Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62018CN0117

    Υπόθεση C-117/18 P: Αναίρεση που άσκησε στις 14 Φεβρουαρίου 2018 η PGNiG Supply & Trading GmbH κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 14 Δεκεμβρίου 2017 στην υπόθεση T-849/16, PGNiG Supply & Trading GmbH κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

    ΕΕ C 161 της 7.5.2018, p. 33–34 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    7.5.2018   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 161/33


    Αναίρεση που άσκησε στις 14 Φεβρουαρίου 2018 η PGNiG Supply & Trading GmbH κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 14 Δεκεμβρίου 2017 στην υπόθεση T-849/16, PGNiG Supply & Trading GmbH κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

    (Υπόθεση C-117/18 P)

    (2018/C 161/37)

    Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

    Διάδικοι

    Αναιρεσείουσα: PGNiG Supply & Trading GmbH (εκπρόσωπος: M. Jeżewski, adwokat)

    Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

    Αιτήματα

    Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

    να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις 14 Δεκεμβρίου 2017, με την οποία απορρίφθηκε ως απαράδεκτη η προσφυγή της PGNiG Supply & Trading GmbH στο πλαίσιο της υποθέσεως T-849/16,

    να αποφανθεί επί του παραδεκτού και να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή που άσκησε η προσφεύγουσα και νυν αναιρεσείουσα δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, στο πλαίσιο της υποθέσεως T-849/16, για την ακύρωση της αποφάσεως C(2016) 6950 τελικό της Επιτροπής της 28ης Οκτωβρίου 2016, περί επανεξετάσεως των όρων εξαιρέσεως του αγωγού φυσικού αερίου OPAL από τους κανόνες σχετικά με την πρόσβαση των τρίτων και την τιμολογιακή ρύθμιση που καθορίστηκαν βάσει της οδηγίας 2003/55/EΚ.

    Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

    Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, κρίνοντας εσφαλμένως ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αφορά άμεσα και ατομικά την αναιρεσείουσα και ότι δεν συνιστά κανονιστική πράξη, σφάλμα το οποίο οφείλεται σε εσφαλμένη ερμηνεία της φύσεως και των αποτελεσμάτων της νέας κανονιστικής εξαιρέσεως του 2016, καθώς και λόγω παραβάσεως του άρθρου 36, παράγραφος 1, στοιχεία α' και ε', της οδηγίας 2009/73/ΕΚ, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο δεν εφάρμοσε τους όρους εξαιρέσεως για μια «νέα υποδομή φυσικού αερίου» και δεν εκτίμησε εάν πληρούνται οι όροι αυτοί κατά τρόπο που να καθιστά επαρκώς δυνατό τον καθορισμό της φύσεως και του χαρακτήρα της εξαιρέσεως που προβλέφθηκε δυνάμει της προσβαλλομένης αποφάσεως του 2016 και της νέας κανονιστικής εξαιρέσεως του 2016, μη εφαρμόζοντας την 1η παράγραφο της προσβαλλομένης αποφάσεως για την τροποποίηση του πεδίου εφαρμογής της κανονιστικής εξαιρέσεως του 2009. Με τον λόγο αυτό, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν εκτίμησε τη φύση της κανονιστικής εξαιρέσεως του 2016, πράγμα που το οδήγησε σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποτελεσμάτων της προσβαλλομένης αποφάσεως έναντι της αναιρεσείουσας.

    Το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, κρίνοντας ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν αφορά άμεσα την αναιρεσείουσα. Με τον λόγο αυτό, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη εκτιμήσεως κρίνοντας ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν την αφορά άμεσα. Η εκτίμηση αυτή του Γενικού Δικαστηρίου δεν συνάδει με την ισχύουσα έως σήμερα νομολογία, κατά την οποία οι αποφάσεις της Επιτροπής αφορούν άμεσα και πρόσωπα πλην των εθνικών ρυθμιστικών αρχών (δηλαδή πρόσωπα τα οποία δεν είναι οι αποδέκτες των αποφάσεων αυτών).

    Το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, κρίνοντας ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν αφορά ατομικά την αναιρεσείουσα. Με τον λόγο αυτό, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η θέση της στην αγορά καθιστά δυνατή εν προκειμένω την εξατομίκευσή της, κατά την έννοια της νομολογίας σχετικά με το παραδεκτό της προσφυγής.

    Το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, τέταρτο εδάφιο (in fine), ΣΛΕΕ, κρίνοντας ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν συνιστά κανονιστική πράξη. Με τον λόγο αυτό, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση συνιστά κανονιστική πράξη.


    Top