3.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 213/21

1)

Czy reguła zawarta w wyjaśnieniach do tablicy 3 normy EN 590 (obecnie EN 590:2014), zgodnie z którą „Definicja oleju napędowego zawarta we Wspólnej Taryfie Celnej UE może nie dotyczyć gatunków przeznaczonych dla klimatu arktycznego lub surowego klimatu zimowego”, oznacza, że w odniesieniu do tego rodzaju paliwa można nie stosować ogólnych reguł zawartych w dodatkowej uwadze 2 do działu 27 lit. d) i e) Wspólnej Taryfy Celnej dla celów klasyfikacji taryfowej produktu?

2)

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze i w sytuacji gdyby ustalono, że produkt, w odniesieniu do którego powstaje dług celny odpowiada definicji „oleju napędowego przeznaczonego dla klimatu arktycznego lub surowego klimatu zimowego” zgodnie z kryteriami określonymi w normie EN 590, czy należy zakwalifikować ten produkt w ramach kodu 27101943 nomenklatury scalonej odpowiadającego „olejowi napędowemu”, czy też należy zastosować ogólne reguły zawarte w dodatkowej uwadze 2 do działu 27 lit. d) i e) Wspólnej Taryfy Celnej?

3)

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, jakie są kryteria według których ocenia się, kiedy ma zastosowanie definicja oleju napędowego określona w taryfie celnej Unii Europejskiej oraz kiedy jest konieczne odniesienie się do wymogów i metod badania zgodnie z normą EN 590 dla celów klasyfikacji taryfowej produktu?

4)

Czy metody i wskaźniki badania wskazane w dodatkowej uwadze 2 do działu 27 lit. d) i e) Wspólnej Taryfy Celnej są wystarczające dla pełnego i dokładnego scharakteryzowania danego produktu jako „oleju napędowego”, czy też należy uwzględnić wszystkie wskaźniki chemiczne, jakie są charakterystyczne dla tego produktu?