This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62011TN0519
Case T-519/11 P: Appeal brought on 29 September 2011 by Sandro Gozi against the judgment of the Civil Service Tribunal of 20 July 2011 in Case F-116/10 Gozi v Commission
Υπόθεση T-519/11 P: Αίτηση αναιρέσεως που άσκησε στις 29 Σεπτεμβρίου 2011 ο Sandro Gozi κατά της αποφάσεως που εξέδωσε στις 20 Ιουλίου 2011 το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στην υπόθεση F-116/10, Gozi κατά Επιτροπής
Υπόθεση T-519/11 P: Αίτηση αναιρέσεως που άσκησε στις 29 Σεπτεμβρίου 2011 ο Sandro Gozi κατά της αποφάσεως που εξέδωσε στις 20 Ιουλίου 2011 το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στην υπόθεση F-116/10, Gozi κατά Επιτροπής
ΕΕ C 347 της 26.11.2011, p. 41–41
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
26.11.2011 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 347/41 |
Αίτηση αναιρέσεως που άσκησε στις 29 Σεπτεμβρίου 2011 ο Sandro Gozi κατά της αποφάσεως που εξέδωσε στις 20 Ιουλίου 2011 το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στην υπόθεση F-116/10, Gozi κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-519/11 P)
2011/C 347/73
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Sandro Gozi (Ρώμη, Ιταλία) (εκπρόσωποι: G. Passalacqua και G. Calcerano, δικηγόροι)
Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα του αναιρεσείοντος
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
— |
να ακυρώσει την απόφαση της Γενικής Διευθύνσεως Ανθρωπίνων Πόρων και Ασφάλειας — Διεύθυνση D prot. HR.D.2/MB/dh Ares (2010) — Y96 985 της 6ης Αυγούστου 2010 |
— |
να αναγνωρίσει ότι ο S. Gozi δικαιούται επιστροφή της αμοιβής που κατέβαλε στους δικηγόρους του και, κατά συνέπεια, να του επιδικάσει ποσό 24 480 ευρώ και να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η υπό κρίση προσφυγή βάλλει κατά της αποφάσεως με την οποία η καθής στην κύρια δίκη αρνήθηκε την επιστροφή του ποσού των 24 480 ευρώ που κατέβαλε η αναιρεσείουσα ως αμοιβή δικηγόρων στο πλαίσιο ένδικης διαδικασίας στην Ιταλία.
Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει ένα μόνο λόγο αναιρέσεως, αντλούμενο από πλάνη περί το δίκαιο και προδήλως αντιφατική αιτιολογία σε διάφορα σημεία της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, στο μέτρο που η απόφαση αυτή δεν λαμβάνει υπόψη το πνεύμα και το γράμμα του άρθρου 24 του ΚΥΚ και αντίκειται στη νομολογία στην οποία η ίδια παραπέμπει, καθώς και στα πραγματικά περιστατικά που εκτέθηκαν κατά την ενώπιον της Επιτροπής διαδικασία.