Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62009TN0176

    Sprawa T-176/09: Skarga wniesiona w dniu 6 maja 2009 r. — Government of Gibraltar przeciwko Komisji

    Dz.U. C 153 z 4.7.2009, p. 48–49 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    4.7.2009   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 153/48


    Skarga wniesiona w dniu 6 maja 2009 r. — Government of Gibraltar przeciwko Komisji

    (Sprawa T-176/09)

    2009/C 153/92

    Język postępowania: angielski

    Strony

    Strona skarżąca: Government of Gibraltar (przedstawiciele: D. Vaughan, QC, i M. Llamas, barrister)

    Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

    Żądania strony skarżącej

    stwierdzenie nieważności decyzji 2009/95/WE w zakresie, w jakim rozszerzono w niej teren określony jako ES6120032 o brytyjskie wody terytorialne Gibraltaru (zarówno w obrębie, jak i poza terenem UKGIB0002) oraz o obszar pełnego morza;

    obciążenie Komisji kosztami obsługi prawnej, a także innymi kosztami i wydatkami poniesionymi przez skarżącą w związku z tym postępowaniem.

    Zarzuty i główne argumenty

    W ramach niniejszej skargi strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2009/95/WE z dnia 12 grudnia 2008 r. przyjmującej na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG drugi zaktualizowany wykaz terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na śródziemnomorski region biogeograficzny [notyfikowanej jako dokument nr C(2008) 8049] (1) w części, w jakiej wskazano w niej, że teren określony jako ES6120032 „Estrecho oriental” obejmuje wody terytorialne Gibraltaru (zarówno w obrębie, jak i poza terenem UKGIB0002) oraz obszar pełnego morza.

    W uzasadnieniu swych żądań strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

    Po pierwsze strona skarżąca podnosi, że zaskarżoną decyzję wydano z naruszeniem traktatu WE, ponieważ:

    Komisja w oczywisty sposób naruszyła prawo przez to, że wbrew art. 299 WE uznała, że obszar jednego z państw członkowskich — brytyjskie wody terytorialne Gibraltaru — stanowi część innego państwa członkowskiego, a mianowicie Hiszpanii;

    decyzję tę wydano z naruszeniem art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 1 dyrektywy 92/43/EWG (2) oraz w oczywisty sposób naruszono systematykę tej dyrektywy, poprzez nadanie statusu „terenu mającego znaczenie dla Wspólnoty” znacznej części terenu ES6120032, który będąc częścią terytorium innego państwa członkowskiego nie stanowi terytorium hiszpańskiego, a także — z wyraźnym naruszeniem art. 2 tej dyrektywy — części morza pełnego, która nie wchodzi w skład europejskiego terytorium państw członkowskich i względem której Hiszpanii nie przysługują ani nie mogą przysługiwać żadne kompetencje czy suwerenne prawa;

    narusza ona prawo poprzez nadanie statusu „terenu mającego znaczenie dla Wspólnoty” oraz przypisanie zobowiązań wynikających z dyrektywy 92/43/EWG podlegającym jurysdykcji Hiszpanii częściom terenu ES6120032 pokrywającym się z podlegającym jurysdykcji Zjednoczonego Królestwa terenem UKGIB0002, co prowadzi do zastosowania na obszarze tego samego terenu dwóch odrębnych i różniących się od siebie systemów prawnych, karnych, administracyjnych i kontrolnych;

    wydano ją z naruszeniem art. 300 ust. 7 WE oraz postanowień części XII Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 r. (UNICLOS), Konwencji o ochronie Morza Śródziemnego podpisanej w Barcelonie w 1976 r. oraz protokołu z 1995 r. do tejże konwencji, gdyż zażądano od Hiszpanii wypełnienia w stosunku do części brytyjskich wód terytorialnych Gibraltaru uwzględnionych w ramach terenu ES6120032 tych samych zobowiązań w zakresie ochrony środowiska, które na tym samym obszarze winny zostać wypełnione przez Zjednoczone Królestwo i Gibraltar;

    Po drugie strona skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja obarczona jest oczywistymi błędami w zakresie ustaleń faktycznych, które doprowadziły Komisję do zastosowania prawa w niewłaściwy sposób i popełnienia naruszeń traktatu WE, bowiem decyzję tę wydano na podstawie nieprawdziwych i wprowadzających w błąd informacji.

    Po trzecie skarżąca utrzymuje, że zaskarżoną decyzję wydano z naruszeniem zasady pewności prawa, bowiem wywołanym automatycznie skutkiem „wzajemnego pokrywania się” oznaczeń terenów jest zastosowanie dwóch systemów prawnych (uregulowań Gibraltaru i Hiszpanii wprowadzających w życie dyrektywę 92/43/EWG) na tym samym obszarze i w tym samym celu.

    Tytułem zarzutu ewentualnego strona skarżąca podnosi, że zaskarżoną decyzję wydano z naruszeniem zasad zwyczajowego prawa międzynarodowego zapisanych w art. 2, art. 3, art. 89 i art. 137 ust. 1 konwencji UNICLOS. Tytułem kolejnego zarzutu ewentualnego strona skarżąca podnosi, że w zakresie, w jakim decyzja ta wskazuje, że teren ES6120032 obejmuje brytyjskie wody terytorialne Gibraltaru, narusza ona zasadę zwyczajowego prawa międzynarodowego mówiącą, że obszar morza terytorialnego obejmuje co najmniej trzy mile morskie.


    (1)  Dz.U. 2009, L 43, s. 393.

    (2)  Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, Dz.U. 1992, L 206, s. 7.


    Top