10.3.2012   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 73/18

1)

Έχουν τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ την έννοια ότι απαγορεύουν, κατ’ αρχήν, κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους, όπως είναι η ιταλική ρύθμιση του άρθρου 88 T.U.L.P.S., δυνάμει του οποίου «η άδεια για την άσκηση της δραστηριότητας των στοιχημάτων μπορεί να χορηγείται αποκλειστικά σε παραχωρησιούχους ή σε εκείνους που έχουν λάβει έγκριση από υπουργεία ή από άλλους φορείς υπέρ των οποίων ο νόμος επιφυλάσσει το δικαίωμα να διοργανώνουν ή να διαχειρίζονται τα στοιχήματα, καθώς και στα πρόσωπα που διορίζονται από τον παραχωρησιούχο ή από τον κάτοχο της αδείας δυνάμει της ίδιας παραχώρησης ή αδείας», καθώς και η ρύθμιση του άρθρου 2, παράγραφος 2ter, του νομοθετικού διατάγματος 40 της 25ης Μαρτίου 2010, το οποίο μετατράπηκε στον νόμο 73/2010, σύμφωνα με το οποίο «το άρθρο 88 της ενοποιημένης αποδόσεως της νομοθεσίας περί της δημόσιας ασφαλείας, στο οποίο αναφέρεται το βασιλικό διάταγμα 773 της 18ης Ιουνίου 1931, όπως τροποποιήθηκε, έχει την έννοια ότι η προβλεπόμενη στην εν λόγω διάταξη άδεια, όταν δοθεί σε εμπορικές επιχειρήσεις αναλαμβάνουσες τη διαχείριση και τη συλλογή δημόσιων παιγνίων συνδυαζομένων με χρηματικά έπαθλα, πρέπει να ισχύει μόνο μετά τη χορήγηση στους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων αυτών, του τίτλου της παραχωρήσεως, της διαχείρισης και της συλλογής των εν λόγω παιγνίων από το Ministero dell’economia e delle finanze — Amministrazione autonoma dei monopoli di Stato»

2)

Έχουν τα ανωτέρω άρθρα 43 ΕΚ και 49 της Συνθήκης ΕΚ την έννοια ότι απαγορεύουν, κατ’ αρχήν, επίσης, εθνική νομοθετική ρύθμιση, όπως αυτή που προβλέπει το άρθρο 38, παράγραφος 2, του νομοθετικού διατάγματος 223 της 4ης Ιουλίου 2006, το οποίο μετατράπηκε στον νόμο 248/2006, […] (1)

Το ζήτημα της συμβατότητας του άρθρου 38, παράγραφος 2, προς τις προαναφερόμενες κοινοτικές αρχές εστιάζεται αποκλειστικά στο τμήμα εκείνο της εν λόγω διάταξης με την οποία: α) προβλέπεται μια γενικευμένη τάση προστασίας των παραχωρήσεων που έχουν ήδη χορηγηθεί σύμφωνα με το τροποποιηθέν κανονιστικό πλαίσιο, β) θεσπίζονται νέες υποχρεώσεις σχετικά με την ίδρυση των νέων σημείων πώλησης σε μια ορισμένη απόσταση από εκείνα που έχουν ήδη οριστεί, γεγονός το οποίο θα μπορούσε στην πράξη να οδηγήσει στην κατοχύρωση της διατήρησης των προϋφιστάμενων εμπορικών κεκτημένων. Το ερώτημα έχει, εξάλλου, ως αντικείμενο την γενική ερμηνεία του προαναφερθέντος άρθρου 38, παράγραφος 2, όπως δίδεται από την ΑΑΜS, εισάγοντας στις συμφωνίες παραχώρησης (άρθρο 23, παράγραφος 3) την προμνησθείσα ρήτρα περί λήξεως της ισχύος σε περίπτωση άμεσης ή έμμεσης άσκησης παρεμφερών διασυνοριακών δραστηριοτήτων·

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, ήτοι εφόσον τα εθνικά μέτρα, όπως αυτά περιγράφονται στα προηγούμενα ερωτήματα, θεωρηθούν ως συμβατά με την κοινοτική νομοθεσία: έχει το άρθρο 49 της Συνθήκης ΕΚ την έννοια ότι, αν πρόκειται για περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών οφειλόμενο σε λόγους γενικού συμφέροντος, πρέπει να διαπιστώνεται κατά πόσον το γενικό αυτό συμφέρον λαμβάνεται ήδη επαρκώς υπόψη βάσει των κανόνων, των ελέγχων και των επαληθεύσεων στους οποίους υπόκειται ο παρέχων υπηρεσίες στο κράτος εγκαταστάσεώς του;

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα στο προηγούμενο ερώτημα: οφείλει το αιτούν δικαστήριο να λάβει υπόψη, στο πλαίσιο του ελέγχου της αναλογικότητας του περιορισμού αυτού, το ότι οι εφαρμοστέες διατάξεις του κράτους εγκαταστάσεως του παρέχοντος υπηρεσίες προβλέπουν ελέγχους του ίδιου βαθμού ή ακόμη και αυστηρότερους από εκείνους που επιβάλλει το κράτος όπου παρέχονται οι υπηρεσίες;