Αναίρεση που άσκησε στις 25 Σεπτεμβρίου 2014 η Zweckverband Tierkörperbeseitigung in Rheinland-Pfalz, im Saarland, im Rheingau-Taunus-Kreis und im Landkreis Limburg-Weilburg i. L. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 16 Ιουλίου 2014 στην υπόθεση T-309/12, Zweckverband Tierkörperbeseitigung in Rheinland-Pfalz, im Saarland, im Rheingau-Taunus-Kreis und im Landkreis Limburg-Weilburg κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-447/14 P)

2014/C 421/35

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Zweckverband Tierkörperbeseitigung in Rheinland-Pfalz, im Saarland, im Rheingau-Taunus-Kreis und im Landkreis Limburg-Weilburg i. L. (εκπρόσωπος: A. Kerkmann, Rechtsanwältin)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Saria Bio-Industries AG & Co. KG, SecAnim GmbH, Knochen-und Fett-Union GmbH (KFU)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει κατ’ ουσίαν τους ακόλουθους λόγους:

Πρώτον, υποστηρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο κακώς χαρακτήρισε ως κρατική ενίσχυση τη χρηματοδότηση του πλεονάζοντος δυναμικού σε περίπτωση επιζωοτιών μέσω της καταβολής εισφορών εκ μέρους των μελών της προσφεύγουσας, καθόσον έκρινε ότι η αναιρεσείουσα, υπό το πρίσμα της δραστηριότητάς της που συνίσταται στην πρόβλεψη πλεονάζοντος δυναμικού σε περίπτωση επιζωοτιών στην περιφέρεια αρμοδιότητάς της, πρέπει να αντιμετωπιστεί ως επιχείρηση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Είναι ασφαλώς αληθές ότι το Γενικό Δικαστήριο ορθώς έκρινε ότι οι δραστηριότητες που συναρτώνται με την άσκηση δημόσιας εξουσίας δεν έχουν οικονομικό χαρακτήρα ο οποίος θα δικαιολογούσε την εφαρμογή των κανόνων του ανταγωνισμού της ΣΛΕΕ. Επίσης ορθώς διευκρινίζει το Γενικό Δικαστήριο ότι είναι αναγκαίο να εξεταστεί κάθε δραστηριότητα της αναιρεσείουσας χωριστά, προκειμένου να εξακριβωθεί κατά πόσον ενδέχεται να συνδέεται με την άσκηση δημόσιας εξουσίας. Εντούτοις, κακώς καταλήγει το Γενικό Δικαστήριο στο συμπέρασμα ότι η πρόβλεψη πλεονάζοντος δυναμικού σε περίπτωση επιζωοτιών δεν συναρτάται με την άσκηση δημόσιας εξουσίας, αλλά συνιστά οικονομική δραστηριότητα, η οποία συνεπάγεται τον χαρακτηρισμό της αναιρεσείουσας στο σύνολό της ως επιχειρήσεως.

Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως των δικαστικών αποφάσεων, καθόσον διαπίστωσε ότι η πρόβλεψη πλεονάζοντος δυναμικού σε περίπτωση επιζωοτιών δεν είχε καθαρό κόστος για την αναιρεσείουσα. Εκτός αυτού, το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να εξετάσει τα στοιχεία που προσκόμισε η αναιρεσείουσα για να αποδείξει ότι δεν επιτρέπεται η διασταυρούμενη επιδότηση οικονομικών δραστηριοτήτων μέσω εισφορών.

Αντιθέτως προς την εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου, η πρόβλεψη πλεονάζοντος δυναμικού σε περίπτωση επιζωοτιών, συμπεριλαμβανομένης της οργανώσεως και χρηματοδοτήσεώς της εκ μέρους της αναιρεσείουσας, συνιστά παροχή υπηρεσίας γενικού οικονομικού συμφέροντος (ΥΓΟΣ). Ως εκ τούτου, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση παραβαίνει το άρθρο 106, παράγραφος 2 και το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

Επιπλέον, οι δύο διαπιστώσεις του Γενικού Δικαστηρίου ότι η αναιρεσείουσα αποκόμισε πλεονέκτημα λόγω της μη πληρώσεως των κριτηρίων της αποφάσεως Altmark (2) του Δικαστηρίου και ότι η καταβολή εισφορών που χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση μολυσμένων χώρων συνιστά κρατική ενίσχυση προσκρούουν στο άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

Εκτός αυτού, η διαπίστωση του Γενικού Δικαστηρίου ότι η αναιρεσείουσα δεν μπορούσε να προβάλει παράβαση του άρθρου 106, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, χωρίς να θέσει υπό αμφισβήτηση το πλαίσιο ΥΓΟΣ της Επιτροπής προσκρούει στο εν λόγω άρθρο 106, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ.

(1)  EU:T:2014:676

(2)  Απόφαση Altmark, C-280/00, EU:C:2003:415.