32000D0571

Decyzja Komisji

z dnia 8 sierpnia 2000 r.

ustanawiająca metody kontroli weterynaryjnych produktów pochodzących z państw trzecich, przeznaczonych do wprowadzenia do wolnych obszarów celnych, składów wolnocłowych, składów celnych lub dla podmiotów gospodarczych zaopatrujących środki transgranicznego transportu morskiego

(notyfikowana jako dokument nr C (2000) 2532)

(Tekst mający znaczenia dla EOG)

(2000/571/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych produktów wprowadzanych na obszar Wspólnoty z państw trzecich [1], w szczególności jej art. 12 ust. 12 i art. 13 ust. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa 97/78/WE ustala wymagania odnoszące się do kontroli produktów pochodzenia zwierzęcego wprowadzanych do Wspólnoty w punkcie kontroli granicznej, mając na celu ochronę zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego.

(2) Przesyłki produktów zgłoszonych w celu wprowadzenia do wolnych obszarów celnych, składów wolnocłowych lub składów celnych mogą zostać dopuszczone jedynie, gdy osoba odpowiedzialna za ładunek zadeklarowała uprzednio, czy produkty są ostatecznie przeznaczone do swobodnego obrotu czy też są one przeznaczone do innego ostatecznego wykorzystania.

(3) Produkty, które nie spełniają wymagań Wspólnoty, mogą zostać zgłoszone do wprowadzenia do składów w wolnych obszarach celnych, składów wolnocłowych lub składów celnych oraz do zaopatrywania środków transgranicznego transportu morskiego, a z uwagi na to, że produkty te stanowią dodatkowe ryzyko zarówno dla zdrowia zwierząt, jak i dla zdrowia publicznego we Wspólnocie, muszą one zostać poddane dodatkowym kontrolom w celu zapewnienia prawidłowego obchodzenia się z tymi produktami podczas ich transportu, składowania i dostarczania, w celu zapobieżenia wprowadzeniu tych produktów na rynek Wspólnoty.

(4) W celu kontroli i umożliwienia skutecznego śledzenia faktycznego pochodzenia przesyłek produktów niespełniających wymogów muszą zostać jasno określone zarówno szczegóły odnoszące się do stosowania różnych świadectw dopuszczonych na mocy dyrektywy 97/78/WE, jak również wymagania odnoszące się do oznakowania takich przesyłek podczas składowania w celu umożliwienia łatwej identyfikacji.

(5) Urzędowy lekarz weterynarii w punkcie kontroli granicznej wejścia musi zapewnić higienę i bezpieczeństwo produktów niespełniających wymogów, transportowanych do składów i ze składów przed zatwierdzeniem wysyłki i w przypadku przemieszczania do składów w innym Państwie Członkowskim zapewnić, że właściwy organ tego Państwa Członkowskiego zezwolił składowi przeznaczenia na przyjmowanie produktów tego rodzaju.

(6) Składy, do których produkty niespełniające wymogów są dostarczane i w których są one przechowywane, muszą znajdować się pod kontrolą właściwego organu i muszą przechowywać dane umożliwiające łatwe prześledzenie pochodzenia wszystkich produktów tego rodzaju, które przechodzą przez skład.

(7) Należy sprecyzować kontrole, jakie mają być przeprowadzane przez urzędowego lekarza weterynarii, produktów niespełniających wymagań, które zostały wprowadzone, są przechowywane lub które mają opuścić składy, jak również zakres dopuszczalnego podziału przesyłek podczas składowania.

(8) Proces powiadamiania i szczegóły świadectw, które muszą towarzyszyć przesyłkom wysłanym od podmiotów gospodarczych zaopatrujących bezpośrednio środki transgranicznego transportu morskiego, muszą zostać ustanowione w celu zapewnienia skutecznego systemu kontroli aż do miejsca dostawy.

(9) Podmioty gospodarcze zaopatrujące środki transgranicznego transportu morskiego oraz wszelkie wykorzystywane przez nie składy muszą znajdować się pod nadzorem właściwych władz.

(10) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu Weterynaryjnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Wszystkim produktom niespełniającym wymagań Wspólnoty, dopuszczonym pod dozorem celnym i przemieszczanym do składów w wolnych obszarach celnych, składów wolnocłowych lub składów celnych, ze składów w wolnych obszarach celnych, składów wolnocłowych lub składów celnych lub przechowywanym w składach w wolnych obszarach celnych, składach wolnocłowych lub składach celnych, musi towarzyszyć świadectwo, określone w art. 5 ust. 1 dyrektywy 97/78/WE, wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 świadectwo, określone w art. 13 ust. 2 lit. a) dyrektywy 97/78/WE, powinno towarzyszyć wszystkim przesyłkom produktów niespełniających wymagań, wysłanych ze składu bezpośrednio do środków transgranicznego transportu morskiego lub przez specjalnie zatwierdzony skład, określony w art. 13 ust. 2 lit. a) dyrektywy 97/78/WE.

3. W przypadku produktów niespełniających wymagań, które są przemieszczane bezpośrednio z punktu kontroli granicznej do środków transgranicznego transportu morskiego, przesyłce powinny towarzyszyć dwa świadectwa: świadectwo określone w art. 5 ust. 1 oraz świadectwo określone w art. 13 ust. 2 lit. a) dyrektywy 97/78/WE.

4. Oryginalne dokumenty weterynaryjne lub świadectwa przybywające wraz z przesyłkami produktów niespełniających wymagań z państw trzecich powinny pozostać przy przesyłce. Podczas kontroli, określonych w art. 12 ust. 2 dyrektywy 97/78/WE, urzędowy lekarz weterynarii powinien sporządzić kopie tych dokumentów weterynaryjnych w celu pozostawienia w punkcie kontroli granicznej.

5. Każda jednostka przesyłek produktów niespełniających wymagań, przechowywanych w składach, musi być oznaczona niepowtarzalnym numerem odpowiadającego świadectwa, określonego w art. 5 ust. 1 dyrektywy 97/78/WE, w celu ułatwienia identyfikacji.

6. W przypadku gdy przesyłka produktów niespełniających wymagań zostaje podzielona na dwie lub więcej części w składzie w wolnym obszarze celnym, w składzie wolnocłowym lub składzie celnym, urzędowy lekarz weterynarii powinien wystawić nowe świadectwo dla każdej części przesyłki. W celu umożliwienia prześledzenia pochodzenia, wszystkie nowe wystawione świadectwa muszą zawierać odniesienie do oryginalnego świadectwa, określonego w art. 5 ust. 1 dyrektywy 97/78/WE, które przybyło do składu razem z produktami. To oryginalnie przybyłe świadectwo powinno zostać zatrzymane przez urzędowego lekarza weterynarii.

Artykuł 2

Transport przesyłek, określony w art. 1, do składów i ze składów zatwierdzonych na mocy art. 12 ust. 4 lit. b) lub art. 13 ust. 1 dyrektywy 97/78/WE, podlega następującym warunkom:

- urzędowy lekarz weterynarii punktu kontroli granicznej musi się upewnić, jeżeli to konieczne – poprzez skontaktowanie się z właściwym organem, że właściwy organ dla miejsca przeznaczenia zatwierdził skład w wolnym obszarze celnym, skład wolnocłowy, skład celny lub podmiot gospodarczy zaopatrujący środki transgranicznego transportu morskiego do przyjmowania produktów tego rodzaju, niespełniających wymagań wspólnotowych,

- organ właściwy dla miejsca wysyłki informuje organ właściwy dla miejsca przeznaczenia za pośrednictwem sieci Animo,

- zastosowane plomby, określone w art. 12 ust. 7 i 8 dyrektywy 97/78/WE, muszą ulegać zniszczeniu w momencie jakiegokolwiek otwarcia pojazdu lub kontenera,

- środki transportu lądowego wykorzystywane do przewożenia produktów niespełniających wymagań muszą zostać oczyszczone i zdezynfekowane po użyciu, o ile jest to konieczne,

- przesyłki muszą przybyć do wskazanego miejsca przeznaczenia w ciągu maksymalnie 30 dni od momentu wysyłki lub sprawa powinna zostać zgłoszona władzom celnym w celu dalszego dochodzenia.

Artykuł 3

1. Składy zatwierdzone zgodnie z art. 12 ust. 4 lit. b) dyrektywy 97/78/WE muszą oprócz spełnienia wymagań tego artykułu przynajmniej:

- znajdować się pod kontrolą właściwego organu,

- posiadać faks i telefon do dyspozycji urzędowego lekarza weterynarii.

2. Rejestr wejść i wysyłek, określony w art. 12 ust. 4 lit. b) tiret trzecie dyrektywy 97/78/WE, prowadzony w zatwierdzonym składzie musi zapewnić możliwość prześledzenia pochodzenia przesyłek oraz zgodności ilości materiału wprowadzanego i opuszczającego skład. Dodatkowo, oprócz informacji wymienionych w art. 12 ust. 4 lit. b) dyrektywy 97/78/WE, rejestr musi zawierać następujące informacje:

- kraj pochodzenia i odpowiedni punkt kontroli granicznej wejścia dla wprowadzanych przesyłek,

- niepowtarzalny numer referencyjny odpowiedniego świadectwa, określonego w art. 5 ust. 1 albo w art. 13 ust. 2 lit. a) dyrektywy 97/78/WE, dla każdej przesyłki,

- numer referencyjny i adres składu przeznaczenia, określone w art. 13 ust. 1 lit. c) dyrektywy 97/78/WE (o ile dotyczy),

- statek przeznaczenia lub państwo trzecie przeznaczenia i punkt kontroli granicznej wyjścia (o ile dotyczy).

Artykuł 4

Urzędowy lekarz weterynarii lub osoby działające pod jego nadzorem zapewniają, żeby w składach zatwierdzonych na mocy art. 12 ust. 4 lit. b) dyrektywy 97/78/WE i w przypadku przesyłek produktów niespełniających wymagań wspólnotowych:

- wszystkie przesyłki dostarczone do składu zostały poddane kontroli dokumentacji,

- kontrole dokumentów i tożsamości przesyłek były dokonywane podczas składowania i przed opuszczeniem składu w celu weryfikacji ich źródła i przeznaczenia,

- wydane zostało zezwolenie na wysyłkę każdej przesyłki ze składu,

- w przypadku podzielenia przesyłki – opakowanie oddzielnych podjednostek składających się na przesyłkę pozostaje niezmienione.

Właściwy organ może również, jeśli jest to konieczne, dokonywać kontroli bezpośrednich wszystkich produktów określonych powyżej oraz dostarczanych, przechowywanych lub wysyłanych ze składów w wolnych obszarach celnych, składów wolnocłowych lub składów celnych w przypadku wystąpienia podejrzeń zagrożenia zdrowia zwierząt lub zdrowia publicznego.

Artykuł 5

1. Wszelkie pomieszczenia określone w art. 13 ust. 1 lit. c) lub art. 13 ust. 2 lit. a) dyrektywy 97/78/WE muszą znajdować się pod nadzorem właściwego organu.

2. Dokument weterynaryjny określony w art. 13 ust. 2 lit. a) dyrektywy 97/78/WE musi być oparty na wzorze znajdującym się w Załączniku do niniejszej decyzji.

Jedno świadectwo może zostać wykorzystane dla przesyłki zawierającej produkty pochodzące z przesyłek różnego pochodzenia, zgodnie ze wzorem świadectwa znajdującym się w Załączniku.

3. Za pomocą opisanego powyżej świadectwa należy dokonywać zgłoszenia właściwym organom miejsca pochodzenia, określonego w art. 13 ust. 2 lit. b) dyrektywy 97/78/WE.

W przypadku gdy miejsce przeznaczenia przesyłki stanowi port w innym Państwie Członkowskim, kopia określonego wyżej świadectwa musi zostać przekazana właściwemu organowi portu przeznaczenia.

W momencie zakończenia przeładunku produktów na pokład środka transportu morskiego świadectwo określone w ust. 2 musi zostać kontrasygnowane przez urzędnika właściwego organu lub przedstawiciela kapitana żeglugi morskiej i zwrócone urzędowemu lekarzowi weterynarii jako dowód dostawy.

Artykuł 6

Decyzja Komisji 93/14/EWG [2] zostaje niniejszym uchylona.

Artykuł 7

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 września 2000 r.

W imieniu Komisji

David Byrne

Członek Komisji

[1] DZ.U. L 24, 30.1.1998, str.9.

[2] DZ.U. L9, 15.1.1993, str.42.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

--------------------------------------------------