i.

nie zapewniając, aby reprezentatywna część dostaw towarów niebezpiecznych w transporcie drogowym była poddawana kontroli zgodnie z wymogiem art. 3 ust. 1;

ii.

nie stosując wykazu kontrolnego zawartego w załączniku I do dyrektywy przy dokonywaniu tych kontroli zgodnie z wymogiem art. 4 ust. 1;

iii.

nie zapewniając, aby kontrole przeprowadzane na podstawie dyrektywy były wyrywkowe i obejmowały możliwie dużą część sieci drogowej zgodnie z art. 4 ust. 2;

iv.

nie zapewniając, aby miejsca przeznaczone do tych kontroli umożliwiały doprowadzenie pojazdów do stanu zgodnego z przepisami lub, jeśli organy przeprowadzające kontrolę uznają to za właściwe, unieruchomienie ich na miejscu lub w miejscu do tego przeznaczonym przez wspomniane organy, o ile nie zagraża to bezpieczeństwu, zgodnie z wymogiem art. 4 ust. 3;

v.

nie zapewniając, aby tam, gdzie to stosowne, i o ile nie zagraża to bezpieczeństwu, próbki towarów transportowanych mogły być pobierane do kontroli przez laboratoria uznane przez właściwe organy zgodnie z art. 4 ust. 4;

vi.

nie zapewniając, aby kontrole nie trwały dłużej, niż jest to niezbędne zgodnie z wymogiem art. 4 ust. 5;

vii.

nie zapewniając, aby w przypadku stwierdzenia jednego lub większej liczby wykroczeń, w czasie drogowego transportu towarów niebezpiecznych, pojazdy mogły zostać unieruchomione albo na miejscu, albo też w miejscu do tego przeznaczonym przez organy przeprowadzające kontrolę i wezwane do doprowadzenia do zgodności z zasadami przed podjęciem dalszej podróży lub mogły zostać poddane dalszym właściwym środkom, zależnie od okoliczności czy też wymogów z zakresu bezpieczeństwa zgodnie z art. 5;

viii.

nie zapewniając, aby kontrole mogły także odbywać się w pomieszczeniach przedsiębiorstw zgodnie z art. 6 ust. 1; oraz

ix.

nie przesyłając Urzędowi Nadzoru EFTA rocznego sprawozdania wymaganego w art. 9 ust. 1.