—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2019/1835 (1) w zakresie, w jakim wyłącza ona z finansowania przez Unię Europejską niektóre wydatki poniesione przez akredytowane agencje płatnicze Zjednoczonego Królestwa z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) i Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), z powodu niedociągnięć w definicji rolnika aktywnego zawodowo – przedsiębiorstw powiązanych.

—

obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez Zjednoczone Królestwo.

—

Po pierwsze, Komisja popełniła błąd przy wykładni brzmienia art. 9 ust. 2 A [akapit pierwszy]. Nie wyklucza on zapłaty na rzecz wnioskodawcy z tego tylko powodu, że należy on do większej grupy spółek, której niektórzy członkowie podejmują działalność znajdującą się na liście negatywnej.

—

Po drugie, strona skarżąca podnosi, że z brzmienia tego przepisu nie może wynikać znaczenie, jaki przypisuje mu Komisja. Z syntaktycznego punktu widzenia jest oczywiste, że zakazane jest, aby grupa sama prowadziła daną działalność. Warunek ten nie jest spełniony, jeśli wnioskującym o bezpośrednią płatność jest spółka, która (sama) spełnia definicję rolnika zawartą w art. 4 ust. 1 lit a), ale nie prowadzi (sama) danej działalności.

—

Po trzecie, wykładnię dokonaną przez Zjednoczona Królestwo potwierdza okoliczność, że brzmienie art. 9 ust. 2 A [akapit pierwszy] jest odzwierciedleniem brzmienia art. 4 ust. 1 lit. a), definiującego pojęcie „rolnika”. „Rolnik” może oznaczać albo (i) pojedynczą osobę, fizyczną lub prawną, prowadzącą działalność rolniczą, albo (ii) takich osób. W tym drugim przypadku pojedynczy „rolnik” w rozumieniu art. 4 ust. a) lit. a) będzie oznaczał zespół osób fizycznych lub prawnych. Wyrażenia tego nie należy rozumieć jako wprowadzające element „podmiotów powiązanych” do art. 4 ust. 1 lit. a), a zatem nie należy nadawać takiego znaczenia art. 9 ust. 2 [A] [akapit pierwszy].

—

Po czwarte, wyrażenie „grup[a] osób fizycznych lub prawnych” pojawia się w innych miejscach rozporządzenia, ale Komisja nie wydaje się interpretować go w sposób spójny z dokonywana przez siebie wykładnią art. 9 ust. 2 [A] [akapit pierwszy]. Zjednoczone Królestwo podnosi, że podstawowe wyrażenie powinno być niewątpliwie interpretowane w sposób jednolity w całym rozporządzeniu nr 1307/13.

—

Po piąte, Zjednoczone Królestwo podnosi także, że istnieje inny problem językowy z wykładnią przyjętą przez Komisję. Odniesienie do osoby „fizycznej” w przedmiotowym wyrażeniu jest redundantne. W istocie wystarczyłoby odniesienie wyłącznie do „grupy osób prawnych”. Osoba fizyczna nie może nigdy należeć do innej osoby fizycznej lub prawnej ani nie może być powiązana z inną taką osobą w sposób, w jaki jedna spółka może być powiązana z drugą.

—

Po szóste, szersze względy celowościowe lub teleologiczne przemawiają za stanowiskiem Zjednoczonego Królestwa i podważają stanowisko Komisji. W istocie motyw 10 wskazuje, że płatności bezpośrednie nie powinny być przyznawane „niektórym osobom fizycznym i prawnym, chyba że mogą one udowodnić, iż ich działalność rolnicza nie ma charakteru marginalnego” Takie podejście jest całkowicie zgodne z dokonywaną przez Zjednoczone Królestwo wykładnią art. 9 ust. 2 A [akapit pierwszy] i sprzeczne z wykładnia dokonywana przez Komisję.

—

Wreszcie, art. 9 ust. 2 C[akapit trzecie] pozwala na odstępstwo od zakazu zawartego w art. 9 ust. 2 A [akapit pierwszy], jeżeli wnioskodawca (osoba lub grupa osób) wchodzi w zakres pkt a) – c). Jeżeli wnioskodawcy mogą udowodnić, że ich działalność rolnicza nie ma charakteru „marginalnego”, wchodzą w zakres pkt b). Jest zatem jasne, że intencją prawodawcy nie było wykluczenie płatności na rzecz osób zajmujących się działalnością z negatywnej listy co do zasady.