EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62009TN0159
Case T-159/09: Action brought on 27 April 2009 — Biofrescos — Comércio de Produtos Alimentares Lda v Commission of the European Communities
Υπόθεση T-159/09: Προσφυγή της Biofrescos — Comércio de Produtos Alimentares, Lda, που ασκήθηκε στις 27 Απριλίου 2009 κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Υπόθεση T-159/09: Προσφυγή της Biofrescos — Comércio de Produtos Alimentares, Lda, που ασκήθηκε στις 27 Απριλίου 2009 κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
ΕΕ C 153 της 4.7.2009, p. 44–44
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
4.7.2009 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 153/44 |
Προσφυγή της Biofrescos — Comércio de Produtos Alimentares, Lda, που ασκήθηκε στις 27 Απριλίου 2009 κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
(Υπόθεση T-159/09)
2009/C 153/86
Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Biofrescos — Comércio de Produtos Alimentares, Lda (Linda-a-Velha, Πορτογαλία) (εκπρόσωποι: A. Magalhães e Menezes, δικηγόρος)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
|
— |
Να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, της 16ης Ιανουαρίου 2009, που απορρίπτει την αίτηση της προσφεύγουσας περί διαγραφής εισαγωγικών δασμών, ύψους 41 271,09 ευρώ, και που εντέλλεται την εκ των υστέρων βεβαίωσή τους. |
|
— |
Να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα. |
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Μεταξύ Σεπτεμβρίου 2003 και Φεβρουαρίου 2005, η προσφεύγουσα εισήγαγε από την Ινδονησία διάφορες παρτίδες καταψυγμένων καραβίδων, για τις οποίες ζήτησε τη διαγραφή εισαγωγικών δασμών βάσει των άρθρων 220, παράγραφος 2, στοιχείο β', 236 και 239, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (1).
Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή παρέβη τις προαναφερόμενες διατάξεις τουλάχιστον για τους ακόλουθους λόγους: πρώτον, δεν έλαβε θέση εφ’ όλων των επιχειρημάτων που προέβαλλε η προσφεύγουσα με την αίτησή της περί διαγραφής εισαγωγικών δασμών· δεύτερον, ανέπτυξε αιτιολόγηση ελλιπή, παραπλανητική και ακατάληπτη· τρίτον, ερμήνευσε εσφαλμένα το σφάλμα των ινδονησιακών αρχών· τέταρτον και τελευταίον, εμφάνισε ως αποδεδειγμένα γεγονότα που δεν ήσαν όντως, το βάρος αποδείξεως των οποίων εβάρυνε διαδοχικώς τις αρχές που μεσολάβησαν κατά την εξέλιξη της διαδικασίας και πάντως όχι την προσφεύγουσα.