling B.7 van bijlage III.

—

CO2-emissies van alle brandstoffen die worden gebruikt voor het drogen en voorverwarmen van grondstoffen, die worden gebruikt in smeltovens, bij de voorbehandeling van schroot zoals het verwijderen van coating en het verwijderen van olie, en de verbranding van de gerelateerde residuen, en brandstoffen die nodig zijn voor het gieten van ingots, knuppels of platen;

—

CO2-emissies van brandstoffen die worden gebruikt bij aanverwante activiteiten zoals de behandeling van slakschuim en slakwinning;

—

CO2-emissies van een rookgasbehandeling, van natriumcarbonaat of kalksteen, indien relevant.

—

ruw aluminium uit andere bronnen, indien in het proces gebruikt.

—

binnen de systeemgrenzen vallen als één proces alle stappen van een geïntegreerde aluminiumfabriek, van de productie van ruw aluminium tot halffabricaten alsook eindproducten van aluminium onder de GN-codes vermeld in afdeling 2 van deze bijlage;

—

binnen de systeemgrenzen vallen de productie van aluminiumproducten onder de GN-codes vermeld in afdeling 2 van deze bijlage, uitgaande van halffabricaten of andere aluminiumproducten onder de GN-codes vermeld in afdeling 2 die worden ontvangen van andere installaties of geproduceerd binnen dezelfde installatie maar volgens een afzonderlijk productieproces.

—

alle productiestappen voor de productie van goederen die vallen onder de GN-codes vermeld in afdeling 2 van deze bijlage voor de geaggregeerde categorie goederen “aluminiumproducten”, die nog niet vallen onder afzonderlijke productieprocessen voor ruw aluminium, zoals vereist door afdeling 3.17 van deze bijlage en zoals toegepast bij de installatie;

—

alle productiestappen toegepast bij de installatie, uitgaande van ruw aluminium, met inbegrip van maar niet beperkt tot: opnieuw verwarmen, opnieuw smelten, gieten, walsen, spuitgieten, smeden, coaten, galvaniseren, draadtrekken, snijden, lassen, afwerken.

—

alle CO2-emissies van brandstofverbruik bij processen waarbij aluminiumproducten worden gevormd, en rookgasreiniging.

—

ruw aluminium, indien in het productieproces gebruikt (behandel primair en secundair aluminium afzonderlijk, indien gegevens bekend zijn);

—

aluminiumproducten, indien in het productieproces gebruikt.

—

eventuele verbrandingsemissies en procesemissies van rookgasbehandeling.

1.

2.

3.

De ingebedde emissies van goederen worden berekend als het gemiddelde van de gekozen verslagperiode.

4.

5.

Alle voor de emissieberekeningen gebruikte parameters worden, zowel voor het berekenen als voor het rapporteren van de emissies, zo afgerond dat zij alle significante cijfers bevatten.

Specifieke directe en indirecte ingebedde emissies worden uitgedrukt in ton CO2e per ton goederen, afgerond zodat alle significante cijfers worden weergegeven, met een maximum van 5 cijfers achter de komma.

1.

Volledigheid: de monitoringmethode omvat alle parameters die nodig zijn om de ingebedde emissies van de in bijlage I bij Verordening (EU) 2023/956 vermelde goederen te bepalen volgens de methoden en formules in deze bijlage.

2.

Consistentie en vergelijkbaarheid: de monitoring en verslaglegging zijn consistent en vergelijkbaar in de tijd. Daartoe worden de geselecteerde methoden vastgelegd in een schriftelijke documentatie over de monitoringmethode, zodat de methoden consistent worden gebruikt. De methode wordt alleen gewijzigd als dit objectief gerechtvaardigd is. Relevante redenen zijn onder meer:

3.

Transparantie: monitoringgegevens worden verkregen, vastgelegd, verzameld, geanalyseerd en gedocumenteerd, met inbegrip van aannames, referenties, activiteitsgegevens, emissiefactoren, berekeningsfactoren, gegevens over ingebedde emissies van aangekochte precursoren, meetbare warmte en elektriciteit, standaardwaarden van ingebedde emissies, informatie over een koolstofprijs, en alle andere gegevens die relevant zijn voor de toepassing van deze bijlage, op een transparante manier die reproductie van de bepaling van emissiegegevens mogelijk maakt, ook door onafhankelijke derde partijen, zoals geaccrediteerde verificateurs. De documentatie omvat een overzicht van alle methodologische wijzigingen.

Gedurende ten minste vier jaar na de verslagperiode wordt bij de installatie een volledige en transparante administratie bijgehouden van alle gegevens die relevant zijn voor het bepalen van ingebedde emissies van de geproduceerde goederen, met inbegrip van de nodige ondersteunende documenten. Die gegevens kunnen aan een rapporterende aangever worden verstrekt.

4.

Nauwkeurigheid: in de gekozen methode wordt er zorg voor gedragen dat de bepaling van emissies noch systematisch, noch opzettelijk onnauwkeurig is. Elke bron van onnauwkeurigheden wordt geïdentificeerd en zo veel mogelijk beperkt. Er moeten gepaste inspanningen worden gedaan om te zorgen dat berekeningen en metingen van emissies met de maximaal haalbare nauwkeurigheid worden uitgevoerd.

Waar gegevenslacunes zijn opgetreden of naar verwachting onvermijdelijk zullen zijn, bestaan vervangende gegevens uit conservatieve schattingen. In de volgende gevallen worden emissiegegevens op conservatieve schattingen gebaseerd:

5.

Integriteit van de methode: de gekozen monitoringmethodiek geeft een redelijk vertrouwen in de betrouwbaarheid van de te rapporteren emissiegegevens. Emissies moeten worden bepaald met behulp van de passende monitoringmethoden die in deze bijlage worden beschreven. De gerapporteerde emissiegegevens mogen geen beduidende materiële onjuistheden bevatten, moeten zodanig zijn dat systematische fouten bij de selectie en presentatie van informatie worden vermeden, en moeten een betrouwbare en evenwichtige beschrijving geven van de ingebedde emissies van de in een installatie geproduceerde goederen.

6.

Facultatieve maatregelen om de kwaliteit van de te rapporteren gegevens te verbeteren, kunnen worden toegepast, met name de gegevensstroom- en controleactiviteiten in overeenstemming met afdeling H van deze bijlage.

7.

Kosteneffectiviteit: bij het kiezen van een monitoringmethode worden de verbeteringen die een grotere nauwkeurigheid opleveren, afgewogen tegen de extra kosten. De monitoring en verslaglegging van de emissies zijn daarom gericht op het behalen van de hoogst mogelijke nauwkeurigheid, tenzij dat technisch niet haalbaar is of tot onredelijke kosten leidt.

8.

Continue verbetering: regelmatig wordt nagegaan of de monitoringmethoden kunnen worden verbeterd. Indien verificatie van emissiegegevens wordt uitgevoerd, worden alle aanbevelingen voor verbeteringen binnen een redelijke termijn in de verificatieverslagen overwogen voor implementatie, tenzij de verbetering tot onredelijke kosten zou leiden of technisch niet haalbaar zou zijn.

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

De kosten voor het bepalen van een specifieke gegevensverzameling worden als onredelijk aangemerkt indien de kostenraming van de exploitant hoger is dan het voordeel van een specifieke bepalingsmethode. Hiertoe wordt het voordeel berekend door vermenigvuldiging van een verbeteringsfactor met een referentieprijs van 20 EUR per ton CO2. Voor de kosten wordt rekening gehouden met een passende waardeverminderingsperiode op basis van de economische levensduur van de apparatuur, indien van toepassing.

De verbeteringsfactor is:

In het geval van maatregelen met betrekking tot de verbetering van de monitoringmethode voor een installatie kan pas van onredelijke kosten worden gesproken vanaf een totaalbedrag van 2 000 EUR per jaar.

a)

Er wordt één enkel productieproces gedefinieerd voor elk van de geaggregeerde categorieën goederen gedefinieerd in afdeling 2 van bijlage II die relevant zijn voor de installatie.

b)

In afwijking van punt a), worden voor elke productieroute afzonderlijke productieprocessen gedefinieerd wanneer in dezelfde installatie verschillende productieroutes overeenkomstig afdeling 3 van bijlage II worden toegepast voor dezelfde geaggregeerde categorie goederen, of wanneer de marktdeelnemer vrijwillig verschillende goederen of groepen goederen selecteert voor afzonderlijke monitoring. Een meer uitgesplitste definitie van productieprocessen kan ook worden gebruikt wanneer deze in overeenstemming is met een in aanmerking komend monitoring-, rapportage- en verificatiesysteem dat van toepassing is op de installatie.

c)

In afwijking van punt a), kan de productie van precursoren en samengestelde goederen, indien ten minste een deel van de voor samengestelde goederen relevante precursoren in dezelfde installatie als de samengestelde goederen wordt geproduceerd en de respectieve precursoren niet uit de installatie worden overgedragen voor verkoop of gebruik in andere installaties, onder een gezamenlijk productieproces vallen. In dat geval vervalt de afzonderlijke berekening van ingebedde emissies van de precursoren.

d)

De volgende sectorale afwijkingen van punt a) kunnen worden toegepast:

e)

Wanneer een deel van de installatie wordt gebruikt voor de productie van goederen die niet zijn opgenomen in bijlage I bij Verordening (EU) 2023/956, is het een aanbevolen verbetering om dat deel te monitoren als één aanvullend productieproces om de volledigheid van de totale emissiegegevens van de installatie te bevestigen.

1.

Ten minste alle relevante emissiebronnen en bronstromen van broeikasgasemissies die direct of indirect verband houden met de productie van de in afdeling 2 van bijlage II vermelde goederen worden bestreken.

2.

Het is een aanbevolen verbetering om alle emissiebronnen en bronstromen van de totale installatie af te dekken, om plausibiliteitscontroles uit te voeren en om de energie- en emissie-efficiëntie van de installatie als geheel te beheersen.

3.

Alle emissies van reguliere activiteiten worden opgenomen, evenals van abnormale gebeurtenissen, waaronder opstarten, stilleggen en noodsituaties, gedurende de verslagperiode.

4.

Emissies van mobiele machines voor vervoersdoeleinden zijn uitgesloten.

1.

de op berekening gebaseerde methode (“rekenmethode”), waarbij de emissies van de bronstromen worden bepaald op basis van met behulp van meetsystemen verkregen activiteitsgegevens en aanvullende, door laboratoriumanalyses verkregen parameters of standaardwaarden. De rekenmethode kan worden geïmplementeerd volgens de standaardmethode of de massabalansmethode, of

2.

de op metingen gebaseerde methode (“meetmethode”), waarbij de emissies van emissiebronnen worden bepaald door continue meting van de concentratie van het betrokken broeikasgas in het rookgas en van het rookgasdebiet.

a)

voor welke bronstroom de standaardrekenmethode of de massabalansmethode wordt gebruikt, met inbegrip van de gedetailleerde beschrijving van de bepaling van elke relevante parameter vermeld in afdeling B.3.4 van deze bijlage;

b)

voor welke emissiebron een meetmethode wordt gebruikt, met inbegrip van de beschrijving van alle relevante elementen vermeld in afdeling B.6 van deze bijlage;

c)

bewijs dat er geen sprake is van dubbeltellingen of gegevenslacunes in de emissies van de installatie, door middel van een passend schema en procesbeschrijving van de installatie.

EmInst

de (directe) emissies van de installatie, uitgedrukt in ton CO2e;

Emcalc,i

de emissies uit bronstroom i, bepaald met behulp van een rekenmethode, uitgedrukt in ton CO2e;

Emmeas,i

de emissies uit emissiestroom j, bepaald met behulp van een meetmethode, uitgedrukt in ton Co2e;2e, en

Emother,k

emissies bepaald volgens een andere methode, index k uitgedrukt in ton CO2e.

Emi

de emissies [t CO2] veroorzaakt door brandstof i;

EFi

de emissiefactor [t CO2/TJ] van brandstof i;

ADi

de activiteitsgegevens [TJ] van brandstof i, berekend als

FQi

de verbruikte hoeveelheid brandstof [t of m3] van brandstof i;

NCVi

de calorische onderwaarde (onderste verbrandingswaarde) [TJ/t of TJ/m3] van brandstof i;

OFi

de (dimensieloze) oxidatiefactor van brandstof i, berekend als

Cash

de koolstof in as en rookgasreinigingsstof, en

Ctotal

de totale hoeveelheid koolstof in de verbrande brandstof.

a)

de activiteitsgegevens worden uitgedrukt als brandstofhoeveelheid (bv. in t of m3);

b)

de EF wordt uitgedrukt in t CO2/t brandstof of t CO2/m3 brandstof, voor zover van toepassing, en

c)

de NCV kan worden weggelaten uit de berekening. Het is echter een aanbevolen verbetering om de NCV te rapporteren voor controle en monitoring van de consistentie van de energie-efficiëntie van het gehele productieproces.

f

de verhouding van de molaire massa’s van CO2 en C: f = 3,664 t CO2/t C.

EFpre,i

de voorlopige emissiefactor van brandstof i (d.w.z. de emissiefactor, ervan uitgaande dat de totale brandstof fossiel is), en

BFi

de (dimensieloze) biomassafactor van brandstof i.

ADj

de activiteitsgegevens [t van materiaal] van materiaal j;

EFj

de emissiefactor [t CO2/t] van materiaal j, en

CFj

de (dimensieloze) conversiefactor van materiaal j.

1.

om een totale voorlopige emissiefactor te bepalen voor het gemengde materiaal door het totale koolstofgehalte (CCj ) te analyseren en een conversiefactor te gebruiken, evenals, indien van toepassing, een biomassafractie en calorische onderwaarde van dat totale koolstofgehalte, of

2.

de organische en anorganische inhoud afzonderlijk te bepalen en deze als twee gescheiden bronstromen te behandelen.

—

Methode A (op basis van de input): de emissiefactor, conversiefactor en activiteitsgegevens worden gebaseerd op de hoeveelheid inputmateriaal voor in het proces; De standaardemissiefactoren van zuivere carbonaten zoals weergegeven in tabel 3 in bijlage VIII moeten worden gebruikt, rekening houdend met de samenstelling van het materiaal zoals bepaald in overeenstemming met afdeling B.5 van deze bijlage.

—

Methode B (op basis van de output): de emissiefactor, conversiefactor en activiteitsgegevens worden gebaseerd op de output van het proces. De standaardemissiefactoren van metaaloxiden na decarbonisatie zoals weergegeven in tabel 4 in bijlage VIII moeten worden gebruikt, rekening houdend met de samenstelling van het relevante materiaal zoals bepaald in overeenstemming met afdeling B.5 van deze bijlage.

ADk

de activiteitsgegevens [t] van materiaal k; voor outputs is ADk negatief;

f

de verhouding van de molaire massa’s van CO2 en C: f = 3,664 t CO2/t C, en

CCk

het koolstofgehalte van materiaal k (dimensieloos en positief).

CCpre,k

het voorlopige koolstofgehalte van brandstof k (d.w.z. de emissiefactor, ervan uitgaande dat de totale brandstof fossiel is), en

BFk

de (dimensieloze) biomassafractie van brandstof k.

1.

De biomassa zal voldoen aan de duurzaamheids- en broeikasgasemissiereductiecriteria zoals vastgesteld in artikel 29, leden 2 tot en met 7, en lid 10, van Richtlijn (EU) 2018/2001.

2.

In afwijking van het vorige punt hoeft biomassa in of vervaardigd uit afvalstoffen en residuen die niet van landbouw, aquacultuur, visserij of bosbouw afkomstig zijn, alleen te voldoen aan de criteria van artikel 29, lid 10, van Richtlijn (EU) 2018/2001. Dit punt is ook van toepassing op afvalstoffen en residuen die in een product zijn verwerkt alvorens zij verder worden verwerkt tot brandstoffen.

3.

De in artikel 29, lid 10, van Richtlijn (EU) 2018/2001 bepaalde criteria gelden niet voor elektriciteit, verwarming en koeling die worden geproduceerd uit vast stedelijk afval.

4.

De in artikel 29, leden 2 tot en met 7 en lid 10, van Richtlijn (EU) 2018/2001 bepaalde criteria gelden ongeacht de geografische herkomst van de biomassa.

5.

De naleving van de in artikel 29, leden 2 tot en met 7, en lid 10, van Richtlijn (EU) 2018/2001 bepaalde criteria wordt beoordeeld in overeenstemming met artikel 30 en artikel 31, lid 1, van die richtlijn.

1.

Standaardmethode, verbranding:

2.

Standaardmethode, procesemissies:

3.

Massabalans:

1.

op basis van een continue meting in het proces dat het materiaal verbruikt of voortbrengt;

2.

op basis van de som van de metingen van afzonderlijk (in batches) geleverde of geproduceerde hoeveelheden met inachtneming van relevante voorraadwijzigingen. Hierbij is het volgende van toepassing:

1.

gegevens van eerdere jaren en gecorreleerd met de betreffende activiteitsniveaus gedurende de verslagperiode;

2.

gedocumenteerde procedures en de desbetreffende gegevens in de geauditeerde jaarrekeningen voor de verslagperiode.

1.

indien de exploitant niet over een eigen meetsysteem beschikt voor de bepaling van de respectieve gegevensverzameling;

2.

indien de bepaling van de gegevensverzameling met behulp van de eigen meetinstrumenten van de exploitant technisch niet haalbaar is of tot onredelijke kosten leidt;

3.

indien de exploitant aantoont dat het meetsysteem buiten risico van de exploitant betrouwbaarder resultaten oplevert en minder gevoelig is voor risico’s of onjuistheden.

1)

de hoeveelheden op facturen afgegeven door een handelspartner, op voorwaarde dat een handelstransactie tussen twee onafhankelijke handelspartners plaatsvindt;

2)

de hoeveelheden die rechtstreeks van de meetsystemen worden afgelezen.

1.

het gebruik van standaardwaarden;

2.

het gebruik van proxygegevens op basis van empirische correlaties tussen de relevante berekeningsfactor en andere eigenschappen die beter toegankelijk zijn voor metingen;

3.

het gebruik van waarden op basis van laboratoriumanalyse.

a)

standaardfactoren zoals bepaald in bijlage VIII;

b)

standaardfactoren zoals vervat in de meest recente IPCC-richtlijnen voor broeikasgasinventarissen (1);

c)

waarden gebaseerd op in het verleden uitgevoerde laboratoriumanalyses, niet ouder dan vijf jaar en representatief geacht voor de brandstof of het materiaal.