(1)

Rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 412/2013 (2) („rozporządzenie pierwotne”), zmienionym rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/1932 (3), Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („Chiny” lub „ChRL”). Obecnie obowiązujące indywidualne cła antydumpingowe wynoszą od 13,1 % do 23,4 %. Wszyscy nieobjęci próbą współpracujący producenci eksportujący wymienieni w załączniku do tego rozporządzenia zostali objęci cłem w wysokości 17,9 %, a wszyscy pozostali producenci eksportujący cłem rezydualnym w wysokości 36,1 %. Środki te będą dalej zwane „środkami pierwotnymi”, a dochodzenie, które doprowadziło do nałożenia środków rozporządzeniem pierwotnym, będzie dalej zwane „dochodzeniem pierwotnym”.

(2)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 803/2014 (4) czterej chińscy producenci eksportujący zostali objęci cłem dla nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących w wysokości 17,9 % i dodani do wykazu producentów eksportujących z Chin w załączniku do rozporządzenia pierwotnego.

(3)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/2207 (5) czterej inni chińscy producenci eksportujący zostali objęci cłem dla nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących w wysokości 17,9 % i dodani do wykazu producentów eksportujących z Chin w załączniku do rozporządzenia pierwotnego.

(4)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2019/1198 (6) Komisja utrzymała środki pierwotne na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego . Środki te będą dalej określane jako „środki obowiązujące”, a dochodzenie w ramach przeglądu wygaśnięcia będzie dalej zwane „ostatnim dochodzeniem”.

(5)

Na początku 2019 r. Komisja dokonała analizy dostępnych dowodów dotyczących struktury i kanałów sprzedaży ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych od czasu nałożenia środków pierwotnych. Porównanie danych liczbowych dotyczących wywozu w latach 2014–2018 wykazało gwałtowny wzrost lub spadek ilości towarów wywożonych przez niektórych producentów eksportujących, co wskazywało na istnienie praktyk w zakresie kanałów dystrybucji. Co więcej, w niektórych przypadkach faktyczny wywóz dokonywany przez niektórych producentów eksportujących przekraczał deklarowaną produkcję. Pojawiła się również kwestia niezgodnego z prawem wykorzystania dodatkowych kodów TARIC przypisanych do konkretnych przedsiębiorstw.

(6)

Ze wskaźników tych wynikało, że niektórzy producenci eksportujący objęci obecnie cłem rezydualnym w wysokości 36,1 % oraz producenci eksportujący podlegający indywidualnej stawce celnej sprzedają swoje ceramiczne zastawy stołowe i naczynia kuchenne za pośrednictwem innych producentów eksportujących objętych niższą stawką celną.

(7)

Wydawałoby się, że zmiana struktury handlu w odniesieniu do wywozu ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych z Chin w następstwie nałożenia środków pierwotnych wynikała ze wspomnianych praktyk w zakresie kanałów dystrybucji i nie miała innych racjonalnych przyczyn ani ekonomicznego uzasadnienia poza nałożeniem cła. Dostępne Komisji dowody wskazywały ponadto na fakt, że skutki naprawcze obowiązujących środków antydumpingowych nałożonych na produkt objęty postępowaniem były osłabiane zarówno w odniesieniu do ilości, jak i cen. W latach 2014–2018 wielkości przywozu produktu objętego dochodzeniem, określonego w motywie 15, znacznie bowiem wzrosły w przypadku niektórych producentów eksportujących. Zdarzało się ponadto, że faktyczny wywóz dokonywany przez pewnych producentów eksportujących przekraczał ich deklarowaną produkcję. Istniały też wystarczające dowody na to, że przywóz produktu objętego dochodzeniem dokonywany był po cenach niższych od ceny niewyrządzającej szkody ustalonej w dochodzeniu, które doprowadziło do wprowadzenia obowiązujących środków.

(8)

Wreszcie Komisja posiadała wystarczające dowody wskazujące na to, iż wywóz produktu objętego dochodzeniem odbywał się po cenach dumpingowych w stosunku do ustalonej wcześniej wartości normalnej.

(9)

Po poinformowaniu państw członkowskich Komisja ustaliła zatem, że istnieją wystarczające dowody pozwalające na wszczęcie dochodzenia zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym Komisja przyjęła rozporządzenie (UE) 2019/464 (7) („rozporządzenie wszczynające”) i uruchomiła z własnej inicjatywy dochodzenie w sprawie możliwego obejścia środków antydumpingowych wprowadzonych wobec przywozu ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych pochodzących z Chin przywożonych w ramach 50 dodatkowych kodów TARIC wymienionych w załączniku do rozporządzenia wszczynającego. Te dodatkowe kody TARIC zostały przypisane 50 producentom eksportującym będącym grupami przedsiębiorstw lub pojedynczymi przedsiębiorstwami z ChRL („przedsiębiorstwa”).

(10)

Komisja nakazała również organom celnym poddanie rejestracji przywozu ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych przywożonych w ramach 50 dodatkowych kodów TARIC wymienionych w załączniku do rozporządzenia wszczynającego.

(11)

Komisja powiadomiła władze ChRL, 50 producentów eksportujących wymienionych w załączniku do rozporządzenia wszczynającego i przemysł unijny o wszczęciu dochodzenia. Przesłała także 50 producentom eksportującym wymienionym w tym załączniku kwestionariusze z prośbą o informacje dotyczące ewentualnych przedsiębiorstw powiązanych zlokalizowanych w Chińskiej Republice Ludowej. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie swoich opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie.

(12)

50 wspomnianych powyżej producentów eksportujących wymienionych w załączniku do rozporządzenia wszczynającego podlegało następującym cłom antydumpingowym:

(13)

Dochodzeniem objęto okres od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. („okres objęty dochodzeniem”). Za okres objęty dochodzeniem zgromadzono dane w celu zbadania między innymi domniemanej zmiany struktury handlu oraz praktyki, procesu lub prac leżących u jej podstaw. Za okres od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. (okres sprawozdawczy lub „OS”) zgromadzono bardziej szczegółowe dane w celu zbadania ewentualnego osłabienia skutków naprawczych obowiązujących środków i występowania dumpingu.

(14)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja przeanalizowała, czy nastąpiła zmiana struktury handlu w odniesieniu do poszczególnych producentów eksportujących w ChRL, czy zmiana ta wynikała z praktyki, procesu lub prac niemających innych racjonalnych przyczyn ani ekonomicznego uzasadnienia poza chęcią uniknięcia nałożenia cła, czy istniały dowody szkody lub osłabienia skutków naprawczych cła w odniesieniu do cen lub ilości produktu objętego dochodzeniem, jak również czy istniały dowody świadczące o kontynuacji dumpingu.

(15)

Produktem objętym postępowaniem są ceramiczne zastawy stołowe i naczynia kuchenne obecnie oznaczone kodami CN ex 6911 10 00, ex 6912 00 21, ex 6912 00 23, ex 6912 00 25 i ex 6912 00 29 (kody TARIC 6911100090, 6912002111, 6912002191, 6912002310, 6912002510 i 6912002910) i pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty postępowaniem”).

Wyłączone są następujące produkty:

(16)

Produkt objęty dochodzeniem jest taki sam jak „produkt objęty postępowaniem” określony w poprzednim motywie, objęty obecnie tymi samymi kodami CN i TARIC co produkt objęty postępowaniem i przywożony w ramach dodatkowych kodów TARIC wymienionych w załączniku do rozporządzenia wszczynającego („produkt objęty dochodzeniem”).

(17)

13 z 50 producentów eksportujących nie przedstawiło żadnej odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(18)

Na podstawie art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja zakwalifikowała tych 13 producentów eksportujących jako niewspółpracujących i w związku z tym oparła dotyczące ich ustalenia na dostępnych faktach wskazanych w następnym motywie.

(19)

W latach 2014–2018 wszystkich 13 producentów eksportujących, objętych stawką należności celnej w wysokości 17,9 %, gwałtownie zwiększyło ilość wywożonych towarów lub dokonywało wywozu powyżej swoich mocy produkcyjnych zadeklarowanych w trakcie kontroli wyrywkowej podczas ostatniego dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia. Z braku innego ekonomicznego uzasadnienia niż praktyki związane z obejściem środków Komisja doszła do wniosku, że ci producenci eksportujący biorą udział w praktykach w zakresie kanałów dystrybucji. W związku z tym należy uchylić dodatkowe kody TARIC przypisane do tych konkretnych przedsiębiorstw i objąć tych producentów eksportujących stawką cła rezydualnego w wysokości 36,1 %.

(20)

Ponadto trzech z 13 producentów eksportujących było powiązanych z trzema innymi producentami eksportującymi posiadającymi stawkę należności celnej dla nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących w wysokości 17,9 % z uwagi na posiadanie przez nich indywidualnego dodatkowego kodu TARIC.

(21)

W związku z tym, aby zapobiec praktyce polegającej na wykorzystaniu kanałów dystrybucji tych przedsiębiorstw powiązanych, przed ujawnieniem ustaleń Komisja wstępnie stwierdziła, że należy uchylić przypisany do każdego z tych przedsiębiorstw dodatkowy kod TARIC. Wobec trzech powiązanych producentów eksportujących należy również zastosować stawkę cła rezydualnego w wysokości 36,1 %.

(22)

Po ujawnieniu ustaleń jedno z trzech przedsiębiorstw zgłosiło zastrzeżenia, twierdząc, że nie jest powiązane z jednym z przedsiębiorstw, które nie przedstawiły odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Na spotkaniu wyjaśniającym w dniu 10 października 2019 r. oraz w piśmie z dnia 21 października 2019 r. przedsiębiorstwo to wyjaśniło, że jego odpowiedź w ramach kontroli wyrywkowej w związku z przeglądem wygaśnięcia nieprawidłowo wskazywała, że przedsiębiorstwa te są ze sobą powiązane, podczas gdy są one tylko partnerami biznesowymi. Na prośbę Komisji przedsiębiorstwo dostarczyło dokumenty dotyczące jego struktury oraz udziałowców, z których to dokumentów wynika, że taki związek rzeczywiście nie istnieje. Z uwagi na brak powiązania oraz przedstawione przez to przedsiębiorstwo dowody, że zwiększona działalność eksportowa odpowiadała wzrostowi zdolności produkcyjnych w 2016 r., Komisja stwierdziła, że nie ma potrzeby uchylać dodatkowego kodu TARIC przypisanego do tego przedsiębiorstwa.

(23)

W związku z powyższym po ujawnieniu ustaleń Komisja ostatecznie stwierdziła, że stawkę cła rezydualnego w wysokości 36,1 % należy zastosować do:

(24)

Analizując odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu uzyskane od 37 producentów eksportujących, którzy je przedstawili, Komisja uznała, że odpowiedzi 18 z nich były zdecydowanie niekompletne, jak wyjaśniono w kolejnych motywach.

(25)

Pierwszy producent eksportujący przedstawił informacje częściowe i oświadczył w dniu 28 kwietnia 2019 r., że w sierpniu 2018 r. zaprzestał produkcji produktu objętego postępowaniem. Dnia 3 czerwca 2019 r. Komisja poinformowała to przedsiębiorstwo, że tylko producenci eksportujący mają prawo do indywidualnego dodatkowego kodu TARIC. Poinformowała je również, że zamierza w związku z tym uchylić jego dodatkowy kod TARIC i w przyszłości traktować je jak każde inne przedsiębiorstwo w ramach dodatkowego kodu TARIC B999. Przedsiębiorstwo nie przedstawiło dodatkowych uwag.

(26)

Drugi producent eksportujący, także podlegający cłu antydumpingowemu w wysokości 17,9 %, przedstawił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu w formie kilku zgłoszeń nadesłanych w kwietniu i maju 2019 r. Z odpowiedzi tych wynikało, że posiadał on tylko jedno przedsiębiorstwo powiązane. Komisja skontrolowała tę odpowiedź, porównując ją z innymi publicznie dostępnymi źródłami informacji. Ustaliła istnienie w tej grupie innych przedsiębiorstw powiązanych, które nie zostały ujawnione przez producenta eksportującego w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Producent eksportujący został poinformowany o tym ustaleniu pismem dotyczącym uzupełnienia braków z dnia 24 czerwca 2019 r. Następnie w dniu 28 czerwca 2019 r. przyznał on, że jest również powiązany z innym przedsiębiorstwem. Grupa producentów eksportujących nie wypełniła jednak w wyznaczonych terminach wymaganych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu dotyczące przedsiębiorstwa powiązanego. W dniu 8 lipca 2019 r. Komisja poinformowała zatem producenta eksportującego, że poczyni ustalenia na podstawie dostępnych faktów (8) oraz że ma on prawo do złożenia wniosku o przesłuchanie przed rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych. Producent eksportujący nie przedstawił dodatkowych uwag.

(27)

Trzeci producent eksportujący poinformował Komisję w dniu 5 lipca 2019 r., że nie jest w stanie odpowiedzieć na jej pismo dotyczące uzupełnienia braków oraz że ma pełną świadomość negatywnych konsekwencji braku odpowiedzi. W dniu 9 lipca 2019 r. Komisja poinformowała go zatem, że poczyni ustalenia na podstawie dostępnych faktów (9) oraz że ma on prawo do złożenia wniosku o przesłuchanie przed rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych. Producent eksportujący nie przedstawił dodatkowych uwag.

(28)

Każdy z 15 pozostałych producentów eksportujących, którzy przedstawili zdecydowanie niekompletne odpowiedzi, otrzymał między dniem 27 maja a dniem 18 lipca 2019 r. pismo wyszczególniające powody, dla których Komisja wstępnie stwierdziła, że jego odpowiedzi są zdecydowanie niekompletne. Do wstępnej oceny dotyczącej zdecydowanej niekompletności tych 15 odpowiedzi Komisję skłoniły następujące powtarzające się kwestie:

(29)

Każdy z tych 15 producentów eksportujących został również poinformowany tym samym pismem, że:

(30)

Następnie spośród tych 15 producentów eksportujących:

(31)

Dwóch innych (z tych 15) producentów eksportujących przedstawiło następnie dodatkowe dokumenty, chociaż ich odpowiedzi nadal nie można było uznać za całkowicie kompletne. Niemniej jednak Komisja postanowiła przeprowadzić wizyty weryfikacyjne na ich terenie. Podczas wizyt weryfikacyjnych Komisja stwierdziła u nich problemy – odpowiednio brak ujawnienia przedsiębiorstw powiązanych i nieprawidłowe oświadczenia o przekształceniu pewnych typów produktu objętego postępowaniem. W związku z tym w dniu 7 sierpnia 2019 r. Komisja poinformowała obu producentów eksportujących, że podtrzyma zamiar zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego. Komisja wskazała na fakt, że nie byli oni w stanie przedstawić ekonomicznego uzasadnienia swojego wywozu w 2018 r., innego niż kanał dystrybucji produktów wytworzonych przez innych chińskich producentów eksportujących. W tym samym piśmie Komisja poinformowała również obu producentów eksportujących, że mają prawo do złożenia wniosku o przesłuchanie przed rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych najpóźniej do dnia 16 sierpnia 2019 r. Żaden z nich nie złożył wniosku o przesłuchanie w wyznaczonym terminie.

(32)

Dnia 1 sierpnia 2019 r. inny producent eksportujący przedstawił dodatkowe informacje w odpowiedzi na wstępną ocenę Komisji dotyczącą tego, że jego odpowiedź na kwestionariusz jest niewystarczająca. Komisja przeanalizowała te dodatkowe informacje. Pewne kwestie pozostały jednak bez odpowiedzi, na przykład nieprzedstawienie pełnych informacji o wszystkich przedsiębiorstwach powiązanych tego producenta. W związku z tym w dniu 13 sierpnia 2019 r. Komisja poinformowała go, że podtrzyma zamiar zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym kontekście Komisja wskazała na fakt, że nie przedstawił on żadnych dowodów dotyczących swojego wywozu w ciągu 2018 r., a wywóz ten ponad czterokrotnie przekraczał wyrażoną w tonach masę produktów faktycznie przez niego wyprodukowanych w tym samym okresie. W tym samym piśmie Komisja poinformowała go również, że ma on prawo do złożenia wniosku o przesłuchanie przed rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych najpóźniej do dnia 23 sierpnia 2019 r. Producent eksportujący nie udzielił odpowiedzi w wyznaczonym terminie.

(33)

Pismami z dni 18 maja i 26 czerwca 2019 r. Komisja poinformowała producenta eksportującego o brakach w jego odpowiedziach w odniesieniu do wymaganej dokumentacji oraz o swoim zamiarze zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego. Dnia 2 lipca 2019 r. producent eksportujący oświadczył, że przedstawił wszystkie wymagane informacje oraz ponownie przekazał sprawozdania finansowe za okres od 2015 r. do 2018 r., lecz nie wypełnił kwestionariusza w odniesieniu do swojego przedsiębiorstwa powiązanego. W dniach 12 i 22 sierpnia 2019 r. zwrócił się do rzecznika praw stron odpowiedzialnego za tę sprawę. Pismem z dnia 27 sierpnia 2019 r. Komisja poinformowała producenta eksportującego o powodach, dla których przedstawione przez niego informacje dodatkowe z dnia 2 lipca nadal są zdecydowanie niepełne, oraz że w związku z tym podtrzymuje zamiar zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego. Komisja wskazała na fakt, że ten producent eksportujący nie był w stanie przedstawić ekonomicznego uzasadnienia swojego wywozu w 2018 r., innego niż kanał dystrybucji produktów wytworzonych przez innych chińskich producentów eksportujących. W tym samym piśmie Komisja poinformowała go o możliwości prowadzenia dalszych działań w związku z jego wnioskiem o przesłuchanie najpóźniej do dnia 2 września 2019 r. Producent eksportujący nie udzielił odpowiedzi w wyznaczonym terminie. W dniu 10 września 2019 r. przesłał Komisji wiadomość elektroniczną z załącznikiem dotyczącym likwidacji swojego przedsiębiorstwa powiązanego. W piśmie z dnia 13 września 2019 r. Komisja powtórzyła, że podtrzymuje zamiar zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego, ponieważ ostatnia odpowiedź nie zawiera nowych informacji i jest nadal zdecydowanie niepełna. W konsekwencji uznano, że ten producent eksportujący nie był w stanie przedstawić ekonomicznego uzasadnienia swojego wywozu w 2018 r., innego niż kanał dystrybucji.

(34)

Wreszcie jeden producent eksportujący złożył wniosek o przesłuchanie z udziałem służb Komisji, które odbyło się w dniu 18 lipca 2019 r. Podczas przesłuchania przedstawił on odpowiedź na kwestionariusz pochodzącą od jego przedsiębiorstwa handlowego w Hongkongu oraz przedstawił dodatkową dokumentację i złożył dodatkowe wyjaśnienia. Po przesłuchaniu przedstawił na wyraźne żądanie Komisji całą wymaganą dokumentację, z której wynikało, że nie bierze on udziału w praktykach w zakresie kanałów dystrybucji poprzez sprzedaż produktu objętego postępowaniem pochodzącego od innych niepowiązanych producentów eksportujących w ramach własnego dodatkowego kodu TARIC. W związku z tym Komisja nie podtrzymała zamiaru zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego wobec tego producenta eksportującego.

(35)

Podsumowując, 17 z 18 producentów eksportujących zostało należycie poinformowanych o konsekwencjach częściowej współpracy lub braku współpracy, przewidzianych w motywach 21–23 rozporządzenia wszczynającego. W przypadku tych 17 przedsiębiorstw Komisja oparła zatem ustalenia na dostępnych faktach, między innymi na danych dotyczących tendencji w wywozie do Unii (szczegółowe informacje znajdują się w motywie 36) oraz na swojej ocenie poziomu braków w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(36)

Spośród tych 17 producentów eksportujących

Z braku innego ekonomicznego uzasadnienia niż praktyki związane z obejściem środków Komisja doszła do wniosku, że ci producenci eksportujący biorą udział w praktykach w zakresie kanałów dystrybucji.

(37)

W konsekwencji wobec tych 17 producentów eksportujących, którzy początkowo byli objęci niższym cłem, jak wskazano w motywie 12, należy zastosować stawkę cła rezydualnego w wysokości 36,1 % oraz należy uchylić przypisane do nich dodatkowe kody TARIC. Ustalono, że tylko jeden producent eksportujący nie brał udziału w praktykach obchodzenia środków, jak wskazano w motywie 34, a zatem powinien utrzymać swój indywidualny dodatkowy kod TARIC i stawkę należności celnej w wysokości 17,9 %.

(38)

Po ujawnieniu ustaleń trzy z tych 17 przedsiębiorstw zgłosiły uwagi, których Komisja nie przyjęła z powodów omówionych w motywach 39–41 poniżej.

(39)

Jedno przedsiębiorstwo twierdziło, że jego kwestionariusz został wypełniony nieprawidłowo ze względu na „niedokładne zrozumienie kwestionariusza” oraz „nieznajomość zasad funkcjonowania działu produkcji przedsiębiorstwa”. W związku z tym poprosiło ono o możliwość ponownego przedłożenia odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. W tym względzie należy podkreślić, że przedsiębiorstwo miało wystarczającą możliwość zgłoszenia uwag w toku dochodzenia. W dniu 3 czerwca 2019 r. Komisja poinformowała przedsiębiorstwo o zamiarze uchylenia przypisanego do niego dodatkowego kodu TARIC w świetle stwierdzonych niedociągnięć. Komisja poinformowała to przedsiębiorstwo, że ma ono prawo do złożenia dalszych wyjaśnień. Ze względu na brak odpowiedzi, w dniu 26 czerwca 2019 r. Komisja skierowała do niego komunikat o następującej treści: „Państwa przedsiębiorstwo nie przedstawiło w wyznaczonych terminach niezbędnych informacji w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu odnoszące się między innymi do danych finansowych oraz danych dotyczących produkcji”. Po ujawnieniu ustaleń przedsiębiorstwo miało jeszcze trzy tygodnie na przedstawienie niezbędnych danych i uwag. Żadne dodatkowe informacje nie wpłynęły jednak w tym terminie. Należy zatem uchylić dodatkowy kod TARIC przypisany do tego przedsiębiorstwa, zgodnie z zapowiedziami przekazanymi mu w dniach 3 i 26 czerwca 2019 r.

(40)

Po ujawnieniu ustaleń drugie przedsiębiorstwo stwierdziło w wiadomości e-mail z dnia 11 października 2019 r., że podjęło pełną współpracę, przywołując w tym względzie swoje pisma z dnia 28 kwietnia i 6 czerwca 2019 r. W tej samej wiadomości e-mail potwierdziło również, że zgodnie z posiadanym zezwoleniem na prowadzenie działalności jest przedsiębiorstwem handlowym oraz że nie stosuje żadnych praktyk związanych z kanałami dystrybucji. W tym kontekście należy podkreślić, że tylko producenci eksportujący mogą otrzymać przypisany do nich dodatkowy kod TARIC. Ponieważ przedsiębiorstwo samo przyznało, że zajmuje się działalnością handlową, należy uchylić przypisany do niego dodatkowy kod TARIC zgodnie z zapowiedziami przekazanymi mu w dniach 3 i 26 czerwca 2019 r.

(41)

Trzecie przedsiębiorstwo stwierdziło z kolei, że podjęło pełną współpracę i że nie bierze udziału w praktykach związanych z kanałami dystrybucji. W tym względzie należy przypomnieć, że Komisja poinformowała to przedsiębiorstwo o brakach w jego odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu już w dniu 28 maja i 26 czerwca 2019 r. Ponadto w dniu 27 sierpnia 2019 r. Komisja ponownie wyjaśniła przedsiębiorstwu, że wiele innych kwestii, wymienionych w pierwszym piśmie Komisji z dnia 28 maja, pozostawało bez odpowiedzi. Po upływie ostatniego terminu Komisja poinformowała to przedsiębiorstwo w dniu 13 września 2019 r., że nie dostarczyło ono wymaganych dokumentów. W efekcie przedsiębiorstwo nie przedstawiło wystarczającego ekonomicznego uzasadnienia dla wzrostu swojego wywozu do Unii w 2018 r., innego niż kanał dystrybucji produktów wytworzonych przez innych chińskich producentów zastaw stołowych. Należy zatem uchylić dodatkowy kod TARIC przypisany do tego przedsiębiorstwa, zgodnie z zapowiedziami przekazanymi mu w dniach 28 maja 2019 r., 26 czerwca 2019 r. i 13 sierpnia 2019 r.

(42)

Oprócz tego, przed ujawnieniem ustaleń Komisja stwierdziła, że trzech z 17 producentów eksportujących było powiązanych z czterema innymi przedsiębiorstwami posiadającymi indywidualne dodatkowe kody TARIC, a więc podlegającymi stawce należności celnej dla nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących w wysokości 17,9 %.

(43)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła na tamtym etapie, że aby zapobiec praktyce polegającej na wykorzystaniu tych przedsiębiorstw powiązanych jako kanałów dystrybucji, należy uchylić przypisany do każdego z nich dodatkowy kod TARIC. Stawkę cła rezydualnego w wysokości 36,1 % należy zastosować również do czterech przedsiębiorstw powiązanych, które początkowo podlegały niższej stawce należności celnej dla nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących w wysokości 17,9 %.

(44)

Po ujawnieniu ustaleń każde z czterech przedsiębiorstw powiązanych zgłosiło uwagi do wstępnej oceny Komisji stwierdzającej, że były one powiązane z przedsiębiorstwami, które przedstawiły zdecydowanie niekompletne odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, o czym mowa w motywach 45 i 46 poniżej.

(45)

Trzy z tych czterech przedsiębiorstw dostarczyły dowody na to, że nie były powiązane z przedsiębiorstwami, które przedstawiły zdecydowanie niekompletne odpowiedzi. Komisja przeanalizowała przedstawioną dokumentację i potwierdziła brak powiązania w przypadku wszystkich tych trzech przedsiębiorstw. Nie należy zatem uchylać przypisanych do nich dodatkowych kodów TARIC.

(46)

Czwarte z tych przedsiębiorstw (przedsiębiorstwo A) również zgłosiło uwagi. Na spotkaniu wyjaśniającym w dniu 10 października 2019 r., oraz w późniejszym piśmie z dnia 18 października 2019 r. przedsiębiorstwo to twierdziło, że uchylenie przypisanego do niego dodatkowego kodu TARIC nie było uzasadnione ani pod względem prawnym, ani z uwagi na okoliczności faktyczne. Twierdziło ponadto, że nie ma ryzyka stosowania praktyk w zakresie kanałów dystrybucji między nim a przedsiębiorstwami z nim powiązanymi (m.in. przedsiębiorstwami B i C (10)). Zwróciło się również do Komisji z pytaniem o możliwość złożenia dodatkowych gwarancji i zobowiązań, które pozwoliłyby Komisji monitorować ceramiczne zastawy stołowe produkowane przez to przedsiębiorstwo i przywożone w ramach przypisanego do niego dodatkowego kodu TARIC.

(47)

Komisja odrzuciła to twierdzenie. Zgodnie z definicją przedsiębiorstw powiązanych zawartą w art. 127 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (11) czwarte przedsiębiorstwo (przedsiębiorstwo A) jest powiązane z tym, które przedstawiło zdecydowanie niekompletną odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu (przedsiębiorstwo B). W momencie wszczęcia dochodzenia istniało między nimi ścisłe powiązanie finansowe, a po zbyciu udziałów, które nastąpiło wkrótce potem, powiązanie utrzymywało się w postaci więzów rodzinnych. Oprócz tego, przedsiębiorstwo A napisało w swoim piśmie z dnia 18 października 2019 r., że „istnieje nadal więź rodzinna (tj. małżeństwo)” między jednym z obecnych akcjonariuszy tego przedsiębiorstwa a jednym z obecnych akcjonariuszy pozostałych przedsiębiorstw – potwierdziło tym samym, że przedsiębiorstwa te są ze sobą powiązane. Wynika stąd, że brak jakiejkolwiek informacji na temat przedsiębiorstw powiązanych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez przedsiębiorstwo B można również odnieść do przedsiębiorstwa A. Żadne z nich nie skorzystało z możliwości ujawnienia Komisji istotnych okoliczności faktycznych pomimo pisma skierowanego w dniu 28 maja 2019 r. do przedsiębiorstwa B, w którym zostało ono do tego wezwane. Co więcej, wcześniejsze zachowanie przedsiębiorstwa A wskazuje na to, że istnieje duże ryzyko stosowania praktyk w zakresie kanałów dystrybucji pomiędzy tymi przedsiębiorstwami powiązanymi. Przedsiębiorstwo to zwiększyło swój wywóz z 1 657 ton w 2014 r. do 3 929 ton w 2018 r., bez ekonomicznego uzasadnienia. Komisja zauważyła na koniec, że możliwość oferowania zobowiązania cenowego na podstawie art. 8 rozporządzenia podstawowego nie dotyczy działań prowadzonych na podstawie art. 13 rozporządzenia podstawowego w celu przeciwdziałania obejściu środków. Należy zatem uchylić dodatkowy kod TARIC przypisany do przedsiębiorstwa A.

(48)

Ponadto po ujawnieniu ustaleń jedno (przedsiębiorstwo C) z dwóch przedsiębiorstw (B i C), które przedstawiły zdecydowanie niekompletne odpowiedzi i były powiązane z czwartym przedsiębiorstwem A – wymienionym w motywie 46 – również zgłosiło swoje uwagi. Zwróciło się ono do Komisji o ponowne rozważenie zamiaru zastosowania przez nią art. 18 rozporządzenia podstawowego. Twierdziło bowiem, że główną podstawą prawną zamiaru zastosowania tego artykułu było zidentyfikowanie innego przedsiębiorstwa powiązanego. Przedsiębiorstwo twierdziło również, że obydwa te przedsiębiorstwa były ze sobą powiązane tylko w niewielkim stopniu.

(49)

W ten sam sposób, jak opisano w motywie 47 powyżej, przedsiębiorstwo C również nie wykorzystało możliwości ujawnienia Komisji istotnych okoliczności faktycznych pomimo pisma z dnia 28 maja 2019 r., w którym zostało do tego wezwane. Co więcej, twierdzenie w kontekście art. 18 rozporządzenia podstawowego, że pismo zawierające szczegółowe ustalenia z dnia 27 września 2019 r. dotyczyło głównie związku między przedsiębiorstwami A i C, jest nieprawidłowe. W piśmie tym wyraźnie stwierdzono, że główne powody zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego zostały wymienione w pismach skierowanych do przedsiębiorstwa w dniach 28 maja 2019 r. i 11 czerwca 2019 r., w których wymieniono wszystkie braki informacji mogących stanowić dowód, że nie dochodziło do obchodzenia środków.

(50)

W związku z powyższym po ujawnieniu ustaleń Komisja ostatecznie stwierdziła, że aby uniknąć ryzyka praktyk związanych z kanałami dystrybucji za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych, należy uchylić również dodatkowy kod TARIC przypisany do przedsiębiorstwa, o którym mowa w motywie 46. Wobec ostatniego przedsiębiorstwa powiązanego, które początkowo podlegało niższej stawce należności celnej dla nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących w wysokości 17,9 %, należy również zastosować stawkę cła rezydualnego w wysokości 36,1 %.

(51)

Pozostałych 19 producentów eksportujących przedstawiło pełną odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu, a następnie w okresie od lipca do września 2019 r. na ich terenie przeprowadzono wizyty weryfikacyjne.

(52)

Ustalono, że 17 z tych 19 producentów eksportujących nie bierze udziału w praktykach obchodzenia środków. Zdecydowana większość z nich powstała przed nałożeniem środków na ChRL. Odpowiedzi na kwestionariusz i przeprowadzone na miejscu weryfikacje między innymi danych dotyczących produkcji i mocy produkcyjnych, zakładów produkcyjnych, kosztów produkcji, zakupu surowców, półproduktów i wyrobów gotowych oraz sprzedaży eksportowej do Unii potwierdziły, że wszystkich 17 producentów eksportujących prowadziło jedynie wywóz wytworzonych przez siebie towarów.

(53)

W przypadku pozostałych dwóch producentów eksportujących Komisja nie stwierdziła udziału w praktykach obchodzenia środków, lecz ustaliła poniższe kwestie wyszczególnione w motywach 54 i 55.

(54)

W odniesieniu do pierwszej grupy Komisja stwierdziła, że posiada ona jedno przedsiębiorstwo handlowe, które jest jednostką dominującą, i dwóch producentów eksportujących, a wszystkie trzy podmioty są zlokalizowane w tym samym miejscu w Chinach. Komisja stwierdziła również, że indywidualny dodatkowy kod TARIC (ze stawką należności celnej w wysokości 17,9 %) został przypisany tylko jednostce dominującej. Jako że dodatkowe kody TARIC muszą być przypisane producentom eksportującym, Komisja powinna teraz na podstawie art. 2 ust. 1 i art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przenieść dodatkowy kod TARIC z dominującej jednostki handlowej na dwóch producentów eksportujących należących do grupy.

(55)

W drugiej grupie, która również posiadała inne przedsiębiorstwo powiązane mające własny indywidualny dodatkowy kod TARIC (ze stawką należności celnej w wysokości 17,9 %), w czasie weryfikacji magazynu Komisja stwierdziła systematyczne fałszywe zgłoszenia pochodzenia. Pracownicy pakowali produkt objęty postępowaniem w pudła wewnętrzne i zewnętrzne, na których nadrukowano wprowadzające w błąd informacje dotyczące kraju pochodzenia i producenta. Wymienionym krajem pochodzenia był Singapur, a producentem – przedsiębiorstwo zlokalizowane w tym samym kraju. Zamówienie wpłynęło od przedsiębiorstwa handlowego prowadzącego działalność w Hongkongu. Sam ładunek przeznaczony był do wywozu do państwa trzeciego poza UE, gdzie również obowiązują środki antydumpingowe w odniesieniu do zastaw stołowych pochodzących z Chin. Komisja sprawdziła na terenie przedsiębiorstw wszystkie dokumenty uzupełniające dotyczące wybranych transakcji sprzedaży eksportowej do Unii i dodatkowo dokonała analizy danych dotyczących wywozu z Singapuru do Unii. Komisja nie mogła stwierdzić, że takie niezgodne z prawem zachowanie dotyczyło sprzedaży eksportowej przeznaczonej na rynek Unii. W związku z tym z braku dowodów nadużycia finansowego wobec rynku UE Komisja doszła do wniosku, że towary produkowane przez obu producentów eksportujących i przeznaczone na rynek UE są prawidłowo zgłoszone jako pochodzące z Chin i tym samym nie uniknęły obowiązujących unijnych ceł antydumpingowych.

(56)

W konsekwencji 18 z 19 producentów eksportujących, którzy przedstawili pełną odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu i u których przeprowadzono wizyty, powinno zachować cło w wysokości 17,9 %. Ponadto w przypadku jednego z tych 19 producentów eksportujących, jak określono w motywie 54, Komisja powinna na podstawie art. 2 ust. 1 i art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przenieść dodatkowy kod TARIC z dominującej jednostki handlowej na dwóch producentów eksportujących należących do grupy.

(57)

Podczas ostatniego przeglądu wygaśnięcia Komisja przeprowadziła analizę zmian wielkości przywozu z ChRL do Unii, korzystając z danych Eurostatu przedstawiających liczby ogólnokrajowe. W trakcie obecnego dochodzenia w sprawie obejścia środków konieczne było dokonanie oceny danych dotyczących poszczególnych przedsiębiorstw. Dane takie są dostępne w bazie danych utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W bazie tej zgromadzone są dane zgłaszane co miesiąc Komisji przez państwa członkowskie, dotyczące przywozu produktów objętych dochodzeniem w ramach poszczególnych dodatkowych kodów TARIC, a także informacje dotyczące środków, w tym wymogu rejestracji. Na potrzeby dochodzenia Komisja wykorzystała zatem dane z bazy utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6 w celu określenia zmiany struktury handlu poprzez porównanie producentów eksportujących obciążonych wyższymi i niższymi cłami.

(58)

Według tej bazy danych wielkość wywozu produktu objętego dochodzeniem dokonywanego przez producentów eksportujących, których dotyczyło dochodzenie, stanowiła w okresie sprawozdawczym 26 % całkowitej wielkości wywozu tego produktu z Chin do Unii. 48 z nich było obciążonych cłem w wysokości 17,9 % dla nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących.

(59)

Jak wspomniano w motywie 51, jedynie 19 producentów eksportujących podjęło współpracę, przedstawiając pełną odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu. Ponadto, jak wskazano w motywie 34, jeden dodatkowy producent eksportujący, który początkowo przedstawił zdecydowanie niekompletną odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu, ostatecznie utrzymał indywidualną stawkę celną w wysokości 17,9 %. W okresie sprawozdawczym na tych 20 producentów eksportujących, obciążonych cłem w wysokości 17,9 % dla nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących, przypadało 10 % całkowitego przywozu z Chin.

(60)

W tabeli 1 przedstawiono łączną wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem z ChRL do Unii w okresie od dnia 1 stycznia 2015 r. do końca okresu sprawozdawczego.

Tabela 1

Łączna wielkość przywozu z ChRL do Unii (w tonach)

(61)

Wielkość całkowitego przywozu z ChRL w ujęciu łącznym zwiększyła się w okresie objętym dochodzeniem o 11 %, z 348 003 ton w 2015 r. do 383 460 ton w okresie sprawozdawczym.

(62)

Jak wskazano w sekcjach 2.3.1 i 2.3.2, Komisja stwierdziła, że w latach 2014–2018 producenci eksportujący gwałtownie zwiększyli ilość wywożonych towarów lub dokonywali wywozu powyżej swoich mocy produkcyjnych zadeklarowanych w ramach kontroli wyrywkowej podczas ostatniego dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia. Z braku innego uzasadnienia ekonomicznego niż praktyki obchodzenia środków w przypadku tych 30 producentów eksportujących Komisja zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego oparła ustalenia na dostępnych faktach, między innymi na danych dotyczących tendencji w wywozie do Unii i na poziomie braków w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, oraz doszła do wniosku, że wszyscy z nich biorą udział w praktykach obchodzenia środków. W okresie sprawozdawczym na tych 30 producentów eksportujących przypadało 16 % całkowitego przywozu z Chin.

(63)

30 producentów eksportujących biorących udział w obchodzeniu środków zwiększyło wielkość swojej sprzedaży do Unii z 52 497 ton w 2015 r. do 63 227 ton w 2018 r. Ten wzrost – o ponad 20 % – wyraźnie kontrastuje ze wzrostem całkowitego przywozu z Chin do Unii o około 11 %, jak wskazano w tabeli zawartej w motywie 60 niniejszego rozporządzenia.

(64)

W odniesieniu do okresu 2015–2018, przy zróżnicowaniu tych 30 producentów eksportujących według obowiązującej ich stawki celnej, odnotowano ponadto następującą zmianę struktury handlu:

(65)

Powyższe zmiany przepływów handlowych do Unii stanowią zmianę struktury handlu między poszczególnymi producentami eksportującymi w kraju, którego dotyczy środek, a Unią, wynikającą z praktyki, procesu lub prac, w przypadku których dochodzenie nie ujawniło racjonalnych przyczyn ani ekonomicznego uzasadnienia poza uniknięciem obowiązującego cła rezydualnego lub wyższego cła na zastawy stołowe i naczynia kuchenne pochodzące z ChRL.

(66)

Art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego zawiera wymóg, zgodnie z którym zmiana struktury handlu powinna wynikać z praktyki, procesu lub prac niemających racjonalnych przyczyn ani ekonomicznego uzasadnienia poza nałożonym cłem. Praktyka, proces lub prace obejmują między innymi reorganizowanie przez eksporterów lub producentów ich struktury lub kanałów sprzedaży w kraju objętym środkiem, aby wyeksportować własne towary do Unii za pośrednictwem producentów korzystających z indywidualnej stawki celnej niższej od stawki mającej zastosowanie dla towarów tych wytwórców.

(67)

Jak wskazano w sekcjach 2.3.1 i 2.3.2, Komisja doszła do wniosku, że 30 z 50 producentów eksportujących bierze udział w praktykach w zakresie kanałów dystrybucji. Według bazy danych utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6 w okresie sprawozdawczym przypadało na nich 16 % całkowitej wielkości przywozu do Unii.

(68)

W 2018 r. Komisja uzyskała również od słoweńskich organów celnych dowody wskazujące na to, że produkt objęty postępowaniem był przywożony do Unii przez producenta eksportującego (objętego niższą stawką celną) innego niż producent, który faktycznie go wytwarzał (i był objęty wyższą stawką celną). Ponadto podczas analizy przeprowadzonej w ramach przeglądu pod kątem nowego eksportera Komisja zgromadziła również dowody podobnej praktyki w zakresie kanałów dystrybucji, polegającej na przywozie do Unii, na podstawie oznakowania na opakowaniu, produktu objętego postępowaniem przez producenta eksportującego (objętego niższą stawką celną) innego niż producent, który faktycznie go wytwarzał (i był objęty wyższą stawką celną). Potwierdza to wyniki dochodzenia.

(69)

W świetle powyższych ustaleń Komisja stwierdziła, że praktyki w zakresie kanałów dystrybucji produktu objętego dochodzeniem miały miejsce na szeroką skalę.

(70)

Dochodzenie nie ujawniło racjonalnych przyczyn ani ekonomicznego uzasadnienia praktyk w zakresie kanałów dystrybucji poza uniknięciem obowiązującego cła rezydualnego lub wyższego cła na zastawy stołowe i naczynia kuchenne pochodzące z ChRL.

(71)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy istnieją dowody na istnienie dumpingu w stosunku do wartości normalnej wcześniej ustalonej dla produktu podobnego.

(72)

Zarówno w rozporządzeniu pierwotnym, jak i w ramach ostatniego przeglądu wygaśnięcia stwierdzono istnienie dumpingu. W celu ustalenia wartości normalnej Komisja postanowiła wykorzystać dane z późniejszego przeglądu wygaśnięcia.

(73)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego średnią wartość normalną określoną w rozporządzeniu w sprawie przeglądu wygaśnięcia porównano ze średnimi ważonymi cenami eksportowymi w okresie sprawozdawczym, stosowanymi przez 30 producentów, w przypadku których baza danych utworzona na podstawie art. 14 ust. 6 pozwoliła na stwierdzenie obejścia środków.

(74)

Jako że te ceny eksportowe były niższe niż wartość normalna, istnienie dumpingu zostało potwierdzone.

(75)

Wreszcie zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy produkty przywiezione pochodzące od 30 producentów eksportujących, w przypadku których stwierdzono udział w praktykach obchodzenia środków, osłabiły skutki zaradcze obowiązujących środków w odniesieniu do ilości i cen.

(76)

W motywie 205 ostatniego rozporządzenia w sprawie przeglądu wygaśnięcia, o którym mowa w motywie 4, Komisja ustaliła, że konsumpcja w Unii wyniosła 634 255 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (od dnia 1 kwietnia 2017 r. do dnia 31 marca 2018 r.), co jest najbardziej aktualną liczbą dotyczącą konsumpcji w Unii, którą dysponuje Komisja, i przydatnym wskaźnikiem konsumpcji w Unii w 2018 r. Przy zastosowaniu tej liczby udział w rynku przywozu 30 producentów eksportujących biorących udział w praktykach obchodzenia środków, który to przywóz wyniósł w 2018 r. 63 227 ton według bazy danych utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6, stanowi około 10 % całego rynku Unii, co jest znaczącym odsetkiem.

(77)

Jeśli chodzi o ceny, podczas przeglądu wygaśnięcia nie ustalono, ile wynosi średnia cena niewyrządzająca szkody. W związku z tym średni koszt produkcji przemysłu unijnego ustalony podczas dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia porównano ze średnimi ważonymi cenami CIF stosowanymi przez 30 producentów, w przypadku których w okresie sprawozdawczym objętym dochodzeniem stwierdzono obchodzenie środków, jak wykazała baza danych utworzona na podstawie art. 14 ust. 6.

(78)

Jako że ceny CIF były niższe niż średni koszt produkcji przemysłu unijnego, przywóz towarów z obejściem środków osłabiał skutki naprawcze cła w odniesieniu do cen.

(79)

Komisja doszła zatem do wniosku, że opisane powyżej praktyki w zakresie kanałów dystrybucji osłabiły skutki naprawcze obowiązujących środków zarówno w odniesieniu do ilości, jak i cen.

(80)

Biorąc powyższe pod uwagę, Komisja stwierdziła, że w wyniku praktyk w zakresie kanałów dystrybucji umożliwiających wywóz za pośrednictwem niektórych chińskich producentów eksportujących objętych niższą stawką celną doszło do obejścia ostatecznego cła antydumpingowego nałożonego na przywóz ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych pochodzących z ChRL.

(81)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego rezydualne cło antydumpingowe na przywóz pochodzącego z ChRL produktu objętego postępowaniem należy zatem rozszerzyć na przywóz tego samego produktu zgłoszonego jako wytwarzany przez niektóre przedsiębiorstwa podlegające niższej stawce celnej, ponieważ jest on faktycznie produkowany przez przedsiębiorstwa podlegające wyższej indywidualnej stawce celnej lub cłu rezydualnemu w wysokości 36,1 %.

(82)

Należy w związku z tym rozszerzyć stosowanie środka ustanowionego w art. 1 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/1198 (13) wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”, a więc ostatecznego cła antydumpingowego w wysokości 36,1 % stosowanego do ceny netto na granicy Unii przed ocleniem.

(83)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, które stanowi, że rozszerzone środki powinny mieć zastosowanie do produktów wwiezionych do Unii zgodnie z wymogiem rejestracji nałożonym rozporządzeniem wszczynającym, należy pobrać cła od zarejestrowanego przywozu ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych pochodzących z ChRL, które zostały przywiezione do Unii w ramach dodatkowych kodów TARIC 30 producentów, w przypadku których stwierdzono stosowanie praktyk w zakresie kanałów dystrybucji. Kwota ceł antydumpingowych podlegających pobraniu z mocą wsteczną powinna stanowić różnicę między cłem rezydualnym w wysokości 36,1 % a kwotą zapłaconą przez przedsiębiorstwo.

(84)

Komisja porównała przedstawione dane dotyczące wywozu zawarte w odpowiedziach na kwestionariusz z danymi znajdującymi się w bazie danych utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6. Stwierdziła ona, że w przypadku niektórych chińskich producentów eksportujących dane zawarte w tej bazie danych były wyższe niż dane zgłoszone w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(85)

Podczas weryfikacji na miejscu Komisja porównała te ostatnie dane także z innymi źródłami, takimi jak deklaracje podatkowe dotyczące podatku dochodowego i podatku VAT. W wielu przypadkach stwierdziła, że przedstawione i następnie zweryfikowane dane dotyczące wywozu są różne w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu i w bazie danych utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6.

(86)

W motywie 5 Komisja wspomniała o niezgodnym z prawem wykorzystaniu dodatkowych kodów TARIC przypisanych do konkretnych przedsiębiorstw. Tego rodzaju wykorzystanie może tłumaczyć wspomniane powyżej różnice w danych dotyczących wywozu, opisane w motywach 71 i 72.

(87)

Komisja w związku z tym poruszyła kwestię potencjalnego niezgodnego z prawem wykorzystania dodatkowych kodów TARIC przypisanych do konkretnych przedsiębiorstw z przedstawicielami tych producentów eksportujących, jeżeli na podstawie przeprowadzonych weryfikacji uważała, że ich dodatkowe kody TARIC były niezgodnie z prawem wykorzystywane przez inne przedsiębiorstwa, a nie że sami producenci eksportujący brali udział w praktykach w zakresie kanałów dystrybucji.

(88)

Dnia 4 lipca 2019 r. kwestia potencjalnego niezgodnego z prawem wykorzystania dodatkowych kodów TARIC została również omówiona z władzami chińskimi oraz z Chińską Izbą Handlową ds. Przywozu i Wywozu Produktów Przemysłu Lekkiego i Rzemiosła Artystycznego (dalej „Izba”).

(89)

Na podstawie tych dyskusji Komisja uznała, że potrzebne są specjalne środki w celu ograniczenia ryzyka niezgodnego z prawem wykorzystania dodatkowych kodów TARIC przypisanych do konkretnych przedsiębiorstw, zwłaszcza wzmocnienie wymagań przywozowych i monitorowania w odniesieniu do przywozu chińskich naczyń stołowych i zastaw kuchennych do UE. Biorąc pod uwagę, że wielu chińskich producentów prowadzi wywóz do UE za pośrednictwem niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych, należy wzmocnić obecny system w sposób opisany poniżej.

(90)

Importer powinien być zobowiązany do przedstawienia organom celnym państw członkowskich następujących dokumentów:

(91)

Mimo że przedstawienie tych dokumentów jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywożonych towarów, dokumenty te nie są jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy te muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają dokumenty spełniające wszystkie wymogi, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach – mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itd.) do celu weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania niższej stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(92)

Ponadto w związku z dyskusjami, o których mowa w motywie 88, dnia 9 sierpnia 2019 r. Komisja przesłała do władz chińskich i do Izby pismo z propozycją współpracy przy wzmacnianiu wymagań przywozowych i systemu monitorowania. Dnia 1 września 2019 r. władze chińskie i Izba zgodziły się uczestniczyć w nowym systemie egzekwowania prawa w następujący sposób: każdy producent eksportujący objęty stawką celną inną niż 36,1 % byłby zobowiązany do przesłania egzemplarza faktury handlowej do Izby, która ze swej strony przedkładałaby Komisji sprawozdanie roczne zawierające dane dotyczące wywozu do UE dokonanego przez tych producentów eksportujących.

(93)

Po ujawnieniu ustaleń Europejskie Stowarzyszenie Przemysłu Ceramicznego stwierdziło, że z zadowoleniem przyjmuje szczegółowe ustalenia zawarte w odnośnym dokumencie, oraz poparło proponowane działania, takie jak monitorowanie przywozu oraz wymóg przedstawienia szeregu dokumentów, które państwa członkowskie będą gromadzić przy odprawie celnej.

(94)

Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach prowadzących do powyższych wniosków i zwróciła się do stron o przedstawienie uwag. Wzięto pod uwagę ustne i pisemne argumenty przedstawione przez strony. Żaden z przedstawionych argumentów nie doprowadził do zmiany ostatecznych ustaleń.

(95)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,