I)

Αντιβαίνει στην οδηγία 2011/92/ΕΕ (1), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2014/52/ΕΕ (2), εθνική ρύθμιση η οποία εξαρτά τη διενέργεια εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τα «σχέδια αστικής ανάπτυξης» τόσο από την συμπλήρωση κατωτάτων ορίων, τα οποία συνίστανται, ειδικότερα, σε επιφάνεια χρήσης γης τουλάχιστον 15 εκταρίων και σε μικτή επιφάνεια κτισμάτων άνω των 150 000 τ.μ., όσο και από την προϋπόθεση ότι πρέπει να πρόκειται για αναπτυξιακό σχέδιο συνολικής πολυλειτουργικής δόμησης, σε κάθε περίπτωση με οικιστικά και εμπορικά κτίρια, συμπεριλαμβανομένων των σχετικώς προβλεπόμενων οδών πρόσβασης και εγκαταστάσεων παροχής υπηρεσιών κοινής ωφελείας, με χώρο εξυπηρέτησης πρόσβασης ο οποίος εκτείνεται πέραν της επιφάνειας υλοποίησης του σχεδίου έργου; Ασκεί επιρροή, συναφώς, το ότι, στο εθνικό δίκαιο, καθορίζονται ιδιαίτεροι όροι για

II.

Λαμβανομένης ιδίως υπόψη της περιλαμβανόμενης στο παράρτημα III, σημείο 2, στοιχείο γ', σημείο viii, της οδηγίας 2011/92 επιταγής ότι, προκειμένου να κριθεί αν απαιτείται η διενέργεια εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τα σχέδια που απαριθμούνται στο παράρτημα ΙΙ, πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη τα «τοπία ιστορικής, πολιτιστικής ή αρχαιολογικής σημασίας», απαιτεί η οδηγία 2011/92, για τους τόπους ιδιαίτερης ιστορικής, πολιτιστικής, πολεοδομικής ή αρχιτεκτονικής σημασίας, όπως, για παράδειγμα, για τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, να καθορίζονται χαμηλότερα κατώτερα όρια ή ελαστικότερα κριτήρια (σε σύγκριση με τα μνημονευόμενα στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα);

III.

Αντιβαίνει στην οδηγία 2011/92 εθνική ρύθμιση η οποία, κατά την εκτίμηση ενός «σχεδίου αστικής ανάπτυξης» κατά την έννοια του πρώτου προδικαστικού ερωτήματος, περιορίζει τη δυνατότητα συνυπολογισμού (σώρευσης) με άλλα παρόμοια και χωρικώς συναφή σχέδια επιτρέποντας, για τον σκοπό αυτόν, να λαμβάνεται υπόψη μόνον το άθροισμα των χωρητικοτήτων για τις οποίες έχει χορηγηθεί άδεια κατά τα τελευταία πέντε έτη, συμπεριλαμβανομένης της αιτηθείσας χωρητικότητας και/ή επέκτασης χωρητικότητας, και η οποία επίσης προβλέπει ότι τα σχέδια αστικής ανάπτυξης και/ή τα επιμέρους σκέλη τους, εννοιολογικά, παύουν να θεωρούνται σχέδια αστικής ανάπτυξης μετά την υλοποίησή τους, καθώς και ότι, στις περιπτώσεις που το σχεδιαζόμενο έργο έχει χωρητικότητα που υπολείπεται του 25 % του κατώτερου ορίου, δεν διενεργείται κατά περίπτωση εξέταση για να κριθεί αν, λόγω της σώρευσης των επιπτώσεων, αναμένονται σημαντικά επιβλαβείς, ανεπιθύμητες ή επιβαρυντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και αν, ως εκ τούτου, πρέπει να διενεργηθεί εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων για το σχεδιαζόμενο έργο;

IV.

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο και/ή στο δεύτερο προδικαστικό ερώτημα: Μπορεί η κατά περίπτωση εξέταση περί του αν το σχέδιο ενδέχεται να έχει σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και αν πρέπει, ως εκ τούτου, να υποβληθεί σε εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η οποία πρέπει να διενεργείται από τις εθνικές υπηρεσίες σε περίπτωση υπέρβασης του διαθέσιμου στα κράτη μέλη περιθωρίου εκτιμήσεως (σύμφωνα με τις –στην περίπτωση αυτή, άμεσης εφαρμογής– διατάξεις του άρθρου 2, παράγραφος 1, καθώς και του άρθρου 4, παράγραφοι 2 και 3, της οδηγίας 2011/92), να περιορίζεται σε συγκεκριμένες πτυχές προστασίας, όπως, για παράδειγμα, στον σκοπό της προστασίας συγκεκριμένης περιοχής, ή πρέπει, στην περίπτωση αυτή, να λαμβάνεται υπόψη των σύνολο των κριτηρίων και των πτυχών που μνημονεύονται στο παράρτημα III της οδηγίας 2011/92;

V.

Επιτρέπει η οδηγία 2011/92, ιδίως λαμβανομένων υπόψη των κανόνων περί έννομης προστασίας του άρθρου της 11, να διενεργηθεί η μνημονευόμενη στο τέταρτο προδικαστικό ερώτημα εξέταση το πρώτον από το αιτούν δικαστήριο (στο πλαίσιο διαδικασίας χορήγησης άδειας δόμησης και στο πλαίσιο της εξέτασης της δικής του αρμοδιότητας), στη διαδικασία ενώπιον του οποίου, βάσει του εθνικού δικαίου, αναγνωρίζεται στο «κοινό» η ιδιότητα του μετέχοντος στη διαδικασία μόνον σε εξαιρετικά περιορισμένο πλαίσιο και κατά της απόφασης του οποίου παρέχεται μόνον εξαιρετικά περιορισμένη έννομη προστασία στα μέλη του «ενδιαφερόμενου κοινού» κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχεία δ' και ε', της οδηγίας 2011/92; Ασκεί επιρροή στην απάντηση που θα δοθεί στο εν λόγω ερώτημα το ότι, βάσει της εθνικής νομοθεσίας –πέραν της δυνατότητας αυτεπάγγελτης αναγνώρισης–, μόνον ο υποβάλλων το σχέδιο, η συμπράττουσα αρχή ή ο Umweltanwalt [διαμεσολαβητής περιβάλλοντος, Αυστρία] μπορούν να ζητήσουν διακριτή αναγνώριση περί του αν το σχέδιο υπόκειται σε υποχρέωση διενέργειας εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων;

VI.

Επιτρέπει η οδηγία 2011/92, στην περίπτωση των «έργων αστικής ανάπτυξης» κατά το παράρτημα ΙΙ, σημείο 10, στοιχείο β', της οδηγίας αυτής, πριν από –ή παράλληλα με– τη διενέργεια της απαιτούμενης εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων και/ή πριν από την ολοκλήρωση της κατά περίπτωση εξέτασης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, με την οποία επιδιώκεται να αποσαφηνιστεί η ανάγκη διενέργειας εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, να χορηγηθούν άδειες δόμησης για επιμέρους κατασκευαστικά έργα τα οποία αποτελούν μέρος του συνολικού σχεδίου αστικής ανάπτυξης, λαμβανομένου υπόψη ότι, στο πλαίσιο της διαδικασίας κατασκευής, δεν διενεργείται πλήρης εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων κατά την έννοια της οδηγίας 2011/92 και στο κοινό αναγνωρίζεται μόνο σε περιορισμένη έκταση η ιδιότητα του μετέχοντος στη διαδικασία;