Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62009TN0058

    Sprawa T-58/09: Skarga wniesiona w dniu 11 lutego 2008 r. — Schemaventotto przeciwko Komisji

    Dz.U. C 82 z 4.4.2009, p. 34–34 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    4.4.2009   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 82/34


    Skarga wniesiona w dniu 11 lutego 2008 r. — Schemaventotto przeciwko Komisji

    (Sprawa T-58/09)

    (2009/C 82/59)

    Język postępowania: włoski

    Strony

    Strona skarżąca: Schemaventotto SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci M. Siragusa, G. Scassellati Sforzolini, G.C. Rizza, M. Piergiovanni)

    Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

    Żądania strony skarżącej

    stwierdzenie nieważności decyzji zawartych w piśmie z dnia 13 sierpnia 2008 r. nr ref. C(2008) 4494, wystosowanym przez komisarz Neelie Kroes w imieniu Komisji do władz włoskich, dotyczącej postępowania na podstawie art. 21 rozporządzenia dotyczącego kontroli koncentracji przedsiębiorstw (sprawa COMP/M.4388 — Abertis przeciwko Autostrade) oraz

    obciążenie Komisji kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    Wniesiona skarga dotyczy decyzji zawartej w piśmie komisarz Neelie Kroes z dnia 13 sierpnia 2008 r., w którym zgodnie z twierdzeniami strony skarżącej, pozwana poinformowała władze włoskie o decyzji o odstąpieniu od dalszego postępowania w sprawie COMP/M.4388 — Abertis przeciwko Autostrade na podstawie art. 21 rozporządzenia Rady (WE) z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (zwanego dalej rozporządzeniem). W istocie bowiem do Komisji należy zatwierdzanie przepisów wykonawczych w zakresie procedury autoryzacji „przeniesienia” koncesji na budowę i eksploatację autostrad (dyrektywy z 2007 r. oraz rozporządzenie z 2008 r.). Niemniej jednak w wymienionym wyżej piśmie strona pozwana wstrzymała się od wyrażenia swego stanowiska co do zgodności włoskich przepisów dotyczących procedury autoryzacji przeniesienia koncesji na budowę i eksploatację autostrad z przepisami w dziedzinie rynku wewnętrznego.

    W uzasadnieniu skargi strona skarżąca powołuje się na naruszenie art. 21 rozporządzenia dotyczącego koncentracji, opierając się na następujących argumentach:

    Komisja nie może w żadnych okolicznościach odwoływać się do zmian w przepisach mających znaczenie w sprawie, które nastąpiły po dniu 31 stycznia 2007 r. — dacie wstępnej oceny. Ponieważ służący Komisji na mocy art. 21 ust. 4 rozporządzenia zakres swobodnego uznania jest ściśle związany z kontekstem oceny szczególnej transakcji dotyczącej koncentracji o wymiarze wspólnotowym, z którą znajdujące zastosowanie przepisy krajowe pozostają w związku, późniejsze zmiany w przepisach nie mogły odnosić żadnego wpływu na wcześniejsze postępowanie władz włoskich, które spowodowały odstąpienie od koncentracji w grudniu 2006 r. — na trzy miesiące po stwierdzeniu jej zgodności ze wspólnym rynkiem na mocy art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia.

    Strona skarżąca zarzuca Komisji nadużycie lub niewłaściwe użycie władzy, polegające na powołaniu nieodpowiedniej podstawy prawnej dla decyzji o „odstąpieniu” od dalszego postępowania w przedmiocie spornych włoskich przepisów. Skarżąca podnosi w tym względzie, że stwierdzając, iż zmiany legislacyjne dokonane w międzyczasie spowodowałyby, że zastrzeżenia wyrażone w wstępnej ocenie z dnia 31 stycznia 2007 r. nie miałyby miejsca w przyszłości, Komisja wydała na podstawie art. 21 rozporządzenia rodzaj decyzji nieprzewidziany tym przepisem. Komisja skorzystała bowiem z kompetencji wyrażonych w art. 21 w celu stwierdzenia zgodności z prawem wspólnotowym ogólnych przepisów ustanowionych przez państwo członkowskie, całkowicie pomijając kwestie szczególnej koncentracji, w celu wstrzymania której Włochy wydały przepisy krajowe, których sprawa dotyczy.

    Uznając, że włoskie przepisy wykonawcze, wraz z poprawkami, stały się zgodne z prawem wspólnotowym Komisja pominęła późniejsze wątpliwości co do włoskiego systemu prawnego, które z pewnością nie ułatwiały ustanowienia korzystnych warunków dla ewentualnych przyszłych koncentracji dotyczących włoskiego rynku koncesji na budowę i eksploatację autostrad. Dodatkowo przepisy wydane przez włoską administrację w latach 2007 i 2008 winny również zostać uznane za sprzeczne z art. 21, ponieważ przepis ten nakłada szerszy zakres obowiązków w zakresie „przeniesienia” koncesji na budowę lub eksploatację autostrad niż obowiązujący zainteresowane strony w przeciwnym wypadku.


    Top