1.   Ustanawia się stowarzyszenie między Wspólnotą i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Tunezją, z drugiej strony.

2.   Niniejszy Układ ma na celu:

1.   Między Stronami ustanawia się stały dialog polityczny. Pozwala on na zbudowanie między partnerami długotrwałych więzów solidarności, które przyczynią się do dobrobytu, stabilności i bezpieczeństwa regionu śródziemnomorskiego oraz stworzenia klimatu zrozumienia i tolerancji między kulturami.

2.   Dialog i współpraca polityczna mają w szczególności na celu:

1.   Postanowienia niniejszego rozdziału nie wyłączają możliwości utrzymania przez Wspólnotę elementu rolnego w przywozie towarów pochodzących z Tunezji, wymienionych w załączniku I.

Ten element rolny odzwierciedla różnice między cenami na rynku wspólnotowym produktów rolnych uważanych za wykorzystywane w produkcji takich towarów a cenami w przywozie z państw trzecich, gdy całkowity koszt wspomnianych produktów podstawowych jest wyższy niż we Wspólnocie. Element rolny może przybrać formę stałej kwoty lub cła ad valorem. Takie różnice są zastępowane, w danym przypadku, przez specyficzne cła, oparte na taryfikacji składnika rolnego, lub przez cła ad valorem.

Postanowienia rozdziału 2, znajdujące zastosowanie do produktów rolnych, stosuje się do elementu rolnego mutatis mutandis.

2.   Postanowienia niniejszego rozdziału nie wyłączają sporządzenia przez Tunezję oddzielnego określenia elementu rolnego w obowiązujących opłatach przywozowych do produktów wymienionych w załączniku 2, pochodzących ze Wspólnoty. Element rolny może przybrać formę stałej kwoty lub cła ad valorem.

Postanowienia rozdziału 2 znajdujące zastosowanie do produktów rolnych stosuje się do elementu rolnego mutatis mutandis.

3.   W przypadku produktów wskazanych w załączniku 2 wykaz 1, pochodzących ze Wspólnoty, Tunezja w chwili wejścia w życie niniejszego Układu stosuje cła przywozowe oraz opłaty o skutku równoważnym nie większe niż obowiązujące w dniu 1 stycznia 1995 roku, w granicach kontyngentów taryfowych określonych w wymienionym wykazie.

W trakcie znoszenia elementu przemysłowego ceł, zgodnie z postanowieniami ustępu 4, poziom ceł, które mają być stosowane w odniesieniu do produktów, dla których kontyngenty taryfowe mają być zniesione, nie mogą być wyższe niż obowiązujące w dniu 1 stycznia 1995 roku.

4.   W przypadku produktów z załącznika 2 wykaz 2, pochodzących ze Wspólnoty, Tunezja znosi element przemysłowy ceł, zgodnie z postanowieniami ustanowionymi w artykule 11 ustęp 3 Układu w odniesieniu do produktów z załącznika 4.

W przypadku produktów z załącznika 3 wykazy 1 i 3, pochodzących ze Wspólnoty, Tunezja znosi element przemysłowy ceł, zgodnie z postanowieniami ustanowionymi w artykule 11 ustęp 3 Układu w odniesieniu do produktów z załącznika 5.

5.   Elementy rolne stosowane zgodnie z postanowieniami ustępów 1 i 2 mogą być zredukowane, gdy w handlu między Wspólnotą a Tunezją redukowana jest opłata stosowana do podstawowego produktu rolnego lub, gdy takie redukcje wynikają z wzajemnych ustępstw, odnoszących się do przetworzonych produktów rolnych.

6.   Redukcję określoną w ustępie 5, wykaz danych produktów i, stosownie do przypadku, kontyngenty taryfowe w granicach, których stosuje się redukcję, ustanawia Rada Stowarzyszenia.

1.   Cła i opłaty o skutku równoważnym, stosowane w przywozie do Tunezji produktów pochodzących ze Wspólnoty, inne niż wymienione w załącznikach 3-6, znosi się z chwilą wejścia w życie niniejszego Układu.

2.   Cła i opłaty o skutku równoważnym, stosowane w przywozie do Tunezji produktów pochodzących ze Wspólnoty, inne niż wymienione w załączniku 3, znosi się stopniowo zgodnie z następującym harmonogramem:

Z dniem wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 85 % stawki podstawowej.

Rok od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 70 % stawki podstawowej.

Dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 55 % stawki podstawowej.

Trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 40 % stawki podstawowej.

Cztery lata od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 25 % stawki podstawowej.

Pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, zostaną zniesione pozostałe cła.

3.   Cła i opłaty o skutku równoważnym stosowane w przywozie do Tunezji produktów pochodzących ze Wspólnoty, wymienione w załącznikach 4 i 5, są znoszone stopniowo zgodnie z następującymi harmonogramami:

W przypadku wykazu znajdującego się w załączniku 4:

Z dniem wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 92 % stawki podstawowej.

Rok do dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 84 % stawki podstawowej.

Dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 76 % stawki podstawowej.

Trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 68 % stawki podstawowej.

Cztery lata od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 60 % stawki podstawowej.

Pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 52 % stawki podstawowej.

Sześć lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 44 % stawki podstawowej.

Siedem lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 36 % stawki podstawowej.

Osiem lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 28 % stawki podstawowej.

Dziewięć lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 20 % stawki podstawowej.

Dziesięć lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 12 % stawki podstawowej.

Jedenaście lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 4 % stawki podstawowej.

Dwanaście lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, zostaną zniesione pozostałe cła.

W przypadku wykazu znajdującego się w załączniku 5:

Cztery lata od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 88 % stawki podstawowej.

Pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 77 % stawki podstawowej.

Sześć lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 66 % stawki podstawowej.

Siedem lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 55 % stawki podstawowej.

Osiem lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 44 % stawki podstawowej.

Dziewięć lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 33 % stawki podstawowej.

Dziesięć lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 22 % stawki podstawowej.

Jedenaście lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, każde cło i opłata zostanie zredukowane do 11 % stawki podstawowej.

Dwanaście lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, zostaną zniesione pozostałe cła.

4.   W przypadku poważnych trudności dotyczących danego produktu, odpowiednie harmonogramy, mające zastosowanie zgodnie z ustępem 3, mogą być zmienione za wspólnym porozumieniem przez Komitet Stowarzyszenia, mając na uwadze, że harmonogram, dla którego wnioskowana jest zmiana, nie może zostać przedłużony w odniesieniu do branego pod uwagę produktu, ponad maksymalny okres przejściowy dwunastu lat. Jeżeli Komitet Stowarzyszenia nie podjął decyzji w ciągu 30 dni od zgłoszenia wniosku o zmianę harmonogramu, Tunezja może tymczasowo zawiesić harmonogram na okres nieprzekraczający jednego roku.

5.   Podstawową stawką celną dla każdego produktu, w stosunku, do której mają być stosowane stopniowe obniżki, przewidziane w ustępach 2 i 3, jest stawka rzeczywiście stosowana vis-á-vis Wspólnoty w dniu 1 stycznia 1995 roku.

6.   Jeżeli po dniu 1 stycznia 1995 roku jakakolwiek obniżka stawek jest stosowana erga omnes, obniżone cła zastępują stawki podstawowe, określone w ustępie 5, od dnia zastosowania takiej redukcji.

7.   Tunezja powiadamia Wspólnotę o swoich podstawowych stawkach celnych.

1.   Środki wyjątkowe o ograniczonym okresie obwiązywania, które stanowią odstępstwo od postanowień artykułu 11, mogą zostać przyjęte przez Tunezję w postaci ceł podwyższonych lub przywróconych.

Środki te nie mogą odnosić się wyłącznie do nowo powstających gałęzi przemysłu lub niektórych sektorów w fazie restrukturyzacji albo przeżywających poważne trudności, zwłaszcza gdy trudności te powodują istotne problemy społeczne.

Cła przywozowe stosowane w Tunezji wobec produktów pochodzących ze Wspólnoty, wprowadzone poprzez te środki, nie mogą przekraczać 25 % ad valorem i zachowują element preferencji w odniesieniu do produktów pochodzących ze Wspólnoty. Całkowita wartość przywozu produktów podlegających tym środkom nie może przekraczać 15 % całkowitego przywozu ze Wspólnoty produktów przemysłowych w trakcie poprzedniego roku, dla którego dostępne są statystyki.

Środki te stosuje się w okresie nieprzekraczającym pięć lat, o ile Komitet Stowarzyszenia nie zezwoli na dłuższy okres. Środki przestają być stosowane najpóźniej z dniem wygaśnięcia maksymalnego okresu przejściowego dwunastu lat.

Żaden z tych środków nie może być wprowadzony w odniesieniu do produktu, jeżeli upłynęło więcej niż trzy lata od zniesienia wszystkich ceł i ograniczeń ilościowych lub opłat, bądź środków o skutku równoważnym, dotyczących omawianego produktu.

Tunezja poinformuje Komitet Stowarzyszenia o każdym wyjątkowym środku, który zamierza podjąć, oraz na wniosek Wspólnoty przeprowadzane są konsultacje w sprawie tych środków oraz sektorów, w których omawiane środki znajdują zastosowanie, przed ich wprowadzeniem. Przy podejmowaniu takich środków Tunezja przedstawia Komitetowi harmonogram znoszenia ceł wprowadzonych na mocy niniejszego artykułu. Harmonogram przewiduje stopniowe znoszenie ceł w równych ratach rocznych, rozpoczynające się najpóźniej od końca drugiego roku po ich wprowadzeniu. Komitet Stowarzyszenia może podjąć decyzję w sprawie innego harmonogramu.

2.   W drodze odstępstwa od postanowień ustępu 1 akapit czwarty, Komitet Stowarzyszenia, w celu uwzględnienia trudności związanych z powstawaniem nowej gałęzi przemysłu, może wyjątkowo zezwolić Tunezji na zachowanie środków już przyjętych stosownie do postanowień ustępu 1 na maksymalny okres trzech lat ponad przejściowy okres dwunastu lat.

1.   Produkty rolne i rybołówstwa pochodzące z Tunezji korzystają w przywozie do Wspólnoty z postanowień znajdujących się odpowiednio w protokołach nr 1 i 3.

2.   Produkty rolne pochodzące ze Wspólnoty korzystają w przywozie do Tunezji z postanowień, znajdujących się w protokole nr 3.

1.   Od dnia 1 stycznia 2000 roku Wspólnota i Tunezja oceniają sytuację w celu ustalenia środków liberalizacyjnych, które mają być stosowane przez Wspólnotę i Tunezję od dnia 1 stycznia 2001 roku, zgodnie z celem określonym w artykule 16.

2.   Bez uszczerbku dla postanowień ustępu poprzedzającego oraz mając na uwadze strukturę handlu produktami rolnymi między Stronami oraz szczególną wrażliwość tych produktów, Wspólnota i Tunezja badają w Radzie Stowarzyszenia w każdym poszczególnym przypadku, systematycznie i na zasadzie wzajemności, możliwości przyznania sobie nawzajem koncesji.

1.   Jeżeli w wyniku realizacji polityki rolnej lub zmiany istniejących uregulowań albo w wyniku zmiany lub rozszerzenia przepisów wykonawczych dotyczących polityki rolnej zostaną wprowadzone uregulowania szczególne, Wspólnota i Tunezja mogą zmienić rozwiązania ustanowione w Układzie w odniesieniu do objętych tymi zmianami produktów.

Strona dokonująca takich zmian informuje o tym Komitet Stowarzyszenia. Na wniosek drugiej Strony, Komitet Stowarzyszenia zbiera się w celu odpowiedniego uwzględnienia interesów tej drugiej Strony.

2.   W przypadku gdy Wspólnota lub Tunezja, stosując postanowienia ustępu 1, zmieniają rozwiązania przyjęte w niniejszym Układzie dla produktów rolnych, przyznają w odniesieniu do przywozu towarów pochodzących z terytorium drugiej Strony ulgę porównywalną do przewidzianej w niniejszym Układzie.

3.   Jakakolwiek zmiana rozwiązań przyjętych w niniejszym Układzie staje się, na wniosek drugiej Umawiającej się Strony, przedmiotem konsultacji w Radzie Stowarzyszenia.

1.   Obie Strony powstrzymują się od stosowania jakichkolwiek środków lub praktyk o wewnętrznym charakterze fiskalnym powodujących, bezpośrednio lub pośrednio, dyskryminację między produktami jednej Strony a podobnymi produktami pochodzącymi z terytorium drugiej Strony.

2.   Produkty wywożone na terytorium jednej ze Stron nie mogą korzystać ze zwrotu wewnętrznych podatków pośrednich wyższego od kwoty opodatkowania pośredniego nałożonego na nie bezpośrednio lub pośrednio.

1.   Układ nie wyklucza utrzymania lub ustanowienia unii celnych, stref wolnego handlu lub systemów handlu przygranicznego, o ile ich skutkiem nie jest zmiana systemów handlowych przewidzianych w niniejszym Układzie

2.   Strony przeprowadzają konsultacje w ramach Komitetu Stowarzyszenia dotyczące porozumień ustanawiających unie celne lub strefy wolnego handlu oraz, gdzie stosowne, wszystkich istotnych problemów związanych z ich polityką handlową wobec państw trzecich. W szczególności w kontekście przystąpienia jednego z państw trzecich do Wspólnoty, konsultacje takie są przeprowadzane w celu zapewnienia uwzględnienia wspólnych interesów Wspólnoty i Tunezji, ustanowionych w niniejszym Układzie.

1.   W przypadku gdy Wspólnota lub Tunezja poddaje przywóz produktów, mogących powodować trudności określone w artykule 25, procedurze administracyjnej mającej na celu szybkie dostarczenie informacji na temat rozwoju stosunków handlowych, powiadamia o tym drugą Stronę.

2.   W przypadkach określonych w artykułach 24, 25 i 26, przed przyjęciem środków przewidzianych w tych artykułach, oraz w przypadkach, w których stosuje się postanowienia ustępu 3 litera d), najszybciej, jak to możliwe Wspólnota lub Tunezja, w zależności od przypadku, dostarcza Komitetowi Stowarzyszenia wszelkie stosowne informacje w celu znalezienia rozwiązania możliwego do przyjęcia przez obie Strony.

Przy wyborze środków pierwszeństwo przyznaje się tym, które najmniej zakłócają funkcjonowanie niniejszego Układu.

Zainteresowana Strona powiadamia bezzwłocznie Komitet Stowarzyszenia o środkach ochronnych, które są przedmiotem okresowych konsultacji, w szczególności w celu ich zniesienia, gdy tylko okoliczności na to pozwolą.

3.   W celu wykonania postanowień ustępu 2 stosuje się następujące postanowienia:

1.   Strony uzgadniają rozszerzenie zakresu Układu w celu objęcia nim prawa do zakładania spółek jednej Strony na terytorium drugiej Strony oraz w celu liberalizacji świadczenia usług przez spółki jednej Strony dla usługobiorców drugiej Strony.

2.   Rada Stowarzyszenia wyda zalecenia niezbędne dla realizacji celu określonego w ustępie 1.

Formułując te zalecenia, Rada Stowarzyszenia uwzględni doświadczenie nabyte w związku z funkcjonowaniem we wzajemnych stosunkach klauzuli największego uprzywilejowania oraz w związku z wzajemnymi zobowiązaniami Stron zgodnie z Układem Ogólnym w sprawie Handlu Usługami, załączonym do Porozumienia ustanawiającego WTO, zwanym dalej „GATS”, w szczególności zobowiązaniami wynikającymi z jego artykułu V.

3.   Realizacja tego celu będzie przedmiotem pierwszej oceny Rady Stowarzyszenia, najpóźniej pięć lat od wejścia w życie niniejszego Układu.

1.   W pierwszym etapie, Strony potwierdzają ponownie swoje zobowiązania na mocy GATS, w szczególności przyznanie klauzuli największego uprzywilejowania w sektorze usług, objętym tym zobowiązaniem.

2.   Zgodnie z postanowieniami GATS, klauzula nie ma zastosowania do:

1.   W odniesieniu do transakcji na rachunkach obrotów kapitałowych w bilansie płatniczym, Wspólnota i Tunezja zapewniają, od chwili wejścia w życie niniejszego Układu, swobodny przepływ kapitału odnoszącego się do inwestycji bezpośrednich w Tunezji, dokonywanych w przedsiębiorstwach utworzonych zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem, jak również likwidację lub repatriację tych inwestycji oraz wszelkiego wynikającego z nich zysku.

2.   Strony przeprowadzają wzajemne konsultacje w celu ułatwienia przepływu kapitału między Wspólnotą a Tunezją oraz całkowitej jego liberalizacji w odpowiednim czasie.

1.   Poniższe uznaje się za niezgodne ze właściwym funkcjonowaniem Układu, w stopniu, w jakim może wpływać na handel między Wspólnotą a Tunezją:

2.   Każda praktyka niezgodna z niniejszym artykułem oceniania jest na podstawie kryteriów wynikających ze stosowania zasad przewidzianych w artykułach 85, 86 i 92 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz, w przypadku produktów objętych zakresem Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, zasad przewidzianych w artykułach 65 i 66 tego Traktatu, a także zasad odnoszących się do pomocy publicznej, włączając prawo wtórne.

3.   W terminie pięciu lat od wejścia w życie niniejszego Układu, Rada Stowarzyszenia przyjmuje niezbędne postanowienia wykonawcze dla ustępów 1 i 2.

Do czasu przyjęcia tych postanowień, postanowienia Porozumienia w sprawie interpretacji i stosowania artykułów VI, XVI i XXIII Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu, stosuje się jako postanowienia wykonawcze dla ustępu 1 litera c) oraz odpowiednich części ustępu 2.

5.   W odniesieniu do produktów określonych w tytule II rozdział 2:

6.   Jeżeli Wspólnota lub Tunezja uważają, że dana praktyka jest niezgodna z ustępem 1 niniejszego artykułu oraz:

mogą one podjąć właściwe środki po konsultacji z Komitetem Stowarzyszenia lub po upływie trzydziestu dni roboczych od przedstawienia sprawy Komitetowi Stowarzyszenia.

W przypadku praktyk niezgodnych z ustępem 1 litera c) niniejszego artykułu, takie właściwe środki, jeśli Układ Ogólny w sprawie Taryf Celnych i Handlu znajduje do nich zastosowanie, mogą być podjęte tylko zgodnie z procedurami i na warunkach ustalonych przez Układ Ogólny w sprawie Taryf Celnych i Handlu lub przez jakikolwiek inny odpowiedni instrument wynegocjowany pod jego auspicjami, który ma zastosowanie między Stronami.

7.   Nie naruszając odmiennych postanowień przyjętych zgodnie z ustępem 3, Strony wymieniają informacje z uwzględnieniem ograniczeń nałożonych wymogami zachowania tajemnicy zawodowej i handlowej.

1.   Strony zapewnią odpowiednią i skuteczną ochronę praw własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej zgodnie z najwyższymi standardami międzynarodowymi. Obejmuje to również egzekwowanie takich praw.

2.   Wykonywanie niniejszego artykułu oraz załącznika 7 jest regularnie oceniane przez Strony. W przypadku pojawienia się trudności wpływających na handel, w dziedzinie praw własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej, każda ze Stron może zażądać przeprowadzenia natychmiastowych konsultacji w celu znalezienia wspólnych zadowalających rozwiązań.

1.   Strony podejmują stosowne kroki w celu wspierania wykorzystywania przez Tunezję wspólnotowych norm technicznych oraz norm europejskich dotyczących jakości produktów przemysłowych i rolno-spożywczych, jak również procedur certyfikacji.

2.   Na podstawie zasad określonych w ustępie 1, Strony podpiszą, w odpowiednich warunkach, porozumienia w sprawie wzajemnego uznawania certyfikacji.

1.   Strony stawiają sobie za cel wzajemną i stopniową liberalizację zamówień publicznych.

2.   Rada Stowarzyszenia podejmuje kroki niezbędne do wykonania postanowień ustępu 1.

1.   Strony zobowiązują się zacieśniać współpracę gospodarczą we wspólnym interesie i w duchu partnerstwa, które leżą u podstaw niniejszego Układu.

2.   Celem współpracy gospodarczej jest wspieranie wysiłków Tunezji na rzecz jej stałego rozwoju gospodarczego i społecznego.

1.   Współpraca ukierunkowana jest w pierwszym rzędzie i głównie na dziedziny działalności doznające strat z powodu ograniczeń lub trudności wewnętrznych albo dotknięte procesem liberalizacji całej gospodarki tunezyjskiej, w szczególności liberalizacji handlu między Tunezją a Wspólnotą.

2.   Podobnie, współpraca skupia się na dziedzinach mogących ułatwić zbliżenie gospodarki tunezyjskiej z gospodarką wspólnotową, w szczególności dziedzinach będących źródłem wzrostu i tworzenia miejsc pracy.

3.   Współpraca sprzyja integracji gospodarczej między krajami Maghrebu, poprzez wykorzystanie wszelkich środków pomocnych w rozwoju stosunków między krajami Maghrebu.

4.   Ochrona środowiska i równowaga ekologiczna tworzą zasadniczy element różnych dziedzin współpracy gospodarczej.

5.   Strony, gdzie stosowne, określają na podstawie porozumienia inne dziedziny współpracy gospodarczej.

1.   Celem współpracy jest zapewnienie uczciwego handlu i przestrzegania zasad handlowych. Skupia się ona na:

2.   Bez uszczerbku dla innych form współpracy przewidzianej w niniejszym Układzie, w szczególności w artykułach 61 i 62, wzajemna pomoc władz administracyjnych Umawiających się Stron udzielana jest zgodnie z warunkami protokołu nr 5.

1.   Strony zgadzają się co do potrzeby podejmowania wysiłków i współpracy w celu zapobiegania wykorzystywania ich systemów finansowych do prania brudnych pieniędzy pochodzących głównie z działalności kryminalnej, w szczególności z handlu narkotykami.

2.   Współpraca w tym obszarze obejmuje pomoc administracyjną i techniczną w celu przyjęcia odpowiednich standardów w dziedzinie prania brudnych pieniędzy, odpowiadających standardom przyjętym w tej dziedzinie przez Wspólnotę i fora międzynarodowe, włączając Grupę Roboczą do spraw Finansowych (FATF).

1.   Współpraca ma na celu:

2.   Strony określają wspólnie, zgodnie z ich ustawodawstwem krajowym, odpowiednie strategie i metody współpracy zmierzającej do osiągnięcia tych celów. Ich działania, jeżeli nie są prowadzone wspólnie, stanowią przedmiot konsultacji i ścisłej koordynacji.

W działania takie mogą być zaangażowane właściwe instytucje sektora publicznego i prywatnego oraz organizacje międzynarodowe we współpracy z Rządem Republiki Tunezyjskiej oraz z właściwymi władzami Wspólnoty i Państw Członkowskich.

3.   Współpraca przybiera w szczególności następujące formy:

1.   Traktowanie, jakie każde Państwo Członkowskie zapewnia pracownikom narodowości tunezyjskiej, zatrudnionym na jego terytorium, wolne jest od jakiejkolwiek dyskryminacji ze względu na przynależność państwową, w odniesieniu do warunków pracy, wynagradzania i zwalniania z pracy, w stosunku do swoich własnych obywateli.

2.   Każdy pracownik tunezyjski posiadający czasowe zezwolenie na podjęcie odpłatnego zatrudnienia na terytorium Państwa Członkowskiego objęty jest postanowieniami ustępu 1 w zakresie warunków pracy i wynagrodzenia.

3.   Tunezja zapewnia takie samo traktowanie pracownikom mającym przynależność Państwa Członkowskiego i zatrudnionych na jej terytorium.

1.   Z zastrzeżeniem postanowień następnych ustępów, pracownicy narodowości tunezyjskiej oraz członkowie ich rodzin, którzy z nimi zamieszkują, korzystają, w zakresie zabezpieczenia społecznego, z traktowania wolnego od jakiejkolwiek dyskryminacji ze względu na przynależność państwową w stosunku do obywateli Państw Członkowskich, w których są zatrudnieni.

Pojęcie zabezpieczenia społecznego obejmuje obszary zabezpieczenia społecznego dotyczące świadczeń z tytułu choroby i macierzyństwa, inwalidztwa, świadczeń emerytalnych, zasiłków dla pozostających przy życiu członków rodzin, świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, zasiłków pogrzebowych, zasiłków dla bezrobotnych i dodatków rodzinnych.

Jednakże postanowienia te nie mogą prowadzić do stosowania innych zasad koordynacji, przewidzianych w postanowieniach wspólnotowych opartych na artykule 51 Traktatu WE, w inny sposób niż na warunkach określonych w artykule 67 niniejszego Układu.

2.   Wszystkie okresy ubezpieczenia, zatrudnienia lub stałego miejsca zamieszkania, spełnione przez takich pracowników w różnych Państwach Członkowskich, dodaje się do celów świadczeń rentowych i emerytalnych przysługujących ze względu na wiek, inwalidztwo, do celów rent rodzinnych oraz świadczeń z tytułu choroby i macierzyństwa, a także do celów opieki medycznej dla pracowników i członków ich rodzin zamieszkujących na stałe we Wspólnocie

3.   Pracownicy ci otrzymują zasiłki rodzinne dla członków ich rodzin zamieszkałych we Wspólnocie.

4.   Pracownicy ci mają prawo swobodnego przekazywania do Tunezji, według stawek stosowanych na mocy ustawodawstwa Państwa lub Państw Członkowskich będących dłużnikami, wszelkich świadczeń rentowych i emerytalnych przysługujących ze względu na wiek, status członka rodziny pozostającego przy życiu, wypadek przy pracy lub chorobę zawodową, lub ze względu na inwalidztwo będące skutkiem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, z wyjątkiem specjalnych świadczeń o charakterze nieskładkowym.

5.   Tunezja zapewnia pracownikom będącym obywatelami Państwa Członkowskiego, zatrudnionym na jej terytorium, jak również członkom ich rodzin, traktowanie podobne do określonego w ustępach 1, 3 i 4.

1.   Przed końcem pierwszego roku po wejściu w życie niniejszego Układu, Rada Stowarzyszenia przyjmuje postanowienia w celu wykonania zasad określonych w artykule 65.

2.   Rada Stowarzyszenia przyjmuje szczegółowe zasady współpracy administracyjnej, zapewniające niezbędne gwarancje zarządzania i kontroli w celu stosowania postanowień określonych w ustępie 1.

1.   Strony prowadzą stały dialog we wszelkich kwestiach społecznych będących przedmiotem ich zainteresowania.

2.   Dialog taki wykorzystywany jest do poszukiwań dróg rozwoju w dziedzinie przepływu pracowników, równego traktowania i integracji społecznej obywateli tunezyjskich i obywateli Wspólnoty, którzy legalnie zamieszkują na terytorium krajów przyjmujących.

3.   Dialog obejmuje w szczególności wszystkie kwestie dotyczące:

1.   W celu zwiększenia wzajemnej wiedzy i zrozumienia, uwzględniając działania już wykonane, Strony zobowiązują się — przy wzajemnym poszanowaniu swoich kultur — zapewnić pewniejszą podstawę dla trwałego dialogu kulturalnego oraz wspierania stałej wzajemnej współpracy kulturalnej, nie wyłączając a prori żadnej dziedziny działalności.

2.   Przy przygotowywaniu projektów i programów współpracy oraz przy przeprowadzaniu wspólnych działań, Strony przywiązują szczególną uwagę do młodych ludzi oraz do pisemnych i audiowizualnych środków wyrazu i komunikacji, ochrony dziedzictwa i upowszechniania kultury.

3.   Strony uzgadniają, że programy współpracy kulturalnej będące w trakcie realizacji we Wspólnocie lub w jednym lub kilku Państwach Członkowskich mogą być rozszerzone na Tunezję.

1.   Rada Stowarzyszenia składa się, z jednej strony, z członków Rady Unii Europejskiej i członków Komisji Wspólnot Europejskich oraz, z drugiej strony, członków Rządu Republiki Tunezji.

2.   Członkowie Rady Stowarzyszenia mogą ustanowić zastępców zgodnie z postanowieniami ustanowionymi w jej regulaminie.

3.   Rada Stowarzyszenia uchwala swój regulamin.

4.   Radzie Stowarzyszenia przewodniczy kolejno członek Rady Unii Europejskiej i członek Rządu Republiki Tunezyjskiej, zgodnie z zasadami ustanowionymi w jej regulaminie.

1.   Z zastrzeżeniem uprawnień Rady, ustanawia się Komitet Stowarzyszenia, który odpowiedzialny jest za wykonywanie niniejszego Układu.

2.   Rada Stowarzyszenia może delegować Komitetowi Stowarzyszenia wszystkie lub część swoich uprawnień.

1.   Komitet Stowarzyszenia, który zbiera się na szczeblu urzędniczym, składa się, z jednej strony, z przedstawicieli członków Rady Unii Europejskiej oraz członków Komisji Wspólnot Europejskich oraz, z drugiej strony, z przedstawicieli Rządu Republiki Tunezyjskiej.

2.   Komitet Stowarzyszenia uchwala swój regulamin.

3.   Komitetowi Stowarzyszenia przewodniczy kolejno przedstawiciel Prezydencji Rady Unii Europejskiej oraz przedstawiciel Rządu Republiki Tunezyjskiej.

Komitet Stowarzyszenia w zasadzie zbiera się przemiennie we Wspólnocie i w Tunezji.

1.   Każda ze Stron może przedstawić Radzie Stowarzyszenia jakikolwiek spór wynikający ze stosowania lub wykładni niniejszego Układu.

2.   Rada Stowarzyszenia może rozstrzygać spory w drodze decyzji.

3.   Każda ze Stron zobowiązana jest do podjęcia środków dotyczących wykonania decyzji określonej w ustępie 2.

4.   W przypadku gdy rozstrzygnięcie sporu nie jest możliwe zgodnie z ustępem 2, każda ze Stron może powiadomić drugą Stronę o wyznaczeniu arbitra; druga Strona jest wtedy zobowiązana do wyznaczenia drugiego arbitra w terminie dwóch miesięcy. Do celów stosowania tej procedury Wspólnota i Państwa Członkowskie uważane są za jedną Stronę sporu.

Rada Stowarzyszenia wyznacza trzeciego arbitra.

Decyzje arbitrów podejmowane są większością głosów.

Każda ze Stron sporu podejmuje kroki niezbędne do wykonania decyzji arbitrów.

1.   Strony podejmują wszelkie środki ogólne lub szczególne niezbędne do wypełnienia ich zobowiązań na mocy niniejszego Układu. Zapewnią one, że cele określone w niniejszym Układzie zostaną osiągnięte.

2.   Jeśli jedna ze Stron uzna, iż druga Strona nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań nałożonych na nią na mocy Układu, może podjąć odpowiednie środki. Przedtem jednak, z wyjątkiem szczególnie nagłych przypadków, dostarcza Radzie Stowarzyszenia wszelkie istotne informacje niezbędne do dokładnego zbadania sytuacji w celu znalezienia rozwiązania, możliwego do przyjęcia przez obie Strony.

Przy wyborze środków należy przyznać pierwszeństwo tym, które w najmniejszym stopniu zakłócają funkcjonowanie Układu. Rada Stowarzyszenia jest niezwłocznie powiadamiana o podjęciu tych środków, jeżeli zażąda tego druga Strona.

1.   Niniejszy Układ zostaje zatwierdzony przez Umawiające się Strony zgodnie z ich procedurami wewnętrznymi.

Układ wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dniu, w którym Umawiające się Strony powiadamiają się wzajemnie o zakończeniu procedur, określonych w akapicie pierwszym.

2.   Układ z chwilą wejścia w życie zastępuje Umowę o współpracy między Wspólnotą Europejską a Republiką Tunezyjską oraz Umowę między Państwami Członkowskimi Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali a Republiką Tunezyjską, podpisanych w Tunisie dnia 25 kwietnia 1976 roku.