Αναίρεση που άσκησε στις 14 Σεπτεμβρίου 2009 η Mineralbrunnen Rhön-Sprudel Egon Schindel GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (όγδοο τμήμα) στις 8 Ιουλίου 2009 στην υπόθεση T-226/08, Mineralbrunnen Rhön-Sprudel Egon Schindel GmbH κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) — λοιποί αντίδικοι: Schwarzbräu GmbH

(Υπόθεση C-364/09 P)

2009/C 267/81

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Mineralbrunnen Rhön-Sprudel Egon Schindel GmbH (εκπρόσωπος: P. Wadenbach, Rechtsanwalt)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση:

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Επικουρικά προς το υπ’ αριθ. 3 αίτημα η αναιρεσείουσα ζητεί την ακύρωση του κοινοτικού σήματος αριθ. 505503 «ALASKA» τουλάχιστον για τα εξής προϊόντα: «Ύδατα μεταλλικά και αεριούχα και άλλα ποτά μη οινοπνευματώδη της κλάσης 32».

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αίτηση αναίρεσης έχει υποβληθεί κατά της απόφασης του Πρωτοδικείου με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της νυν αναιρεσείουσας κατά της απόφασης του τέταρτου τμήματος προσφυγών του ΓΓΕΑ της 8ης Απριλίου 2008. Με την τελευταία αυτή απόφαση το τμήμα προσφυγών απέρριψε την προσφυγή με την οποία η νυν αναιρεσείουσα είχε ζητήσει την ακύρωση του κοινοτικού σήματος «ALASKA» για όλα τα προϊόντα τα οποία αφορούσε η καταχώριση του εν λόγω σήματος («Ύδατα μεταλλικά και αεριούχα και άλλα ποτά μη οινοπνευματώδη· ποτά και χυμοί φρούτων· σιρόπια και άλλα παρασκευάσματα για ποτά»).

Αντικείμενο της διαφοράς αποτελεί κυρίως το ζήτημα αν υπάρχει απόλυτος λόγος απαραδέκτου της καταχώρισης, επειδή θα μπορούσε να πρόκειται για γεωγραφική ένδειξη προέλευσης, η χρήση της οποίας πρέπει να είναι ελεύθερη.

Ως λόγο αναίρεσης η αναιρεσείουσα προβάλλει την εσφαλμένη ερμηνεία από το Πρωτοδικείο του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ’, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 (στο εξής: κανονισμός 40/94), ιδιαίτερα από την άποψη των γενικών αρχών που έχουν διαμορφωθεί νομολογιακά.

Σύμφωνα με το γράμμα της παραπάνω διάταξης του κοινοτικού κανονισμού, αρκεί ως λόγος αποκλεισμού της καταχώρισης το γεγονός ότι το σήμα αποτελείται αποκλειστικά από σημεία ή ενδείξεις που μπορούν να χρησιμεύσουν στις συναλλαγές για τη δήλωση της γεωγραφικής προέλευσης των προϊόντων τα οποία αφορά η καταχώριση. Επομένως, ακόμη και οι γεωγραφικές ονομασίες που μπορούν να χρησιμοποιούνται από τις επιχειρήσεις πρέπει να παραμένουν ελεύθερες προς χρήση από τις επιχειρήσεις αυτές ως ενδείξεις γεωγραφικής προέλευσης για την οικεία κατηγορία προϊόντων. Προϋπόθεση για την εφαρμογή της παραπάνω διάταξης του κανονισμού 40/94 δεν είναι η ύπαρξη συγκεκριμένης, ενεστώσας ή σοβαρής ανάγκης για ελεύθερη χρήση της σχετικής ένδειξης.

Αν το Πρωτοδικείο είχε εφαρμόσει εν προκειμένω ορθά το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ’, του κανονισμού 40/94 και τις αρχές που έχουν διαμορφωθεί νομολογιακά, θα είχε διαπιστώσει οπωσδήποτε ότι η Αλάσκα διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα πόσιμου νερού των Ηνωμένων Πολιτειών, ότι οι συναλλασσόμενοι συσχετίζουν συνειρμικά την Αλάσκα με την ύπαρξη φυσικού πλούτου σε καθαρό νερό υπό όλες τις μορφές του, ότι υπάρχει σημαντική, από οικονομική άποψη, παραγωγή μεταλλικού νερού στην Αλάσκα, ότι το νερό αυτό διατίθεται ήδη στην κοινοτική αγορά και ότι επομένως υπάρχει σοβαρή προοπτική να συνεχιστεί η εμπορία του. Κατά συνέπεια, είναι σαφές ότι η ονομασία «ΑΛΑΣΚΑ/ALASKA» μπορεί στο μέλλον να χρησιμοποιηθεί από ανταγωνιστές ως ένδειξη προέλευσης.

Το Πρωτοδικείο όμως εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ’, του κανονισμού 40/94 και τις αρχές που έχουν διαμορφωθεί νομολογιακά, καθόσον έθεσε και άλλες προϋποθέσεις, πέρα από τις ανωτέρω περιγραφείσες αρχές, αφού προέβη σε έλεγχο σκοπιμότητας, δηλαδή εξέτασε κατά πόσον η εμπορία στην Κοινότητα μεταλλικού νερού από την Αλάσκα είναι εύλογη από οικονομική άποψη (κατάσταση του ανταγωνισμού, δαπάνες μεταφοράς). Αυτές οι διευρυμένες προϋποθέσεις πρέπει να θεωρηθούν υπερβολικές από την άποψη της ρύθμισης του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ’, του κανονισμού 40/94 και του γράμματός της και κυρίως από την άποψη των γενικών αρχών που έχουν διαμορφωθεί νομολογιακά και οδηγούν σε μια υπερβολικά ευρεία ερμηνεία, η οποία δεν είναι σύμφωνη με τον σκοπό της κοινοτικής ρύθμισης.