(1)

W marcu 2013 r. w następstwie dochodzenia antydumpingowego („pierwotne dochodzenie”) Rada nałożyła rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 217/2013 (2) („rozporządzenie w sprawie ceł ostatecznych”) ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej w rolkach obecnie objętych kodami CN ex 7607 11 11 i ex 7607 19 10, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”).

(2)

Rozporządzeniem w sprawie ceł ostatecznych nałożono cło antydumpingowe o stawkach wynoszących od 14,2 % do 15,6 % na przywóz od objętych próbą współpracujących producentów eksportujących, 14,6 % na współpracujące przedsiębiorstwa nieobjęte próbą oraz cło wynoszące 35,6 % na wszystkich pozostałych producentów eksportujących w ChRL.

(3)

W dniu 14 czerwca 2017 r. Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (3) zawiadomienie o zbliżającym się wygaśnięciu środków antydumpingowych obowiązujących w odniesieniu do przywozu niektórych rodzajów folii aluminiowej w rolkach pochodzących z ChRL.

(4)

W dniu 14 grudnia 2017 r. ośmiu producentów unijnych (ALEURO Converting Sp. z o.o., CeDo Sp. z o.o., Cuki Cofresco S.p.A, Fora Folienfabrik GmbH, ITS BV, Rul-Let A/S, SPHERE SA i Wrapex Ltd) („wnioskodawcy”), reprezentujących ponad 40 % całkowitej produkcji niektórych rodzajów folii aluminiowej w rolkach w Unii Europejskiej („Unia”), złożyło wniosek o dokonanie przeglądu na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(5)

W uzasadnieniu wnioskodawcy podali, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody dla przemysłu Unii.

(6)

Komisja ustaliła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu wygaśnięcia i w dniu 13 marca 2018 r. opublikowała zawiadomienie o wszczęciu przeglądu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (4) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(7)

Dochodzenie w sprawie prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”).

(8)

Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(9)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawców, znanych producentów unijnych i ich stowarzyszenia; znanych importerów niektórych rodzajów folii aluminiowej w rolkach w Unii, władze w ChRL i znanych producentów eksportujących w ChRL o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia i zwróciła się do nich o współpracę.

(10)

Wszystkie zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz wystąpienia z wnioskiem o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Żadna ze stron nie wystąpiła z wnioskiem o przesłuchanie.

(11)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(12)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że dokonała tymczasowego doboru próby producentów unijnych.

(13)

Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru próby na podstawie największej reprezentatywnej wielkości produkcji produktu podobnego, która może zostać właściwie zbadana w dostępnym czasie.

(14)

Wstępnie dobrana próba obejmowała trzech producentów unijnych, którzy odpowiadali za około 66 % całkowitej wielkości produkcji współpracujących producentów unijnych. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat tymczasowej próby i otrzymała uwagi jedynie od przedsiębiorstwa Sphere SA, które zwróciło się o potwierdzenie, że jedynie jego przedsiębiorstwo produkcyjne Sphere France SAS zostanie włączone do próby. Próbę uznano więc za reprezentatywną dla przemysłu Unii.

(15)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała importerów i ich stowarzyszenia przedstawicielskie do zgłoszenia się i przedstawienia szczegółowych informacji niezbędnych do rozstrzygnięcia, czy dobór próby jest konieczny, a jeżeli tak, do przeprowadzenia doboru próby.

(16)

Żaden z importerów niepowiązanych nie dostarczył wymaganych informacji i nie wyraził zgody na włączenie do próby. Jedno przedsiębiorstwo odpowiedziało, że nie jest ani importerem, ani użytkownikiem produktu objętego przeglądem.

(17)

Aby zdecydować, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a jeżeli tak, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich znanych producentów w ChRL o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Poza tym Komisja zwróciła się do misji ChRL w Unii Europejskiej o współpracę i wskazanie pozostałych producentów eksportujących, którzy mogliby być zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi, jeżeli tacy producenci istnieją.

(18)

Cztery grupy chińskich producentów udzieliły odpowiedzi na pytania związane z doborem próby. Ze względu na niewielką liczbę odpowiedzi Komisja postanowiła, że nie jest konieczny dobór próby i zwróciła się o wypełnienie kwestionariusza do wszystkich chińskich producentów, którzy złożyli odpowiedzi na pytania związane z doborem próby.

(19)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała użytkowników i ich stowarzyszenia przedstawicielskie oraz reprezentatywne organizacje konsumenckie do zgłoszenia się i podjęcia współpracy. Nie zgłosili się ani użytkownicy w Unii, ani ich stowarzyszenia przedstawicielskie.

(20)

Komisja przesłała kwestionariusze do trzech producentów unijnych objętych próbą. Jak wspomniano w motywie 18, kwestionariusze przesłano również do czterech grup producentów w ChRL.

(21)

Trzech producentów unijnych objętych próbą przedłożyło odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Jednakże żaden z chińskich producentów, którzy przedłożyli odpowiedzi na pytania związane z doborem próby, nie udzielił następnie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Komisja poinformowała producentów eksportujących o konsekwencjach braku współpracy, jednakże żaden z producentów eksportujących nie podjął współpracy w ramach dochodzenia.

(22)

Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację wszystkich informacji uważanych za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne przeprowadzone na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego miały miejsce w pomieszczeniach następujących producentów unijnych:

(23)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych w momencie wszczęcia dochodzenia, które wykazują istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, Komisja uznała za właściwe wszczęcie dochodzenia na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(24)

W związku z tym, w celu zebrania danych niezbędnych do ostatecznego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, w zawiadomieniu o wszczęciu Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w ChRL o dostarczenie informacji wymaganych w załączniku III do zawiadomienia o wszczęciu, dotyczących czynników produkcji stosowanych do wytwarzania produktu objętego przeglądem. Cztery grupy chińskich producentów przedstawiły informacje w tym zakresie.

(25)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do prowadzenia dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego Komisja przesłała również kwestionariusz do rządu Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”). Nie otrzymano żadnej odpowiedzi od rządu ChRL.

(26)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała również wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających stosowność zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Nie otrzymano żadnych wniosków ani dodatkowych dowodów w tym zakresie od rządu ChRL ani od producentów eksportujących.

(27)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów może zaistnieć potrzeba wyboru odpowiedniego reprezentatywnego kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia.

(28)

W dniu 19 kwietnia 2018 r. Komisja opublikowała pierwszą notę dotyczącą przedmiotowych akt („nota z dnia 19 kwietnia 2018 r.”), w której zwróciła się o opinie zainteresowanych stron na temat odpowiednich źródeł, z których Komisja może skorzystać w celu określenia wartości normalnej. W nocie z dnia 19 kwietnia 2018 r. Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak materiały, energia i siła robocza, wykorzystywanych przez producentów eksportujących do produkcji produktu objętego przeglądem. Ponadto, biorąc pod uwagę kryteria wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia, Komisja stwierdziła na tym etapie, że Turcja jest potencjalnym krajem reprezentatywnym. Komisja stwierdziła również, że ustaliła producenta, przedsiębiorstwo Sedat Tahir A.S., którego sprawozdania finansowe były publicznie dostępne i które produkowało produkt objęty przeglądem w potencjalnym kraju reprezentatywnym.

(29)

Komisja umożliwiła wszystkim zainteresowanym stronom zgłoszenie uwag w terminie 10 dni, jednak nie otrzymano żadnych uwag.

(30)

W „Drugiej nocie dotyczącej źródeł do celów określenia wartości normalnej” z dnia 3 października 2018 r. („nota z dnia 3 października 2018 r.”) Komisja potwierdziła swój zamiar wykorzystania Turcji jako kraju reprezentatywnego, potwierdziła określone kody celne i źródła danych dotyczących czynników produkcji, a także potwierdziła koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz dane dotyczące zysku w odniesieniu do tureckiego przedsiębiorstwa Sedat Tahir A.S., które w stosownym przypadku zamierzała wykorzystać do skonstruowania wartości normalnej.

(31)

Komisja umożliwiła wszystkim zainteresowanym stronom zgłoszenie uwag w terminie 10 dni, jednak nie otrzymano żadnych uwag.

(32)

Produktem objętym przeglądem jest taki sam produkt jak w pierwotnym dochodzeniu, mianowicie folia aluminiowa o grubości 0,007 mm lub większej, ale mniejszej niż 0,021 mm, bez podłoża, walcowana, ale nieobrobiona więcej, nawet tłoczona, w lekkich rolkach o wadze nieprzekraczającej 10 kg, obecnie objęta kodami CN ex 7607 11 11 i ex 7607 19 10 (kody TARIC 7607111110 i 7607191010) („produkt objęty przeglądem”).

(33)

Produkt objęty przeglądem zasadniczo używany jest jako towar konsumpcyjny do pakowania i innych zastosowań w gospodarstwie domowym lub w cateringu („folia aluminiowa do użytku domowego”).

(34)

Uznano, że produkt objęty przeglądem wytwarzany w ChRL i wywożony do Unii, produkt wytwarzany w kraju reprezentatywnym, czyli w Turcji, oraz produkt wytwarzany i sprzedawany w Unii przez przemysł Unii mają te same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne oraz te same podstawowe zastosowania. Żadna z zainteresowanych stron nie zgłosiła uwag dotyczących określenia produktu podobnego.

(35)

Komisja uznała, że wymienione produkty są zatem produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(36)

Komisja nie otrzymała żadnych argumentów dotyczących zakresu definicji produktu.

(37)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy wygaśnięcie obowiązujących środków prowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu z ChRL.

(38)

Jak wspomniano w motywie 21, żaden z chińskich producentów eksportujących nie współpracował w ramach niniejszego dochodzenia. W związku z tym producenci eksportujący nie przedłożyli odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, w tym jakichkolwiek danych dotyczących cen i kosztów eksportowych, cen i kosztów krajowych, mocy produkcyjnych, produkcji, inwestycji itp. Podobnie rząd ChRL i producenci eksportujący nie odnieśli się również do dowodów zawartych w aktach sprawy, w tym do dokumentu roboczego służb Komisji dotyczącego znaczących zakłóceń w gospodarce Chińskiej Republiki Ludowej do celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu (5) (zwanego dalej „sprawozdaniem”), oraz do dodatkowych dowodów przedstawionych przez wnioskodawców, z których wynika, że te ceny i koszty były objęte istotnymi interwencjami rządowymi. Dlatego też Komisja oparła się w swoich ustaleniach na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(39)

Komisja powiadomiła władze chińskie i producentów eksportujących, o których mowa w motywie 18, o zastosowaniu art. 18 rozporządzenia podstawowego i umożliwiła im przedstawienie uwag. Komisja nie otrzymała żadnych uwag. W związku z powyższym, zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, przedstawione poniżej ustalenia w odniesieniu do prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu oparto na dostępnych faktach, w szczególności na informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia, na oświadczeniach zainteresowanych stron oraz na statystykach dostępnych w bazie danych utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6 i na statystykach Eurostatu.

(40)

W odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym dane statystyczne Eurostatu wskazują, że produkt objęty przeglądem nadal był przywożony do Unii z ChRL. Przywóz ten wynosił 1 519 ton i stanowił 1,8 % łącznej konsumpcji w Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W tym względzie Komisja zauważyła, że taki poziom nie jest wyjątkowo niski w kontekście przeglądów wygaśnięcia, ponieważ zgodnie z logiką oczekuje się, że skuteczne środki mające na celu przeciwdziałanie szkodliwym skutkom przywozu po cenach dumpingowych zmniejszą przywóz w stosunku do poprzedniego poziomu objętego szkodliwym wpływem dumpingu. W rzeczywistości wielkość przywozu z ChRL w ODP wynosi 22,9 % całkowitego przywozu. Ponadto, jak zauważono w motywie 165, obliczenie dumpingu na podstawie cen eksportowych stosowanych w wywozie do państw trzecich w ODP również wskazuje na podobne poziomy dumpingu. Potwierdza to, że wnioski wyciągnięte na podstawie wielkości przywozu do UE w ODP są również reprezentatywne. W związku z tym Komisja stwierdziła, że faktyczny przywóz w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym był reprezentatywny i w związku z tym zbadała, czy dumping występował nadal w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(41)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „podstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(42)

Jednak zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL i producentów eksportujących właściwe było zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(43)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego „znaczące zakłócenia to te zakłócenia, które występują wówczas, gdy podane ceny lub koszty, w tym koszty surowców i energii, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa. Przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ jednego z następujących elementów lub kilku z nich:

(44)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego „jeśli Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń, o których mowa w lit. b), w jakimś kraju lub w jakimś sektorze w tym kraju, oraz jeśli jest to stosowne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja przygotowuje, udostępnia publicznie i regularnie aktualizuje sprawozdanie opisujące okoliczności rynkowe, o których mowa w lit. b), panujące w tym kraju lub sektorze”.

(45)

Zainteresowane strony zostały wezwane do odrzucenia, skomentowania lub uzupełnienia dowodów zawartych w aktach dochodzenia w momencie wszczęcia dochodzenia. Akta dochodzenia zawierały w szczególności zarzuty i dowody przedstawione przez wnioskodawców w sprawie istnienia znaczących zakłóceń na chińskim rynku aluminium. Akta te zawierały również kopię wspomnianego powyżej sprawozdania sporządzonego przez Komisję, w którym wykazano istnienie znacznej interwencji państwa na wielu poziomach gospodarki, w tym konkretne zakłócenia w zakresie wielu kluczowych czynników produkcji (takich jak grunty, energia, kapitał, surowce i siła robocza), a także w konkretnych sektorach (takich jak sektor aluminium). Sprawozdanie zostało umieszczone w aktach sprawy na etapie wszczęcia dochodzenia.

(46)

Na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych w sprawozdaniu, Komisja postanowiła zatem zbadać, czy właściwe jest wykorzystanie cen i kosztów krajowych w ChRL ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Analiza ta obejmowała badanie znaczących interwencji rządowych w chińskiej gospodarce ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w odnośnym sektorze (tj. aluminium), z uwzględnieniem produktu objętego przeglądem.

(47)

Jak wskazano w motywach 25–26, ani rząd ChRL, ani producenci eksportujący nie przedstawili uwag ani dowodów potwierdzających lub obalających dowody istniejące w aktach dochodzenia, w tym w sprawozdaniu, oraz dodatkowe dowody przedstawione przez wnioskodawców, dotyczące istnienia znaczących zakłóceń lub zasadności zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(48)

Wniosek zawierał pewne istotne dowody potwierdzające zarzuty dotyczące znaczących zakłóceń i uzupełniające sprawozdanie.

(49)

Po pierwsze, wnioskodawcy wskazali w pkt III A.1.a wniosku, że Komisja zauważyła już w dochodzeniu, które doprowadziło do przyjęcia pierwotnego rozporządzenia (6), iż występuje „zniekształcenie cen podstawowego surowca – aluminium” i że „zniekształcenia te stwierdzono również w odniesieniu do cen surowca pośredniego, folii aluminiowej w dużych rolkach”.

(50)

W tym względzie w dochodzeniu, które doprowadziło do przyjęcia pierwotnego rozporządzenia, Komisja zauważyła przede wszystkim, że aluminium pierwotne stanowi około 60-70 % kosztów produkcji produktu objętego przeglądem, a zatem jest głównym czynnikiem kosztotwórczym jego produkcji. Po drugie, Komisja zauważyła, że ceny aluminium na chińskim rynku (tzw. „cena SHFE”) (7) różniły się znacznie od ceny na Londyńskiej Giełdzie Metali (8), która jest światową ceną referencyjną. Po trzecie, Komisja uznała, że sytuację tę można wyjaśnić jako wynik połączenia „szeregu czynników spowodowanych przez państwo oraz znaczącej ingerencji ze strony państwa na rynku krajowym przy wykorzystaniu wielu narzędzi” (9). Na podstawie powyższego w pierwotnym rozporządzeniu Komisja stwierdziła w tym względzie, że czynniki te zasadniczo doprowadziły do sytuacji, w której ceny aluminium pierwotnego w Chinach i ceny przetworzonych wyrobów aluminiowych są wynikiem interwencji państwa niezależnej od wahań cen na rynkach międzynarodowych.

(51)

Po drugie, wnioskodawcy wskazali w pkt III A.1.b wniosku o dokonanie przeglądu, że – oprócz odniesienia do dowodów zawartych w sprawozdaniu – nadal występują zakłócenia wskazane przez Komisję w pierwotnym rozporządzeniu. W związku z tym wskazują oni, że zakłócenia rynku w chińskim przemyśle metali nieżelaznych zostały podkreślone w sprawozdaniu przygotowanym dla WV Metalle, niemieckiej organizacji przemysłu metali nieżelaznych, z dnia 24 kwietnia 2017 r. („sprawozdanie WV Metalle”) (załącznik 5 do wniosku). Sprawozdanie WV Metalle potwierdziło w szczególności, że sektor metali nieżelaznych stanowi kluczowy element planowania rządowego w kontekście Strategicznej inicjatywy na rzecz przemysłu, planu „Made in China 2025” oraz innych programów wysokiego szczebla. Wynika z niego, że rząd ChRL interweniuje bezpośrednio w wycenę kapitału, pracy, gruntów, surowców i podstawowych nakładów w procesie produkcji.

(52)

Według wnioskodawców sprawozdanie WV Metalle wskazuje ponadto, że obecna inicjatywa dotycząca zamiany długu na kapitał własny nie opiera się na zasadach rynkowych, że sektor metali nieżelaznych stale korzystał i nadal korzysta z hojnego wsparcia finansowego i pozafinansowego, że chiński sektor metali nieżelaznych otrzymał znaczne subsydia, w tym subsydia na energię, skierowane w szczególności do przedsiębiorstw państwowych, oraz że rząd ChRL ściśle kontroluje ilości i ceny produktów przemysłu metali nieżelaznych, w tym poprzez cła wywozowe, kontyngenty, licencje, ograniczenia wywozowe, dotacje na promocję, podatki i ulgi podatkowe.

(53)

Po trzecie, w załączniku 6 do wniosku, wnioskodawcy wskazali, że wstępne potwierdzające ustalenia Departamentu Handlu USA w dochodzeniu w sprawie cła wyrównawczego nałożonego na niektóre rodzaje aluminium z Chin wykazały, że 37 % krajowego zużycia aluminium w Chinach przypada na przedsiębiorstwa państwowe oraz że rząd ChRL nakłada opłatę wywozową w wysokości 30 % na aluminium pierwotne, co prowadzi do zakłóceń na krajowym rynku niższego szczebla w odniesieniu do aluminium. W dniu 5 marca 2018 r. Departament Handlu USA potwierdził te wstępne ustalenia w ostatecznym orzeczeniu.

(54)

Ponadto wnioskodawcy uznali, że Departament Handlu USA stwierdził, iż chińscy producenci folii aluminiowej korzystali z szeregu subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych, w związku z czym wnioskodawcy byli zdania, że chiński rynek aluminium jest w znacznym stopniu obsługiwany przez przedsiębiorstwa będące własnością władz kraju wywozu lub będące pod kontrolą lub politycznym nadzorem tych władz lub też działające zgodnie ze wskazówkami tych władz, że polityka publiczna wywiera wpływ na działanie mechanizmów rynkowych na chińskim rynku aluminium i zakłóca te mechanizmy, a także że producenci chińscy mają dostęp do finansowania przyznanego przez instytucje, które realizują cele polityki publicznej lub w inny sposób nie działają niezależnie od państwa. Spowodowałoby to rzekomo zakłócenia cen SHFE.

(55)

Zasadniczy fundament chińskiego ustroju gospodarczego, czyli tzw. koncepcja „socjalistycznej gospodarki rynkowej”, stoi w sprzeczności z ideą swobodnego działania mechanizmów rynkowych. Pojęcie to jest zapisane w chińskiej konstytucji i określa zarządzanie gospodarką ChRL. Podstawową zasadą tego systemu jest „socjalistyczna własność publiczna środków produkcji, mianowicie są one własnością całego narodu i zbiorową własnością klasy robotniczej”. Gospodarka państwowa uznawana jest za „wiodącą siłę gospodarki narodowej”, a państwo posiada mandat „do zapewnienia jego konsolidacji i wzrostu” (10). W związku z tym ogólna struktura gospodarki Chin nie tylko pozwala na znaczące interwencje rządowe w gospodarkę, lecz wręcz wyraźnie nakazuje się takie interwencje. Pojęcie nadrzędności własności publicznej nad własnością prywatną przenika cały system prawny i zostało podkreślone jako ogólna zasada we wszystkich najważniejszych aktach prawnych. Chińskie prawo rzeczowe jest doskonałym przykładem takiego związku przyczynowego. Odnosi się ono do podstawowego etapu socjalizmu i powierza państwu utrzymanie podstawowego ustroju gospodarczego, zgodnie z którym własność publiczna odgrywa zasadniczą rolę. Inne formy własności są tolerowane, a prawo zezwala na rozwijanie ich obok własności państwowej (11).

(56)

Ponadto, zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa chińskiego, socjalistyczna gospodarka rynkowa rozwijana jest pod przewodnictwem Komunistycznej Partii Chin („KPCh”). Struktury państwa chińskiego i KPCh są ze sobą powiązane na każdym poziomie (prawnym, instytucjonalnym, osobistym), tworząc wspólnie rozbudowaną strukturę, w której nie sposób rozróżnić funkcji KPCh i państwa. W wyniku zmiany chińskiej konstytucji w marcu 2018 r. wiodącej roli KPCh nadano jeszcze większe znaczenie, co znalazło potwierdzenie w tekście art. 1 konstytucji. Po obecnym pierwszym zdaniu tego artykułu: „system socjalistyczny jest podstawowym systemem Chińskiej Republiki Ludowej” dodano nowe zdanie w brzmieniu: „Cechą definiującą socjalizm typu chińskiego jest przywództwo Komunistycznej Partii Chin” (12). Ilustruje to niekwestionowaną i cały czas rosnącą kontrolę KPCh nad ustrojem gospodarczym ChRL. Ta kontrola jest nierozerwalnie związana z ustrojem chińskim i wykracza daleko poza sytuację w innych krajach, w których rządy sprawują szeroką kontrolę makroekonomiczną, w granicach której działają mechanizmy wolnego rynku.

(57)

Państwo chińskie prowadzi politykę interwencjonizmu gospodarczego służącą realizacji celów, które pokrywają się z programem politycznym określonym przez KPCh, a nie politykę odzwierciedlającą warunki gospodarcze panujące na wolnym rynku (13). Narzędzia interwencjonizmu gospodarczego stosowane przez władze chińskie są zróżnicowane i obejmują system planowania przemysłowego, system finansowy, a także różne aspekty otoczenia regulacyjnego.

(58)

Po pierwsze, na poziomie ogólnej kontroli administracyjnej kierunek chińskiej gospodarki wyznaczany jest przez złożony systemem planowania przemysłowego, który ma wpływ na wszystkie rodzaje działalności gospodarczej w kraju. Wszystkie te plany obejmują kompleksową i złożoną matrycę sektorów i przekrojowych strategii politycznych i są obecne na wszystkich szczeblach władzy. Plany na szczeblu prowincji są zwykle dość szczegółowe, natomiast plany krajowe mają tendencję do określania nieco szerszych celów. W planach określa się również zestaw narzędzi służących wspieraniu odpowiednich branż/sektorów, a także ramy czasowe, w jakich wyznaczone cele muszą zostać osiągnięte. Niektóre plany nadal zawierają wyraźne cele w zakresie produkcji, a w poprzednich cyklach planowania był to stały element. Zgodnie z tymi planami poszczególne sektory lub projekty przemysłowe są wyszczególniane jako (pozytywne lub negatywne) priorytety zgodnie z priorytetami rządu i przypisuje się im konkretne cele w zakresie rozwoju (modernizacja przemysłu, ekspansja międzynarodowa itp.). Podmioty gospodarcze, zarówno prywatne, jak i państwowe, muszą skutecznie dostosowywać swoją działalność do realiów narzuconych przez system planowania. Dzieje się tak nie tylko ze względu na formalnie wiążący charakter tych planów. Co istotne, odpowiednie władze chińskie na wszystkich szczeblach władzy stosują się do wspomnianego systemu planów i odpowiednio wykorzystują przyznane im uprawnienia, co zmusza podmioty gospodarcze do przestrzegania priorytetów określonych w planach (zob. również pkt 3.3.1.5 poniżej) (14).

(59)

Po drugie, na poziomie przydziału środków finansowych system finansowy ChRL jest zdominowany przez banki komercyjne będące własnością państwa. Ustanawiając i realizując swoją politykę kredytową, banki te muszą dostosować się do celów polityki przemysłowej rządu, zamiast oceniać przede wszystkim korzyści gospodarcze danego projektu (zob. również pkt 3.3.1.8 poniżej) (15). To samo dotyczy innych elementów chińskiego systemu finansowego, takich jak rynki akcji, rynki obligacji, rynki niepublicznych instrumentów kapitałowych itp. Chociaż te części sektora finansowego mają mniejsze znaczenie niż sektor bankowy, są one instytucjonalnie i operacyjnie utworzone w sposób nieukierunkowany na maksymalizację skutecznego funkcjonowania rynków finansowych, lecz na zapewnienie kontroli i umożliwianie interwencji państwa i KPCh (16).

(60)

Po trzecie, na poziomie otoczenia regulacyjnego interwencje państwa w gospodarkę przyjmują różne formy. Na przykład przepisy dotyczące zamówień publicznych są regularnie wykorzystywane do realizacji celów politycznych innych niż efektywność ekonomiczna, podważając tym samym zasady rynkowe w tej dziedzinie. Obowiązujące prawodawstwo przewiduje wyraźnie, że procedurę zamówień publicznych przeprowadza się w celu ułatwienia realizacji celów wyznaczonych w ramach polityki państwa. Niemniej jednak charakter tych celów pozostaje niezdefiniowany, co pozostawia organom decyzyjnym szeroki margines swobody (17). Podobnie w obszarze inwestycji rząd chiński utrzymuje znaczącą kontrolę i wpływ na miejsce przeznaczenia oraz wielkość inwestycji zarówno państwowych, jak i prywatnych. Kontrola inwestycji oraz różne zachęty, ograniczenia i zakazy dotyczące inwestycji są wykorzystywane przez władze jako ważne narzędzie wspierania celów polityki przemysłowej, takich jak utrzymanie kontroli państwa nad kluczowymi sektorami lub wzmocnienie przemysłu krajowego (18).

(61)

Podsumowując, model ekonomiczny Chin opiera się na pewnych podstawowych aksjomatach, które przewidują różnorakie formy interwencji i zachęcają do nich. Tak znaczące interwencje rządowe pozostają w sprzeczności ze swobodą działania mechanizmów rynkowych, co prowadzi do zakłócenia efektywnej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (19).

(62)

W związku z opisaną powyżej dominacją własności państwowej w chińskim modelu gospodarczym przedsiębiorstwa państwowe stanowią istotną część chińskiej gospodarki. Rząd i KPCh utrzymują struktury, które zapewniają wywieranie stałego wpływu na przedsiębiorstwa państwowe. Państwo nie tylko aktywnie formułuje i nadzoruje wdrażanie ogólnej polityki gospodarczej przez poszczególne przedsiębiorstwa państwowe, lecz także domaga się prawa do udziału w procesie podejmowania decyzji operacyjnych w przedsiębiorstwach państwowych. Odbywa się to zwykle w drodze rotacji kadr między organami rządowymi a przedsiębiorstwami państwowymi, obecności członków partii w organach wykonawczych przedsiębiorstw państwowych i komórek partii w przedsiębiorstwach (zob. również pkt 3.3.1.4 poniżej), a także poprzez kształtowanie struktury korporacyjnej sektora przedsiębiorstw państwowych (20). W zamian przedsiębiorstwa państwowe mają szczególny status w chińskiej gospodarce, co wiąże się z szeregiem korzyści ekonomicznych, w szczególności ochroną przed konkurencją i zapewnieniem preferencyjnego dostępu do odpowiednich czynników produkcji, w tym finansowania (21).

(63)

W tym kontekście badanie OECD opublikowane w styczniu 2019 r. („badanie OECD”) (22) odnosi się do przedsiębiorstw państwowych w sektorze aluminium, które wyraźnie podkreślają w swoich zgłoszeniach regulacyjnych, w jaki sposób odpowiedzialność państwa wpływa na odpowiednie polityki przemysłowe i przekłada się na wsparcie rządowe. W szczególności, jedno z przedsiębiorstw państwowych nadmienia w swoim prospekcie emisyjnym obligacji na 2016 r., że jest jednym z 52 kluczowych przedsiębiorstw państwowych, że odgrywa kluczową rolę w formułowaniu i wdrażaniu polityki w sektorze energetycznym oraz że otrzymuje kompleksowe i trwałe wsparcie ze strony rządu ChRL. Inne przedsiębiorstwo państwowe odwołuje się w swoim prospekcie emisyjnym obligacji na 2017 r. do faktu, że odnośne władze prowincji mogą wywierać znaczący wpływ na przedmiotową grupę (23).

(64)

Jest to tym bardziej istotne, że ChRL jest największym producentem aluminium na świecie, a kilka dużych chińskich przedsiębiorstw państwowych należy do największych indywidualnych producentów na całym świecie. Według szacunków przedsiębiorstwa państwowe odpowiadają za ponad 50 % całkowitej produkcji aluminium pierwotnego w ChRL (24). Niedawne badanie przemysłu metali nieżelaznych w ChRL również wskazuje na to, że przedsiębiorstwa państwowe mają dominujący udział w rynku krajowym (25). Podczas gdy wzrost mocy produkcyjnych w ostatnich latach przypisywany jest częściowo prywatnym przedsiębiorstwom, taki wzrost zazwyczaj wiązałby się również z różnymi formami zaangażowania ze strony władz (lokalnych), takimi jak tolerowanie nielegalnego zwiększania zdolności produkcyjnych (26). Ponadto moce produkcyjne w sektorze aluminium wśród głównych przedsiębiorstw państwowych również wzrosły, choć w mniejszym stopniu (27).

(65)

Z uwagi na wysoki poziom interwencji rządu w przemyśle aluminiowym i wysoki udział przedsiębiorstw państwowych w tym sektorze, nawet prywatni producenci aluminium nie mogą działać na warunkach rynkowych. W istocie w sektorze aluminium nie tylko przedsiębiorstwa publiczne, ale również prywatne podlegają nadzorowi politycznemu i wytycznym, jak opisano w pkt 3.3.1.5 poniżej.

(66)

Kontrola państwa i interwencja w produkcję produktu objętego postępowaniem (folia aluminiowa do użytku domowego) odbywa się zgodnie z opisanymi ogólnymi ramami. W istocie zgodnie z informacjami, którymi dysponuje Komisja, wielu głównych producentów produktu objętego przeglądem jest własnością państwa. Dostępne dowody wskazują zatem na to, że producenci folii aluminiowej w ChRL podlegają temu samemu właścicielowi, czyli rządowi chińskiemu, bądź kontroli lub nadzorowi politycznemu i wytycznym rządu chińskiego, a zatem nie działają zgodnie z zasadami rynkowymi.

(67)

Oprócz sprawowania kontroli nad gospodarką za pomocą własności przedsiębiorstw państwowych, państwo chińskie może ingerować w ceny i koszty w związku z obecnością państwa w przedsiębiorstwach. O ile przewidziane w prawodawstwie chińskim prawo do mianowania i do usunięcia kluczowego personelu kierowniczego w przedsiębiorstwach państwowych przez właściwe organy państwa można uznać za odzwierciedlające odpowiednie prawa własności (28), komórki KPCh w przedsiębiorstwach, zarówno państwowych, jak i prywatnych, stanowią kolejny kanał, za pośrednictwem którego państwo może ingerować w decyzje gospodarcze. Zgodnie z prawem spółek ChRL w każdej spółce należy ustanowić organizację partyjną KPCh (składają się z co najmniej trzech członków KPCh, jak określono w statucie KPCh (29)), a spółka zapewnia warunki konieczne do prowadzenia działalności przez organizację partyjną. Wydaje się, że w przeszłości wymóg ten nie zawsze był przestrzegany lub ściśle egzekwowany. Począwszy od co najmniej 2016 r. KPCh zaczęła jednak rościć sobie prawo do ściślejszego kontrolowania procesu podejmowania decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach państwowych, traktując to prawo jako jedną z wiodących zasad jej polityki. Według doniesień KPCh wywiera również presję na przedsiębiorstwa prywatne, aby na pierwszym miejscu stawiały „patriotyzm” oraz przestrzegały dyscypliny partyjnej (30). W 2017 r. odnotowano, że komórki partyjne istniały w 70 % z około 1,86 mln spółek prywatnych, przy czym narastała presja na to, by organizacje partyjne KPCh miały ostateczny głos w odniesieniu do decyzji gospodarczych w swoich spółkach (31). Zasady te mają ogólne zastosowanie do chińskiej gospodarki, w tym do producentów produktu objętego przeglądem i do dostawców ich czynników produkcji.

(68)

Poniższy przykład dobrze ilustruje opisaną powyżej tendencję polegającą na rosnącym poziomie interwencji rządu ChRL w sektorze aluminium.

(69)

W 2017 r. chiński państwowy producent aluminium, China Aluminium International Engineering Corporation Limited („Chalieco”), zmienił swój statut, podkreślając rolę komórek partyjnych w spółce. Uwzględniono w nim cały rozdział na temat komitetu partii, a art. 113 stanowi: „Przy podejmowaniu najważniejszych decyzji w przedsiębiorstwie zarząd konsultuje się uprzednio z komitetem partii w spółce” (32). Ponadto w swoim sprawozdaniu rocznym za 2017 r. (33) Aluminum Corporation of China („Chalco”) stwierdza, że szereg członków zarządu, członków rady nadzorczej i kierowników wyższego szczebla – w tym prezes i dyrektor wykonawczy oraz prezes komitetu nadzoru – są członkami KPCh.

(70)

Obecność państwa i interwencja państwa na rynkach finansowych (zob. również pkt 3.3.1.8 poniżej) oraz w zakresie zaopatrzenia w surowce i czynniki produkcji na dalszym etapie powoduje zakłócenia na rynku. W związku z tym obecność państwa w przedsiębiorstwach, w tym w przedsiębiorstwach państwowych, w sektorze aluminium i w innych sektorach (takich jak sektor finansowy i sektory dostarczające czynniki produkcji), pozwala rządowi ingerować w ceny i koszty.

(71)

Kierunek chińskiej gospodarki jest w znacznej mierze określany przez rozbudowany system planowania, który określa priorytety i ustala cele, na których muszą skupić się władze centralne i lokalne. Odnośne plany istnieją na wszystkich szczeblach władzy i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki, cele wyznaczone przez instrumenty planowania mają charakter wiążący, a władze na każdym szczeblu administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiedni niższy szczebel władzy. Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że zasoby są przeznaczane na sektory uznane przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie są przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (34).

(72)

Na przykład rząd odgrywa kluczową rolę w rozwoju chińskiego sektora aluminium (w tym produktu objętego przeglądem). Istnieje wiele planów, dyrektyw i innych dokumentów dotyczących aluminium, wydawanych na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym, wyraźnie wskazujących na wysoki stopień interwencji władz chińskich. Za pomocą tych i innych instrumentów władze ukierunkowują i kontrolują praktycznie każdy aspekt rozwoju i funkcjonowania sektora aluminium.

(73)

Te polityki i cele dla sektora aluminium mają istotny bezpośredni lub pośredni wpływ na koszty produkcji produktu objętego przeglądem.

(74)

Chociaż 13. plan pięcioletni na rzecz rozwoju gospodarczego i społecznego (35) nie zawiera szczegółowych postanowień dotyczących aluminium, w odniesieniu do całego przemysłu metali nieżelaznych przewiduje on strategię wspierania międzynarodowej współpracy w zakresie mocy produkcyjnych i produkcji wyposażenia. Aby osiągnąć te cele, w planie potwierdza się, że wzmocni on systemy wsparcia związane z podatkami, finansami, ubezpieczeniami, inwestycjami i platformami finansowania oraz platformami oceny ryzyka (36).

(75)

Odpowiedni plan sektorowy, Plan rozwoju sektora metali nieżelaznych (2016–2020) („plan”), określa szczegółowe strategie polityczne i cele, które rząd zamierza osiągnąć w odniesieniu do szeregu branż metali nieżelaznych (37), w tym aluminium.

(76)

Plan ma na celu zwiększenie asortymentu rodzajów produktów wytwarzanych przez chiński przemysł aluminiowy, między innymi poprzez wspieranie innowacji. Wzywa się w nim do szybkiego opracowania systemu własności mieszanej oraz do zwiększenia witalności przedsiębiorstw państwowych. Ponadto przewiduje on możliwość gromadzenia zapasów metali nieżelaznych, poprawę bezpieczeństwa zasobów, w tym aluminium, oraz określa konkretne cele ilościowe w zakresie ograniczenia zużycia energii, zwiększenia udziału aluminium pochodzącego z recyklingu w produkcji i zwiększenia wykorzystania mocy produkcyjnych (38).

(77)

Ponadto w planie przewidziano dostosowania strukturalne z surowszą kontrolą nowych zakładów wytopu i eliminowaniem przestarzałych mocy produkcyjnych. Plan przewiduje odpowiednie rozmieszczenie geograficzne zakładów przetwórczych, koncentrację na projektach zwiększających eksploatację zasobów boksytu i tlenku glinu oraz obejmuje politykę w zakresie dostaw i cen energii elektrycznej (39).

(78)

Mając na uwadze ten szeroki zakres środków i strategii politycznych, plan stanowi kontynuację planu dostosowania i rewitalizacji przemysłu metali nieżelaznych z 2009 r., który został przyjęty, aby złagodzić negatywne skutki kryzysu finansowego dla przemysłu metali nieżelaznych. Główne cele określone w planie obejmują między innymi kontrolę wielkości produkcji, restrukturyzację, pozyskiwanie surowców, politykę podatku wywozowego, bezpieczeństwo zasobów, tworzenie zapasów, innowacje technologiczne, politykę finansową oraz planowanie i wdrażanie (40).

(79)

Innym dokumentem strategicznym dotyczącym sektora aluminium są warunki standardowe mające zastosowanie do przemysłu aluminiowego wydane przez Ministerstwo Przemysłu i Technologii Informacyjnych w dniu 18 lipca 2013 r. w celu przyspieszenia dostosowania strukturalnego i ograniczenia nieuporządkowanej ekspansji mocy produkcyjnych w zakresie wytopu aluminium. Warunki standardowe wprowadzają minimalne wielkości produkcji dla nowych obiektów produkcyjnych, standardy jakości i bezpieczeństwo dostaw w odniesieniu do przywożonego i pozyskiwanego w kraju boksytu i tlenku glinu. Warunki standardowe wskazują, że Ministerstwo Przemysłu i Technologii Informacyjnych jest organem odpowiedzialnym za standaryzację przemysłu aluminiowego i zarządzanie nim, a także za publikację wykazu przedsiębiorstw uprawnionych do prowadzenia działalności w przemyśle aluminiowym (41).

(80)

Ponadto, głównym celem warunków wejścia mających zastosowanie do przemysłu aluminiowego, wydanych przez Krajową Komisję Rozwoju i Reform w październiku 2007 r. i formalnie obowiązujących do 2016 r., było wspieranie rozwoju przemysłu aluminiowego i ograniczenie emisji gazów cieplarnianych (42).

(81)

Wreszcie w wytycznych dotyczących przyspieszenia restrukturyzacji przemysłu aluminiowego („wytyczne w sprawie restrukturyzacji”) (43), wydanych przez Krajową Komisję Rozwoju i Reform w kwietniu 2006 r., aluminium uznano za podstawowy produkt w rozwoju gospodarki krajowej.

(82)

W wytycznych w sprawie restrukturyzacji stwierdza się, że przy wdrażaniu polityki rozwoju przemysłowego zatwierdzonej przez Radę Państwa należy zrealizować cele szczegółowe w niektórych dziedzinach. Dziedziny te to:

(83)

W odniesieniu do organizacji przemysłu i likwidacji przestarzałych mocy produkcyjnych, cele określone w wytycznych w sprawie restrukturyzacji były realizowane również poprzez bardziej aktualne strategie polityczne, takie jak plan zachęcający przedsiębiorstwa metali nieżelaznych do rozwijania aliansów z podmiotami na wcześniejszych i późniejszych etapach produkcji oraz do restrukturyzacji w ramach sektora i pomiędzy sektorami, aby zwiększyć poziom koncentracji sektora i wzmocnić integrację działalności gospodarczej oraz przeprojektowanie procesów (zob. również motywy 74–76).

(84)

W związku z tym wiele planów, dyrektyw i innych dokumentów dotyczących aluminium, wydawanych na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym wyraźnie wskazuje na wysoki stopień interwencji władz chińskich w sektorze aluminium (44). Za pomocą tych i innych instrumentów władze ukierunkowują i kontrolują praktycznie każdy aspekt rozwoju i funkcjonowania tego sektora.

(85)

Poza planami interwencja rządu w tym sektorze przyjęła formę między innymi środków związanych z wywozem, w tym ceł wywozowych, kontyngentów wywozowych, wymogów dotyczących wyników eksportowych oraz minimalnych wymogów dotyczących cen eksportowych w odniesieniu do różnych surowców do produkcji aluminium.

(86)

Rząd ChRL zniechęca ponadto do wywozu pierwotnego aluminium i czynników wykorzystywanych do jego produkcji, dążąc do promowania wyrobów aluminiowych o wyższej wartości dodanej. Cel ten jest realizowany poprzez objęcie pełnymi lub częściowymi obniżkami podatku VAT przetworzonych wyrobów aluminiowych w połączeniu z niepełnymi obniżkami podatku VAT i podatkami wywozowymi w odniesieniu do aluminium pierwotnego (45).

(87)

Ponadto ustalono, że na cenę kluczowych czynników produkcji, takich jak energia i energia elektryczna, wpływają różne rodzaje interwencji rządowych (46). Pozostałe rodzaje interwencji rządowych prowadzące do zakłóceń na rynku to między innymi polityka gromadzenia zapasów przez Biuro Rezerw Państwowych oraz rola SHFE (47). Ponadto szereg dochodzeń w sprawie ochrony handlu wykazało, że rząd Chin konsekwentnie przyznawał producentom aluminium różne rodzaje środków pomocy państwa (48). Szeroko zakrojona interwencja rządu ChRL w sektorze aluminium doprowadziła do nadwyżki mocy produkcyjnych (49), co jest zapewne najbardziej oczywistą ilustracją skutków polityki rządu ChRL i wynikających z niej zakłóceń.

(88)

W badaniu OECD wskazano również na dodatkowe wsparcie rządowe mające wpływ na mechanizmy rynkowe w sektorze aluminium. Takie wsparcie zwykle przybiera formę czynników produkcji, w szczególności energii elektrycznej (50) i podstawowego tlenku glinu, sprzedawanych po cenach niższych niż rynkowe (51). W badaniu OECD opisano ponadto, w jaki sposób cele rządu ChRL w odniesieniu do sektora aluminium są przekładane na politykę przemysłową i konkretne działania na szczeblu prowincji i na szczeblu lokalnym, w tym na przykład zastrzyki kapitałowe, prawa pierwszeństwa posiadania zasobów mineralnych, dotacje rządowe oraz subsydia lub zachęty podatkowe (52).

(89)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wspieraniu promowanych sektorów, w tym produkcji produktu objętego przeglądem i surowców wykorzystywanych do jego produkcji. Takie środki utrudniają normalne działanie mechanizmów rynkowych.

(90)

Chiński system prawa upadłościowego wydaje się niewystarczający, aby realizować swoje główne cele, takie jak sprawiedliwe rozliczanie wierzytelności i długów oraz ochrona należnych praw i interesów wierzycieli i dłużników. Wydaje się, że wynika to z faktu, iż chociaż chińskie prawo upadłościowe formalnie opiera się na podobnych zasadach jak odpowiednie przepisy prawne w innych krajach, chiński system charakteryzuje się systematycznym brakiem egzekwowania przepisów. Liczba upadłości nadal jest uderzająco niska w stosunku do wielkości gospodarki tego kraju, zwłaszcza dlatego, że postępowania upadłościowe borykają się z szeregiem niedociągnięć, które skutecznie zniechęcają do składania wniosków o ogłoszenie upadłości. Ponadto państwo nadal pełni silną i aktywną rolę w postępowaniach upadłościowych, co często ma bezpośredni wpływ na wynik postępowania (53).

(91)

Oprócz tego niedociągnięcia w systemie praw własności w ChRL są szczególnie oczywiste w odniesieniu do własności gruntów i praw do użytkowania gruntów (54). Wszystkie grunty są własnością państwa (wspólna własność gruntów wiejskich i państwowa własność gruntów miejskich). Ich przydział pozostaje w wyłącznej gestii państwa. Istnieją przepisy prawne, które mają na celu przyznawanie praw do użytkowania gruntów w sposób przejrzysty i po cenach rynkowych, na przykład poprzez wprowadzenie procedur przetargowych. Przepisy te nie są jednak systematycznie przestrzegane i niektórzy nabywcy uzyskują grunty za darmo lub poniżej stawek rynkowych (55). Ponadto przy przydziale gruntów władze często realizują konkretne cele polityczne, w tym plany gospodarcze (56).

(92)

W związku z tym wydaje się, że chińskie przepisy dotyczące upadłości i własności nie funkcjonują właściwie, co prowadzi do zakłóceń w przypadku podtrzymywania działalności niewypłacalnych przedsiębiorstw oraz w związku z oferowaniem i nabywaniem gruntów w ChRL. Na podstawie dostępnych dowodów można stwierdzić, że powyższe ustalenia odnoszą się w również w pełni do sektora aluminium, a ściślej rzecz biorąc – do produktu objętego przeglądem.

(93)

Potwierdzają to również tymczasowe ustalenia amerykańskiego Departamentu Handlu, który w następstwie dochodzenia antysubsydyjnego dotyczącego niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej ustalił, opierając się na dostępnych faktach przeciwnych, że udostępnienie gruntów przez rząd ChRL za kwotę niższą od odpowiedniego wynagrodzenia stanowi wkład finansowy w rozumieniu sekcji 771 (5) (D) amerykańskiej ustawy o taryfie celnej z 1930 r., wraz z późniejszymi zmianami (57).

(94)

W ChRL nie może się w pełni rozwinąć oparty na rynkowych zasadach system wynagrodzeń, ponieważ pracownicy i pracodawcy nie mają skutecznego prawa organizowania się. ChRL nie ratyfikowała szeregu podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy („MOP”), w szczególności konwencji dotyczących wolności zrzeszania się i rokowań zbiorowych (58). Zgodnie z przepisami prawa krajowego w Chinach funkcjonuje tylko jeden związek zawodowy. Organizacja ta nie jest jednak niezależna od władz państwowych i w tylko ograniczonym stopniu angażuje się w rokowania zbiorowe i ochronę praw pracowniczych (59). Ponadto system rejestracji gospodarstw domowych, który ogranicza możliwość korzystania z pełnego spektrum usług w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń do mieszkańców danego obszaru administracyjnego, zmniejsza mobilność chińskiej siły roboczej. W rezultacie pracownicy niezarejestrowani jako mieszkańcy danego obszaru znajdują się zazwyczaj w mniej korzystnej sytuacji pod względem pewności zatrudnienia i otrzymują niższe wynagrodzenie niż osoby zameldowane jako mieszkańcy tego obszaru (60). Ustalenia te prowadzą do zniekształcenia kosztów wynagrodzeń w ChRL.

(95)

Komisja nie otrzymała żadnych dowodów na to, że sektor aluminium, w tym produkt objęty przeglądem, nie podlegałby opisanemu powyżej chińskiemu systemowi prawa pracy. W sektorze aluminium występują zatem zakłócenia kosztów wynagrodzeń zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego przeglądem), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub czynników produkcji wytwarzanych przez przedsiębiorstwa podlegające temu samemu systemowi pracy w ChRL).

(96)

Dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w ChRL podlega różnym zakłóceniom.

(97)

Po pierwsze chiński system finansowy charakteryzuje się silną pozycją rynkową banków będących własnością państwa (61), które przy przyznawaniu dostępu do finansowania biorą pod uwagę inne kryteria niż rentowność projektu. Podobnie jak w przypadku niefinansowych przedsiębiorstw państwowych, banki pozostają powiązane z państwem nie tylko poprzez własność, ale również poprzez osobiste relacje (kadrę zarządzającą najwyższego szczebla dużych instytucji finansowych będących własnością państwa ostatecznie wyznacza KPCh) (62), a także, podobnie jak niefinansowe przedsiębiorstwa państwowe, banki regularnie wdrażają politykę publiczną opracowaną przez rząd. W ten sposób banki wypełniają wyraźny obowiązek prawny prowadzenia swojej działalności kredytowej stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z polityką przemysłową państwa (63). Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują finanse do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (64).

(98)

Chociaż uznaje się, że różne przepisy prawne odnoszą się do potrzeby przestrzegania normalnych zachowań bankowych i zasad ostrożnościowych, takich jak konieczność zbadania zdolności kredytowej kredytobiorcy, przytłaczające dowody, w tym ustalenia poczynione w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu, sugerują, że przepisy te odgrywają jedynie drugorzędną rolę w stosowaniu różnych instrumentów prawnych.

(99)

Ponadto ratingi obligacji i kredytowe są często zniekształcone z różnych powodów, w tym w związku z faktem, że na ocenę ryzyka wpływ ma strategiczne znaczenie przedsiębiorstwa dla rządu chińskiego oraz moc każdej domniemanej gwarancji rządowej. Z szacunków zdecydowanie wynika, że chińskie ratingi kredytowe systematycznie odpowiadają niższym ratingom międzynarodowym.

(100)

Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują finanse do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (65). W sektorze aluminium wytyczne w sprawie restrukturyzacji umożliwiają udzielanie pożyczek przedsiębiorstwom, które spełniają odpowiednie założenia polityki przemysłowej państwa (66). Takie interwencje w alokację kapitału prowadzi do preferencyjnego udzielania kredytów przedsiębiorstwom państwowym, dużym dobrze powiązanym przedsiębiorstwom prywatnym oraz przedsiębiorstwom w kluczowych sektorach przemysłu, co oznacza, że dostępność i koszt kapitału nie są równe dla wszystkich podmiotów na rynku. Istnieją faktycznie dowody, również w odniesieniu do sektora aluminium, że banki udzielają przedsiębiorstwom państwowym kredytów na uprzywilejowanych zasadach pod względem przyznawanych kwot, stóp oprocentowania i innych warunków, dzięki czemu przedsiębiorstwa te zyskują przewagę konkurencyjną (67)..

(101)

Po drugie koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie w celu stymulowania wzrostu inwestycji. Doprowadziło to do nadmiernego wykorzystania inwestycji kapitałowych o coraz niższych zwrotach z inwestycji. Świadczy o tym niedawny wzrost stosunku zadłużenia do aktywów przedsiębiorstw w sektorze państwowym pomimo gwałtownego spadku rentowności, co sugeruje, że mechanizmy funkcjonujące w systemie bankowym nie odpowiadają normalnym działaniom handlowym.

(102)

W tym względzie w badaniu OECD wskazano pojedyncze przypadki potwierdzające, że niektórzy producenci aluminium w ChRL uzyskali finansowanie na preferencyjnych warunkach, a ich koszty finansowania nie były, jak się wydaje, uzależnione od stosunku zadłużenia do aktywów. Jak ujawniono w badaniu, jedno z przedsiębiorstw państwowych produkujących aluminium nadmieniło w swoim prospekcie emisyjnym na 2016 r., że otrzymuje znaczne wsparcie finansowe od chińskich banków realizujących politykę rządu, które oferują stopy procentowe poniżej stopy referencyjnej. Z kolei inny producent należący do skarbu państwa wskazał w prospekcie emisyjnym na 2017 r. na swoje silne powiązania z chińskimi bankami, m.in. realizującymi politykę rządu, co zapewnia mu tanie źródła finansowania. W tym kontekście w badaniu stwierdzono, że – o ile możliwych jest wiele powodów, dla których przedsiębiorstwa te uzyskują nisko oprocentowane pożyczki – kontrast między słabymi wskaźnikami finansowymi i niskimi stopami procentowymi może wskazywać na potencjalne niedoszacowanie ryzyka związanego z tymi kredytobiorcami (68).

(103)

Po trzecie, mimo że w październiku 2015 r. osiągnięto liberalizację nominalnych stóp procentowych, sygnały cenowe nadal nie są wynikiem mechanizmów rynkowych, lecz wpływają na nie zakłócenia spowodowane przez rząd. W istocie odsetek kredytów udzielanych na poziomie stopy referencyjnej lub poniżej tego poziomu nadal stanowi 45 % wszystkich kredytów, a wykorzystanie kredytów celowych wydaje się większe, jako że odsetek ten znacznie wzrósł od 2015 r. pomimo pogarszających się warunków ekonomicznych. Sztucznie niskie stopy procentowe prowadzą do zaniżania cen, a co za tym idzie – do nadmiernego wykorzystywania kapitału.

(104)

Ogólny wzrost akcji kredytowej w ChRL wskazuje na pogarszającą się skuteczność alokacji kapitału bez żadnych oznak ograniczenia akcji kredytowej, jakiego można by oczekiwać w niezniekształconym otoczeniu rynkowym. W wyniku tego w ostatnich latach szybko wzrosła liczba kredytów zagrożonych. W obliczu rosnącego ryzyka zadłużenia rząd chiński zdecydował się uniknąć niewykonania zobowiązań. W związku z tym kwestie dotyczące wierzytelności nieściągalnych rozwiązano przez refinansowanie długu, tworząc tym samym tzw. przedsiębiorstwa „zombie”, lub przez przeniesienie prawa własności do długu (np. przez połączenia lub zamianę długu na udziały w kapitale własnym) bez konieczności usunięcia ogólnego problemu zadłużenia lub usunięcia jego pierwotnych przyczyn.

(105)

Zasadniczo, pomimo ostatnich kroków podjętych w celu liberalizacji rynku, w systemie kredytów dla przedsiębiorstw w ChRL występują poważne problemy systemowe i zakłócenia wynikające z utrzymującej się dominującej roli państwa na rynkach kapitałowych.

(106)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor aluminium, w tym produkt objęty przeglądem, byłby wyłączony z opisanej powyżej interwencji rządowej w system finansowy. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(107)

Komisja zauważyła, że zakłócenia opisane w sprawozdaniu nie ograniczają się ogółem do sektora aluminium ani w szczególności do produktu objętego przeglądem. Z dostępnych dowodów wynika natomiast, że fakty i cechy chińskiego systemu opisane powyżej w sekcjach 3.3.1.1–3.3.1.5 oraz w części I sprawozdania dotyczą całego państwa i wszystkich sektorów gospodarki. To samo odnosi się do opisu czynników produkcji określonych w sekcjach 3.3.1.6–3.3.1.8 powyżej i w części II sprawozdania.

(108)

Wytworzenie produktu objętego przeglądem wymaga szeregu czynników produkcji. W aktach dochodzenia nie ma dowodów na to, że te czynniki produkcji nie pochodzą z ChRL. W przypadku gdy chińscy producenci aluminium kupują/zamawiają te czynniki produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na takie same wspomniane wyżej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy czynników produkcji wykorzystują nakłady pracy, które podlegają zakłóceniom. Dostawcy w ChRL mogą zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału; dostawcy ci podlegają systemowi praw użytkowania gruntów, który prowadzi do zakłóceń kosztów użytkowania gruntów; a przede wszystkim dostawcy ci podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i we wszystkich sektorach oraz wywołuje bezpośredni i pośredni wpływ na ich proces produkcji.

(109)

W rezultacie nie tylko nie można wykorzystać cen sprzedaży krajowej produktu objętego przeglądem, lecz także wszystkie koszty nakładów (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są wypaczone za sprawą znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, ponieważ na kształtowanie ich cen ma wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach I i II sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które wytworzono w ChRL w wyniku połączenia szeregu czynników produkcji, są narażone na znaczące zakłócenia w rozumieniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Komisja nie otrzymała żadnych dowodów, które mogłyby podważyć to ustalenie; nie znalazła też żadnych dowodów, które by mu zaprzeczały. To samo dotyczy czynników produkcji wykorzystywanych do wytwarzania czynników produkcji i tak dalej. W obecnym dochodzeniu rząd ChRL ani producenci eksportujący nie przedstawili żadnych przeciwnych dowodów ani argumentów.

(110)

Analiza przedstawiona w pkt 3.3.1.2–3.3.1.9 obejmująca zbadanie wszystkich dostępnych dowodów dotyczących interwencji ChRL w swojej gospodarce w ogólności oraz w sektorze aluminium (w tym produktu objętego przeglądem) wykazała, że ceny lub koszty, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie są wynikiem działania mechanizmów rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL i producentów eksportujących Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych.

(111)

W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak omówiono w następnej sekcji. Komisja przypomniała, że żaden producent eksportujący nie współpracował w ramach dochodzenia po złożeniu formularzy kontroli wyrywkowej i że nie przedstawiono żadnych argumentów przemawiających za tym, że niektóre koszty krajowe były niezniekształcone zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego.

(112)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego wartość normalną skonstruowano na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju.

(113)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów:

(114)

Jak wyjaśniono w motywach 28–29, w nocie z dnia 19 kwietnia 2018 r. Komisja poinformowała zainteresowane strony, że jako potencjalny reprezentatywny kraj zidentyfikowała jedynie Turcję, i zaprosiła je do przedstawienia uwag i wskazania ewentualnych innych krajów. Nie otrzymała żadnych uwag w tej kwestii.

(115)

Jak wskazano w motywach 30–31, w nocie z dnia 3 października 2018 r. Komisja potwierdziła swój zamiar wykorzystania Turcji jako potencjalnego reprezentatywnego kraju i zwróciła się z prośbą o przedstawienie uwag. Również w tym przypadku nie otrzymała żadnych uwag w tej kwestii.

(116)

Turcja jest uznawana przez Bank Światowy za państwo o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego jak ChRL, tzn. jest sklasyfikowana jako państwo o wyższym średnim dochodzie na podstawie dochodu narodowego brutto (zwanego dalej „DNB”) (70), podobnie jak ChRL.

(117)

W nocie z dnia 19 kwietnia 2018 r. Komisja poinformowała, że znalazła w Turcji producenta wytwarzającego produkt objęty przeglądem: Sedat Tahir A.Ș. Zainteresowane strony zostały zaproszone do zgłaszania uwag i proponowania innych producentów w innych reprezentatywnych krajach spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego. Nie otrzymano żadnych uwag na temat adekwatności reprezentacyjnego kraju, ani propozycji krajów reprezentatywnych innych niż Turcja.

(118)

W nocie z dnia 19 kwietnia 2018 r. Komisja wskazała, że zarówno główny surowiec stanowiący czynnik produkcji (tj. folia aluminiowa w dużych rolkach o masie przekraczającej 10 kg), jak i produkt objęty przeglądem (tj. folia aluminiowa w małych rolkach o masie nieprzekraczającej 10 kg) są zaklasyfikowane do tych samych kodów HS, tzn. 7607 11 i 7607 19. Aby zapewnić prawidłową identyfikację materiału do produkcji, za odpowiednie kraje reprezentatywne można uznać jedynie te państwa, które stosują rozróżnienie między głównym materiałem do produkcji a produktem objętym przeglądem, co umożliwia prawidłowe obliczenie wartości normalnej. Na tym etapie uznano, że jedynym krajem, gdzie główny materiał do produkcji jest klasyfikowany do innego kodu niż produkt objęty przeglądem oraz gdzie dostępny jest kompletny zbiór danych publicznych, jest Turcja.

(119)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat stosowności wyboru Turcji, m.in. pod względem wyżej opisanych kryteriów. Nie otrzymano żadnych uwag.

(120)

W przypadku Turcji dane dotyczące głównych surowców wykorzystywanych do produkcji produktu objętego przeglądem można było łatwo znaleźć w bazie Global Trade Atlas, natomiast dane dotyczące innych istotnych czynników produkcji, takich jak koszty pracy i energii elektrycznej, były opublikowane na stronie internetowej tureckiego urzędu statystycznego.

(121)

W trakcie dochodzenia ustalono, że dane finansowe tureckiego producenta Sedat Tahir A.Ș. za rok 2017 są publicznie dostępne.

(122)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego celem jest znalezienie, w potencjalnym kraju reprezentatywnym, wszystkich lub możliwie wielu odpowiednich i niezniekształconych czynników produkcji wykorzystywanych przez współpracujących producentów z Chin oraz niezniekształconych pośrednich kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku.

(123)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Turcja spełniała wszystkie kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj. W szczególności Turcja wytwarza produkt objęty przeglądem i dysponuje kompletnym zbiorem danych dotyczących wszystkich czynników produkcji, pośrednich kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku.

(124)

Po ustaleniu, że w tym przypadku Turcja jest odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby dalszego analizowania poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska w Turcji.

(125)

Zgodnie z czwartym akapitem art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”.

(126)

Jak wspomniano w motywach 28–31, Komisja stwierdziła, że ustaliła producenta, przedsiębiorstwo Sedat Tahir A.S., którego sprawozdania finansowe były publicznie dostępne i które wytwarzało produkt objęty przeglądem w potencjalnym kraju reprezentatywnym. Wskazała również, że zamierza wykorzystać rachunek zysków i strat przedsiębiorstwa Sedat Tahir A.Ș. za 2017 r. jako podstawę do ustalenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków wyrażonych jako odsetki w celu skonstruowania ceny normalnej. Nie otrzymała żadnych uwag w tej kwestii w przewidzianym terminie 10 dni.

(127)

W rachunku zysków i strat przedsiębiorstwa Sedat Tahir A.Ș. nie wyodrębniono kosztów pośrednich produkcji, dlatego też Komisja uznała, że zostały one ujęte w kosztach towarów sprzedanych lub w kosztach produkcji.

(128)

Komisja przyjęła zatem wartości przedstawione w rachunku zysków i strat przedsiębiorstwa Sedat Tahir A.Ș. za 2017 r. za podstawę do ustalenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków wyrażonych jako odsetki, które zastosowała następnie do skonstruowanych kosztów produkcji w celu uzyskania konstruowanej wartości normalnej.

(129)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”.

(130)

W nocie z dnia 19 kwietnia 2018 r. Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów pierwszych pięciu surowców stanowiących czynniki produkcji, które wskazano poniżej w tabeli 1, skorzysta z bazy danych Global Trade Atlas („GTA”). Komisja stwierdziła ponadto, że zamierza wykorzystać dane tureckiego urzędu statystycznego jako źródło informacji na temat kosztów pracy i kosztów energii elektrycznej. Wskazała też, że planuje posłużyć się bazą danych Orbis będącą źródłem publicznie dostępnych sprawozdań finansowych w celu ustalenia odpowiedniej kwoty kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zysków.

(131)

Jak już wspomniano w motywie 28, w swojej nocie z dnia 19 kwietnia 2018 r. Komisja sporządziła wstępny wykaz czynników produkcji i tureckich źródeł informacji, które miałyby być stosowane w odniesieniu do wszystkich czynników produkcji, takich jak: materiały, energia i praca, wykorzystywanych do wytworzenia produktu objętego przeglądem.

(132)

Z uwagi na brak współpracy ze strony producentów eksportujących, aby ustalić koszt produkcji, Komisja wykorzystała informacje na temat wielkości zużycia poszczególnych czynników przy produkcji produktu objętego przeglądem uzyskane od dużego producenta unijnego objętego próbą i odniosła te wielkości do tureckich kosztów jednostkowych uzyskanych z różnych źródeł wskazanych w motywach 130–144 dla poszczególnych czynników produkcji wykorzystywanych do wytworzenia produktu objętego przeglądem. W świetle informacji ujawnionych w ramach pierwotnego dochodzenia proces produkcji chińskich producentów eksportujących oraz wykorzystywane przez nich materiały wydają się identyczne z procesem i materiałami stosowanymi przez wspomnianego producenta unijnego.

(133)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przekazane przez zainteresowane strony oraz wyniki wizyty weryfikacyjnej w siedzibie jednego z wnioskodawców zidentyfikowano następujące czynniki produkcji, kody HS, a także, w stosownych przypadkach, 12-cyfrowe tureckie kody taryfowe.

Tabela 1

(134)

W odniesieniu do folii aluminiowej wnioskodawcy wskazali, że standardowym surowcem wykorzystywanym do jej produkcji jest folia aluminiowa, bez podłoża, walcowana, ale nieobrobiona więcej, objęta kodem HS 7607 11. Informacje te potwierdziło również dwóch z czterech chińskich producentów, którzy udzielili odpowiedzi na załącznik III do zawiadomienia o wszczęciu. Jeden z wnioskodawców dostarczył dalszych informacji, zgodnie z którymi 12-cyfrowe tureckie kody taryfowe dla dużych rolek to 7607 11 19 00 11 i 7607 11 19 00 12. Wobec braku dalszych informacji ze strony chińskich producentów i niezgłoszenia uwag przez zainteresowane strony, Komisja postanowiła wykorzystać wspomniane 12-cyfrowe kody taryfowe w celu skonstruowania wartości normalnej.

(135)

W odniesieniu do pudełek kolorowych/pudełek kartonowych na jedną rolkę, wnioskodawcy wskazali, że mający zastosowanie kod HS to 4819 10, natomiast chiński producent wskazał, że mający zastosowanie kod HS to 4819 20. Kod HS 4819 10 obejmuje pudełka „z papieru lub tektury falistych”, natomiast kod HS 4819 20 obejmuje pudełka „z papieru lub z tektury niefalistych”. Ponieważ w danym przypadku pudełka nie są wykonane z materiałów falistych, Komisja zdecydowała, że należy zbadać kod HS 4819 20. Dany kod HS zbadano na bardziej szczegółowym poziomie w ramach tureckiej nomenklatury, nie znaleziono jednak odpowiedniego bardziej precyzyjnego opisu. W związku z tym Komisja postanowiła zastosować przywołany 6-cyfrowy kod HS na potrzeby ustalenia kosztu tego elementu kosztów produkcji wykorzystywanych do skonstruowania wartości normalnej.

(136)

W odniesieniu do rdzenia papierowego wnioskodawcy wskazali ten sam kod co w przypadku pudełka kolorowego/pudełka kartonowego, tzn. HS 4819 10. Po zweryfikowaniu jego opisu Komisja stwierdziła, że produkt ten powinien być zaklasyfikowany jako „pozostałe cewki z tektury” do kodu HS 4822 90. Dany kod HS zbadano na bardziej szczegółowym poziomie w ramach tureckiej nomenklatury, nie znaleziono jednak odpowiedniego bardziej precyzyjnego opisu, dlatego też Komisja postanowiła zastosować kod HS 4822 90 na poziomie 6 cyfr na potrzeby ustalenia kosztu tego elementu kosztów produkcji wykorzystywanych do skonstruowania wartości normalnej.

(137)

Jeden z wnioskodawców poinformował, że w czynnikach produkcji należy uwzględnić pudło zewnętrzne (w które pakuje się 24 rolki folii aluminiowej). Po zweryfikowaniu jego opisu Komisja stwierdziła, że również ten produkt powinien być zaklasyfikowany do kodu HS 4819 20. Dany kod HS zbadano na bardziej szczegółowym poziomie w ramach tureckiej nomenklatury, nie znaleziono jednak odpowiedniego bardziej precyzyjnego opisu, dlatego też Komisja postanowiła zastosować kod HS 4819 20 na poziomie 6 cyfr na potrzeby ustalenia kosztu tego elementu kosztów produkcji wykorzystywanych do skonstruowania wartości normalnej.

(138)

W odniesieniu do folii aluminiowej Komisja wykorzystała dane za rok 2017 r. dotyczące przywozu do Turcji produktów objętych tureckimi kodami taryfowymi 7607 11 19 00 11 i 7607 11 19 00 12; uwzględniono przywóz z całego świata z wyjątkiem z ChRL, przy czym jego wartość wyrażono w EUR, a ilość w kilogramach. Na tej podstawie Komisja obliczyła następnie średnią ważoną wartość przywozu dużych rolek folii aluminiowej wyrażoną w EUR/kg, którą zamierzała wykorzystać jako koszt odnośnego surowca w kosztach produkcji.

(139)

W odniesieniu do pudełka kolorowego/pudełka kartonowego i pudła zewnętrznego Komisja wyodrębniła wartość w euro i wielkość w kilogramach przywozu z zagranicy, z wyjątkiem ChRL, do Turcji w 2017 r. dla kodu HS 4819 20. Na tej podstawie Komisja obliczyła następnie średnią ważoną wartość przywozu pudełek kolorowych/pudełek kartonowych wyrażoną w EUR/kg, którą zamierzała wykorzystać jako koszt odnośnego surowca w kosztach produkcji.

(140)

W odniesieniu do rdzenia papierowego Komisja wyodrębniła wartość w euro i wielkość w kilogramach przywozu z zagranicy, z wyjątkiem ChRL, do Turcji w 2017 r. dla kodu HS 4822 90. Na tej podstawie Komisja obliczyła następnie średnią ważoną wartość przywozu rdzeni papierowych wyrażoną w EUR/kg, którą zamierzała wykorzystać jako koszt odnośnego surowca w kosztach produkcji.

(141)

Co się tyczy odpadów folii aluminiowej, zdaniem jednego z wnioskodawców można uznać, że nie istnieją, i w związku z tym w skonstruowanych kosztach produkcji nie należy uwzględniać żadnej wartości z tytułu odpadów. Nie otrzymawszy żadnych innych uwag na ten temat, Komisja zdecydowała się przyjąć zaproponowane podejście.

(142)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta eksportującego, Komisja rozważyła, czy do ceny importowej należy dodać cło przywozowe obowiązujące w reprezentatywnym kraju, tj. w Turcji, oraz koszty transportu krajowego materiałów. Komisja ustaliła, że Turcja nie pobierała opłat celnych od przywozu głównego surowca, tj. folii aluminiowej w dużych rolkach, z krajów innych niż ChRL, z której pochodziła większość przywozu. Co się tyczy transportu krajowego materiałów, brakuje informacji na ten temat, ponieważ żaden z chińskich producentów nie współpracował podczas dochodzenia. Niemniej jednak, jak wskazano w motywie 153, już sama wartość normalna nieskorygowana o należności przywozowe i koszty transportu wskazuje, że sprzedaż eksportowa podlega bardzo silnemu dumpingowi. W związku z tym badanie kosztów transportu krajowego i ceł przywozowych, którego następstwem byłaby korekta w górę wartości normalnej z tytułu wspomnianych kosztów, może prowadzić jedynie do wzrostu wartości normalnej a tym samym – zwiększenia marginesu dumpingu. W związku z tym Komisja uznała, że w danym przypadku nie ma konieczności korygowania kosztów surowców o należności przywozowe i koszty transportu krajowego.

(143)

Co się tyczy kosztów pracy, w swojej nocie z dnia 3 października 2018 r. Komisja wskazała, że zamierza skorzystać z danych publikowanych przez turecki urząd statystyczny. W szczególności wskazała, że zamierza wykorzystać godzinowe koszty pracy w sektorze wytwórczym za 2016 r. dla działalności gospodarczej C.24 (produkcja metali (71)), zgodnie z klasyfikacją NACE Rev.2 (72), tj. najbardziej aktualne statystyki (73). Ponadto wyjaśniła, że wartości te zostaną odpowiednio skorygowane o inflację przy użyciu krajowego wskaźnika cen produkcji (74) publikowanego przez turecki urząd statystyczny. Wobec braku jakichkolwiek uwag na ten temat Komisja zdecydowała się przyjąć opisane wyżej podejście.

(144)

W odniesieniu do kosztów energii elektrycznej w nocie z dnia 3 października 2018 r. Komisja wskazała – w związku z brakiem informacji na temat poziomu konsumpcji w ChRL – że zamierza zastosować średnią cenę jednostkową energii elektrycznej dla użytkowników przemysłowych, podaną w komunikacie prasowym tureckiego urzędu statystycznego (75). Wobec braku jakichkolwiek uwag na ten temat Komisja zdecydowała się przyjąć opisane wyżej podejście.

(145)

Komisja obliczyła konstruowaną wartość normalną w dwóch opisanych poniżej etapach.

(146)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Wobec braku współpracy ze strony producentów eksportujących Komisja pomnożyła następnie współczynniki wykorzystania materiałów, pracy i energii zaobserwowane na poziomie procesu produkcyjnego jednego z wnioskodawców przez niezniekształcone koszty na jednostkę odnotowane w reprezentatywnym kraju, tj. w Turcji.

(147)

Po drugie, Komisja zastosowała pośrednie koszty produkcji, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk Sedat Tahir A.Ș. w odniesieniu do powyższych kosztów produkcji. Wysokość tych kosztów ustalono na podstawie sprawozdania rocznego Sedat Tahir A.Ș. za 2017 r.

(148)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Z uwagi na brak współpracy ze strony producentów eksportujących wartość normalną ustalono na poziomie ogólnokrajowym, a nie dla każdego eksportera i producenta z osobna.

(149)

Jak wspomniano w motywie 21, Komisja nie otrzymała od producentów z ChRL odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. W związku z tym ustaliła jedną średnią ważoną cenę eksportową dla wszystkich rodzajów folii aluminiowej do użytku domowego na podstawie statystyk Eurostatu dotyczących przywozu (baza danych COMEXT).

(150)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową na podstawie ceny ex-works.

(151)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia obiektywnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną i cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dokonano korekty w górę wartości normalnej w wysokości 2 % w celu uwzględnienia kosztów VAT niepodlegających zwrotowi, a także korekty w dół ceny eksportowej w wysokości 1–3 % w celu uwzględnienia kosztów frachtu międzynarodowego, ubezpieczenia i kosztów transportu krajowego.

(152)

Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną produktu podobnego ze średnią ważoną ceną całego wywozu do Unii, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(153)

Na tej podstawie Komisja ustaliła margines dumpingu wyrażony jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem na poziomie wyższym od 150 %. Komisja stwierdziła zatem, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dumping nadal miał miejsce.

(154)

Oprócz ustalenia dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym Komisja zbadała prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku uchylenia środków.

(155)

W związku brakiem współpracy ze strony producentów z ChRL badanie to opierało się na informacjach, do jakich miała dostęp Komisja, tzn. na informacjach przedstawionych we wniosku o dokonanie przeglądu i informacjach z innych dostępnych niezależnych źródeł, takich jak oficjalne dane statystyczne i informacje przekazane w trakcie dochodzenia przez zainteresowane strony.

(156)

Aby zbadać prawdopodobne zmiany w wielkości przywozu w przypadku uchylenia środków, Komisja przeanalizowała wolne moce produkcyjne w ChRL oraz atrakcyjność rynku unijnego.

(157)

We wniosku o dokonanie przeglądu wnioskodawcy wskazali, że, aby uzyskać produkt objęty przeglądem, wystarczy pociąć folię aluminiową w dużych rolach; dla określenia nadwyżki mocy produkcyjnych w odniesieniu do produktu objętego przeglądem istotna jest zatem nadwyżka chińskich mocy produkcyjnych w odniesieniu do dużych rolek.

(158)

Jak wspomniano we wniosku o dokonanie przeglądu, w rozporządzeniu wykonawczym Komisji z dnia 17 grudnia 2015 r. rozszerzającym środki antydumpingowe na folię aluminiową w dużych rolkach w następstwie przeglądu wygaśnięcia (76) oszacowano, że całkowite chińskie moce produkcyjne obejmujące wszystkie rodzaje folii aluminiowej są o 450 000 ton większe niż całkowita konsumpcja krajowa w Chinach. Oszacowano również, że wspomniane moce produkcyjne wzrosną z 2,5 mln ton w 2014 r. do 2,8 mln ton w 2018 r., podczas gdy wzrost chińskiej konsumpcji krajowej najprawdopodobniej nie będzie wystarczający, by zaabsorbować wzrost zdolności (77). Konsumpcja w Unii produktu objętego przeglądem wynosi około 85 600 ton.

(159)

W ostatecznych ustaleniach dochodzenia antydumpingowego i dochodzenia w sprawie cła wyrównawczego dotyczących folii aluminiowej w dużych rolkach amerykańska Komisja ds. Handlu Międzynarodowego przewidziała w oparciu o odpowiedzi udzielone przez eksporterów i producentów w ChRL, że wolne moce produkcyjne w zakresie folii aluminiowej wyniosą w ChRL odpowiednio 161 233 ton i 157 305 ton w 2017 r. i w 2018 r. (78), znacznie przewyższając popyt w UE.

(160)

Ponadto odpowiedzi otrzymane od czterech grup producentów w ChRL w ramach kontroli wyrywkowej potwierdziły, że ich przeciętna wielkość wolnych mocy produkcyjnych wynosi 25 %.

(161)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że w ChRL istnieją znaczne nadwyżki mocy produkcyjnych i w związku z tym istnieje duże prawdopodobieństwo, że w przypadku uchylenia środków antydumpingowych wielkość przywozu z tego kraju znacznie wzrośnie i będzie wywierać jeszcze silniejszą presję cenową.

(162)

Zainteresowane strony nie zakwestionowały przedstawionych przez wnioskodawców informacji w tym zakresie. Komisja nie znalazła żadnych dowodów sprzecznych z tymi informacjami.

(163)

W celu ustalenia ewentualnych zmian w zakresie przywozu w przypadku uchylenia środków, Komisja zbadała atrakcyjność rynku unijnego pod względem cen.

(164)

W tym względzie analiza danych statystycznych dotyczących chińskich cen eksportowych nie jest użyteczna, ponieważ w ChRL zarówno surowiec, jak i produkt końcowy są klasyfikowane do tych samych kodów HS.

(165)

Analiza odpowiedzi udzielonych przez chińskich producentów w ramach kontroli wyrywkowej wskazuje jednak, że stosują oni – przeciętnie – wyższe ceny na rynku UE niż na rynkach innych państw trzecich i na rynku krajowym, pomimo obowiązujących środków. Istotnie, ceny wywozu na rynek UE były średnio o 5 % – 10 % wyższe niż ceny wywozu na rynki innych państw trzecich i średnio o 20 % – 25 % wyższe niż ceny na rynku krajowym.

(166)

Jak wskazano we wniosku o dokonanie przeglądu, zarówno Turcja, jak i Indie wprowadziły środki antydumpingowe wobec przywozu folii aluminiowej z ChRL odpowiednio od 2014 r. i 2017 r. W przypadku wygaśnięcia środków nałożonych przez UE na przywóz folii aluminiowej do użytku domowego istniejące środki przeciwko jej przywozowi na inne rynki spowodowałyby prawdopodobnie przekierowanie sprzedaży na rynek unijny z uwagi na jego dużą atrakcyjność cenową.

(167)

Znacząca wielkość wywozu z ChRL i jego udział w rynku w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem (12 994 ton, 13,4 %) oraz dalszy wywóz produktu objętego przeglądem z ChRL na rynek unijny w okresie badanym (1 519 ton, 1,8 %) pozwalają Komisji stwierdzić, że rynek unijny jest atrakcyjny dla chińskich producentów tego produktu.

(168)

W związku z tym w przypadku wygaśnięcia środków przywóz z ChRL do Unii prawdopodobnie znacznie się zwiększy i przywożone towary będą sprzedawane po cenach dumpingowych.

(169)

Biorąc pod uwagę powyższe, w szczególności margines dumpingu ustalony w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, znaczne wolne moce produkcyjne dostępne w ChRL oraz atrakcyjność rynku unijnego, Komisja uznaje, że uchylenie środków prawdopodobnie spowodowałoby kontynuację dumpingu oraz że towary wywożone po cenach dumpingowych byłby wprowadzane na rynek unijny w znacznych ilościach. Stwierdza się zatem, że istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku wygaśnięcia obowiązujących środków antydumpingowych.

(170)

W ramach dochodzenia wykazano, że chiński przywóz nadal napływał na rynek unijny po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Pomimo stosunkowo niskiej wielkości przywozu w porównaniu z konsumpcją w Unii analiza cen eksportowych stosowanych w stosunku do innych państw trzecich potwierdza ustalone marginesy dumpingu; ceny te wydają się być nawet niższe niż w przypadku cen stosowanych w wywozie do Unii, co opisano w motywie 165. W świetle elementów przeanalizowanych w sekcjach 3.7.1 i 3.7.2 Komisja stwierdziła, iż bardzo prawdopodobne jest, że w przypadku wygaśnięcia środków chińscy producenci wywoziliby do Unii znaczne ilości folii aluminiowej do użytku domowego po cenach dumpingowych. Istnieją zatem dowody wskazujące na prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu, a w każdym razie – prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków.

(171)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym produkt podobny był wytwarzany przez 20 znanych producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(172)

Komisja oceniła szkodę na podstawie tendencji dotyczących produkcji, mocy produkcyjnych, wykorzystania mocy produkcyjnych, sprzedaży, udziału w rynku, zatrudnienia, wydajności oraz wzrostu, zebranych na poziomie całego przemysłu unijnego oraz tendencji w zakresie cen, rentowności, przepływu środków pieniężnych, zdolności do pozyskiwania kapitału i inwestycji, zapasów, zwrotu z inwestycji oraz wynagrodzeń, zebranych na poziomie objętych próbą producentów unijnych.

(173)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji w Unii przez zsumowanie wielkości sprzedaży przemysłu unijnego w Unii oraz łącznego przywozu do Unii zgodnie z danymi Eurostatu.

(174)

Konsumpcja w Unii produktu objętego przeglądem kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(175)

Konsumpcja w Unii w okresie badanym stopniowo spadła o 18 %. Wyniki analizy poszczególnych lat wykazują ten stopniowy wzrost w całym okresie, przy czym tempo wzrostu było najszybsze w latach 2014–2015, a następnie nastąpiła stabilizacja między 2016 r. i okresem objętym dochodzeniem przeglądowym.

(176)

Komisja ustaliła wielkość przywozu z ChRL do Unii na podstawie danych Eurostatu na poziomie TARIC, a udział przywozu w rynku poprzez porównanie wielkości przywozu z konsumpcją w Unii, jak przedstawiono w tabeli 2.

(177)

Udział w rynku i przywóz z ChRL kształtowały się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu i udział w rynku

(178)

Przywóz z ChRL osiągnął najwyższy poziom w 2014 r., przy znacznym spadku w 2015 r., nieznacznym ożywieniu w 2016 r. oraz kolejnym znacznym spadku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co doprowadziło do ogólnego spadku o 57 % w okresie badanym. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym udział przywozu w rynku spadł z 3,4 % do 1,8 %.

(179)

Ważne jest odnotowanie do celów analizy szkody, że w całym okresie badanym towary przywożone z ChRL nadal napływały na terytorium Unii, pomimo zapłaty ceł.

(180)

Komisja wykorzystała ceny przywozu z ChRL podane przez Eurostat.

(181)

Średnie ceny przywozu z ChRL do Unii kształtowały się następująco:

Tabela 4

Ceny importowe z ChRL

(182)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym średnie ceny przywozu z ChRL wzrosły o 25 % między 2014 r. a 2015 r., spadły nieznacznie w 2016 r., by następnie spaść niemal do poziomu z 2014 r.

(183)

W okresie badanym średnia jednostkowa cena importowa za tonę z ChRL była znacznie niższa niż średnia cena sprzedaży za tonę oraz niż średni jednostkowy koszt produkcji przemysłu unijnego za tonę podany w tabeli 10.

(184)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez porównanie średnich ważonych cen sprzedaży stosowanych przez objętych próbą producentów unijnych wobec niepowiązanych klientów na rynku unijnym, dostosowanych do poziomu cen ex-works, z danymi Eurostatu dotyczącymi ceny importowej produktu objętego przeglądem pochodzącego z ChRL na poziomie CIF, uwzględniającej koszty wyładunku i kwotę konwencjonalnego cła.

(185)

Wynik porównania wyrażono jako odsetek średniej ceny objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(186)

W odniesieniu do przywozu z ChRL porównanie wykazało, że w okresie objętym dochodzeniem średnie podcięcie cenowe na rynku unijnym wynosiło 29,3 %.

(187)

Wielkość przywozu do Unii, jak również jego udział w rynku i trendy cenowe w przypadku produktu objętego przeglądem z pozostałych państw trzecich przedstawiono w tabeli 5. Informacje o trendach w zakresie wielkości przywozu i trendach cenowych oparto na danych Eurostatu.

Tabela 5

Przywóz z państw trzecich innych niż ChRL

(188)

W okresie badanym wielkość przywozu z innych państw trzecich podlegała wahaniom. W latach 2014–2015 spadła o 37 %, a następnie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dwukrotnie wzrosła, co przełożyło się na ogólny wzrost o 28 % w okresie badanym.

(189)

Ponieważ łączna konsumpcja w Unii zmniejszyła się w okresie badanym, przełożyło się to na wzrost udziału w rynku przywozu z innych państw trzecich w tym samym okresie: z 3,8 % w 2014 r. do 6,0 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(190)

Średnie ceny przywozu z państw trzecich innych niż ChRL wzrosły w okresie badanym o 10 %, ale pozostają znacznie poniżej poziomu cen przemysłu unijnego podanych w tabeli 10.

(191)

W okresie badanym przywóz produktu objętego przeglądem z innych państw trzecich pochodził głównie z Turcji, Norwegii i Tajlandii.

(192)

We wniosku o dokonanie przeglądu wnioskodawcy twierdzili, że w okresie badanym znacznie wzrósł przywóz z Norwegii, mimo że, zgodnie z ich wiedzą rynkową, w kraju tym nie wytwarza się produktu objętego przeglądem. Wnioskodawcy twierdzili również, że w Tajlandii i Indonezji mają miejsce praktyki polegające na przeładunku produktu objętego przeglądem, co budzi podejrzenia, że pochodzi on ChRL.

(193)

Komisja przeanalizowała dane Eurostatu dotyczące przedmiotowego przywozu. Wielkość przywozu do Unii z Norwegii, Tajlandii i Indonezji kształtowała się następująco:

Tabela 6

Przywóz z Norwegii, Tajlandii i Indonezji

(194)

Komisja nie posiada informacji wskazujących na to, że w Norwegii wytwarza się produkt objęty przeglądem. Komisja stwierdziła również, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz z Norwegii, Tajlandii i Indonezji w całości skompensował spadek przywozu z ChRL. Wnioskodawcy przedstawili zarzut dotyczący możliwego obchodzenia obowiązujących środków antydumpingowych w odniesieniu do przywozu z ChRL za pomocą praktyk polegających na przeładunku towarów w Norwegii, Tajlandii i Indonezji. Komisja nie była jednak w stanie zweryfikować dowodów otrzymanych na poparcie tego zarzutu.

(195)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wszystkie istotne czynniki i wskaźniki gospodarcze mające wpływ na sytuację przemysłu unijnego w okresie badanym.

(196)

Jak wspomniano w motywie 12, w celu określenia potencjalnej szkody poniesionej przez przemysł unijny Komisja dokonała doboru próby.

(197)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody.

(198)

Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych przez przemysł unijny oraz zweryfikowanych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Dane dotyczyły wszystkich producentów unijnych.

(199)

Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie zweryfikowanych danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych.

(200)

Komisja uznała oba zestawy danych za reprezentatywne dla warunków ekonomicznych przemysłu unijnego.

(201)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie i wydajność.

(202)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, średni koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(203)

Całkowita produkcja przemysłu unijnego, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych producentów unijnych

(204)

Wielkość produkcji przemysłu unijnego spadła w okresie badanym o 17 %, a spadek ten towarzyszył spadkowi konsumpcji w Unii. Spadek ten był mniej wyraźny między 2016 r. a końcem okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(205)

Moce produkcyjne przemysłu unijnego spadły w okresie badanym o 8 %, co wskazuje, że przemysł unijny nie był w stanie w pełni zmniejszyć mocy produkcyjnych w odpowiedzi na ograniczenie produkcji w tym okresie.

(206)

Wykorzystanie mocy produkcyjnych wahało się w okresie badanym, ale w porównaniu z 2014 r. w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym było na najniższym poziomie. W okresie badanym wykorzystanie mocy produkcyjnych zmniejszyło się o 11 %.

(207)

Wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na obszarze Unii i jego udział w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Wielkość sprzedaży i udział w rynku producentów unijnych

(208)

Wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na rynku Unii spadła w okresie badanym o 19 %. Spadek ten nastąpił w następstwie spadku konsumpcji w Unii.

(209)

W latach 2014–2015 przemysł unijny odzyskał udział w rynku, ale w 2016 r. stracił go ponownie. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym udział przemysłu unijnego w rynku był nawet nieco niższy niż na początku okresu badanego.

(210)

W okresie badanym produkcja przemysłu unijnego spadła o 17 %, natomiast konsumpcja w Unii – o 18 %, a wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym – o 19 %. Spadek wielkości sprzedaży przemysłu unijnego w okresie badanym należy postrzegać w kontekście zmniejszającej się konsumpcji w tym samym okresie. Udział w rynku przemysłu unijnego nieznacznie się zmniejszył.

(211)

Zatrudnienie i wydajność przemysłu unijnego w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 9

Zatrudnienie i wydajność producentów unijnych

(212)

Ze względu na ograniczenie produkcji, w okresie badanym zmniejszyło się również zatrudnienie w przemyśle unijnym – o 7 %. Zaobserwowany spadek zatrudnienia był jednak niższy niż spadek produkcji, który w okresie badanym wyniósł 17 %. Wpłynęło to na wydajność producentów unijnych, która w okresie badanym spadła o 11 %.

(213)

Średnie ceny sprzedaży i koszty produkcji naliczane przez objętych próbą producentów unijnych wobec niepowiązanych klientów w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Średnie ceny sprzedaży w Unii i koszty jednostkowe

(214)

W okresie badanym średnia cena sprzedaży za tonę stosowana przez przemysł unijny wobec klientów niepowiązanych w Unii spadła o 1 %, podczas gdy koszt produkcji w przeliczeniu na tonę wzrósł o 7 %.

(215)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Średnie koszty pracy na pracownika

(216)

W okresie badanym średnie koszty pracy w przemyśle unijnym w przeliczeniu na pracownika nieznacznie się zmniejszyły.

(217)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Zapasy

(218)

Stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego zmieniał się w ciągu okresu badanego. Ogółem w okresie badanym zmniejszył się o 7 %.

(219)

Komisja określiła rentowność przemysłu Unii, wyrażając zysk przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży.

(220)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(221)

Ogółem w okresie badanym rentowność przemysłu unijnego spadła gwałtownie 155 %. W latach 2014–2015 wzrosła wprawdzie o 9 %, ale w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym spadła do poziomu strat.

(222)

Przepływy środków pieniężnych netto, które odzwierciedlają zdolność przemysłu unijnego do samofinansowania swojej działalności, spadły w okresie badanym o 81 %. W latach 2014–2015 przepływy te podwoiły się, lecz w 2016 r. i w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym gwałtownie spadły.

(223)

W okresie badanym roczne inwestycje przemysłu unijnego w produkcję produktu podobnego wzrosły o 4 %.

(224)

Zwrot z inwestycji przemysłu unijnego, czyli jego zyski wyrażone jako odsetek wartości księgowej aktywów netto, spadł w okresie badanym o 145 % i był ujemny w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(225)

Dochodzenie wykazało, że w przypadku większości wskaźników szkody odnotowano negatywne zmiany, a sytuacja gospodarcza i finansowa przemysłu unijnego w okresie badanym uległa pogorszeniu.

(226)

Dzięki obowiązującym środkom przemysł unijny był w stanie utrzymać swój poziom cen i udział w kurczącym się rynku.

(227)

Jego wielkość produkcji i sprzedaży wykazywała taką samą tendencję spadkową jak konsumpcja w Unii. Negatywne tendencje w zakresie jego rentowności, przepływu środków pieniężnych i zwrotu z inwestycji nie były jednak skorelowane ze spadkiem konsumpcji. Wskaźniki te miały wartość dodatnią na początku okresu badanego, po wprowadzeniu środków, ale zaczęły się szybko pogarszać w wyniku znacznego spadku konsumpcji i wzrostu kosztów produkcji. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przemysł unijny zaczął przynosić straty.

(228)

Jednocześnie przywóz z państw trzecich – zarówno jego bezwzględna wielkość, jak i udział w rynku – zwiększył się w okresie badanym i, jak wyjaśniono w motywie 194, skompensował w całości spadek przywozu z ChRL. Mimo że średnie ceny przywozu z państw trzecich były niższe od cen przemysłu unijnego, Komisja nie była w stanie stwierdzić, czy przywóz ten przyniósł szkody przemysłowi unijnemu, ponieważ nie posiadła informacji na temat asortymentu przywożonych produktów. Średnia cena jednostkowa produktów pochodzących z państw trzecich była jednak nadal znacznie wyższa niż ceny, po jakich w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym sprzedawano produkty przywożone na rynek unijny z ChRL. Pogarszająca się sytuacja gospodarcza i finansowa przemysłu unijnego zbiegła się zatem w czasie z reprezentatywnej wielkości przywozem z ChRL po cenach dumpingowych, który utrzymuje się na rynku Unii i nadal podcina ceny przemysłu unijnego, wywierając na niego nieuczciwą presję konkurencyjną.

(229)

Komisja stwierdziła, że, biorąc pod uwagę łączną ocenę czynników szkody, sytuacja gospodarcza i finansowa przemysłu unijnego nie uległa poprawie i przemysł ten nie przezwyciężył jeszcze skutków istotnej szkody, którą Komisja stwierdziła w dochodzeniu pierwotnym.

(230)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy istotna szkoda w wyniku przywozu z ChRL nadal by się utrzymywała, gdyby środki wprowadzone wobec ChRL wygasły. Dochodzenie wykazało, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (motyw 153) przywóz z ChRL odbywał się po cenach dumpingowych i że istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków (motyw 169).

(231)

Aby ustalić prawdopodobieństwo utrzymania się szkody w przypadku uchylenia środków wobec przywozu z ChRL, Komisja przeanalizowała (i) wolne moce produkcyjne w ChRL, (ii) atrakcyjność rynku unijnego oraz (iii) wpływ chińskiego przywozu na sytuację przemysłu unijnego w przypadku wygaśnięcia środków.

(232)

Jak wyjaśniono w motywach 157–162 w ChRL istnieją znaczne nadwyżki mocy produkcyjnych, które w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym znacznie przewyższały łączną konsumpcję w Unii. Ponadto Komisja nie stwierdziła żadnych elementów, które wskazywałyby w najbliższej przyszłości na znaczny wzrost popytu krajowego na produkt objęty przeglądem w ChRL ani na rynkach jakichkolwiek innych państw trzecich. Komisja stwierdziła zatem, że popyt krajowy w ChRL lub na rynkach innych państw trzecich nie mógłby wchłonąć dostępnych wolnych mocy produkcyjnych w ChRL.

(233)

Jak wyjaśniono w motywach 165–167 rynek unijny jest atrakcyjny dla producentów eksportujących z ChRL. W okresie objętym pierwotnym dochodzeniem (2010–2011) udział w rynku przywozu z ChRL wynosił 13,4 %, co stanowi wskaźnik możliwego poziomu przywozu z ChRL w przypadku wygaśnięcia środków.

(234)

W przypadku braku cła antydumpingowego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz z ChRL powodowałby podcięcie cen sprzedaży stosowanych przez przemysł unijny o 29,3 %. Stanowi to wskaźnik prawdopodobnego poziomu cen przywozu z ChRL w przypadku uchylenia środków. Biorąc pod uwagę powyższe elementy, prawdopodobne jest, że w przypadku uchylenia środków presja cenowa na rynku unijnym zwiększyłaby się, w konsekwencji czego przemysł unijny nadal ponosiłby szkodę.

(235)

Na tej podstawie stwierdzono, że w przypadku uchylenia środków producenci eksportujący z ChRL prawdopodobnie zwiększyliby swoją obecność na rynku unijnym – zarówno pod względem wielkości przywozu, jak i udziałów w rynku – i to po cenach dumpingowych znacząco podcinających ceny sprzedaży przemysłu unijnego.

(236)

Ciągła obecność przywozu po cenach dumpingowych z ChRL na rynku unijnym oraz stosowana przez ChRL polityka niskich cen uniemożliwiły przemysłowi unijnemu czerpanie pełnych korzyści z istniejących środków antydumpingowych i poprawę sytuacji po wcześniejszym szkodliwym dumpingu. Ze względu na obecność przywozu po cenach dumpingowych przemysł unijny nie był w stanie odzwierciedlić swoich zwiększonych kosztów w cenach sprzedaży, co doprowadziło w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym do znacznego pogorszenia jego rentowności, która spadła do poziomu strat.

(237)

W przypadku uchylenia środków przemysł unijny nie byłby w stanie utrzymać swojej wielkości sprzedaży i udziału w rynku w obliczu przywozu z ChRL po niskich cenach. Jest bardzo prawdopodobne, że w przypadku wygaśnięcia środków udział ChRL w rynku wzrósłby w szybkim tempie. Utrata części wielkości sprzedaży prowadziłaby do jeszcze niższego wykorzystania mocy produkcyjnych i wzrostu średnich kosztów produkcji. W połączeniu ze zwiększoną presją cenową doprowadziłoby to do dalszego pogorszenia i tak już trudnej sytuacji finansowej przemysłu unijnego, a ostatecznie do zamknięcia zakładów produkcyjnych i likwidacji tego przemysłu.

(238)

W związku z tym Komisja stwierdziła, że istnieje wysokie prawdopodobieństwo, iż wygaśnięcie obowiązujących środków doprowadziłoby do kontynuacji szkody w wyniku przywozu z ChRL, co prawdopodobnie wywołałoby dalsze pogorszenie i tak niekorzystnej sytuacji przemysłu unijnego.

(239)

Uchylenie środków najprawdopodobniej spowodowałoby znaczny wzrost przywozu towarów po cenach dumpingowych z ChRL po cenach podcinających ceny przemysłu unijnego. Komisja stwierdziła zatem, że istnieje duże prawdopodobieństwo kontynuacji szkody w przypadku zniesienia środków.

(240)

Ponadto Komisja stwierdziła, że uchylenie środków najprawdopodobniej doprowadziłoby do ponownego wystąpienia szkody. Komisja stwierdziła, że – nawet jeżeli przedmiotowy przywóz nie powodowałby kontynuacji szkody dla przemysłu unijnego – istnieje duże prawdopodobieństwo jej ponownego wystąpienia w związku z niższymi cenami eksportowymi w wywozie do państw trzecich (zob. motyw 165), znacznymi wolnymi mocami produkcyjnymi w ChRL oraz atrakcyjnością rynku UE (zob. sekcja 4.7).

(241)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie obowiązujących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Unii jako całości.

(242)

Komisja określiła interes Unii na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu unijnego, interesu importerów oraz interesu użytkowników. Wszystkim zainteresowanym stronom umożliwiono wyrażenie uwag zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(243)

Na tej podstawie Komisja zbadała, czy mimo ustaleń dotyczących prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu i wystąpienia szkody istnieją istotne powody pozwalające na stwierdzenie, że utrzymanie istniejących środków nie leży w interesie Unii.

(244)

Dochodzenie wykazało, że w przypadku uchylenia środków niestabilna sytuacja przemysłu unijnego najprawdopodobniej ulegnie dalszemu znacznemu pogorszeniu.

(245)

Dlatego też Komisja stwierdziła, że dalsze stosowanie środków wobec przywozu z ChRL przyniesie korzyści przemysłowi unijnemu.

(246)

Jak wskazano w motywach 16 i 19, w ramach niniejszego dochodzenia nie zgłosił się ani nie współpracował żaden importer ani użytkownik. Podobnie jak w poprzednich dochodzeniach, w przypadku których również nie doszło do takiej współpracy, Komisja stwierdziła, że utrzymanie środków nie będzie miało negatywnego wpływu na unijnych importerów i użytkowników.

(247)

W świetle powyższych ustaleń Komisja uznała, że brakuje przekonujących powodów, aby stwierdzić, że rozszerzenie istniejących środków antydumpingowych w odniesieniu do przywozu produktu objętego przeglądem pochodzącego z ChRL nie leży w interesie Unii.

(248)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano utrzymać obowiązujące środki antydumpingowe. Oprócz tego zainteresowanym stronom wyznaczono okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z ujawnieniem tych informacji oraz złożyć wniosek o przesłuchanie przed Komisją lub przed rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych. Nie otrzymano żadnych uwag, ani wniosków, ani wniosków o przesłuchanie.

(249)

Z powyższych ustaleń wynika, że środki antydumpingowe mające zastosowanie do przywozu niektórych rodzajów folii aluminiowej w rolkach pochodzących z ChRL, wprowadzone rozporządzeniem w sprawie ceł ostatecznych, powinny zostać utrzymane.

(250)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego przeglądem wytworzonego przez te przedsiębiorstwa, a zatem przez określone wskazane osoby prawne. Przywożone produkty objęte przeglądem wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają stawce cła stosowanej względem „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(251)

Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianych indywidualnych stawek cła antydumpingowego (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy niezwłocznie kierować do Komisji (79), podając wszystkie istotne informacje. Chodzi tu w szczególności o informacje dotyczące wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą krajową i eksportową, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą. W razie potrzeby niniejsze rozporządzenie zostanie następnie odpowiednio zmienione poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(252)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (80), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(253)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu utworzonego na podstawie art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego,