28.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 343/22

(1)

Zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) instytucje mają obowiązek za pomocą odpowiednich środków umożliwić obywatelom i stowarzyszeniom przedstawicielskim wypowiadanie się i publiczną wymianę poglądów we wszystkich dziedzinach działania Unii. Są one również zobowiązane utrzymywać otwarty, przejrzysty i regularny dialog ze stowarzyszeniami przedstawicielskimi i społeczeństwem obywatelskim. Ponadto, zgodnie z art. 2 Protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności oraz z art. 11 ust. 3 TUE, przed zgłoszeniem wniosku dotyczącego aktu ustawodawczego Komisja ma obowiązek prowadzić szerokie konsultacje.

(2)

W tym celu, aby dowiedzieć się o trudnościach, jakie napotykają organizacje i osoby samozatrudnione, i poznać ich poglądy dotyczące polityki oraz przepisów prawnych Unii, członkowie Komisji oraz członkowie ich gabinetów regularnie się z nimi spotykają.

(3)

Zgodnie z art. 10 ust. 3 TUE, aby ułatwić obywatelom europejskim udział w demokratycznym życiu Unii oraz zagwarantować, że decyzje podejmowane będą w sposób możliwie jak najbardziej otwarty, ważne jest umożliwienie obywatelom zdobycie wiedzy o kontaktach, jakie członkowie Komisji oraz członkowie ich gabinetów mają z organizacjami lub osobami samozatrudnionymi.

(4)

Obywatele mają już prawo dostępu do dokumentów instytucji na mocy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (1). Niniejsza decyzja nie dotyczy dostępu do dokumentów ani stosowania rozporządzenia (WE) nr 1049/2001.

(5)

Zgodnie z Wytycznymi politycznymi przedstawionymi w dniu 15 lipca 2014 r. przez przewodniczącego Komisji, Komisja zobowiązana jest wspierać jawność w kontaktach z zainteresowanymi stronami i lobbystami.

(6)

Podczas gdy nie istnieje już potrzeba podejmowania dalszych działań odnośnie do udziału członków Komisji oraz członków ich gabinetów w wydarzeniach o charakterze publicznym, jako że takie informacje podawane są już do wiadomości publicznej, publikowanie informacji o spotkaniach przeprowadzanych z organizacjami lub osobami samozatrudnionymi poprawiłoby jeszcze bardziej przejrzystość działań Komisji.

(7)

Dlatego członkowie Komisji powinni podawać do wiadomości publicznej informacje dotyczące odbywanych przez nich samych lub przez członków ich gabinetów spotkań z organizacjami lub osobami samozatrudnionymi, dotyczących kwestii związanych z opracowaniem i realizacją polityki Unii.

(8)

Spotkania z przedstawicielami innych instytucji lub organów unijnych, wynikające ze zwykłego trybu kontaktów między instytucjami, nie są objęte zakresem niniejszej decyzji. Spotkania z przedstawicielami organów publicznych państw członkowskich nie są objęte zakresem niniejszej decyzji, jako że organy te działają w interesie publicznym i uczestniczą w pracach Komisji na zasadzie lojalnej współpracy. W celu ochrony stosunków międzynarodowych Unii, spotkania z przedstawicielami organów publicznych państw trzecich i organizacji międzynarodowych nie są objęte zakresem niniejszej decyzji. Niniejsza decyzja nie dotyczy Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa/wiceprzewodniczącego Komisji odnośnie do spotkań odbywanych przez niego w charakterze Wysokiego Przedstawiciela.

(9)

W celu uszanowania specyficznego charakteru dialogu z partnerami społecznymi, o którym mowa w art. 154 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), jak również specyficznego charakteru dialogu z kościołami oraz organizacjami światopoglądowymi i niewyznaniowymi, o którym mowa w art. 17 ust. 3 TFUE, spotkania odbywające się w tym kontekście nie są objęte zakresem niniejszej decyzji.

(10)

Ze względu na specyficzną rolę partii politycznych, uznaną w art. 10 ust. 4 TUE, oraz na fakt, że porozumienie międzyinstytucjonalne między Parlamentem Europejskim a Komisją Europejską z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie rejestru służącego przejrzystości, dotyczącego organizacji i osób samozatrudnionych zaangażowanych w opracowanie i realizację polityki Unii Europejskiej (2) stanowi, że rejestr nie ma zastosowania do partii politycznych, spotkania z przedstawicielami partii politycznych również nie są objęte zakresem niniejszej decyzji.

(11)

Jako że w niektórych specjalnych przypadkach opublikowanie informacji dotyczących spotkań może zaszkodzić ochronie życia, prywatności lub godności osób, finansowej, monetarnej lub gospodarczej polityce Unii, równowadze rynku, poufnemu charakterowi informacji handlowych lub właściwemu przebiegowi postępowań sądowych, inspekcji, dochodzeń, audytów i innych procedur administracyjnych; lub ochronie innego ważnego interesu publicznego uznanego na szczeblu unijnym, informacje te nie powinny być w takich przypadkach publikowane.

(12)

Zgodnie z art. 5 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) nazwiska członków Komisji, jak również członków ich gabinetów, którzy uczestniczą w spotkaniach z organizacjami lub osobami samozatrudnionymi, mogą być podawane do wiadomości publicznej; inne osoby muszą jednoznacznie wyrazić na to zgodę.

(13)

Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla wymogów zwiększonej przejrzystości, zobowiązań wynikających z przepisów prawa unijnego lub zawartych przez Unię umów międzynarodowych,

a)

„spotkanie” oznacza dwustronne spotkanie z inicjatywy organizacji lub osoby samozatrudnionej lub członka Komisji i/lub członka jego gabinetu w celu przedyskutowania kwestii związanej z opracowaniem i realizacją polityki Unii. Spotkania mające miejsce w związku z procedurą administracyjną ustanowioną w Traktatach lub w aktach prawnych Unii, będące w zakresie bezpośrednich kompetencji członka Komisji, jak również spotkania o czysto osobistym lub towarzyskim charakterze czy przypadkowe spotkania, są wyłączone z tej definicji;

b)

„organizacja lub osoba samozatrudniona” oznacza każdą organizację bądź osobę, bez względu na jej status prawny, zaangażowaną w działania mające na celu wywieranie bezpośredniego lub pośredniego wpływu na procesy opracowywania lub realizacji polityki oraz podejmowania decyzji przez instytucje Unii, bez względu na miejsce prowadzenia takich działań bądź używane środki lub kanały komunikacyjne.

Pojęcie to nie obejmuje przedstawicieli innych instytucji bądź organów unijnych, krajowych, regionalnych i lokalnych władz z państw członkowskich i państw trzecich lub organizacji międzynarodowych. Obejmuje ono jednak każde stowarzyszenie lub sieć, utworzone w celu wspólnego reprezentowania regionów lub innych krajowych władz publicznych szczebla niższego niż ogólnokrajowy.