10.3.2012   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 73/23

—

να ακυρώσει την Απόφαση του Συμβουλίου και των αντιπροσώπων των κυβερνήσεων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνελθόντων στο πλαίσιο του Συμβουλίου, της 16ης Ιουνίου 2011, σχετικά με την υπογραφή, εξ ονόματος της Ένωσης, και την προσωρινή εφαρμογή της συμφωνίας αεροπορικών μεταφορών μεταξύ, ως πρώτου μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ως δεύτερου μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών της, ως τρίτου μέρους της Ισλανδίας και ως τέταρτου μέρους του Βασιλείου της Νορβηγίας, και σχετικά με την υπογραφή, εξ ονόματος της Ένωσης, και την προσωρινή εφαρμογή της συμπληρωματικής συμφωνίας μεταξύ, ως πρώτου μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών της, ως δεύτερου μέρους της Ισλανδίας και ως τρίτου μέρους του Βασιλείου της Νορβηγίας, για την εφαρμογή της συμφωνίας αεροπορικών μεταφορών μεταξύ, ως πρώτου μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ως δεύτερου μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών της, ως τρίτου μέρους της Ισλανδίας και ως τέταρτου μέρους του Βασιλείου της Νορβηγίας (2011/708/ΕΕ) (1)·

—

να διατάξει τη διατήρηση σε ισχύ των αποτελεσμάτων της αποφάσεως 2011/708/ΕΕ·

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

1)

Με την παρούσα προσφυγή, η Επιτροπή ζητεί την ακύρωση της «αποφάσεως του Συμβουλίου και των αντιπροσώπων των κυβερνήσεων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνελθόντων στο πλαίσιο του Συμβουλίου», της 16ης Ιουνίου 2011 (απόφαση 2011/708/ΕΕ) (στο εξής: προσβαλλομένη απόφαση ή προσβαλλόμενο μέτρο), που εκδόθηκε στον τομέα των αερομεταφορών. Αφορά την υπογραφή και προσωρινή εφαρμογή της προσχωρήσεως της Ιρλανδίας και του Βασιλείου της Νορβηγίας στην Συμφωνία αεροπορικών μεταφορών μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών, αφενός, και της ΕΕ και των κρατών μελών της, αφετέρου, καθώς και την υπογραφή και προσωρινή εφαρμογή της συναφούς Συμπληρωματικής Συμφωνίας.

2)

Η προσφυγή βασίζεται στους εξής λόγους:

3)

Πρώτον, η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι, εκδίδοντας την προσβαλλομένη απόφαση, το Συμβούλιο παραβίασε το άρθρο 13, παράγραφος 2, της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ), από κοινού με το άρθρο 218, παράγραφοι 2 και 5, της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), καθόσον από το άρθρο 218, παράγραφοι 2 και 5, ΣΛΕΕ προκύπτει ότι το Συμβούλιο είναι το αρμόδιο θεσμικό όργανο προς υπογραφή και προσωρινή εφαρμογή των συμφωνιών. Επομένως, η απόφαση έπρεπε να ληφθεί μόνον από το Συμβούλιο και όχι και από τα κράτη μέλη, συνελθόντα στο πλαίσιο του Συμβουλίου.

4)

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως, η Επιτροπή διατείνεται ότι, εκδίδοντας την προσβαλλομένη απόφαση, το Συμβούλιο παραβίασε το πρώτο εδάφιο του άρθρου 218, παράγραφος 8, ΣΛΕΕ, από κοινού με το άρθρο 100, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, σύμφωνα με τα οποία το Συμβούλιο ενεργεί με ειδική πλειοψηφία. Η απόφαση των κρατών μελών, συνελθόντων στο πλαίσιο του Συμβουλίου, δεν είναι απόφαση του Συμβουλίου, αλλά πράξη εκδιδόμενη από τα κράτη μέλη συλλογικώς ως μέλη των Κυβερνήσεών τους και όχι υπό την ιδιότητά τους ως μέλη του Συμβουλίου. Ως εκ της φύσεώς της, για την έκδοση της πράξεως αυτής απαιτείται ομοφωνία. Επομένως, λαμβάνοντας αμφότερες τις αποφάσεις ως μία απόφαση και απαιτώντας για τη λήψη της αποφάσεως αυτής ομοφωνία, ο κανόνα περί ειδικής πλειοψηφίας, που τίθεται στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 218, παράγραφος 8, ΣΛΕΕ, καθίσταται άνευ περιεχομένου.

5)

Τέλος, το Συμβούλιο παρέβη τους τιθέμενους στις Συνθήκες σκοπούς και προσέβαλε την αρχή ειλικρινούς συνεργασίας, που θεσπίζεται στο άρθρο 13, παράγραφος 2, ΣΕΕ. Το Συμβούλιο όφειλε να ασκήσει την εξουσία του ούτως ώστε να οριοθετήσει το θεσμικό πλαίσιο της Ένωσης και των διαδικασιών της Ένωσης, που καθορίζονται στο άρθρο 218 ΣΛΕΕ, και όφειλε να ενεργήσει συναφώς κατά τρόπον συνάδοντα με τους τιθέμενους στις Συνθήκες σκοπούς.