Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Înalta Curte de Casație și Justiție (Ρουμανία) στις 20 Απριλίου 2015 — Taser International Inc. κατά SC Gate 4 Business SRL και Cristian Mircea Anastasiu

(Υπόθεση C-175/15)

(2015/C 236/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Înalta Curte de Casație și Justiție

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα πρωτοδίκως: Taser International Inc.

Εναγόμενοι πρωτοδίκως: SC Gate 4 Business SRL και Cristian Mircea Anastasiu

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 24 του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (1), να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η έκφραση «των περιπτώσεων όπου η διεθνής δικαιοδοσία απορρέει από άλλες διατάξεις του παρόντος κανονισμού» καταλαμβάνει επίσης την κατάσταση όπου τα συμβαλλόμενα μέρη συμβάσεως μεταβιβάσεως των δικαιωμάτων επί σήματος καταχωρισμένου σε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όρισαν, κατά τρόπο μη διφορούμενο και μη αμφισβητήσιμο, ότι δικαιοδοσία για την εκδίκαση κάθε διαφοράς σχετικής με την εκτέλεση των συμβατικών υποχρεώσεων έχουν δικαστήρια κράτους μη μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο οποίο ο ενάγων έχει την κατοικία (έδρα) του, όταν ο ενάγων προσέφυγε σε δικαστήριο κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο έδαφος του οποίου έχει την κατοικία (έδρα) του ο εναγόμενος;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως:

Πρέπει το άρθρο 23, παράγραφος 5, του ίδιου κανονισμού να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν αφορά ρήτρα παρεκτάσεως διεθνούς δικαιοδοσίας υπέρ δικαστηρίων κράτους μη μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αποτέλεσμα το δικαστήριο που επελήφθη βάσει του άρθρου 2 του κανονισμού να καθορίσει τη διεθνή δικαιοδοσία βάσει των κανόνων ιδιωτικού διεθνούς δικαίου που περιέχονται στο δίκαιο της ημεδαπής;

Δύναται διαφορά η οποία έχει ως αντικείμενο την εκτέλεση, διά της δικαστικής οδού, της υποχρεώσεως μεταβιβάσεως των δικαιωμάτων επί σήματος καταχωρισμένου σε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία ανελήφθη με σύμβαση συναφθείσα μεταξύ των διαδίκων στην εν λόγω διαφορά, να θεωρηθεί ως αφορώσα δικαίωμα το οποίο «επιδέχ[ε]ται] κατάθεση ή καταχώριση», κατά το άρθρο 22, σημείο 4, του κανονισμού, λαμβανομένου υπόψη ότι, βάσει του δικαίου του κράτους στο οποίο είναι καταχωρισμένο το σήμα, η μεταβίβαση των δικαιωμάτων επί σήματος υπόκειται σε καταχώριση στο μητρώο σημάτων και σε δημοσίευση στο Buletinul Oficial de Proprietate Industrială (Επίσημο Δελτίο Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας);

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως, αντιβαίνει στο άρθρο 24 του κανονισμού η διαπίστωση, σε μια κατάσταση όπως η περιγραφόμενη στο πιο πάνω προκαταρκτικό ερώτημα, από το δικαστήριο που επελήφθη της υποθέσεως βάσει του άρθρου 2 του κανονισμού ότι στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας, έστω και αν ο εναγόμενος παρέστη ενώπιον του δικαστηρίου αυτού, ακόμη και στον τελευταίο βαθμό, χωρίς να αμφισβητήσει τη διεθνή δικαιοδοσία;

(1)  EE L 12, σ. 1.