Αίτηση αναιρέσεως που η ACEA SpA υπέβαλε στις 11 Αυγούστου 2009 κατά της αποφάσεως της 11ης Ιουνίου 2009, την οποία εξέδωσε το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (όγδοο πενταμελές τμήμα) στην υπόθεση T-297/02, ACEA SpA κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-319/09 P)

2009/C 267/69

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: ACEA SpA (εκπρόσωποι: L. Radicati di Brozolo, A. Giardina και T.Ubaldi, δικηγόροι)

Έτεροι διάδικοι: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ACSM Como SpA και AEM-Azienda Energetica Metropolitana Torino-SPA

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα διατυπώνει τέσσερις λόγους αναιρέσεως.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλονται νομική πλάνη κατά την εφαρμογή του άρθρου 88 ΕΚ και του κανονισμού 659/1999, καθώς και έλλειψη αιτιολογίας στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση σχετικά με το ότι δεν έγινε διαφοροποιημένη εξέταση των διαφόρων καταστάσεων όπου ίσχυε τριετής απαλλαγή από τον φόρο εταιριών κατά το άρθρο 3, παράγραφος 70, του νόμου 549/1995 και κατά το άρθρο 66, παράγραφος 14, του νομοθετικού διατάγματος 331/1993. Συγκεκριμένα, στην απόφαση του Πρωτοδικείου υπάρχουν νομική πλάνη και έλλειψη αιτιολογίας, επειδή, υπό το φως των συγκεκριμένων περιστάσεων της υποθέσεως και των πληροφοριών που διέθετε η Επιτροπή, το Πρωτοδικείο δεν επέκρινε τον αφηρημένο και ατελή χαρακτήρα της έρευνας και των συμπερασμάτων της Επιτροπής στην επίμαχη απόφασή της, σχετικά με τις διάφορες καταστάσεις όπου ίσχυε η φοροαπαλλαγή.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλονται εσφαλμένη εφαρμογή, από το Πρωτοδικείο, του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ, καθώς και έλλειψη αιτιολογίας, στο μέτρο που το Πρωτοδικείο επιβεβαίωσε τον γενικόλογο και αφηρημένο χαρακτηρισμό της τριετούς φοροαπαλλαγής ως κρατικής ενισχύσεως. Ειδικότερα, το Πρωτοδικείο δεν εξακρίβωσε σωστά τις περιστάσεις και τις προϋποθέσεις βάσει των οποίων η Επιτροπή χαρακτήρισε το επίμαχο μέτρο ως ενίσχυση, όπως το Πρωτοδικείο έπρεπε αντιθέτως να πράξει βάσει της εξουσίας πλήρους ελέγχου που διαθέτει. Κατά συνέπεια, το Πρωτοδικείο επιβεβαίωσε την απόφαση της Επιτροπής μολονότι δεν αποδείχθηκε η συνδρομή, τουλάχιστον όσον αφορά ορισμένους τομείς όπου ίσχυε η φοροαπαλλαγή, δύο από τις προϋποθέσεις του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ: η ικανότητα στρεβλώσεως του ανταγωνισμού και επηρεασμού του ενδοκοινοτικού εμπορίου.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλονται έλλειψη και αντιφατικότητα της αιτιολογίας, καθώς και νομική πλάνη κατά την ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 88, παράγραφος 1, ΕΚ και του άρθρου 1, στοιχείο β′, σημείο v, του κανονισμού 659/1999 λόγω του χαρακτηρισμού ως κρατικής ενισχύσεως της τριετούς απαλλαγής από τον φόρο εταιριών. Συγκεκριμένα, το Πρωτοδικείο δεν επέκρινε το γεγονός ότι εν προκειμένω δεν δόθηκε ο χαρακτηρισμός της υφισταμένης ενισχύσεως, κατά το άρθρο 1, στοιχείο β′, σημείο v, του κανονισμού 659/1999, μολονότι από το πλαίσιο και από τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υποθέσεως προκύπτει ότι δεν δικαιολογείται ο χαρακτηρισμός της νέας ενισχύσεως, τουλάχιστον όσον αφορά ορισμένους τομείς όπου ίσχυε η τριετής φοροαπαλλαγή.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως προβάλλονται νομική πλάνη και ελαττωματική αιτιολογία σχετικά με τη νομιμότητα της διαταγής ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 3 της αποφάσεως της Επιτροπής. Συγκεκριμένα, υπό τις συνθήκες της παρούσας υποθέσεως, το Πρωτοδικείο κακώς δέχθηκε ότι η διαταγή ανακτήσεως, που περιλαμβάνεται στο διατακτικό της αποφάσεως της Επιτροπής, έχει το μέγιστο εύρος και είναι εντελώς ανεπιφύλακτη, μολονότι περιέχει μόνο μια αφηρημένη, γενικόλογη και ελλιπή αξιολόγηση της φοροαπαλλαγής.

(1)  Κανονισμός του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (ΕΕ L 83, σ. 1).

(2)  Απόφαση 2003/193/ΕΚ της Επιτροπής, της 5ης Ιουνίου 2002, με αντικείμενο ιταλική κρατική ενίσχυση σχετικά με φορολογικές απαλλαγές και προνομιακά δάνεια υπέρ επιχειρήσεων κοινής ωφελείας με πλειοψηφική συμμετοχή δημόσιου φορέα (ΕΕ 2003, L 77, σ. 21).