1.2.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 31/4

1)

Οφείλει το εθνικό δικαστήριο, βάσει της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, και ιδίως βάσει των άρθρων της 6, παράγραφος 1, και 7, παράγραφος 1, προς διασφάλιση της προστασίας των καταναλωτών και των χρηστών βάσει των αρχών της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας, όταν εκτιμά ότι υφίσταται καταχρηστική συμβατική ρήτρα ως προς τους τόκους υπερημερίας, να διαπιστώσει την ακυρότητα οποιουδήποτε επιτοκίου υπερημερίας, συμπεριλαμβανομένου και του επιτοκίου που μπορεί να προκύψει από την επικουρική εφαρμογή διατάξεως του εθνικού δικαίου όπως παραδείγματος χάριν του άρθρου 1108 του Αστικού Κώδικα, της δεύτερης μεταβατικής διατάξεως του νόμου 1/2013 σε συνδυασμό με το άρθρο 114 του νόμου περί υποθηκών, ή του άρθρου 4 του RDL 6/2012, χωρίς να δεσμεύεται από τον επανυπολογισμό που έχει ενδεχομένως πραγματοποιηθεί από τον επαγγελματία βάσει της δεύτερης μεταβατικής διατάξεως του νόμου 1/13;

2)

Έχει η δεύτερη μεταβατική διάταξη του νόμου 1/2013 την έννοια ότι δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στην προστασία των συμφερόντων των καταναλωτών;

3)

Οφείλει το εθνικό δικαστήριο, βάσει της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, και ιδίως βάσει των άρθρων της 6, παράγραφος 1, και 7, παράγραφος 1, προς διασφάλιση της προστασίας των καταναλωτών και των χρηστών βάσει των αρχών της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας, όταν εκτιμά ότι υφίσταται καταχρηστική ρήτρα που αφορά την πρόωρη λήξη με καταγγελία, να θεωρήσει τη ρήτρα αυτή ως μη τεθείσα με όλες τις προκύπτουσες εξ αυτού συνέπειες, ακόμη και στην περίπτωση κατά την οποία ο επαγγελματίας ανέμεινε επί ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα που προβλέπεται στη διάταξη του εθνικού δικαίου;