22.7.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/17

(1)

Rada Europejska w konkluzjach Prezydencji z dnia 14 grudnia 2007 r. podkreśliła kluczową rolę, jaką odgrywa turystyka w generowaniu wzrostu gospodarczego i zatrudnienia w Unii, oraz wezwała Komisję, państwa członkowskie, branżę turystyczną i inne zainteresowane strony do połączenia sił w celu terminowego wdrażania Agendy dla zrównoważonej i konkurencyjnej turystyki europejskiej.

(2)

Branża turystyczna Unii zajmuje ważne miejsce w gospodarce państw członkowskich, w których działalność turystyczna stanowi duże potencjalne źródło zatrudnienia. W celu dokonania jakiejkolwiek oceny jej konkurencyjności konieczne jest posiadanie obszernej wiedzy o rozmiarach turystyki, jej cechach, profilu i wydatkach turystów oraz o korzyściach, jakie przynosi gospodarkom państw członkowskich.

(3)

Comiesięczne dane są niezbędne w celu pomiaru wpływu sezonowości popytu na liczbę miejsc zakwaterowania turystycznego, a przez to wspierania władz publicznych i podmiotów gospodarczych w opracowywaniu bardziej odpowiednich strategii i polityki lepszego sezonowego rozkładu wakacji oraz aktywności turystycznej.

(4)

Większość europejskich przedsiębiorstw działających w branży turystycznej to małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), a strategiczne znaczenie tego rodzaju przedsiębiorstw dla turystyki europejskiej nie ogranicza się do ich wartości ekonomicznej i znacznego potencjału w zakresie tworzenia miejsc pracy. Stanowią one również podstawę stabilności i dobrobytu społeczności lokalnych, chroniąc gościnność i tożsamość lokalną będące znakami rozpoznawczymi turystyki w regionach Europy. Z uwagi na wielkość MŚP należy rozważyć ich potencjalne obciążenie administracyjne oraz wprowadzić system progów, który umożliwiłby spełnienie potrzeb użytkowników przy jednoczesnym zmniejszeniu stopnia, w jakim obowiązek dostarczania danych statystycznych jest uciążliwy dla respondentów, szczególnie MŚP.

(5)

Zmieniający się, od czasu wejścia w życie dyrektywy Rady 95/57/WE z dnia 23 listopada 1995 r. w sprawie zbierania informacji statystycznych w dziedzinie turystyki (2), charakter aktywności turystycznej, w której coraz większe znaczenie odgrywają krótkie podróże i wizyty jednodniowe mające w wielu regionach lub krajach znaczny wkład w dochód z turystyki, a także wzrastające znaczenie niewynajmowanych miejsc zakwaterowania lub zakwaterowania w mniejszych obiektach oraz wzrastający wpływ Internetu na sposób dokonywania rezerwacji przez turystów i na branżę turystyczną wiążą się z koniecznością dostosowania tworzenia statystyki w dziedzinie turystyki.

(6)

Aby umożliwić dokonanie oceny makroekonomicznego znaczenia turystyki dla gospodarek państw członkowskich na podstawie akceptowanych na całym świecie zasad sporządzania rachunków satelitarnych turystyki, przedstawiających wpływ turystyki na gospodarkę i miejsca pracy, konieczna jest poprawa dostępności, kompletności i rozszerzenie zakresu podstawowej statystyki dotyczącej turystyki, stanowiącej wkład w opracowywanie rachunków satelitarnych turystyki, oraz – jeżeli Komisja uzna to za niezbędne – przygotowanie do złożenia kolejnego wniosku ustawodawczego dotyczącego przekazywania zharmonizowanych tabel rachunków satelitarnych turystyki. Wymaga to aktualizacji wymogów prawnych, obecnie ustanowionych w dyrektywie 95/57/WE.

(7)

W celu zbadania głównych problemów gospodarczych i społecznych w sektorze turystyki, w szczególności nowych problemów wymagających szczegółowych badań, Komisja potrzebuje danych jednostkowych. Turystyka w Unii ma w przeważającym zakresie charakter wewnątrzeuropejski, co oznacza, że dane jednostkowe pochodzące ze zharmonizowanej statystyki europejskiej dotyczącej popytu w zakresie turystyki wyjazdowej są już źródłem statystyki dotyczącej popytu w zakresie turystyki przyjazdowej w docelowych państwach członkowskich, bez konieczności nakładania dodatkowych obciążeń, pozwalając tym samym uniknąć powielania obserwacji przepływów turystycznych.

(8)

Turystyka społeczna pozwala jak największej liczbie osób na korzystanie z turystyki, a ponadto może się również przyczynić do zwalczania sezonowości, do umacniania pojęcia obywatelstwa europejskiego i do promowania rozwoju regionalnego, a ponadto do ułatwiania rozwoju specyficznych gospodarek lokalnych. Aby oceniać udział różnych grup społeczno-demograficznych w turystyce i monitorować programy Unii w dziedzinie turystyki społecznej, Komisja potrzebuje regularnych danych dotyczących udziału w turystyce i aktywności turystycznej tych grup.

(9)

Uznane zasady na poziomie Unii mogą pomóc w zagwarantowaniu wiarygodnych, szczegółowych i porównywalnych danych, które umożliwią z kolei właściwe monitorowanie struktury i ewolucji podaży i popytu w turystyce. Konieczna jest wystarczająca porównywalność na poziomie Unii w odniesieniu do metodologii, definicji i programu danych statystycznych oraz metadanych.

(10)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej (3), stanowiące ramy odniesienia dla niniejszego rozporządzenia, przewiduje, że dane statystyczne mają być gromadzone zgodnie z wysokimi standardami bezstronności, przejrzystości, wiarygodności, obiektywizmu, niezależności naukowej, efektywności pod względem kosztów oraz poufności informacji statystycznych.

(11)

W tworzeniu i rozpowszechnianiu statystyki europejskiej na mocy niniejszego rozporządzenia organy statystyczne na poziomie krajowym i unijnym powinny uwzględniać zasady określone w Europejskim kodeksie praktyk statystycznych, który został przyjęty przez Komitet ds. Programu Statystycznego w dniu 24 lutego 2005 r. i dołączony do zalecenia Komisji z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie niezależności, wiarygodności i odpowiedzialności krajowych i wspólnotowych organów statystycznych.

(12)

W celu uwzględnienia zmian gospodarczych, społecznych i technicznych należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w zakresie dostosowywania terminów przekazywania danych oraz dostosowywania załączników, z wyjątkiem nieobowiązkowego charakteru wymaganych danych oraz ograniczenia zakresu określonego w załącznikach. Należy również upoważnić Komisję do dostosowywania definicji do zmian w definicjach międzynarodowych. Szczególnie ważne jest, aby Komisja przeprowadzała odpowiednie konsultacje w trakcie prac przygotowawczych, w tym na szczeblu eksperckim. Podczas przygotowywania i opracowywania aktów delegowanych Komisja powinna zapewnić równoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(13)

Aby zapewnić jednolite warunki wprowadzania w życie niniejszego rozporządzenia, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (4).

(14)

Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ustanowienie wspólnych ram w zakresie systematycznego opracowywania, tworzenia i rozpowszechniania europejskiej statystyki w dziedzinie turystyki, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie z uwagi na brak wspólnych właściwości statystycznych i wymogów w zakresie jakości, a także brak przejrzystości metodologicznej, natomiast możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii poprzez zastosowanie wspólnych ram statystycznych, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(15)

Przepisy dyrektywy 95/57/WE nie są już odpowiednie z uwagi na zmiany zachodzące w branży turystycznej oraz zmiany w rodzaju danych wymaganych przez Komisję i innych użytkowników europejskiej statystyki w dziedzinie turystyki. Ponieważ konieczna jest aktualizacja ustawodawstwa w tej dziedzinie, należy uchylić dyrektywę 95/57/WE.

(16)

Właściwym instrumentem zapewnienia stosowania wspólnych norm i tworzenia porównywalnej statystyki jest rozporządzenie.

(17)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Europejskiego Systemu Statystycznego,

a)

„okres odniesienia” oznacza okres, do którego odnoszą się dane;

b)

„rok odniesienia” oznacza okres odniesienia o długości jednego roku kalendarzowego;

c)

„NACE Rev. 2” oznacza wspólną klasyfikację statystyczną działalności gospodarczej w Unii, ustanowioną na mocy rozporządzenia (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (5);

d)

„NUTS” oznacza wspólną klasyfikację jednostek terytorialnych do celów tworzenia statystyk regionalnych w Unii, ustanowioną na mocy rozporządzenia (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (6);

e)

„zwykłe otoczenie” oznacza obszar geograficzny, niekoniecznie sąsiadujący, w którym dana osoba odbywa zwykłe życiowe zajęcia, określany na podstawie następujących kryteriów: przekraczanie granic administracyjnych lub odległość od zwykłego miejsca zamieszkania, długość trwania pobytu, częstotliwość podróży, cel pobytu;

f)

„turystyka” oznacza czynności odwiedzających, którzy podejmują podróż do głównego miejsca docelowego położonego poza ich zwykłym otoczeniem, na okres krótszy niż rok, w dowolnym głównym celu, w tym w celu służbowym, wypoczynkowym lub innym celu osobistym, innym niż zatrudnienie przez podmiot miejscowy dla odwiedzanego miejsca;

g)

„turystyka krajowa” oznacza podróże w granicach państwa członkowskiego odbywane przez odwiedzających będących rezydentami tego państwa członkowskiego;

h)

„turystyka przyjazdowa” oznacza podróże do państwa członkowskiego odbywane przez odwiedzających niebędących rezydentami tego państwa członkowskiego;

i)

„turystyka wyjazdowa” oznacza podróże rezydentów państwa członkowskiego do miejsc poza granicami tego państwa członkowskiego;

j)

„turystyka narodowa” oznacza turystykę krajową i turystykę wyjazdową;

k)

„turystyka wewnętrzna” oznacza turystykę krajową i turystykę przyjazdową;

l)

„turystyczny obiekt noclegowy” oznacza lokalną jednostkę rodzaju działalności w rozumieniu załącznika do rozporządzenia Rady (EWG) nr 696/93 z dnia 15 marca 1993 r. w sprawie jednostek statystycznych do celów obserwacji i analizy systemu produkcyjnego we Wspólnocie (7), świadczącą płatne usługi — chociaż ich cena może być częściowo lub całkowicie subsydiowana — w zakresie zakwaterowania krótkotrwałego, opisane w pozycjach 55.1 (Hotele i podobne obiekty zakwaterowania), 55.2 (Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania) i 55.3 (Pola kempingowe, włączając pola dla pojazdów kempingowych i pola namiotowe) klasyfikacji NACE Rev. 2;

m)

„niewynajmowane miejsca zakwaterowania” oznaczają między innymi zakwaterowanie oferowane nieodpłatnie przez rodzinę lub znajomych oraz zakwaterowanie w domach wakacyjnych będących własnością osób je zamieszkujących, w tym również w nieruchomościach użytkowanych w oznaczonym czasie (na zasadzie time-share);

n)

„podróże jednodniowe” oznaczają podróże bez noclegu odbywane przez rezydentów poza ich zwykłym otoczeniem i rozpoczynające się w zwykłym miejscu zamieszkania.

a)

turystyki wewnętrznej pod względem pojemności i wykorzystania turystycznych obiektów noclegowych, dla zmiennych, okresowości i podziałów określonych w sekcjach 1, 2 i 3 załącznika I;

b)

turystyki wewnętrznej pod względem noclegów udzielonych turystom w niewynajmowanych miejscach zakwaterowania, dla zmiennych, okresowości i podziałów określonych w sekcji 4 załącznika I;

c)

turystyki narodowej pod względem popytu turystycznego, dotyczącego udziału w turystyce oraz charakterystyki podróży turystycznych i odwiedzających, dla zmiennych, okresowości i podziałów określonych w sekcjach 1 i 2 załącznika II;

d)

turystyki narodowej pod względem popytu turystycznego, dotyczącego charakterystyki podróży jednodniowych, dla zmiennych, okresowości i podziałów określonych w sekcji 3 załącznika II.

a)

art. 3 ust. 1 lit. a) obejmuje wszystkie turystyczne obiekty noclegowe określone w art. 2 ust. 1 lit. l), o ile w załączniku I nie określono inaczej;

b)

art. 3 ust. 1 lit. b) obejmuje wszystkie noclegi udzielone rezydentom i nierezydentom w niewynajmowanych miejscach zakwaterowania;

c)

art. 3 ust. 1 lit. c), w odniesieniu do danych dotyczących udziału w turystyce, obejmuje wszystkie osoby fizyczne mieszkające na terytorium danego państwa członkowskiego, o ile w sekcji 1 załącznika II nie określono inaczej;

d)

art. 3 ust. 1 lit. c), w odniesieniu do danych dotyczących charakterystyki podróży turystycznych i odwiedzających, obejmuje wszystkie podróże turystyczne rezydentów z przynajmniej jednym noclegiem poza zwykłym otoczeniem, które zakończyły się w ciągu okresu odniesienia, o ile w sekcji 2 załącznika II nie określono inaczej;

e)

art. 3 ust. 1 lit. d), w odniesieniu do charakterystyki podróży jednodniowych, obejmuje wszystkie podróże jednodniowe określone w art. 2 ust. 1 lit. n), o ile w sekcji 3 załącznika II nie określono inaczej.

a)

badań, w przypadku gdy jednostki sprawozdawcze są proszone o podanie aktualnych, dokładnych i kompletnych danych;

b)

innych odpowiednich źródeł, w tym danych administracyjnych, jeśli są one odpowiednie pod względem aktualności i adekwatności;

c)

odpowiednich procedur szacunków statystycznych.

a)

roczne dane wymienione w sekcjach 1 i 2 załącznika I w terminie sześciu miesięcy po zakończeniu okresu odniesienia, o ile w załączniku I nie określono inaczej;

b)

miesięczne dane wymienione w sekcji 2 załącznika I w terminie trzech miesięcy po zakończeniu okresu odniesienia;

c)

ekspresowe kluczowe wskaźniki odnoszące się do noclegów udzielonych rezydentom i nierezydentom w turystycznych obiektach noclegowych, wymienionych w sekcji 2 załącznika I, w terminie ośmiu tygodni po zakończeniu okresu odniesienia;

d)

dane wymienione w sekcji 4 załącznika I w terminie dziewięciu miesięcy po zakończeniu okresu odniesienia, o ile dane państwo członkowskie postanowi je przekazać;

e)

dane wymienione w załączniku II w terminie sześciu miesięcy po zakończeniu okresu odniesienia.