Europees bevel tot conservatoir beslag op bankrekeningen

 

SAMENVATTING VAN:

Verordening (EU) nr. 655/2014 — Europees bevel tot conservatoir beslag op bankrekeningen

WAT IS HET DOEL VAN DE VERORDENING?

Ze heeft ten doel de inning van schuldvorderingen tussen EU-landen in burgerlijke en handelszaken te vergemakkelijken.

Ze stelt een nieuwe procedure vast waarmee het gerecht in het ene EU-land in staat wordt gesteld om geld op de bankrekening van een schuldenaar in een ander EU-land te bevriezen.

KERNPUNTEN

Een Europese procedure wordt ingesteld waarbij een schuldeiser in staat is om een Europees bevel tot conservatoir beslag op bankrekeningen (EAPO) te verkrijgen dat geld blokkeert van de schuldenaar op een bankrekening of bankrekeningen in (een) ander(e) EU-land(en).

Toepassingsgebied

Het EAPO is beschikbaar voor burgers en bedrijven:

• in zaken tussen EU-landen, d.w.z. wanneer de rekening, op de datum van toepassing van een EAPO, wordt gehouden in een ander EU-land dan het land waar de schuldeiser zijn woonplaats heeft of de rechtbank waar de zaak aanhangig is gemaakt, is gevestigd;
• als een alternatief voor nationale procedures, zonder deze te vervangen.

Het is van toepassing op geldelijke vorderingen in burgerlijke en handelszaken, met uitzondering van het volgende:

• fiscale zaken, douanezaken of bestuursrechtelijke zaken en sociale zekerheid;
• vermogensrechten voortvloeiend uit huwelijk of een equivalente relatievorm, en testamenten en erfenissen;
• vorderingen jegens een schuldenaar te wiens aanzien een faillissementsprocedure, een akkoord of een soortgelijke procedure is ingesteld.

Bepaalde categorieën van speciale beschermde bankrekeningen zijn ook uitgesloten.

Het EAPO is niet beschikbaar voor schuldeisers of bankrekeningen in Denemarken of het Verenigd Koninkrijk (1).

Procedure voor het verkrijgen van een EAPO

• De procedure is beschikbaar voordat de procedure betreffende het bodemgeschil van de zaak tegen de schuldenaar is ingeleid, gedurende de procedure of na het verkrijgen van een rechterlijke beslissing, gerechtelijke schikking of authentieke akte op grond waarvan de schuldenaar de vordering moet voldoen.
• Het gerecht dat bevoegd is om een EAPO af te geven, is normaal gesproken het gerecht dat bevoegd is om te oordelen over het bodemgeschil. Indien de schuldenaar een consument is, is het gerecht dat bevoegd is om een EAPO te verstrekken om een vordering met betrekking tot het consumentencontract veilig te stellen het gerecht van het EU-land waar de schuldenaar zijn woonplaats heeft.
• In alle gevallen moet de schuldeiser bewijs overleggen om het gerecht te overtuigen dat er sprake is van een reëel risico dat de noodzaak om de rekening van de schuldenaar te bevriezen, rechtvaardigt. Als de schuldeiser een EAPO aanvraagt alvorens een gerechtelijke beslissing in het bodemgeschil te hebben verkregen, moet ook voldoende bewijs worden verstrekt voor het waarschijnlijke welslagen van de schuldvordering.
• Een specifieke vorm moet worden gebruikt om een EAPO aan te vragen, tegelijkertijd met alle ondersteunende documenten.
• Er zijn korte termijnen vastgesteld waarbinnen de verschillende stappen van de procedure moeten zijn voltooid; deze variëren afhankelijk van of de schuldeiser reeds een gerechtelijke beslissing heeft verkregen of niet.
• De schuldeiser heeft het recht om in hoger beroep te gaan tegen een weigering om een EAPO af te geven.
• Het EAPO moet een verrassingseffect sorteren en een bruikbaar instrument zijn; daarom mag de schuldenaar niet worden ingelicht voordat het wordt uitgevaardigd.
• Indien de schuldeiser de rekeninginformatie van de schuldenaar niet kent, kan hij, onder bepaalde voorwaarden, het gerecht verzoeken om de rekeninginformatie te verkrijgen van aangewezen instanties in het EU-land van tenuitvoerlegging.

Erkenning, uitvoerbaarheid en tenuitvoerlegging van het EAPO

• Een EAPO dat is uitgevaardigd in een EU-land overeenkomstig de verordening, moet worden erkend en is uitvoerbaar in een ander EU-land zonder speciale procedure of uitvoerbaarverklaring.
• De bank heeft de verplichting om, door een specifiek formulier, aan te geven of het EAPO heeft geleid tot het conservatoir beslag op de tegoeden van de schuldenaar.
• De schuldeiser heeft de verplichting om te verzoeken om de vrijgave van middelen waarop conservatoir beslag is gelegd voor zover dit meer bedraagt dan het in het EAPO gespecificeerde bedrag.
• Sommige bedragen kunnen ook worden vrijgesteld van conservatoir beslag krachtens de wetgeving van het land van tenuitvoerlegging, d.w.z. bedragen die nodig zijn voor het levensonderhoud van de schuldenaar en zijn familie.

Waarborgen voor de schuldenaar

Om de afwezigheid van een voorafgaande procedure te compenseren, zijn er de volgende waarborgen voor de schuldenaar tegen het onrechtmatig gebruik van het EAPO:

• rechtsmiddelen — waaronder het recht van beroep — om het EAPO aan te vechten zodra de schuldenaar geïnformeerd is over het blokkeren van zijn rekeningen;
• regels betreffende de zekerheidstelling door de schuldeiser — om ervoor te zorgen dat de schuldenaar kan worden vergoed voor enige schade die wordt veroorzaakt door het EAPO;
• regels betreffende de aansprakelijkheid van de schuldeiser voor enige schade voor de schuldenaar door het EAPO vanwege een fout aan de zijde van de schuldeiser.

Formulieren

Er zijn in totaal negen aangewezen EAPO-formulieren. De inhoud ervan is uiteengezet in Uitvoeringsverordening (EU) 2016/1823.

Algemene regels

• De verordening heeft ook betrekking op diverse gerelateerde zaken, waaronder vertegenwoordiging in rechte, gerechtskosten, door de bank gemaakte kosten, door instanties berekende vergoedingen, gegevensbescherming en taal van documenten.
• De verordening heeft geen invloed op de toepassing van een aantal gerelateerde besluiten, zoals Verordening (EG) nr. 1393/2007 (inzake de betekening van stukken) en Verordening (EG) nr. 1206/2001 (over de bewijsverkrijging).

VANAF WANNEER IS DE VERORDENING VAN TOEPASSING?

De verordening is van toepassing sinds 18 januari 2017 met uitzondering van artikel 50, dat van toepassing is sinds 18 juli 2016. Artikel 50 heeft betrekking op de informatie die moet worden verstrekt door EU-landen, zoals de door hen aangewezen gerechten voor uitvaardiging (artikel 6, lid 4) en de instanties voor de tenuitvoerlegging van EAPO’s.

ACHTERGROND

De verordening volgt op een Groenboek over de verbetering van de efficiëntie van de tenuitvoerlegging van rechterlijke beslissingen in de EU. Daarin heeft de Europese Commissie beschreven hoe de fragmentatie van de nationale regelgeving inzake tenuitvoerlegging negatief van invloed is op de inning van schuldvorderingen binnen de EU, en heeft zij opgemerkt dat een schuldeiser die een monetaire vordering in Europa wil innen, in de praktijk meestal zal trachten dat te doen door handhavingsmaatregelen te treffen tegen de bankrekening van de schuldenaar, en dat deze procedures in de meeste EU-landen bestaan.

Zie voor meer informatie:

• Justitiële samenwerking in burgerlijke en handelszaken (Europese Commissie).
• Formulieren voor een Europees bevel tot conservatoir beslag op bankrekeningen (Europees e-justitieportaal)

BELANGRIJKSTE DOCUMENT

Verordening (EU) nr. 655/2014 van het Europees Parlement en de Raad van 15 mei 2014 tot vaststelling van een procedure betreffende het Europees bevel tot conservatoir beslag op bankrekeningen om de grensoverschrijdende inning van schuldvorderingen in burgerlijke en handelszaken te vergemakkelijken (PB L 189 van 27.6.2014, blz. 59–92)

Achtereenvolgende wijzigingen in Verordening (EU) Nr. 655/2014 zijn in de basistekst opgenomen. Deze geconsolideerde versie is enkel van documentaire waarde.

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Uitvoeringsverordening (EU) 2016/1823 van de Commissie van 10 oktober 2016 tot vaststelling van de formulieren bedoeld in Verordening (EU) nr. 655/2014 van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van een procedure betreffende het Europees bevel tot conservatoir beslag op bankrekeningen om de grensoverschrijdende inning van schuldvorderingen in burgerlijke en handelszaken te vergemakkelijken (PB L 283 van 19.10.2016, blz. 1–48)

Verordening (EG) nr. 1393/2007 van het Europees Parlement en de Raad van 13 november 2007 inzake de betekening en de kennisgeving in de lidstaten van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in burgerlijke of in handelszaken (de betekening en de kennisgeving van stukken), en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 1348/2000 van de Raad (PB L 324 van 10.12.2007, blz. 79–120)

Zie de geconsolideerde versie.

Groenboek over een efficiëntere tenuitvoerlegging van rechterlijke beslissingen in de Europese Unie: beslag op bankrekeningen (COM(2006) 618 final van 24.10.2006)

Verordening (EG) nr. 1206/2001 van de Raad van 28 mei 2001 betreffende de samenwerking tussen de gerechten van de lidstaten op het gebied van bewijsverkrijging in burgerlijke en handelszaken (PB L 174 van 27.6.2001, blz. 1–24)

Zie geconsolideerde versie

Laatste bijwerking 04.12.2017

---

(1) Vanaf 1 februari 2020 is het Verenigd Koninkrijk geen EU-lid meer.