17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/41

—

να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 2ας Φεβρουαρίου 2017, σχετικά με το καθεστώς ενισχύσεων SA.26763 2014/C (πρώην 2012/NN) που εφάρμοσε η Γαλλία υπέρ των επιχειρήσεων λεωφορείων στην περιφέρεια Île-de-France, καθόσον με το άρθρο 1 της κρίνεται ότι το περιφερειακό καθεστώς ενισχύσεων τέθηκε «παρανόμως» σε εφαρμογή, μολονότι επρόκειτο για υφιστάμενο καθεστώς ενισχύσεων·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 2ας Φεβρουαρίου 2017 σχετικά με το καθεστώς ενισχύσεων SA.26763 2014/C (πρώην 2012/NN) που εφάρμοσε η Γαλλία υπέρ των επιχειρήσεων λεωφορείων στην περιφέρεια Île-de-France, καθόσον με το άρθρο 1 της κρίνεται ότι το περιφερειακό καθεστώς ενισχύσεων τέθηκε παρανόμως σε εφαρμογή, για το χρονικό διάστημα πριν από την 25η Νοεμβρίου 1998·

—

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το επίμαχο περιφερειακό καθεστώς ενισχύσεων δεν τέθηκε σε εφαρμογή παρανόμως, δεδομένου ότι δεν ίσχυε για αυτό η υποχρέωση προηγούμενης κοινοποιήσεως. Ειδικότερα, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι πρόκειται για υφιστάμενο καθεστώς ενισχύσεων κατά την έννοια του άρθρου 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και των διατάξεων του άρθρου 1, στοιχείο β', και του κεφαλαίου VI του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2015, περί λεπτομερών κανόνων για την εφαρμογή του άρθρου 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2015, L 248, σ. 9) (στο εξής: κανονισμός 2015/1589). Κατά τους κανόνες που ισχύουν για τα υφιστάμενα καθεστώτα ενισχύσεων, η εφαρμογή τους δεν είναι παράνομη, η δε Επιτροπή μπορεί μόνο να προτείνει, κατά περίπτωση, κατάλληλα μέτρα για την τροποποίηση ή μελλοντική κατάργηση τους.

2.

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως προβάλλεται επικουρικώς και αφορά την περίπτωση που κριθεί ότι το περιφερειακό καθεστώς ενισχύσεων δεν αποτελεί υφιστάμενο καθεστώς ενισχύσεων. Κατά τις προσφεύγουσες, η προσβαλλόμενη απόφαση ενέχει παρανομία, επειδή η Επιτροπή έκρινε ότι η δεκαετής προθεσμία παραγραφής διακόπηκε από την κατάθεση προσφυγής το 2004 από το Syndicat autonome des transporteurs de voyageurs (στο εξής: SATV) ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων. Ειδικότερα, το άρθρο 17 του κανονισμού 2015/1589 ορίζει ότι η προθεσμία διακόπτεται μόνο από ενέργειες της Επιτροπής ή κράτους μέλους που ενεργεί κατόπιν αιτήσεως της Επιτροπής. Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η κατάθεση προσφυγής ενώπιον του εθνικού δικαστή από το SATV δεν αποτελεί ενέργεια που διακόπτει την παραγραφή κατά την έννοια της ως άνω διατάξεως.