Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 9 września 2011 r. w sprawie T-289/09 Omnicare, Inc. przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Astellas Pharma GmbH, wniesione w dniu 24 listopada 2011 r. przez Omnicare, Inc.

(Sprawa C-587/11 P)

(2012/C 25/76)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Omnicare, Inc. (przedstawiciel: M. Edenborough QC)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Astellas Pharma GmbH

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie żąda uchylenia zaskarżonego wyroku. Ponadto żąda zasądzenia kosztów postępowania odwoławczego i postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi jeden zarzut, mianowicie błędne zastosowanie przez Sąd art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 r. (1) („nowe rozporządzenie”). Niniejsza sprawa dotyczy sprzeciwu wniesionego przez Astellas Pharma GmbH (dawniej Yamanouchi Pharma GmbH) („wnoszący sprzeciw”) na podstawie należącego do wnoszącego sprzeciw zarejestrowanego w Niemczech znaku towarowego nr 394 01 348 oraz podnoszonego istnienia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94 (2) („stare rozporządzenie”) (które jest jednak identyczne ze stosownymi częściami nowego rozporządzenia). Ponieważ wcześniejszy znak towarowy został zarejestrowany wcześniej niż pięć lat przed złożeniem sprzeciwu, konieczne było udowodnienie przez wnoszącego sprzeciw, że znak towarowy był rzeczywiście używany, tak aby na znak ten można było się powołać w charakterze podstawy sprzeciwu.

Strona skarżąca podnosi, że Sąd błędnie uznał, że wcześniejszy znak towarowy, na którym oparł się wnoszący sprzeciw, był pod względem prawnym rzeczywiście używany. Nie jest podważane, że rozpatrywany znak towarowy był naprawdę używany w obrocie gospodarczym przez wnoszącego sprzeciw lub za jego zgodą w odniesieniu do usług, dla których został zarejestrowany. Jednakże to używanie odbywało się w odniesieniu do świadczenia usług, za które nie pobierano opłat. Tym samym pod względem prawnym nie można powoływać się na takie używanie w celu wykazania, że znak towarowy był rzeczywiście używany. Kwestia ta była przedmiotem orzecznictwa, które zdaniem wnoszącego odwołanie a) zostało błędnie zastosowane przez Sąd, a b) w każdym razie jest niespójne. Tym samym kwestia konsekwencji prawnych, które powinny zostać wyciągnięte w takich okolicznościach faktycznych, musi być rozstrzygnięta przez Trybunał.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1).