EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62016CA0463

Υπόθεση C-463/16: Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 18ης Ιανουαρίου 2018 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Stadion Amsterdam CV κατά Staatssecretaris van Financiën [Προδικαστική παραπομπή — Φορολογία — Φόρος προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) — Οδηγία 77/388/ΕΟΚ — Άρθρο 12, παράγραφος 3, στοιχείο α', τρίτο εδάφιο — Μειωμένος συντελεστής ΦΠΑ — Παράρτημα H, κατηγορία 7 — Ενιαία παροχή που αποτελείται από δύο διακριτά στοιχεία — Επιλεκτική εφαρμογή μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ σε ένα εκ των δύο στοιχείων — Τουριστική επίσκεψη «World of Ajax» — Επίσκεψη του μουσείου της AFC Ajax]

ΕΕ C 83 της 5.3.2018, p. 4–4 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

5.3.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 83/4


Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 18ης Ιανουαρίου 2018 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Stadion Amsterdam CV κατά Staatssecretaris van Financiën

(Υπόθεση C-463/16) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Φορολογία - Φόρος προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) - Οδηγία 77/388/ΕΟΚ - Άρθρο 12, παράγραφος 3, στοιχείο α', τρίτο εδάφιο - Μειωμένος συντελεστής ΦΠΑ - Παράρτημα H, κατηγορία 7 - Ενιαία παροχή που αποτελείται από δύο διακριτά στοιχεία - Επιλεκτική εφαρμογή μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ σε ένα εκ των δύο στοιχείων - Τουριστική επίσκεψη «World of Ajax» - Επίσκεψη του μουσείου της AFC Ajax])

(2018/C 083/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Stadion Amsterdam CV

κατά

Staatssecretaris van Financiën

Διατακτικό

Η έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2001/4/ΕΚ του Συμβουλίου, της 19ης Ιανουαρίου 2001, έχει την έννοια ότι ενιαία παροχή, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, που αποτελείται από δύο διακριτά στοιχεία, εκ των οποίων το ένα είναι κύριο και το άλλο παρεπόμενο και τα οποία, αν προσφέρονταν χωριστά, θα υπάγονταν σε διαφορετικούς συντελεστές φόρου προστιθέμενης αξίας, πρέπει να φορολογηθεί μόνο με τον συντελεστή φόρου προστιθέμενης αξίας που ισχύει για την ενιαία αυτή παροχή ο οποίος καθορίζεται βάσει του κύριου στοιχείου αυτής, ακόμη και αν μπορεί να προσδιοριστεί η τιμή του κάθε στοιχείου που συναποτελεί τη συνολική τιμή που καταβάλλει ο καταναλωτής για την παροχή αυτή.


(1)  ΕΕ C 410 της 7.11.2016.


Top