32004R0040

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 40/2004

z dnia 9 stycznia 2004 r.

w sprawie dowodu zakończenia formalności celnych przy przywozie cukru do państw trzecich, przewidzianego w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/2001 z 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru [1] a w szczególności jego art. 27 ust. 11 pierwszy akapit zdanie drugie tiret drugie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 27 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 stanowi, że refundacje wywozowe w sektorze cukru mogą się zmieniać w zależności od miejsca przeznaczenia, jeśli sytuacja na rynku światowym lub ściśle określone wymogi niektórych rynków czynią to koniecznym.

(2) Artykuł 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1290/2003 z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie stałego zaproszenia do przetargu w celu określenia opłat oraz/lub refundacji wywozowych dla cukru białego na rok gospodarczy 2003/2004 [2] przewiduje to rozróżnienie poprzez wykluczenie określonych miejsc przeznaczenia. Ponadto, dwumiesięczne lub miesięczne, stosownie do przypadku, ustalanie refundacji wywozowych dla cukru białego, cukru surowego bez późniejszego przetwarzania go, syropów i innych produktów w sektorze cukru zgodnie z art. 28 i 30 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 wyklucza te miejsca przeznaczenia.

(3) Artykuł 27 ust. 11 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 stanowi, że refundacje będą wypłacane za okazaniem dowodu wywozu produktów ze Wspólnoty oraz że, w przypadku zróżnicowanej stawki refundacji, produkty dotarły na miejsce przeznaczenia wskazanego na pozwoleniu lub innego miejsca, dla którego ustalono refundację.

(4) Artykuł 16 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych [3] wymienia różne rodzaje dokumentów, które mogą służyć jako dowód zakończenia formalności celnych w krajach trzecich, w przypadku gdy wysokość stawki refundacji różnicowana jest w zależności od miejsca przeznaczenia. Na podstawie tego artykułu Komisja może postanowić w niektórych szczególnych przypadkach, że dowód, o którym mowa w powyższym artykule, może być uznany za przedstawiony w postaci szczególnego dokumentu lub w jakikolwiek inny sposób.

(5) W sektorze cukru operacje wywozu przeprowadzane są na podstawie umów zdefiniowanych jako "Franco statek" na londyńskiej giełdzie transakcji finansowych. W konsekwencji, nabywcy akceptują na etapie "Franco statek" wszystkie zobowiązania umowne, w tym dowód zakończenia formalności celnych, nie będąc bezpośrednim beneficjantem refundacji, do której dowód ten nadaje prawo. Otrzymanie ważnego dowodu na wszystkie wywożone ilości może pociągać za sobą poważne trudności administracyjne w niektórych państwach, a to z kolei może znacznie opóźnić lub uniemożliwić wypłacanie refundacji dla wszystkich rzeczywiście wywożonych ilości.

(6) Mając na względzie wpływ na równowagę rynku, jaki mogą mieć te administracyjne trudności, należy ustanowić alternatywne dowody dla miejsc przeznaczenia, zapewniające niezbędne gwarancje.

(7) Okres stosowania tego odstępstwa powinien zostać ograniczony.

(8) Napotkane trudności są rezultatem zawieszenia od 8 marca 2003 r refundacji wywozowych do krajów położonych na zachodnich Bałkanach. W tych okolicznościach, aby przestrzegać zasady niedyskryminacji między podmiotami gospodarczymi Wspólnoty oraz aby chronić zasadę równego traktowania, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich sytuacji, które zaistniały od dnia 8 marca 2003 r.

(9) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. W przypadku wywozu dokonywanego zgodnie z art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, dla którego eksporter nie jest w stanie dostarczyć dowodu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, w drodze odstępstwa od powyższego artykułu, produkty są uważane za przywiezione do krajów trzecich za okazaniem następujących trzech dokumentów:

a) kopii dokumentu transportu;

b) oświadczenia, że produkt został rozładowany, wydanego bądź przez władze kraju trzeciego, bądź przez władze jednego z Państw Członkowskich ustanowione w kraju przeznaczenia, bądź przez międzynarodową agencję kontrolującą zatwierdzoną w art. 16 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, potwierdzającego, że produkt opuścił miejsce rozładowania lub że zgodnie z wiedzą władz lub agencji wystawiających oświadczenie produkt nie był następnie ponownie załadowany w celu ponownego wywozu;

c) dokument bankowy wystawiony przez zatwierdzonych pośredników ustanowionych przez Wspólnotę potwierdzający, że wpłata odpowiadająca wywozowi, o którym mowa, została wpłacona na konto eksportera, lub dowód takiej wpłaty.

2. Państwa Członkowskie weryfikują poprawne stosowanie art. 20 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 w świetle przepisów ust. 1.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się dla wywozu dokonywanego po dniu 8 marca 2003 r. i stosuje się je do dnia 31 grudnia 2004 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 9 stycznia 2004 r.

W imieniu Komisji

Franz Fischler

Członek Komisji

[1] Dz.U. L 178 z 30.6.2001, str. 1; Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2196/2003 (Dz.U. L 328 z 17.12.2003, str. 17).

[2] Dz.U. L 181 z 19.7.2003, str. 7; Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2126/2003 (Dz.U. L 319 z 4.12.2003, str. 4).

[3] Dz.U. L 102 z 17.4.1999, str.11; rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2083/2003 (Dz.U. L 313 z 28.11.2003, str. 23).

--------------------------------------------------