32000D0147

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

της 8ης Φεβρουαρίου 2000

περί εφαρμογής της οδηγίας 89/106/ΕΟΚ του Συμβουλίου αναφορικά με την ταξινόμηση των δομικών προϊόντων ανάλογα με τη συμπεριφορά τους απέναντι στη φωτιά

[κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό Ε(2000) 133]

(Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ)

(2000/147/ΕΚ)

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας,

την οδηγία 89/106/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών όσον αφορά τα προϊόντα του τομέα των δομικών κατασκευών(1), όπως τροποποιήθηκε τελευταία με την οδηγία 93/68/ΕΟΚ(2), και ιδίως τα άρθρα 3, 6 και 20,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1) Το άρθρο 3, παράγραφοι 2 και 3 της οδηγίας 89/106/ΕΟΚ αναφέρει ότι, για τη συνεκτίμηση ενδεχόμενων διαφορών ως προς τα επίπεδα προστασίας δομικών έργων σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, είναι δυνατόν κάθε βασική απαίτηση να δώσει λαβή για τον καθορισμό κατηγοριών επιδόσεων στα ερμηνευτικά έγγραφα· τα εν λόγω έγγραφα έχουν δημοσιευτεί ως "Ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με τα ερμηνευτικά έγγραφα της οδηγίας του Συμβουλίου 89/106/ΕΟΚ"(3).

(2) Στο σημείο 4.2.1 του ερμηνευτικού εγγράφου αριθ. 2 αιτιολογείται η ανάγκη να υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα της βασικής απαίτησης συναρτήσει του τύπου, της χρήσης και της τοποθεσίας του δομικού έργου, της μελέτης κατασκευής και της διαθεσιμότητας εγκαταστάσεων έκτακτης ανάγκης.

(3) Στο σημείο 2.2 του ερμηνευτικού εγγράφου αριθ. 2 παρατίθεται σειρά αλληλένδετων μέτρων για την ικανοποίηση της βασικής απαίτησης "Πυρασφάλεια" και τα οποία από κοινού συμβάλλουν για να καθοριστεί μια στρατηγική πυροπροστασίας η οποία να μπορεί να εφαρμοστεί με διαφόρους τρόπους στα κράτη μέλη.

(4) Στο σημείο 4.2.3.3 του ερμηνευτικού εγγράφου αριθ. 2 καθορίζεται ένα από τα επικρατέστερα μέτρα που εφαρμόζονται στα κράτη μέλη και που συνίσταται στον περιορισμό της εκδήλωσης πυρκαγιάς καθώς και της εξάπλωσης φωτιάς και καπνού στο εσωτερικό του χώρου όπου εκδηλώθηκε η πυρκαγιά (ή σε δεδομένη περιοχή) με περιορισμό της συμβολής των δομικών προϊόντων στην πλήρη ανάπτυξη πυρκαγιάς.

(5) Ο καθορισμός κατηγοριών της βασικής απαίτησης συναρτάται εν μέρει με τον βαθμό του εν λόγω περιορισμού.

(6) Ο βαθμός περιορισμού μπορεί να εκφραστεί μόνο με διαφορετικούς βαθμούς αντίδρασης των προϊόντων απέναντι στη φωτιά κατά την τελική χρήση τους.

(7) Στο σημείο 4.3.1.1 του ερμηνευτικού εγγράφου αριθ. 2 προβλέπεται ότι, για να είναι δυνατή η αξιολόγηση των προϊόντων ως προς τη συμπεριφορά τους απέναντι στη φωτιά, θα αναζητηθεί μια εναρμονισμένη λύση στα πλαίσια της οποίας ενδέχεται να γίνουν δοκιμές σε πραγματική ή μειωμένη κλίμακα και σε συσχετισμό με πραγματικά σενάρια πυρκαγιάς.

(8) Η εναρμονισμένη λύση βρίσκεται σε ένα σύστημα κατηγοριών που δεν περιέχεται στο ερμηνευτικό έγγραφο.

(9) Το σύστημα κατηγοριών που έχει προς τούτο καθοριστεί παραπέμπει σε μεθόδους δοκιμής που είναι ήδη γνωστές στους ευρωπαϊκούς οργανισμούς τυποποίησης.

(10) Στην απόφαση 94/611/ΕΚ της Επιτροπής σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 20 της οδηγίας 89/106/ΕΟΚ του Συμβουλίου για τα δομικά προϊόντα(4), όπου περιγράφεται το σύστημα κατηγοριών, δεν αναφέρονται κατώφλια τιμών για τις κατηγορίες Β, Γ και Δ επειδή εκείνη την εποχή δεν είχε ακόμη επαρκώς αναπτυχθεί η δοκιμή SΒΙ (μεμονωμένο καιόμενο αντικείμενο).

(11) Σήμερα τα σχετικά δεδομένα είναι διαθέσιμα, οπότε η απόφαση 94/611/ΕΚ πρέπει να αντικατασταθεί με νέα, η οποία θα προβλέπει κατώφλια τιμών για τις διάφορες κατηγορίες καθώς και κάποιες προσαρμογές στην τεχνική πρόοδο. Οι διαδικασίες εναλλακτικής δοκιμασίας πρέπει να περιγράφονται πλήρως σε ένα μελλοντικό ευρωπαϊκό πρότυπο, ή σε απόφαση της Επιτροπής, βάσει συμφωνίας που θα συναφθεί μεταξύ της Επιτροπής και των κρατών μελών σε συνεννόηση με την ευρωπαϊκή επιτροπή τυποποίησης (CEN/CENELEC) και τον ευρωπαϊκό οργανισμό τεχνικών εγκρίσεων (ΕΟΤΑ).

(12) Τα προβλεπόμενα στην παρούσα απόφαση μέτρα είναι σύμφωνα με τη γνώμη της μόνιμης επιτροπής δομικών κατασκευών.

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ:

Άρθρο 1

1. Όταν η τελική χρήση ενός δομικού προϊόντος είναι τέτοια ώστε να υπάρχει το ενδεχόμενο να συμβάλει στην εκδήλωση πυρκαγιάς και στην εξάπλωση φωτιάς και καπνού στο εσωτερικό του χώρου όπου εκδηλώθηκε η πυρκαγιά ή και πέραν αυτού, το προϊόν ταξινομείται ανάλογα με τον τρόπο συμπεριφοράς του απέναντι στη φωτιά, και με συνεκτίμηση των κριτηρίων του συστήματος ταξινόμησης των πινάκων 1 και 2 του παραρτήματος.

2. Τα προϊόντα αξιολογούνται σε συνάρτηση με την τελική τους χρήση.

Εάν η ταξινόμηση με βάση τις τυποποιημένες δοκιμές και τα κριτήρια που παρατίθενται στους πίνακες 1 και 2 του παραρτήματος δεν είναι κατάλληλη, υπάρχει δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν ένα ή περισσότερα σενάρια αναφοράς (αντιπροσωπευτικές δοκιμές κλίμακας που θα απεικονίζουν συγκεκριμένα σενάρια κινδύνου) στο πλαίσιο διαδικασίας που προβλέπει εναλλακτικές δοκιμασίες.

Άρθρο 2

Η απόφαση 94/611/ΕΚ καταργείται.

Οι αναφορές που γίνονται στην καταργούμενη απόφαση λογίζονται ως αναφορές στην παρούσα απόφαση.

Άρθρο 3

Η παρούσα απόφαση απευθύνεται στα κράτη μέλη.

Βρυξέλλες, 8 Φεβρουαρίου 2000.

Για την Επιτροπή

Erkki LIIKANEN

Μέλος της Επιτροπής

(1) ΕΕ L 40 της 11.2.1989, σ. 12.

(2) ΕΕ L 220 της 30.8.1993, σ. 1.

(3) ΕΕ C 62 της 28.2.1994, σ. 1.

(4) ΕΕ L 241 της 16.9.1994, σ. 25.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Σύμβολα(1)

>ΘΕΣΗ ΠΙΝΑΚΑ>

Ορισμοί

"Υλικό": μία και μόνη βασική ουσία ή μείγμα ουσιών ομοιόμορφα διασκορπισμένων, π.χ. μέταλλο, πέτρα, ξύλο, μπετόν, ορυκτοβάμβακας με συνδετικό υλικό ομοιόμορφα διασκορπισμένο, πολυμερή.

"Ομοιογενές προϊόν": προϊόν αποτελούμενο από ένα και μόνο υλικό, με ομοιόμορφη πυκνότητα και σύσταση σε όλη τη μάζα του προϊόντος.

"Μη ομοιογενές προϊόν": προϊόν το οποίο δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις ενός ομοιογενούς προϊόντος. Ένα τέτοιο προϊόν αποτελείται από ένα ή περισσότερα συστατικά, κύρια ή/και όχι.

"Κύριο συστατικό": υλικό το οποίο συνιστά σημαντικό μέρος μη ομοιογενούς προϊόντος. Στρώση επιφανειακής πυκνότητας >= 1,0 Kg/m2 ή πάχους >= 1,0 mm θεωρείται ότι είναι κύριο συστατικό.

"Μη κύριο συστατικό": υλικό το οποίο δεν συσνιστά σημαντικό μέρος μη ομοιογενούς προϊόντος. Στρώση επιφανειακής πυκνότητας < 1,0 kg/m2 και πάχους < 1,0 mm θεωρείται ότι είναι μη κύριο συστατικό.

Δύο ή περισσότερες στρώσεις μη κύριων συστατικών συνεχόμενες μεταξύ τους (μεταξύ των οποίων δηλαδή δεν μεσολαβούν κύρια συστατικά) θεωρούνται ως ένα μη κύριο συστατικό, οπότε και πρέπει όλες μαζί να ικανοποιούν τις απαιτήσεις που ισχύουν για μια στρώση που είναι μη κύριο συστατικό.

Για τα μη κύρια συστατικά, γίνεται διάκριση μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών ως εξής:

"Εσωτερικό μη κύριο συστατικό": μη κύριο συστατικό που καλύπτεται και από τις δύο πλευρές από ένα τουλάχιστον κύριο συστατικό.

"Εξωτερικό μη κύριο συστατικό": μη κύριο συστατικό του οποίου μία πλευρά δεν καλύπτεται από κύριο συστατικό.

Πίνακας 1

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΔΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΠΛΗΝ ΔΑΠΕΔΩΝ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ((Η μεταχείριση ορισμένων ομάδων προϊόντων, π.χ. γραμμικών προϊόντων (σωλήνες, αγωγοί, καλώδια, κ.λπ.) βρίσκεται ακόμη υπό αναθεώρηση, οπότε ενδέχεται να χρειαστεί τροποποίηση της απόφασης.))

>ΘΕΣΗ ΠΙΝΑΚΑ>

Πίνακας 2

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΔΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΓΙΑ ΔΑΠΕΔΑ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ

>ΘΕΣΗ ΠΙΝΑΚΑ>

(1) Τα χαρακτηριστικά ορίζονται σε σχέση με την κατάλληλη μέθοδο δοκιμής.