2.3.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 81/174

Εισηγητής:

ο κ. Gabriel SARRÓ IPARRAGUIRRE

1.1.

Στο ίδιο πνεύμα με την προηγούμενη γνωμοδότησή της σχετικά με την υποχρέωση εκφόρτωσης (1), στην οποία απαιτούσε τα αναγκαία μέτρα ευελιξίας ώστε να διευκολυνθεί η βαθμιαία εισαγωγή της υποχρέωσης εκφόρτωσης, η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΕΟΚΕ) υποστηρίζει την πρόταση να παραταθεί για πρόσθετη περίοδο τριών ετών η εξουσιοδότηση της Επιτροπής για την υιοθέτηση σχεδίων απορρίψεων μέσω κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων.

1.2.

Ωστόσο, εκφράζεται ο φόβος μήπως τα προτεινόμενα τρία έτη δεν επαρκούν για την υιοθέτηση όλων των περιφερειακών πολυετών σχεδίων και μήπως το 2020 βρεθούμε ξανά σε ανάλογη κατάσταση με τη σημερινή. Η ΕΟΚΕ θα επιθυμούσε να δοθεί μεγαλύτερη παράταση.

2.1.

Η βαθμιαία εφαρμογή της υποχρέωσης εκφόρτωσης (οι πρώτοι κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμοί της Επιτροπής για τη θέσπιση σχεδίων απορρίψεων τέθηκαν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2015) έφερε στο φως μια σειρά προβλήματα.

2.1.1.

Αναμφίβολα, το πιο σοβαρό πρόβλημα ήταν —και θα γίνεται όλο και σοβαρότερο— αυτό που αφορά τα λεγόμενα είδη με περιοριστική ποσόστωση («choke species»), δηλαδή τα είδη εκείνα για τα οποία ο φορέας έχει μικρή ή καθόλου ποσόστωση, τα οποία ωστόσο δεν παύουν να πέφτουν στα δίχτυα ή στα άλλα αλιευτικά εργαλεία. Οι μηχανισμοί ευελιξίας που περιλαμβάνονται στον κανονισμό είναι εντελώς ανεπαρκείς για την αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής. Το 2019, όταν θα τεθεί σε πλήρη ισχύ η υποχρέωση εκφόρτωσης, θα υπάρξουν πολλά αλιευτικά σκάφη τα οποία, παρότι θα διαθέτουν ακόμη μη εξαντληθείσες ποσοστώσεις των ειδών που είναι ο στόχος τους, θα υποχρεωθούν να παραμείνουν δεμένα στο λιμάνι, χωρίς δυνατότητα ανάπτυξης αλιευτικής δραστηριότητας, επειδή θα έχουν εξαντλήσει την ισχνή τους ποσόστωση παρεμπιπτόντων αλιευμάτων.

2.1.2.

Άλλο ανεπίλυτο ζήτημα είναι η προσαρμογή των λιμένων αλιείας και των ιχθυαγορών τους στην πώληση ειδών που παραδοσιακά απορρίπτονταν και που τώρα πρέπει να εκφορτώνονται. Επίσης, ο περιορισμός της πώλησης μικρού μεγέθους ιχθύων για μη ανθρώπινη κατανάλωση δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα, δεδομένου ότι σε πολλούς λιμένες της ΕΕ δεν υπάρχουν υποδομές ούτε επιχειρήσεις που να ασχολούνται με τη διάθεση τέτοιου είδους πρώτης ύλης.

2.1.3.

Τέλος, αυξάνεται η ανάγκη αποθηκευτικών χώρων επί του σκάφους και, κυρίως, ο φόρτος εργασίας του προσωπικού, το οποίο υποχρεώνεται να ταξινομεί περισσότερα είδη και μεγέθη ιχθύων, με την επακόλουθη αύξηση του άγχους και των κινδύνων.