Αναίρεση που άσκησε στις 20 Αυγούστου 2014 η Basic AG Lebensmittelhandel κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 26 Ιουνίου 2014 στην υπόθεση T-372/11: Basic AG Lebensmittelhandel κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-400/14 P)

(2014/C 431/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Basic AG Lebensmittelhandel (εκπρόσωποι: D. Altenburg, T. Haug, Rechtsanwälte)

Λοιποί διάδικοι στη διαδικασία: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) και Repsol YPF, SA.

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα βάλλει κατά της ερμηνείας που το Γενικό Δικαστήριο έδωσε στον ορισμό του όρου «υπηρεσίες διανομής», καθόσον ο ορισμός αυτός συνιστά –από νομική άποψη– προκαταρκτικό ζήτημα κατά την εκτίμηση της ομοιότητας των υπηρεσιών. Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται κατά συνέπεια ότι το Γενικό Δικαστήριο χρησιμοποίησε μια εσφαλμένη αντίληψη ως νομική βάση για τη συνακόλουθη εκτίμησή του όσον αφορά την πιθανότητα της συγχύσεως μεταξύ των επίμαχων σημάτων.

Η αναιρεσείουσα επισημαίνει ότι η κύρια λειτουργία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνίσταται στην παροχή ομοιόμορφης ερμηνείας στην έννοια και στο εύρος των επίμαχων υπηρεσιών (απόφαση Praktiker Bau- und Heimwerkermärkte, C-418/02, EU:C:2005:425, σκέψη 33· απόφαση Zino Davidoff και Levi Strauss, C-414/99 έως C-416/99, EU:C:2001:617, σκέψεις 42 και 43) καθώς και στην απόφαση The Chartered Institute of Patent Attorneys (C-307/10, EU:C:2012:361), που αποφασίζει ότι «τα προϊόντα και οι υπηρεσίες πρέπει να μπορούν να ορισθούν κατά αντικειμενικό τρόπο προκειμένου να επιτελείται η λειτουργία του σήματος ως ενδείξεως προελεύσεως», και ζητεί από το Δικαστήριο να δώσει έναν «επαρκώς ακριβή και σαφή» ορισμό των «υπηρεσιών διανομής».

Κατά την άποψη της αναιρεσείουσας, η «διανομή» υπηρεσιών έχει πολύ στενό περιεχόμενο και περιλαμβάνει μόνο τις δραστηριότητες «μεταφοράς, συσκευασίας και αποθήκευσης προϊόντων» αλλά όχι τις υπηρεσίες «λιανικής και χονδρικής πωλήσεως». Η αναιρεσείουσα επισημαίνει περαιτέρω ότι το Δικαστήριο διευκρίνισε, με την απόφαση Praktiker Bau- und Heimwerkermärkte, ότι ο σκοπός της «λιανικής πωλήσεως» (κλάση 35) συνίσταται –αντίθετα προς τις υπηρεσίες της κλάσης 39– στην πώληση προϊόντων στους καταναλωτές, ενώ οι ως άνω δραστηριότητες συνίστανται, «μεταξύ άλλων, στην επιλογή μιας σειράς προϊόντων που προσφέρονται προς πώληση και στην παροχή ποικίλων υπηρεσιών που αποσκοπούν στην παρακίνηση του καταναλωτή να συνάψει τη σύμβαση με τον οικείο έμπορο αντί με κάποιον ανταγωνιστή».

Η γενική ταξινόμηση της «διανομής» στην κλάση 39 της ταξινόμησης της Νίκαιας δεν μπορεί να αγνοηθεί, κατά την άποψη της αναιρεσείουσας, καθόσον το Δικαστήριο, στην απόφασή του Praktiker Bau- und Heimwerkermärkte (EU:C:2005:425, σκέψη 36), υπογράμμισε ρητώς την επιχειρηματολογία του κάνοντας αναφορά στην επεξηγηματική σημείωση για την κλάση 35 της ταξινόμησης της Νίκαιας.

Επομένως, η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου πρέπει να αναιρεθεί και η υπόθεση να αναπεμφθεί σε αυτό προς επανεξέταση.