2.2.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 34/142

Sprawozdawca:

Thomas MCDONOGH

1.1.

EKES z zadowoleniem przyjmuje transpozycję do prawa UE środków przyjętych od 2008 r. przez Międzynarodową Komisję ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT). Komitet wzywa Komisję Europejską do odgrywania bardziej zdecydowanej roli w tej i innych regionalnych organizacjach ds. zarządzania rybołówstwem.

1.2.

EKES wzywa wszystkie zainteresowane strony do jak najbardziej rygorystycznego wdrażania tych i innych środków ochrony. Większość rybaków przestrzega przepisów i zasługuje na to, by mieć równe szanse.

1.3.

EKES zwraca się do Komisji Europejskiej o sprawdzenie i w razie potrzeby skreślenie art. 7 ust. 2, a także o zmianę, zgodnie z sugestiami zawartymi w niniejszej opinii, art. 9 ust. 1, art. 31, 32, 34–36 i art. 38 ust. 4. Należy starannie ponownie rozważyć proponowany w art. 52–59 wyjątek dotyczący przeładunku na morzu i być może go usunąć, jeśli przeważać ma ogólny obowiązek przeładunku w porcie.

2.1.

Oprócz umów dwustronnych, takich jak umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów i umowy wzajemne, wspólna polityka rybołówstwa (WPRyb) daje UE możliwość zawarcia wielostronnej umowy w ramach regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem. Celem tych umów jest wzmocnienie współpracy regionalnej, aby zagwarantować ochronę i zrównoważoną eksploatację zasobów rybnych.

2.2.

ICCAT odpowiada za ochronę tuńczyka i gatunków tuńczykowatych (łącznie ok. 30) w Oceanie Atlantyckim i przylegających morzach. UE jest jedną z umawiających się stron od 1997 r., kiedy zastąpiła poszczególne państwa członkowskie.

2.3.

ICCAT może wydawać wiążące zalecenia, które muszą zostać wprowadzone do prawa UE, o ile nie zostały już wcześniej ujęte w prawodawstwie.

3.1.

Art. 7 ust. 2 wniosku ograniczający zastępowanie statków wyłącznie do zastępowania statkami o równoważnej lub mniejszej zdolności połowowej oparty jest na zaleceniu ICCAT 14-01, które już nie obowiązuje. Zalecenie 15-01 – nowe zalecenie dotyczące tuńczyków tropikalnych – w swojej obecnej formie nie obejmuje żadnych ograniczeń co do zastępowania statków.

3.2.

Art. 9 ust. 1 poświęcony planom zarządzania dotyczącym urządzeń do sztucznej koncentracji ryb (FAD) określa termin przekazania planów do sekretariatu ICCAT na dzień 1 lipca każdego roku, który był terminem określonym w zaleceniu 14-01. W zaleceniu 15-01 termin ten wyznaczono na dzień 31 stycznia; ponieważ dotyczy on Komisji, państwa członkowskie powinny otrzymać wcześniejszy termin, na przykład 15 stycznia.

3.3.

Artykuły 31, 32, 34, 35 i 36 wprowadzające zakaz wyładunku rekinów, których poławianie jest zabronione, mogłyby zawierać odesłanie do art. 15 ust. 4 rozporządzenia podstawowego w sprawie WPRyb (1), który określa wyjątki od ogólnego zakazu odrzutów.

3.4.

Art. 38 ust. 4 powinien się rozpoczynać, tak jak w zaleceniu ICCAT 07-07, od słów „jeżeli jest to wykonalne”. Nie powinno to wykluczać możliwości wynegocjowania w ramach ICCAT bardziej wiążącego kompromisu.

3.5.

Artykuły 54 i 55 mają wprowadzić przewidziane przez ICCAT wyjątki dla taklowców w odniesieniu do przeładunków na morzu, ale w przypadku floty UE powinna obowiązywać ogólna zasada dokonywania wszelkich czynności przeładunkowych w portach.