α)

Πρόκειται για τον λόγο απαραδέκτου ή ακυρότητας που προβλέπεται στο άρθρο 3, παράγραφος 1, αρχή και στοιχείο ε', σημείο i, της οδηγίας 89/104/ΕΟΚ (1), όπως κωδικοποιήθηκε με την οδηγία 2008/95/ΕΚ (2), δηλαδή ότι τα τρισδιάστατα σήματα δεν μπορούν να αποτελούνται αποκλειστικά από ένα σχήμα που επιβάλλει η ίδια η φύση του προϊόντος, στην περίπτωση ενός σχήματος που είναι απαραίτητο για τη λειτουργία του προϊόντος ή πρόκειται για αυτόν τον λόγο στην περίπτωση παρουσίας ενός ή περισσότερων ουσιωδών χρηστικών γνωρισμάτων ενός προϊόντος τα οποία ο καταναλωτής ενδεχομένως αναζητεί στα προϊόντα ανταγωνιστών;

β)

Αν ουδεμία από τις εναλλακτικές αυτές λύσεις είναι ορθή, τότε πώς πρέπει να ερμηνευθεί η διάταξη αυτή;

α)

Μήπως ο λόγος απαραδέκτου ή ακυρότητας που προβλέπεται στο άρθρο 3, παράγραφος 1, αρχή και στοιχείο ε', σημείο iii, της οδηγίας 89/104/ΕΟΚ, όπως κωδικοποιήθηκε με την οδηγία 2008/95/ΕΚ, δηλαδή ότι τα (τρισδιάστατα) σήματα δεν πρέπει να αποτελούνται αποκλειστικά από ένα σχήμα που προσδίδει ουσιαστική αξία στο προϊόν, αφορά το κίνητρο (ή τα κίνητρα) της αποφάσεως αγοράς που λαμβάνεται από το ενδιαφερόμενο κοινό;

β)

Πρόκειται για «σχήμα που προσδίδει ουσιαστική αξία στο προϊόν» υπό την έννοια της προαναφερθείσας διατάξεως μόνον αν το εν λόγω σχήμα πρέπει να θεωρηθεί ως η κύρια ή κυρίαρχη αξία σε σύγκριση με άλλες αξίες (όπως σε παιδικές καρέκλες: η ασφάλεια, η άνεση και η αξιοπιστία) ή αυτό μπορεί να συμβαίνει επίσης αν εκτός από την εν λόγω αξία υπάρχουν άλλες αξίες του εν λόγω προϊόντος που και αυτές μπορούν να θεωρηθούν ουσιαστικές;

γ)

Είναι για την απάντηση στα ερωτήματα 2α και 2β καθοριστική η γνώμη της πλειοψηφίας του ενδιαφερόμενου κοινού ή μπορεί ο δικαστής να κρίνει ότι αρκεί η άποψη ενός μέρους του κοινού για να χαρακτηριστεί η επίμαχη αξία ως «ουσιαστική» υπό την έννοια της προαναφερθείσας διατάξεως;

δ)

Αν η απάντηση στο ερώτημα 2γ είναι το δεύτερο σκέλος της διαζεύξεως, τότε ποια απαίτηση πρέπει να τεθεί όσον αφορά το μέγεθος του ενδιαφερόμενου μέρους του κοινού;