Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62010CA0282

Sprawa C-282/10: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 24 stycznia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation — Francja) — Maribel Dominguez przeciwko Centre informatique du Centre Ouest Atlantique, Préfet de la région Centre (Polityka społeczna — Dyrektywa 2003/88/WE — Artykuł 7 — Prawo do corocznego płatnego urlopu — Warunki nabycia prawa ustanowione w uregulowaniu krajowym — Nieobecność pracownika — Wymiar prawa do urlopu w zależności od charakteru nieobecności — Uregulowanie krajowe sprzeczne z dyrektywą 2003/88 — Rola sądu krajowego)

Dz.U. C 73 z 10.3.2012, p. 2–3 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

10.3.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 73/2


Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 24 stycznia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation — Francja) — Maribel Dominguez przeciwko Centre informatique du Centre Ouest Atlantique, Préfet de la région Centre

(Sprawa C-282/10) (1)

(Polityka społeczna - Dyrektywa 2003/88/WE - Artykuł 7 - Prawo do corocznego płatnego urlopu - Warunki nabycia prawa ustanowione w uregulowaniu krajowym - Nieobecność pracownika - Wymiar prawa do urlopu w zależności od charakteru nieobecności - Uregulowanie krajowe sprzeczne z dyrektywą 2003/88 - Rola sądu krajowego)

2012/C 73/03

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Cour de cassation

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Maribel Dominguez

Strona pozwana: Centre informatique du Centre Ouest Atlantique, Préfet de la région Centre

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour de Cassation (Francja) — Wykładnia art. 7 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy (Dz.U. L 299, s. 9) — Przysługujący pracownikom coroczny płatny urlop — Powstanie prawa do urlopu niezależnie od rodzaju i czasu trwania nieobecności pracownika — Krajowe przepisy uzależniające przyznanie tego urlopu od rzeczywistego świadczenia pracy przez co najmniej dziesięć dni w roku rozliczeniowym — Ciążący na sądzie krajowym obowiązek niestosowania krajowych przepisów sprzecznych z prawem Unii.

Sentencja

1)

Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom lub praktykom krajowym, zgodnie z którymi uprawnienie do corocznego płatnego urlopu jest poddane wymogowi minimalnego okresu dziesięciu dni lub miesiąca rzeczywistego świadczenia pracy w okresie rozliczeniowym.

2)

Do sądu krajowego należy — w celu zapewnienia pełnej skuteczności dyrektywy 2003/88 oraz osiągnięcia rozwiązania zgodnego z jej celem — ustalenie, przy uwzględnieniu całości prawa wewnętrznego, w szczególności art. L. 223-4 kodeksu pracy, a także przy wykorzystaniu uznanych w tym prawie metod wykładni, czy możliwe jest dokonanie przezeń takiej interpretacji tego prawa, która pozwoli na zrównanie nieobecności pracownika z powodu wypadku w drodze do pracy z jedną z sytuacji wymienionych we wskazanym artykule kodeksu pracy.

Jeżeli taka interpretacja nie będzie możliwa, do sądu krajowego należeć będzie ustalenie, czy — w świetle statusu prawnego pozwanych w sprawie głównej — możliwe jest powołanie się przeciwko nim na bezpośrednią skuteczność art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88.

Jeżeli osiągnięcie przez sąd krajowy rezultatu przewidzianego w art. 7 dyrektywy 2003/88 nie będzie możliwe, strona poszkodowana w wyniku niezgodności prawa krajowego z prawem Unii będzie jednak mogła, w celu ewentualnego uzyskania naprawienia poniesionej szkody, powołać się na wyrok z dnia 19 listopada 1991 r. w sprawach połączonych C-6/90 i C-9/90 Francovich i in.

3)

Wykładni art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88 należy dokonywać w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie istnieniu przepisu krajowego przewidującego, w zależności od przyczyny nieobecności pracownika przebywającego na zwolnieniu chorobowym, wymiar urlopu przewyższający minimalny okres czterech tygodni gwarantowany dyrektywą lub równy temu okresowi.


(1)  Dz.U. C 234 z 28.8.2010.


Top