13.7.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 177/1

(1)

Zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/1131 sekurytyzacje lub papiery dłużne przedsiębiorstw zabezpieczone aktywami (ABCP) mogą być przedmiotem inwestycji FRP. Wprowadzono szczególną zachętę do inwestowania w proste, przejrzyste i standardowe (STS) sekurytyzacje lub ABCP. Ponieważ rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 (2) zawiera już wymogi dotyczące sekurytyzacji STS i ABCP, należy zmienić rozporządzenie (UE) 2017/1131 w taki sposób, aby odnosiło się do przepisów rozporządzenia (UE) 2017/2402 zawierających te wymogi.

(2)

Umowy z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu umożliwiają FRP realizację strategii inwestycyjnej i celów inwestycyjnych zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu (UE) 2017/1131. W rozporządzeniu tym wymaga się, aby kontrahent umowy z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu miał zdolność kredytową oraz aby aktywa otrzymane jako zabezpieczenie miały wystarczającą płynność i jakość umożliwiające FRP osiągnięcie ich celów i spełnienie ich obowiązków, jeżeli konieczna byłaby likwidacja takich aktywów. Standardowe umowy stosowane w odniesieniu do umów z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu mogą przyczynić się do osiągnięcia celu dotyczącego zarządzania ryzykiem kontrahenta. Określone klauzule mogą jednak sprawić, że aktywa bazowe umów z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu będą niedostępne dla zarządzających FRP i tym samym będą one niepłynne. Konieczne jest zatem zapewnienie zarządzającym FRP dostępu do aktywów w razie niewywiązania się ze zobowiązania lub w razie wcześniejszego rozwiązania umowy z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu oraz zapewnienie, aby kontrahent nie ograniczał sprzedaży aktywów, wymagając wcześniejszego powiadomienia lub zatwierdzenia.

(3)

Zarządzający FRP nie powinni być zobowiązani do stosowania szczególnych korekt w odniesieniu do wartości składnika aktywów (redukcja wartości), jeżeli kontrahent umowy z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu podlega normom ostrożnościowym zgodnie z prawem Unii. Aby zapewnić wysoką jakość zabezpieczenia udzielonego w ramach umowy z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu, zarządzający FRP stosują dodatkowe wymogi w przypadku, gdy kontrahent umowy nie podlega prawu Unii lub nie jest uznawany za podmiot równoważny. Aby zapewnić spójność prawa Unii, minimalne wymogi dotyczące redukcji wartości powinny być takie same, jak odpowiednie wymogi określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (3).

(4)

Zarządzający FRP powinni mieć możliwość zastosowania większej redukcji wartości niż minimalna redukcja wartości określona w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013, jeżeli uznają to za konieczne do zapewnienia, aby zabezpieczenie otrzymane w ramach umowy z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu posiadało wystarczającą płynność, jeżeli wymagają tego warunki rynkowe. Podmioty zarządzające FRP powinny również monitorować wymaganą wielkość redukcji wartości i dokonywać jej zmiany, tak aby zapewnić odpowiedni poziom płynności, szczególnie w przypadku, gdy wielkość redukcji wartości określona w art. 224 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 została zmieniona lub rezydualny termin zapadalności aktywów bądź inne czynniki związane z rentownością kontrahenta zostały zmienione.

(5)

Metody oceny jakości kredytowej, o których mowa w art. 19 ust. 3, powinny być wystarczająco ostrożne, aby zapewnić wiarygodność wszystkich jakościowych i ilościowych kryteriów wspierających ocenę jakości kredytowej oraz ich stosowność w odniesieniu do poprawnej oceny jakości kredytowej instrumentów kwalifikujących się do inwestycji. Ponadto należy zapewnić, aby czynniki makro- i mikroekonomiczne uwzględniane przez zarządzających FRP w ocenie jakości kredytowej były właściwe dla określenia jakości kredytowej emitenta lub instrumentu kwalifikującego się do inwestycji.

(6)

Aby zapewnić odpowiednią jakość instrumentów, w które zarządzający FRP zamierzają inwestować, zarządzający FRP powinni przeprowadzać ocenę jakości kredytowej za każdym razem, gdy zamierzają dokonać inwestycji. Aby uniknąć obchodzenia wymogu określonego w rozporządzeniu (UE) 2017/1131, zgodnie z którym zarządzający FRP inwestują wyłącznie w instrumenty posiadające pozytywną ocenę jakości kredytowej, zarządzający FRP powinni w ramach metody oceny jakości kredytowej wyraźnie określić kryteria dotyczące pozytywnej oceny instrumentów kwalifikujących się do inwestycji w ramach FRP, zanim przeprowadzą faktyczną ocenę jakości kredytowej.

(7)

Metody i kryteria stosowane w ramach ocen jakości kredytowej powinny być spójne, z wyjątkiem przypadków, gdy istnieje obiektywny powód odejścia od tych metod lub kryteriów. Kryteria i metody należy opracować w taki sposób, aby mogły być ponownie wykorzystywane, a nie tylko do konkretnego przypadku i w konkretnym momencie. Spójne stosowanie kryteriów i metod powinno ułatwić monitorowanie oceny jakości kredytowej.

(8)

Aby zapewnić poprawną kwantyfikację ryzyka kredytowego emitenta i relatywnego ryzyka niewypłacalności emitenta i instrumentu, zgodnie z art. 20 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1131, zarządzający FRP powinni stosować odpowiednie kryteria ilościowe dostępne na rynku. Nie należy jednak uniemożliwiać im wykorzystywania w stosownych przypadkach dodatkowych czynników.

(9)

Ocena jakości kredytowej emitenta jest jedną z najważniejszych ocen, jakie należy przeprowadzić, ponieważ zapewnia pierwszy poziom gwarancji jakości aktywów. W miarę możliwości zarządzający FRP powinni zatem uwzględnić wszystkie czynniki istotne dla oceny jakościowych i ilościowych kryteriów ryzyka kredytowego w odniesieniu do emitenta instrumentu.

(10)

W wyjątkowych okolicznościach, w szczególności w skrajnych warunkach rynkowych, zarządzający FRP powinni mieć możliwość podejmowania decyzji inwestycyjnych uchylających wynik oceny jakości kredytowej, jeżeli takie decyzje inwestycyjne leżą w interesie inwestorów, pod warunkiem że decyzje te są uzasadnione i właściwie udokumentowane.

(11)

Ponieważ jakość instrumentów może się zmieniać na przestrzeni czasu, ocena jakości kredytowej nie powinna być jednorazową oceną – należy przeprowadzać ją nieustannie. Ponadto należy ją korygować, szczególnie w przypadku wystąpienia istotnej zmiany, o której mowa w art. 19 ust. 4 lit. d) rozporządzenia (UE) 2017/1131, w środowisku makro- lub mikroekonomicznym mogącej wpłynąć na aktualną ocenę jakości kredytowej instrumentu.

(12)

Zarządzający FRP nie powinni w sposób mechaniczny nadmiernie polegać na zewnętrznych ratingach kredytowych. Obniżenie ratingu kredytowego lub perspektywy ratingowej przyznanych emitentowi lub instrumentowi przez agencję ratingową powinno zatem być uważane za istotną zmianę wyłącznie, jeżeli zostało poddane ocenie i zestawione z innymi kryteriami. Z tego powodu zarządzający powinni być wciąż zobowiązani do przeprowadzenia własnej oceny, nawet w przypadku wystąpienia takiego obniżenia.

(13)

Zabezpieczenie udzielone w ramach umowy z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu powinno charakteryzować się wysoką jakością oraz nie powinno wykazywać wysokiej korelacji z wynikami kontrahenta. Ocena jego jakości kredytowej powinna zatem być pozytywna. Ponieważ nie ma powodu do rozróżnienia między ocenami przeprowadzanymi przez zarządzających FRP w przypadku bezpośrednich inwestycji w aktywa kwalifikowalne a ocenami, które przeprowadzają oni, gdy otrzymują składnik aktywów jako zabezpieczenie, ocena jakości kredytowej w obu przypadkach powinna opierać się na tych samych kryteriach.

(14)

W rozporządzeniu (UE) 2017/1131 przyznano Komisji trzy uprawnienia do określenia i zmiany konkretnych przepisów ustanowionych w tym rozporządzeniu. Uprawnienia te mają jeden cel polegający na zapewnieniu, aby środki funduszy rynku pieniężnego były inwestowane w odpowiednie kwalifikowalne aktywa. Aby zapewnić spójność i zgodność tych wymogów oraz aby zapewnić podlegającym im osobom całościowy wgląd w te wymogi i pojedynczy punkt dostępu do nich, wymogi te należy zawrzeć w jednym rozporządzeniu.

(15)

Data rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia delegowanego powinna być dostosowana do daty rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (UE) 2017/1131 w celu zapewnienia, aby wszystkie przepisy i wymogi obowiązywały FRP od tej samej daty. Data rozpoczęcia stosowania przepisu zmieniającego wprowadzającego odniesienie do kryteriów dotyczących sekurytyzacji STS i ABCP powinna być taka sama, jak data rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (UE) 2017/2402,

a)

ocenę jakości kredytowej kontrahenta umowy z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu;

b)

okres ryzyka w związku z uzupełnieniem zabezpieczenia zdefiniowany w art. 272 pkt 9 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

c)

ocenę jakości kredytowej emitenta lub składnika aktywów stosowanego jako zabezpieczenie;

d)

rezydualny termin zapadalności aktywów stosowanych jako zabezpieczenie;

e)

zmienność ceny aktywów stosowanych jako zabezpieczenie.

a)

instytucja kredytowa nadzorowana zgodnie z przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (4) lub instytucja kredytowa posiadająca zezwolenie wydane w państwie trzecim, pod warunkiem że wymogi dotyczące nadzoru ostrożnościowego i wymogi regulacyjne są równoważne z wymogami stosowanymi w Unii;

b)

firma inwestycyjna nadzorowana zgodnie z przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE (5) lub firma inwestycyjna z państwa trzeciego, pod warunkiem że wymogi dotyczące nadzoru ostrożnościowego i wymogi regulacyjne są równoważne z wymogami stosowanymi w Unii;

c)

zakład ubezpieczeń nadzorowany zgodnie z przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE (6) lub zakład ubezpieczeń z państwa trzeciego, pod warunkiem że wymogi dotyczące nadzoru ostrożnościowego i wymogi regulacyjne są równoważne z wymogami stosowanymi w Unii;

d)

kontrahent centralny posiadający zezwolenie na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (7);

e)

Europejski Bank Centralny;

f)

krajowy bank centralny;

g)

bank centralny państwa trzeciego, pod warunkiem że wymogi dotyczące nadzoru ostrożnościowego i wymogi regulacyjne stosowane w tym państwie zostały uznane za równoważne z wymogami stosowanymi w Unii zgodnie z art. 114 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

a)

metody wewnętrznej oceny jakości kredytowej są stosowane systematycznie w odniesieniu do różnych emitentów i instrumentów;

b)

metody wewnętrznej oceny jakości kredytowej są wspierane przez wystarczającą liczbę odpowiednich kryteriów jakościowych i ilościowych;

c)

jakościowe i ilościowe dane wejściowe na potrzeby metod wewnętrznej oceny jakości kredytowej są wiarygodne dzięki stosowaniu próbek danych odpowiedniej wielkości;

d)

poprzednie wewnętrzne oceny jakości kredytowej przeprowadzone za pomocą metod wewnętrznej oceny jakości kredytowej zostały poddane odpowiedniemu przeglądowi przez zarządzających danym FRP w celu określenia, czy metody oceny jakości kredytowej są odpowiednim wskaźnikiem jakości kredytowej;

e)

metody wewnętrznej oceny jakości kredytowej obejmują środki kontroli i procesy dotyczące ich opracowywania oraz zatwierdzania umożliwiające odpowiednie sprawdzenie ich funkcjonowania;

f)

metody wewnętrznej oceny jakości kredytowej obejmują czynniki, które zarządzający FRP uważają za istotne dla określenia jakości kredytowej emitenta lub instrumentu;

g)

w ramach metod wewnętrznej oceny jakości kredytowej systematycznie stosuje się kluczowe założenia dotyczące jakości kredytowej i kryteria pomocnicze, aby sporządzić wszystkie oceny jakości kredytowej, chyba że istnieje obiektywny powód odejścia od tego wymogu;

h)

metody wewnętrznej oceny jakości kredytowej obejmują procedury służące zapewnieniu, aby kryteria, o których mowa w lit. b), c) i g), wspierające istotne czynniki w ramach metod wewnętrznej oceny jakości kredytowej miały wiarygodną jakość i znaczenie dla emitenta lub instrumentu podlegającego ocenie.

a)

są nadal stosowane, chyba że istnieją obiektywne powody pozwalające wnioskować, że metody wewnętrznej oceny jakości kredytowej wymagają zmiany lub że należy zaprzestać ich stosowania;

b)

są w stanie niezwłocznie uwzględniać wszelkie ustalenia wynikające z bieżącego monitorowania lub przeglądu, szczególnie w sytuacji, gdy zmiany strukturalnych warunków makroekonomicznych lub warunków panujących na rynkach finansowych mogłyby potencjalnie wpływać na ocenę kredytową opracowaną za pomocą tych metod wewnętrznej oceny jakości kredytowej;

c)

umożliwiają porównanie poprzednich wewnętrznych ocen jakości kredytowej.

a)

informacje dotyczące wyceny obligacji, w tym spready kredytowe oraz wycena porównywalnych instrumentów o stałym dochodzie i powiązanych papierów wartościowych;

b)

wycena instrumentów rynku pieniężnego związanych z emitentem, instrumentem lub sektorem przemysłowym;

c)

informacje dotyczące wyceny swapów ryzyka kredytowego, w tym spready swapów ryzyka kredytowego dla porównywalnych instrumentów;

d)

statystyki niewykonania zobowiązania dotyczące emitenta, instrumentu lub sektora przemysłowego;

e)

indeksy finansowe związane z położeniem geograficznym, sektorem przemysłowym lub klasą aktywów emitenta lub instrumentu;

f)

informacje finansowe dotyczące emitenta, w tym wskaźniki rentowności, wskaźnik pokrycia odsetek zyskiem, wskaźniki dźwigni finansowej oraz wycena nowych emisji, w tym istnienie papierów wartościowych o niższym stopniu uprzywilejowania.

a)

analiza wszystkich aktywów bazowych, która w przypadku ekspozycji sekurytyzacyjnej obejmuje ryzyko kredytowe emitenta i ryzyko kredytowe aktywów bazowych;

b)

analiza wszelkich aspektów strukturalnych odpowiednich instrumentów wyemitowanych przez emitenta, która w przypadku instrumentów finansowych będących wynikiem sekurytyzacji obejmuje analizę nieodłącznego ryzyka operacyjnego i ryzyka kontrahenta instrumentu finansowego będącego wynikiem sekurytyzacji;

c)

analiza odpowiednich rynków obejmująca ich poziom wielkości i płynności;

d)

analiza państwa obejmująca zakres zobowiązań jawnych i warunkowych oraz wielkość rezerw walutowych w porównaniu ze zobowiązaniami w walutach obcych;

e)

analiza ryzyka związanego z zarządzaniem dotycząca emitenta, obejmująca oszustwa, grzywny za niewłaściwe postępowanie, spory, przekształcenia finansowe, pozycje wyjątkowe, rotację osób na stanowiskach kierowniczych, koncentrację kredytobiorców i jakość audytów;

f)

badanie związane z papierami wartościowymi dotyczące emitenta lub sektora rynku;

g)

w stosownych przypadkach analiza ratingów kredytowych lub perspektywy ratingowej przyznanych emitentowi instrumentu przez agencję ratingową zarejestrowaną w ESMA i wybraną przez zarządzającego FRP, o ile agencja ta została wybrana jako odpowiednia dla konkretnego portfela inwestycyjnego FRP.

a)

sytuację finansową emitenta lub, w stosownych przypadkach, gwaranta;

b)

źródła płynności emitenta lub, w stosownych przypadkach, gwaranta;

c)

zdolność emitenta do reagowania na przyszłe zdarzenia o charakterze ogólnorynkowym lub zdarzenia charakterystyczne dla emitenta, w tym zdolność do spłaty długu w wysoce niekorzystnej sytuacji;

d)

siłę sektora emitenta w ramach gospodarki w stosunku do tendencji gospodarczych oraz pozycję konkurencyjną emitenta w jego sektorze.

a)

nastąpi istotna zmiana w odniesieniu do któregokolwiek z poniższych punktów:

b)

rating instrumentu rynku pieniężnego, sekurytyzacji lub ABCP zostaje obniżony do poziomu niższego niż dwa najwyższe krótkoterminowe ratingi kredytowe przyznane przez dowolną agencję ratingową regulowaną i certyfikowaną zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 (8).