(1)

W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (1) nałożono wymóg ustanowienia środków ochronnych, z uwzględnieniem dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, obejmujących w stosownych przypadkach sprawozdania przygotowane przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa i inne organy doradcze, jak również opinii otrzymanych od komitetów doradczych, które powołano dla odpowiednich obszarów geograficznych lub dziedzin kompetencji, oraz wspólnych zaleceń wydanych przez państwa członkowskie.

(2)

Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalenia i przydziału uprawnień do połowów, w tym – w stosownych przypadkach – określonych warunków funkcjonalnie z nimi związanych. Uprawnienia do połowów należy przydzielać państwom członkowskim w taki sposób, aby zapewnić względną stabilność działalności połowowej każdego państwa członkowskiego w odniesieniu do każdego stada lub rodzaju rybołówstwa, oraz z należytym uwzględnieniem celów wspólnej polityki rybołówstwa (zwanej dalej „WPRyb”) określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013.

(3)

Rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 stanowi, że celem WPRyb jest osiągnięcie współczynnika eksploatacji na poziomie maksymalnego podtrzymywalnego połowu (MSY) w miarę możliwości do 2015 r., a w sposób stopniowy i narastający – najpóźniej do 2020 r. w odniesieniu do wszystkich stad.

(4)

Całkowite dopuszczalne połowy (TAC) należy zatem ustalać, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013, na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa, a także biorąc pod uwagę opinie wyrażane podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami.

(5)

Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1139 (2) ustanowiono wieloletni plan w odniesieniu do stad dorsza, śledzia i szprota w Morzu Bałtyckim oraz połowów eksploatujących te stada (zwany dalej „planem”). Plan ma na celu zapewnienie, aby eksploatacja żywych zasobów morza doprowadziła do odtworzenia i utrzymania populacji poławianych gatunków powyżej poziomów pozwalających zapewnić MSY. W tym celu jak najszybciej, w sposób stopniowy i narastający, do 2020 r. należy dla tych stad osiągnąć założone wartości śmiertelności połowowej wyrażone w postaci przedziałów. Limity połowowe mające zastosowanie w 2020 r. do stad dorsza atlantyckiego, śledzia atlantyckiego i szprota w Morzu Bałtyckim należy ustalić z myślą o osiągnięciu celów planu.

(6)

Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) wskazała, że biomasa stada śledzia atlantyckiego w podrejonach ICES 20–24 w zachodniej części Morza Bałtyckiego jest nadal niższa od punktu odniesienia biomasy tarłowej, poniżej którego zdolność reprodukcyjna może być ograniczona (Blim). W związku z tym ICES w swojej rocznej opinii z dnia 29 maja 2019 r. wydała zalecenie, zgodnie z którym należy całkowicie zaprzestać połowów. Zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/1139 należy zatem wprowadzić wszystkie odpowiednie działania naprawcze, aby zapewnić szybkie przywrócenie liczebności tego stada do poziomów wyższych niż poziom pozwalający uzyskać MSY. Ponadto przepis ten wymaga podjęcia dalszych działań naprawczych. W tym celu należy uwzględnić harmonogram realizacji ogólnych celów WPRyb, a w szczególności planu, ze względu na oczekiwane skutki wprowadzonych działań naprawczych oraz konieczność zapewnienia korzyści ekonomicznych, społecznych i w zakresie zatrudnienia, zgodnie z art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. W związku z tym zgodnie z art. 4 ust. 4 i art. 5 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/1139 uprawnienia do połowów w odniesieniu do stada śledzia atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego należy ustalić na poziomie poniżej przedziałów śmiertelności połowowej, tak aby uwzględnić spadek biomasy.

(7)

W odniesieniu do stada dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Bałtyckiego ICES mogła przedstawić po raz pierwszy od kilku lat ocenę analityczną. Oszacowała, że biomasa jest niższa niż Blim i że w perspektywie średnioterminowej pozostanie ona na poziomie niższym niż Blim nawet przy całkowitym wstrzymaniu połowów. W związku z tym ICES wydała opinię naukową, w której zaleca, aby w 2020 r. całkowicie zaprzestać połowów. ICES nie była jednak w stanie określić wartości liczbowych przedziałów śmiertelności połowowej. W oparciu o ocenę stad oraz w celu jak najszybszego zareagowania Komisja przyjęła rozporządzenie wykonawcze (UE) 2019/1248 (3) ustanawiające nadzwyczajne środki w celu zmniejszenia poważnego zagrożenia dla ochrony stada dorsza atlantyckiego (Gadus morhua) we wschodniej części Morza Bałtyckiego. Zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/1139 uprawnienia do połowów na 2020 r. należy zatem ustalić tak, aby zapewnić szybkie przywrócenie liczebności tego stada do poziomów wyższych niż poziom pozwalający uzyskać MSY.

(8)

Jeżeli uprawnienia do połowów dla dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Bałtyckiego byłyby ustalone na poziomie wskazanym w opinii naukowej, obowiązek wyładunku wszystkich połowów w połowach wielogatunkowych wraz z przyłowami dorsza atlantyckiego ze wschodniej części Morza Bałtyckiego doprowadziłby do wystąpienia zjawiska „gatunków dławiących”. W celu osiągnięcia właściwej równowagi między umożliwieniem kontynuacji połowów ze względu na potencjalnie poważne skutki społeczno-gospodarcze, z jednej strony, a potrzebą osiągnięcia dobrego stanu biologicznego tych stad, z drugiej strony, biorąc pod uwagę, że w połowach wielogatunkowych trudno jest jednocześnie poławiać wszystkie gatunki na poziomach zgodnych z MSY, należy ustanowić specjalne TAC dla przyłowów dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Bałtyckiego. Dozwolone powinny być jednak połowy dorsza atlantyckiego w przypadku operacji połowowych, których wyłącznym celem są badania naukowe, prowadzonych w pełnej zgodności z warunkami określonymi w art. 25 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1241 (4). Poziom TAC należy ustalić na takim poziomie, aby nie nastąpił wzrost śmiertelności oraz aby stanowił on zachętę do poprawy selektywności i unikania przyłowów.

(9)

Oczekuje się, że w listopadzie 2019 r. ICES wyda opinię na temat poziomu nieuniknionych przyłowów dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Bałtyckiego w połowach nieukierunkowanych na dorsza atlantyckiego we Wschodnim Bałtyku. Jeżeli poziom zalecany przez ICES różni się od poziomu ustalonego w niniejszym rozporządzeniu, TAC dla dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Bałtyckiego powinien zostać zmieniony, tak aby zapewnić jego zgodność z opinią ICES oraz aby obejmował on wyłącznie nieuniknione przyłowy z tego stada w innych połowach.

(10)

Ponadto zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/1139 należy wprowadzić dalsze działania naprawcze, aby zapewnić szybkie przywrócenie stada do poziomów wyższych niż poziom pozwalający uzyskać MSY. Opinie naukowe wskazują, że szczególnie zamykanie tarlisk może przynieść dla stada dodatkowe korzyści, których nie da się osiągnąć jedynie za pomocą TAC, na przykład zwiększony nabór dzięki niezakłóconemu tarłu. Ze względu na stan stada dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Bałtyckiego należy rozszerzyć zakres i ramy czasowe obecnego letniego zamykania tarliska wschodniobałtyckiego dorsza atlantyckiego. Opinie naukowe wskazują ponadto, że względne znaczenie połowów rekreacyjnych dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Bałtyckiego zależy od poziomu TAC. Biorąc pod uwagę bardzo duże zmniejszenie TAC, ilości złowione w ramach połowów rekreacyjnych uznaje się za znaczne. Należy zatem zakazać połowów rekreacyjnych dorsza atlantyckiego w podrejonach ICES 25 i 26, gdzie dorsz wschodniobałtycki występuje najobficiej.

(11)

W odniesieniu do stada dorsza atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego opinia naukowa wskazuje, że połowy rekreacyjne przyczyniają się w znacznym stopniu do ogólnej śmiertelności połowowej tego stada. Biorąc pod uwagę obecny stan tego stada oraz zmniejszenie TAC, należy zmniejszyć dzienny limit ilościowy przypadający na rybaka. Pozostaje to bez uszczerbku dla zasady względnej stabilności mającej zastosowanie do komercyjnej działalności połowowej. Ponadto opinie naukowe wskazują, że stada dorsza atlantyckiego z zachodniej i wschodniej części Bałtyku mieszają się w podrejonie ICES 24. W celu ochrony wschodniobałtyckiego stada dorsza atlantyckiego oraz zapewnienia równych warunków działania we wschodniej części Morza Bałtyckiego w obszarze zarządzania zasobami dorsza atlantyckiego stosowanie TAC w podrejonie ICES 24 należy ograniczyć do przyłowów dorsza, z wyjątkiem operacji połowowych, których wyłącznym celem są badania naukowe i które są w pełni zgodne z warunkami określonymi w art. 25 rozporządzenia (UE) 2019/1241. Należy ponadto wprowadzić odstępstwo dla łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego prowadzonego przy użyciu narzędzi biernych, w obszarach do sześciu mil morskich mierzonych od linii podstawowych, gdzie głębokość wody jest mniejsza niż 20 metrów, ponieważ w tych płytkich obszarach przybrzeżnych dominuje dorsz atlantycki ze stada zachodniobałtyckiego. W związku z tym, w celu zapewnienia równych warunków działania w podrejonach ICES 25 i 26, połowy rekreacyjne dorsza atlantyckiego w podrejonie ICES 24 powinny być zakazane w odległości ponad sześciu mil morskich mierzonych od linii podstawowych. Ponadto, biorąc pod uwagę zagrożony stan stada oraz fakt, że opinie naukowe wskazują, iż zamknięcie tarlisk może przynieść dodatkowe korzyści dla stada, których nie da się osiągnąć jedynie dzięki TAC – jest to na przykład zwiększony nabór dzięki niezakłóconemu tarłu – należy ponownie wprowadzić zimowe zamknięcie tarlisk dla komercyjnej działalności połowowej.

(12)

Aby zagwarantować pełne wykorzystanie uprawnień do połowów przybrzeżnych, należy wprowadzić ograniczoną elastyczność między obszarami w odniesieniu do łososia atlantyckiego z podrejonów ICES 22–31 do podrejonu ICES 32 dla państw członkowskich, które zwróciły się o taką elastyczność.

(13)

Zgodnie z opinią ICES, w połowach łososia atlantyckiego 32 % tych połowów jest błędnie raportowanych, przede wszystkim jako połowy troci wędrownej. Z racji tego, że większość troci wędrownej w Morzu Bałtyckim jest eksploatowana w obszarach przybrzeżnych, należy zakazać połowów troci wędrownej poza obszarem czterech mil morskich i ograniczyć przyłowy troci wędrownej do 3 % łącznych połowów troci wędrownej i łososia atlantyckiego, co przyczyni się do zapobiegania nieprawidłowemu raportowaniu połowów łososia atlantyckiego jako połowów troci wędrownej.

(14)

Biorąc pod uwagę fakt, że biomasa stada tarłowego szprota przekracza wartość MSY Btrigger (biomasa stada tarłowego), TAC należy ustalić zgodnie z górnym zakresem Fmsy, tak aby ograniczyć różnice w uprawnieniach do połowów w kolejnych latach zgodnie z art. 4 ust. 5 lit. c) rozporządzenia (UE) 2016/1139.

(15)

Korzystanie z uprawnień do połowów określonych w niniejszym rozporządzeniu podlega rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 (5), w szczególności jego art. 33 i 34, które dotyczą rejestrowania połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania Komisji danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. W niniejszym rozporządzeniu należy zatem określić kody, które będą stosowane przez państwa członkowskie przy przesyłaniu Komisji danych dotyczących wyładunków ryb ze stad podlegających niniejszemu rozporządzeniu.

(16)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 847/96 (6) wprowadzono dodatkowe ustalane z roku na rok warunki zarządzania TAC, w tym – w art. 3 i 4 – przepisy dotyczące elastyczności w odniesieniu do zasobów objętych TAC przezornościowymi i analitycznymi. Na podstawie art. 2 tego rozporządzenia przy ustalaniu TAC Rada ma zdecydować, do których stad nie będą stosowane art. 3 lub 4, w szczególności na podstawie biologicznego stanu tych stad. Ostatnio w odniesieniu do wszystkich stad objętych obowiązkiem wyładunku na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 wprowadzono mechanizm elastyczności obejmującej kolejny rok. W związku z tym w celu uniknięcia nadmiernej elastyczności, która podważyłaby zasadę racjonalnej i odpowiedzialnej eksploatacji żywych zasobów morza, utrudniłaby osiąganie celów WPRyb i spowodowałaby pogorszenie biologicznego stanu stad, należy ustalić, że art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 mają zastosowanie w odniesieniu do TAC analitycznych tylko wówczas, gdy nie korzysta się z elastyczności obejmującej kolejny rok przewidzianej w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(17)

Ponadto, biorąc pod uwagę, że biomasa stada dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Bałtyckiego spadła poniżej Blim, oraz że w roku 2020 zezwala się wyłącznie na przyłowy i połowy w celach naukowych, państwa członkowskie zobowiązały się, że w 2020 r. nie będą stosować do tego stada art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, tak aby połowy w 2020 r. nie przekroczyły ustalonego TAC.

(18)

W oparciu o nowe opinie naukowe należy na okres od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 października 2020 r. ustalić wstępny TAC dotyczący okowiela w rejonie ICES 3a i wodach Unii rejonu ICES 2a i podobszaru ICES 4.

(19)

W dniu 1 października 2019 r. ICES wydała zmienione zalecenia dotyczące soli (Solea solea) w rejonach ICES 7f i 7 g (Kanał Bristolski, Morze Celtyckie). Na podstawie tej opinii można by zwiększyć TAC dla tego stada. Wzrost należy ograniczyć do 20 % w celu uwzględnienia zdolności połowowej dotyczącej tego stada do końca 2019 r.

(20)

W tabeli dotyczącej uprawnień do połowów antarów w obszarze objętym konwencją SPRFMO na podstawie rozporządzenia Rady (UE) 2019/124 (7) należy sprostować kod sprawozdawczy.

(21)

Aby uniknąć zakłóceń w działalności połowowej oraz zapewnić unijnym rybakom środki utrzymania, niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od dnia 1 stycznia 2020 r. Niniejsze rozporządzenie powinno jednak mieć zastosowanie do okowiela w rejonie ICES 3a i w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszaru ICES 4 od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 października 2020 r. TAC dla soli zwyczajnej w rejonach ICES 7f i 7 g oraz TAC dla antarów w obszarze objętym konwencją SPRFMO na mocy rozporządzenia (UE) 2019/124 ma zastosowanie od dnia 1 stycznia 2019 r. Zwiększenie TAC dla soli i zmiana kodu sprawozdawczego w odniesieniu do antarów powinny zatem mieć zastosowanie ze skutkiem od tego dnia. Takie stosowanie z mocą wsteczną pozostaje bez uszczerbku dla zasad pewności prawa oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ uprawnienia do połowów przekraczają uprawnienia pierwotnie ustalone na mocy rozporządzenia (UE) 2019/124. W związku z pilnym charakterem niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu,