Αναίρεση που άσκησε στις 10 Αυγούστου 2009 η ArchiMEDES κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα) στις 10 Ιουνίου 2009 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-396/05 και Τ-397/05, ArchiMEDES κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-317/09 P)

2009/C 267/67

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Architecture, Microclimat, Énergies Douces Europe et Sud, sarl (ArchiMEDES) (εκπρόσωπος: P.-P. Van Gehuchten, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η ArchiMEDES ζητεί από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε στις 10 Ιουνίου 2009 το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-396/05 και T-397/05 και να δεχθεί τα αρχικά αιτήματα της αναιρεσείουσας, ήτοι:

και να καταδικαστεί η Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η ArchiMEDES προβάλλει τέσσερις λόγους αναιρέσεως.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, σχετικά με το αίτημά της για την ακύρωση της αποφάσεως περί συμψηφισμού των απαιτήσεων που περιέχεται στο από 5 Οκτωβρίου 2005 έγγραφο της Επιτροπής, η αναιρεσείουσα προβάλλει παράβαση, εκ μέρους του Πρωτοδικείου, του άρθρου 230 ΕΚ, του άρθρου 1291 του γαλλικού Αστικού Κώδικα και εσφαλμένη αιτιολόγηση ή έλλειψη αιτιολογήσεως της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως. Κατ’ αυτήν, η απόφαση περί συμψηφισμού αποτελεί πράξη δεκτική προσφυγής υπό την έννοια του άρθρου 230 ΕΚ και η απόφαση που έλαβε εν προκειμένω η Επιτροπή ελήφθη κατά παράβαση των προϋποθέσεων τις οποίες προβλέπει το άρθρο 1291 του γαλλικού Αστικού Κώδικα που διέπει τη συναφθείσα μεταξύ της ArchiMEDES και της Επιτροπής σύμβαση, κατά την οποία, σε περίπτωση αμφισβητήσεως οφειλής, αυτή δεν καθίσταται βέβαιη παρά μόνον κατόπιν αποφάσεως η οποία υποχρεώνει τον οφειλέτη να εξοφλήσει στον δανειστή τη σχετική οφειλή. Επομένως, το Πρωτοδικείο παρέβη τις προαναφερθείσες διατάξεις κρίνοντας ότι η αναιρεσείουσα δεν είχε πλέον έννομο συμφέρον να ζητήσει την ακύρωση της αποφάσεως της 5ης Οκτωβρίου 2005, διότι η απόφαση αυτή αποτελεί παράτυπη μονομερή πράξη.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως η αναιρεσείουσα προβάλλει παράβαση του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του άρθρου 64 του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, παραβίαση της γενικής αρχής της litis denuntiatio, προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος για δίκαιη δίκη, καθόσον το Πρωτοδικείο, χωρίς αιτιολογία, απέρριψε το αίτημά της να κληθούν να παραστούν οι λοιποί συμβαλλόμενοι και το αίτημα η απόφαση να είναι κοινή για το σύνολο των συμβαλλομένων. Η άρνηση αυτή αναιρεί de facto την ισότητα των όπλων μεταξύ των συναπτόντων σύμβαση με την Επιτροπή όταν οι αντισυμβαλλόμενοι της τελευταίας είναι περισσότεροι του ενός, διότι η Επιτροπή μπορεί ενδεχομένως να στραφεί με την αγωγή της κατά του συνόλου των αντισυμβαλλομένων της, ενώ η δυνατότητα αυτή δεν υφίσταται σε περίπτωση που η αγωγή ασκείται εκ μέρους ενός των αντισυμβαλλομένων.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, ο οποίος περιλαμβάνει δύο σκέλη, η αναιρεσείουσα προβάλλει παράβαση, εκ μέρους του Πρωτοδικείου, των άρθρων 1134 και 1165 του Αστικού Κώδικα, παραβίαση του τεκμηρίου νομιμότητας των επισήμων εγγράφων, παράβαση των άρθρων 1.1 και 10 της συμβάσεως BU/209/95, των άρθρων 2.1, 2.2, 21.1 και 21.4 του παραρτήματος II της ίδιας συμβάσεως καθώς και ελλιπή ή εσφαλμένη αιτιολογία της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως. Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Πρωτοδικείο παρέβη τις προαναφερθείσες διατάξεις, αφενός αποσυνδέοντας μεταξύ τους τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των διαφόρων συμβαλλομένων ενώ αυτοί υπέχουν υποχρέωση από κοινού και αλληλεγγύως προς εκτέλεση της συμβάσεως BU/209/95 και, αφετέρου, κρίνοντας ότι η αναιρεσείουσα είχε την ιδιότητα του τρίτου έναντι της συμβάσεως επειδή ενεργούσε ως υπεργολάβος, ενώ είχε όντως την ιδιότητα του αντισυμβαλλομένου.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως η αναιρεσείουσα προβάλλει παράβαση, εκ μέρους του Πρωτοδικείου, των άρθρων 1134 και 1184 του Αστικού Κώδικα, παραβίαση της αρχής του τεκμηρίου νομιμότητας των επισήμων εγγράφων, παράβαση του άρθρου 5 του παραρτήματος II της συμβάσεως BU/209/95 καθώς και έλλειψη αιτιολογίας και αντίφαση της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, καθόσον με την απόφαση αυτή αναγνωρίστηκε στην Επιτροπή το δικαίωμα μονομερούς καταγγελίας της εν λόγω συμβάσεως στις 30 Αυγούστου 2005, ενώ έγινε δεκτό ότι η Επιτροπή είχε εγκρίνει σιωπηρώς την τελική έκθεση τρία έτη προηγουμένως