—

να ακυρώσει το άρθρο 1 της αποφάσεως της Επιτροπής της 20ης Σεπτεμβρίου 2011 στην υπόθεση C-35/2010 (πρώην N 302/2010) σχετικά με μέτρα που προτίθεται να εφαρμόσει η Δανία με τη μορφή φόρων επί των τυχερών παιγνίων μέσω διαδικτύου οι οποίοι προβλέπονται στον δανικό νόμο περί φορολογίας των τυχερών παιγνίων·

—

να διαπιστώσει την ακυρότητα του άρθρου 1 της αποφάσεως της Επιτροπής της 20ης Σεπτεμβρίου 2011 στην υπόθεση C-35/2010 (πρώην N 302/2010) σχετικά με μέτρα που προτίθεται να εφαρμόσει η Δανία με τη μορφή φόρων επί των τυχερών παιγνίων μέσω διαδικτύου οι οποίοι προβλέπονται στον δανικό νόμο περί φορολογίας των τυχερών παιγνίων καθόσον προβλέπει ότι το μέτρο συμβιβάζεται με την κοινή αγορά κατά το άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1)

Πρώτος λόγος ακυρώσεως: η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας, καθώς τα επιχειρήματα που προβάλλονται υπέρ του ότι η επίμαχη ενίσχυση –η οποία συνίσταται στο ότι η φορολογία των τυχερών παιγνίων μέσω διαδικτύου είναι κατώτερη από τη φορολογία των τυχερών παιγνίων τα οποία διεξάγονται σε χώρους στη Δανία– συμβιβάζεται με το άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', δεν σχετίζονται με τα τιθέμενα στη διάταξη αυτή κριτήρια.

2)

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί για ουσιώδεις διαδικαστικούς λόγους, επειδή στην προσφεύγουσα δεν δόθηκε η δυνατότητα να εκφράσει τις απόψεις της επί της εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ.

3)

Τρίτος λόγος ακυρώσεως: πλάνη περί το δίκαιο καθόσον η απόφαση της Επιτροπής είναι προδήλως εσφαλμένη, επειδή το άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ δεν επιτρέπει να κριθεί η επίμαχη ενίσχυση συμβατή προς την Συνθήκη και η Επιτροπή υπερέβη τα όρια της διακριτικής της ευχέρειας βάσει της διατάξεως αυτής.

4)

Τέταρτος λόγος ακυρώσεως: κατάχρηση εξουσίας καθόσον η προσβαλλόμενη απόφαση δεν στηρίζεται όντως στους σκοπούς οι οποίοι δικαιολογούν την επίμαχη διάταξη.

5)

Πέμπτος λόγος ακυρώσεως: η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, καθόσον δεν αποδεικνύεται ότι η απόφαση δεν βαίνει πέραν του αναγκαίου ορίου.