—

να ακυρώσει την από 20 Ιουλίου 2020 απόφαση της Επιτροπής που απευθύνεται στην ίδια (προσβαλλόμενη απόφαση) και την αποκλείει από τις διαδικασίες ανάθεσης συμβάσεων που χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό της Ένωσης και από το 11ο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης, καθώς και από την εκτέλεση κονδυλίων της Ένωσης βάσει του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 2018/1046 (1) ή την εκτέλεση των πόρων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάπτυξης σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/1877 (2) και,

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης, της απαγόρευσης της κατάχρησης δικαιωμάτων και του καθήκοντος επιμέλειας, καθώς και παράβαση του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 883/2013 (3).

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η OLAF δεν απευθύνθηκε στους εκπροσώπους της προσφεύγουσας κατά παράβαση του δικαιώματος άμυνας, του καθήκοντος επιμέλειας και του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παράβαση των άρθρων 7 και 9 του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 883/2013 και παράβαση του δικαιώματος χρηστής διοίκησης, του καθήκοντος επιμέλειας και του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 9, παράγραφος 4, του βασικού κανονισμού της OLAF, προσβολή του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη και παράβαση της υποχρέωσης αιτιολογίας.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι η OLAF παρέβη το άρθρο 7, παράγραφος 8, του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 883/2013 και παραβίασε την αρχή της χρηστής διοίκησης.

6.

Με τον έκτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 9, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 883/2013 και προσβολή του δικαιώματος χρηστής διοίκησης.

7.

Με τον έβδομο λόγο προβάλλεται ότι η επιτροπή του EDES παρέβη τα άρθρα 41, 47, 48 και 54 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων προβαίνοντας σε κατ’ αρχήν νομικό χαρακτηρισμό των πραγματικών περιστατικών που διαπιστώθηκαν από την OLAF.

8.

Με τον όγδοο λόγο προβάλλεται ότι το μη εμπιστευτικό κείμενο της τελικής έκθεσης της OLAF δεν παρείχε στην επιτροπή του EDES τη δυνατότητα ανεξάρτητης κρίσης ή δέουσας εκτίμησης της σημασίας των επιχειρημάτων της προσφεύγουσας, κατά παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης και των άρθρων 135 έως 143 του δημοσιονομικού κανονισμού.

9.

Με τον ένατο λόγο προβάλλεται ότι το lobbying και οι αμοιβές ανάλογα με το αποτέλεσμα δεν είναι παράνομες και η αποδοχή αυτής της άποψης έγινε κατά παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης.

10.

Με τον δέκατο λόγο προβάλλεται ότι ο πυρήνας των πορισμάτων της προσβαλλόμενης απόφασης πάσχει καθόσον η επιτροπή του EDES και η αρμόδια υπηρεσία (DG NEAR) προσέβαλαν θεμελιώδη δικαιώματα της προσφεύγουσας και ιδίως παραβίασαν τις αρχές της χρηστής διοίκησης και το καθήκον επιμέλειας, η δε προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη.

11.

Με τον ενδέκατο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 13, παράγραφος 2, των κανόνων διαδικασίας της επιτροπής του EDES και προσβολή του δικαιώματος άμυνας.

12.

Με τον δωδέκατο λόγο προβάλλεται ότι η επιτροπή του EDES θα έπρεπε να έχει στη διάθεση της άλλες πληροφορίες πλην του μη εμπιστευτικού κειμένου της τελικής έκθεσης, τούτο δε συνιστά παράβαση του άρθρου 13, παράγραφος 2, των κανόνων διαδικασίας της επιτροπής του EDES.

13.

Με τον δέκατο τρίτο λόγο προβάλλεται ότι στο μη εμπιστευτικό κείμενο της τελικής έκθεσης της OLAF είχαν παραλειφθεί τόσα χωρία ώστε αυτό να συνιστά παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης, του καθήκοντος επιμέλειας και του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη.

14.

Με τον δέκατο τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η βαρύτητα της κύρωσης επηρεάστηκε από διάφορες παραβάσεις του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 883/2013, του δημοσιονομικού κανονισμού και των θεμελιωδών αρχών του δικαίου.

15.

Με τον δέκατο πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι από το μη εμπιστευτικό κείμενο της τελικής έκθεσης δεν προκύπτει ότι το βιογραφικό σημείωμα ενός εμπειρογνώμονα ήταν νοθευμένο ή χαλκευμένο και επομένως η προσβαλλόμενη απόφαση ως προς το σημείο αυτό είναι αβάσιμη και παραβιάζει τις αρχές της χρηστής διοίκησης, το καθήκον επιμέλειας και το δικαίωμα άμυνας.

16.

Με τον δέκατο έκτο λόγο προβάλλεται ότι η έκθεση επιχειρησιακής ανάλυσης της OLAF δεν ήταν επαρκής για τους σκοπούς της, κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης και του δικαιώματος άμυνας.