EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62018CA0018

Sprawa C-18/18: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 3 października 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof - Austria) – Eva Glawischnig-Piesczek/Facebook Ireland Limited (Odesłanie prejudycjalne – Społeczeństwo informacyjne – Swobodny przepływ usług – Dyrektywa 2000/31/WE – Odpowiedzialność usługodawców będących pośrednikami – Artykuł 14 ust. 1 i 3 – Usługodawca świadczący usługi hostingowe – Możliwość wymagania od usługodawcy, by przerwał naruszenie lub mu zapobiegł – Artykuł 18 ust. 1 – Osobowe, materialne i terytorialne granice zakresu nakazu – Artykuł 15 ust. 1 – Brak ogólnego obowiązku w zakresie nadzoru)

Dz.U. C 413 z 9.12.2019, p. 5–5 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

9.12.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 413/5


Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 3 października 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof - Austria) – Eva Glawischnig-Piesczek/Facebook Ireland Limited

(Sprawa C-18/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Społeczeństwo informacyjne - Swobodny przepływ usług - Dyrektywa 2000/31/WE - Odpowiedzialność usługodawców będących pośrednikami - Artykuł 14 ust. 1 i 3 - Usługodawca świadczący usługi hostingowe - Możliwość wymagania od usługodawcy, by przerwał naruszenie lub mu zapobiegł - Artykuł 18 ust. 1 - Osobowe, materialne i terytorialne granice zakresu nakazu - Artykuł 15 ust. 1 - Brak ogólnego obowiązku w zakresie nadzoru)

(2019/C 413/05)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Eva Glawischnig-Piesczek

Strona pozwana: Facebook Ireland Limited

Sentencja

Dyrektywę 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego („dyrektywę o handlu elektronicznym”), w szczególności jej art. 15 ust. 1, należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie temu, aby sąd państwa członkowskiego mógł:

nakazać dostawcy usług hostingowych usunięcie informacji, które dostawca ten przechowuje i których treść jest identyczna z treścią informacji uprzednio uznanej za mającą bezprawny charakter, lub zablokowanie dostępu do tych informacji, niezależnie od tego, kto wnioskował o przechowywanie tych informacji;

nakazać dostawcy usług hostingowych usunięcie informacji, które dostawca ten przechowuje i których treść jest równoznaczna z treścią informacji uprzednio uznanej za mającą bezprawny charakter, lub zablokowanie dostępu do tych informacji, pod warunkiem że nadzorowanie i wyszukiwanie informacji, których dotyczy taki nakaz, jest ograniczone do informacji przekazujących wiadomość, której treść jest w istocie niezmieniona w porównaniu do treści, która doprowadziła do stwierdzenia bezprawności, i zawierających elementy określone w nakazie, oraz że różnice w sformułowaniu tej treści równoznacznej z treścią informacji uprzednio uznanej za mającą bezprawny charakter nie są tego rodzaju, by wymagać od dostawcy usług hostingowych dokonania niezależnej oceny tej treści;

nakazać dostawcy usług hostingowych usunięcie informacji, których dotyczy nakaz, lub zablokowanie dostępu do tych informacji na całym świecie, w ramach właściwego prawa międzynarodowego.


(1)  Dz.U. C 104 z 19.3.2018.


Top