Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62018CA0018

    Υπόθεση C-18/18: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 3ης Οκτωβρίου 2019 [αίτηση του Oberster Gerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] – Eva Glawischnig-Piesczek κατά Facebook Ireland Limited (Προδικαστική παραπομπή – Κοινωνία της πληροφορίας – Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών – Οδηγία 2000/31/ΕΕ – Ευθύνη των ενδιάμεσων παρόχων – Άρθρο 14, παράγραφοι 1 και 3 – Πάροχος υπηρεσιών φιλοξενίας διαδικτυακού περιεχομένου – Δυνατότητα να αξιωθεί η εκ μέρους του παρόχου παύση ή πρόληψη προσβολής – Άρθρο 18, παράγραφος 1 – Προσωπικό, καθ’ ύλην και εδαφικό όριο ισχύος σχετικής αποφάσεως ασφαλιστικών μέτρων – Άρθρο 15, παράγραφος 1 – Δεν υφίσταται γενικού χαρακτήρα υποχρέωση ελέγχου)

    ΕΕ C 413 της 9.12.2019, p. 5–5 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    9.12.2019   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 413/5


    Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 3ης Οκτωβρίου 2019 [αίτηση του Oberster Gerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] – Eva Glawischnig-Piesczek κατά Facebook Ireland Limited

    (Υπόθεση C-18/18) (1)

    (Προδικαστική παραπομπή - Κοινωνία της πληροφορίας - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Οδηγία 2000/31/ΕΕ - Ευθύνη των ενδιάμεσων παρόχων - Άρθρο 14, παράγραφοι 1 και 3 - Πάροχος υπηρεσιών φιλοξενίας διαδικτυακού περιεχομένου - Δυνατότητα να αξιωθεί η εκ μέρους του παρόχου παύση ή πρόληψη προσβολής - Άρθρο 18, παράγραφος 1 - Προσωπικό, καθ’ ύλην και εδαφικό όριο ισχύος σχετικής αποφάσεως ασφαλιστικών μέτρων - Άρθρο 15, παράγραφος 1 - Δεν υφίσταται γενικού χαρακτήρα υποχρέωση ελέγχου)

    (2019/C 413/05)

    Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

    Αιτούν δικαστήριο

    Oberster Gerichtshof

    Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

    Eva Glawischnig-Piesczek

    κατά

    Facebook Ireland Limited

    Διατακτικό

    Η οδηγία 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο»), ιδίως δε το άρθρο της 15, παράγραφος 1, έχει την έννοια ότι δικαστήριο κράτους μέλους δύναται:

    να διατάξει πάροχο υπηρεσιών φιλοξενίας διαδικτυακού περιεχομένου να διαγράψει πληροφορίες τις οποίες αποθηκεύει και των οποίων το περιεχόμενο είναι πανομοιότυπο με το περιεχόμενο πληροφορίας κριθείσας προγενέστερα ως παράνομης ή να αποκλείσει την πρόσβαση στις πληροφορίες αυτές, ανεξαρτήτως της ταυτότητας του αιτούντος την αποθήκευσή τους·

    να διατάξει πάροχο υπηρεσιών φιλοξενίας διαδικτυακού περιεχομένου να διαγράψει πληροφορίες τις οποίες αποθηκεύει και των οποίων το περιεχόμενο είναι ανάλογο με το περιεχόμενο πληροφορίας κριθείσας προγενέστερα ως παράνομης ή να αποκλείσει την πρόσβαση στις πληροφορίες αυτές, εφόσον ο έλεγχος και η διερεύνησή τους που επιβάλλονται βάσει της σχετικής αποφάσεως περιορίζονται σε πληροφορίες που μεταφέρουν μήνυμα του οποίου το περιεχόμενο παραμένει, κατ’ ουσίαν, αμετάβλητο σε σχέση με εκείνο που διαπιστώθηκε ότι έχει παράνομο χαρακτήρα και περιέχουν ειδικά στοιχεία προσηκόντως προσδιορισμένα στην απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, και εφόσον οι διαφορές ως προς τη διατύπωση του ανάλογου αυτού περιεχομένου, σε σχέση με εκείνο που κρίθηκε προγενέστερα παράνομο, δεν δύνανται να υποχρεώσουν τον πάροχο υπηρεσιών φιλοξενίας διαδικτυακού περιεχομένου να προβεί σε αυτοτελή εκτίμηση του περιεχομένου αυτού, και

    να διατάξει πάροχο υπηρεσιών φιλοξενίας διαδικτυακού περιεχομένου να διαγράψει τις πληροφορίες που αφορά η διατάσσουσα τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων απόφαση ή να αποκλείσει την πρόσβαση σε αυτές παγκοσμίως, στο πλαίσιο του εφαρμοστέου διεθνούς δικαίου.


    (1)  ΕΕ C 104 της 19.3.2018.


    Top