Tämä asiakirja on ote EUR-Lex-verkkosivustolta
Asiakirja L:2010:179:FULL
Official Journal of the European Union, L 179, 14 July 2010
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, L 179, 14 lipiec 2010
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, L 179, 14 lipiec 2010
Näytä kaikki tässä EUVL:ssä julkaistut asiakirjat
|
ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2010.179.pol |
||
|
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 179 |
|
|
||
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Rocznik 53 |
|
Spis treści |
|
I Akty ustawodawcze |
Strona |
|
|
|
DECYZJE |
|
|
|
* |
|
|
|
II Akty o charakterze nieustawodawczym |
|
|
|
|
ROZPORZĄDZENIA |
|
|
|
|
||
|
|
|
||
|
|
|
DECYZJE |
|
|
|
|
2010/389/UE |
|
|
|
* |
||
|
|
|
AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH |
|
|
|
|
2010/390/UE |
|
|
|
* |
|
|
|
Sprostowania |
|
|
|
* |
|
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
I Akty ustawodawcze
DECYZJE
|
14.7.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 179/1 |
DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY NR 388/2010/UE
z dnia 7 lipca 2010 r.
w sprawie udzielenia pomocy makrofinansowej Ukrainie
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 212,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (1),
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Stosunki między Ukrainą a Unią Europejską rozwijają się w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa. W 2005 r. Wspólnota uzgodniła z Ukrainą plan działania w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa, ustalający średnioterminowe priorytety w stosunkach UE–Ukraina. Ten plan działania zastąpiony został programem stowarzyszeniowym UE–Ukraina z listopada 2009 r. Od 2007 r. Wspólnota negocjuje z Ukrainą układ o stowarzyszeniu, który ma zastąpić istniejącą umowę o partnerstwie i współpracy. Ramy stosunków UE–Ukraina zostały jeszcze bardziej wzmocnione dzięki niedawno zainicjowanemu Partnerstwu Wschodniemu. |
|
(2) |
Gospodarka ukraińska odczuwa w coraz większym stopniu negatywne skutki światowego kryzysu finansowego, czego przejawem jest znaczne zmniejszenie produkcji, pogorszenie sytuacji budżetowej oraz rosnące potrzeby w zakresie finansowania zewnętrznego. |
|
(3) |
Stabilizacji gospodarczej Ukrainy i ożywieniu jej gospodarki służy pomoc finansowa Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW). Promesa kredytowa MFW dla Ukrainy została zatwierdzona w listopadzie 2008 r. |
|
(4) |
W związku z dalszym pogorszeniem sytuacji budżetowej Ukrainy duża część drugiej i całość trzeciej transzy w ramach promesy kredytowej MFW zostały przeznaczone na wsparcie budżetu Ukrainy. |
|
(5) |
W związku z pogorszeniem sytuacji gospodarczej i gospodarczych perspektyw Ukraina wystąpiła o pomoc makrofinansową Unii. |
|
(6) |
Biorąc pod uwagę, że w latach 2009–2010 w bilansie płatniczym Ukrainy utrzymuje się pozostająca do zaspokojenia luka finansowa, udzielenie pomocy makrofinansowej uznaje się za właściwą odpowiedź na wniosek tego kraju w celu wsparcia, w powiązaniu z bieżącym programem MFW, procesu stabilizacji gospodarczej. Przewiduje się, że ta pomoc makrofinansowa przyczyni się również do zmniejszenia potrzeb w zakresie zewnętrznego finansowania budżetu państwa. |
|
(7) |
Pomoc makrofinansowa Unii może przyczynić się do stabilizacji gospodarczej tylko wtedy, gdy główne siły polityczne na Ukrainie zapewnią stabilność polityczną i osiągną ogólne porozumienie w sprawie rygorystycznego wdrażania niezbędnych reform strukturalnych. |
|
(8) |
Pomoc makrofinansowa Unii powinna zostać udzielana Ukrainie jako pomoc dodatkowa w stosunku do instrumentu pożyczkowego przyznanego na podstawie decyzji Rady 2002/639/WE z dnia 12 lipca 2002 r. w sprawie udzielenia dodatkowej pomocy makrofinansowej Ukrainie (2). |
|
(9) |
Pomoc makrofinansowa Unii nie powinna być jedynie uzupełnieniem programów i zasobów MFW i Banku Światowego, lecz powinna stanowić wartość dodaną wynikającą z zaangażowania Unii. |
|
(10) |
Komisja powinna zapewnić, by pomoc makrofinansowa Unii była zgodna pod względem prawnym i merytorycznym ze środkami podejmowanymi w różnych obszarach działań zewnętrznych i innymi odpowiednimi strategiami politycznymi Unii. |
|
(11) |
Konkretne cele pomocy makrofinansowej Unii powinny zwiększać skuteczność, przejrzystość i odpowiedzialność. Komisja powinna regularnie monitorować te cele. |
|
(12) |
Warunki stanowiące podstawę udzielenia pomocy makrofinansowej Unii powinny odzwierciedlać kluczowe zasady i cele polityki Unii wobec Ukrainy. |
|
(13) |
W celu zapewnienia skutecznej ochrony interesów finansowych Unii związanych z tą pomocą makrofinansową konieczne jest, aby Ukraina przyjęła odpowiednie środki w zakresie zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji oraz wszelkim innym nieprawidłowościom związanym z tą pomocą i w zakresie ich zwalczania. Jest również konieczne, by Komisja i Trybunał Obrachunkowy zapewniali odpowiednie kontrole. |
|
(14) |
Udostępnienie pomocy makrofinansowej Unii nie narusza uprawnień władzy budżetowej. |
|
(15) |
Pomoc makrofinansowa powinna być zarządzana przez Komisję. W celu zagwarantowania, aby Parlament Europejski i Komitet Ekonomiczno-Finansowy były w stanie śledzić wdrażanie niniejszej decyzji, Komisja powinna ich regularnie informować o postępach związanych z pomocą i dostarczać im odpowiednie dokumenty. |
|
(16) |
Zgodnie z art. 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję zostają ustanowione z wyprzedzeniem w drodze rozporządzenia przyjętego zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą. Do czasu przyjęcia nowego rozporządzenia nadal ma zastosowanie decyzja Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (3), z wyjątkiem procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą, która nie ma zastosowania, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
1. Unia udostępnia Ukrainie pomoc makrofinansową w postaci instrumentu pożyczkowego w maksymalnej kwocie głównej 500 mln EUR, o maksymalnej, średniej wymagalności 15 lat, aby wesprzeć stabilizację gospodarczą Ukrainy oraz zmniejszyć jej potrzeby w zakresie finansowania budżetu i bilansu płatniczego określone w aktualnym programie MFW.
2. Komisję upoważnia się w tym celu do pożyczenia niezbędnych środków w imieniu Unii.
3. Udostępnianiem pomocy makrofinansowej Unii zarządza Komisja w sposób spójny z umowami lub ustaleniami zawartymi między Ukrainą i MFW oraz z kluczowymi zasadami i celami reformy gospodarczej określonymi w programie stowarzyszeniowym UE–Ukraina. Komisja regularnie informuje Parlament Europejski i Komitet Ekonomiczno-Finansowy o postępach w zarządzaniu pomocą i udostępnia im odpowiednie dokumenty.
4. Pomoc makrofinansowa Unii udostępniana jest na okres dwóch lat i sześciu miesięcy, począwszy od pierwszego dnia po wejściu w życie protokołu ustaleń, o którym mowa w art. 2 ust. 1.
Artykuł 2
1. Komisja, działając zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 6 ust. 2, upoważniona jest do uzgodnienia z władzami Ukrainy warunków dotyczących polityki gospodarczej, powiązanych z pomocą makrofinansową Unii, które określone zostaną w protokole ustaleń zawierającym harmonogram ich spełnienia (zwanym dalej „protokołem ustaleń”). Warunki te są spójne z umowami lub ustaleniami zawartymi między Ukrainą i MFW oraz z kluczowymi zasadami i celami reformy gospodarczej określonymi w programie stowarzyszeniowym UE–Ukraina. Wspomniane zasady i cele mają na celu poprawę wydajności, przejrzystości i odpowiedzialności za pomoc, w tym w szczególności wzmocnienie systemów zarządzania finansami publicznymi na Ukrainie. Komisja regularnie monitoruje postęp w osiąganiu tych celów. Szczegółowe warunki finansowe pomocy określa umowa pożyczki do uzgodnienia między Komisją a władzami Ukrainy.
2. W okresie realizacji pomocy makrofinansowej Unii Komisja monitoruje prawidłowość regulacji finansowych Ukrainy, procedur administracyjnych, wewnętrznych i zewnętrznych mechanizmów kontroli, które są istotne z punktu widzenia takiej pomocy, oraz przestrzeganie uzgodnionego harmonogramu.
3. W regularnych odstępach czasu Komisja sprawdza, czy polityka gospodarcza Ukrainy jest zgodna z celami pomocy makrofinansowej Unii oraz czy uzgodnione warunki dotyczące polityki gospodarczej są przestrzegane w zadowalający sposób. Komisja działa w tym zakresie w ścisłej współpracy z MFW i Bankiem Światowym oraz, jeżeli jest to wymagane, z Komitetem Ekonomiczno-Finansowym.
Artykuł 3
1. Pomoc makrofinansowa Unii dla Ukrainy udostępniana jest przez Komisję w dwóch transzach, z zastrzeżeniem spełnienia warunków określonych w ust. 2. Wysokość każdej transzy określona zostaje w protokole ustaleń.
2. O wypłacie transzy decyduje Komisja, przy czym warunkiem wypłaty jest zadowalająca realizacja warunków dotyczących polityki gospodarczej, które zostały uzgodnione w protokole ustaleń. Wypłata drugiej transzy następuje nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od wypłaty pierwszej transzy.
3. Środki Unii są wypłacane Narodowemu Bankowi Ukrainy. Środki Unii mogą zostać przelane na rzecz skarbu państwa Ukrainy jako beneficjenta końcowego, z zastrzeżeniem postanowień uzgodnionych w protokole ustaleń, w tym potwierdzenia budżetowych potrzeb finansowych pozostających do zaspokojenia.
Artykuł 4
1. Operacje zaciągania i udzielania pożyczek, o których mowa w niniejszej decyzji, przeprowadzane są w euro z tą samą datą waluty i nie wiążą się dla Unii ze zmianą terminów wymagalności ani z ryzykiem walutowym, ryzykiem stopy procentowej lub innym ryzykiem handlowym.
2. Na wniosek Ukrainy Komisja podejmuje niezbędne kroki w celu zapewnienia, aby w warunkach pożyczki uwzględniona została klauzula wcześniejszej spłaty i, aby odpowiadała ona odpowiedniej klauzuli warunków operacji zaciągania pożyczek.
3. Na wniosek Ukrainy oraz jeśli okoliczności pozwolą na poprawę oprocentowania pożyczki, Komisja może refinansować całość lub część pierwotnej pożyczki lub zmienić odpowiednie warunki finansowe. Operacje refinansowania lub zmiany warunków pożyczki przeprowadzane są zgodnie z warunkami określonymi w ust. 1 i nie skutkują przedłużeniem średniego terminu wymagalności danej pożyczki ani zwiększeniem kwoty kapitału pozostającego do spłaty na dzień refinansowania lub zmiany warunków pożyczki.
4. Wszystkie koszty poniesione przez Unię w związku z operacjami zaciągania i udzielania pożyczek na podstawie niniejszej decyzji są pokrywane przez Ukrainę.
5. Parlament Europejski i Komitet Ekonomiczno-Finansowy są na bieżąco informowane o rozwoju sytuacji w zakresie operacji określonych w ust. 2 i 3.
Artykuł 5
Pomoc makrofinansowa Unii realizowana jest zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (4) oraz przepisami wykonawczymi do tego rozporządzenia (5). Protokół ustaleń i umowa pożyczki do uzgodnienia z władzami Ukrainy przewidują w szczególności wprowadzenie w życie przez Ukrainę konkretnych środków w zakresie zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji oraz wszelkim innym nieprawidłowościom mającym wpływ na pomoc, oraz w zakresie zwalczania ich. W celu zapewnienia większej przejrzystości zarządzania środkami i ich wydatkowania, protokół ustaleń i umowa pożyczki przewidują także kontrole, w tym kontrole na miejscu i inspekcje, przeprowadzane przez Komisję, w tym Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych. Przewidują one ponadto kontrole Trybunału Obrachunkowego, w tym w stosownych przypadkach kontrole na miejscu.
Artykuł 6
1. Komisja wspierana jest przez komitet.
2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 3 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.
Artykuł 7
Do dnia 31 sierpnia każdego roku Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat wykonywania niniejszej decyzji w poprzednim roku, obejmujące ocenę tego wykonywania. Sprawozdanie zawiera informacje o związku pomiędzy warunkami dotyczącymi polityki określonymi w protokole ustaleń, bieżącymi wynikami gospodarczymi i budżetowymi Ukrainy a decyzją Komisji dotyczącą wypłacenia transzy pomocy.
Nie później niż dwa lata po upływie okresu dostępności, o którym mowa w art. 1 ust. 4, Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z oceny ex post.
Artykuł 8
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Strasburgu dnia 7 lipca 2010 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
J. BUZEK
Przewodniczący
W imieniu Rady
O. CHASTEL
Przewodniczący
(1) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 18 maja 2010 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 29 czerwca 2010 r.
(2) Dz.U. L 209 z 6.8.2002, s. 22.
(3) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.
(4) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.
(5) Rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1).
II Akty o charakterze nieustawodawczym
ROZPORZĄDZENIA
|
14.7.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 179/4 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 615/2010
z dnia 13 lipca 2010 r.
ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),
uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 14 lipca 2010 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2010 r.
W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,
Jean-Luc DEMARTY
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
ZAŁĄCZNIK
Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
|
(EUR/100 kg) |
||
|
Kod CN |
Kod krajów trzecich (1) |
Standardowa stawka celna w przywozie |
|
0702 00 00 |
MK |
43,1 |
|
TR |
89,0 |
|
|
ZZ |
66,1 |
|
|
0707 00 05 |
MK |
41,0 |
|
TR |
108,5 |
|
|
ZZ |
74,8 |
|
|
0709 90 70 |
TR |
103,3 |
|
ZZ |
103,3 |
|
|
0805 50 10 |
AR |
92,6 |
|
TR |
111,6 |
|
|
UY |
89,5 |
|
|
ZA |
83,7 |
|
|
ZZ |
94,4 |
|
|
0808 10 80 |
AR |
88,4 |
|
BR |
71,3 |
|
|
CA |
119,1 |
|
|
CL |
88,6 |
|
|
CN |
57,3 |
|
|
NZ |
113,3 |
|
|
US |
114,1 |
|
|
UY |
116,3 |
|
|
ZA |
95,8 |
|
|
ZZ |
96,0 |
|
|
0808 20 50 |
AR |
91,6 |
|
CL |
136,3 |
|
|
NZ |
141,4 |
|
|
ZA |
98,1 |
|
|
ZZ |
116,9 |
|
|
0809 10 00 |
TR |
198,0 |
|
ZZ |
198,0 |
|
|
0809 20 95 |
TR |
280,3 |
|
US |
509,9 |
|
|
ZZ |
395,1 |
|
|
0809 30 |
AR |
130,0 |
|
TR |
147,1 |
|
|
ZZ |
138,6 |
|
|
0809 40 05 |
IL |
131,9 |
|
TR |
166,1 |
|
|
ZZ |
149,0 |
|
(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ ZZ ” odpowiada „innym pochodzeniom”.
|
14.7.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 179/6 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 616/2010
z dnia 13 lipca 2010 r.
zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 877/2009 na rok gospodarczy 2009/10
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),
uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2), w szczególności jego art. 36 ust. 2 akapit drugi zdanie drugie,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2009/10 rozporządzeniem Komisji (WE) nr 877/2009 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 604/2010 (4). |
|
(2) |
Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Ceny reprezentatywne i dodatkowe należności celne mające zastosowanie w ramach przywozu produktów, o których mowa w art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, ustalone na rok gospodarczy 2009/10 rozporządzeniem (WE) nr 877/2009, zostają zmienione zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 14 lipca 2010 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2010 r.
W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,
Jean-Luc DEMARTY
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
(2) Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24.
ZAŁĄCZNIK
Zmienione kwoty cen reprezentatywnych i dodatkowych należności celnych przywozowych dla cukru białego, cukru surowego oraz produktów objętych kodem CN 1702 90 95 , obowiązujące od dnia 14 lipca 2010 r.
|
(EUR) |
||
|
Kod CN |
Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu |
Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu |
|
1701 11 10 (1) |
41,21 |
0,00 |
|
1701 11 90 (1) |
41,21 |
2,54 |
|
1701 12 10 (1) |
41,21 |
0,00 |
|
1701 12 90 (1) |
41,21 |
2,24 |
|
1701 91 00 (2) |
48,79 |
2,83 |
|
1701 99 10 (2) |
48,79 |
0,00 |
|
1701 99 90 (2) |
48,79 |
0,00 |
|
1702 90 95 (3) |
0,49 |
0,22 |
(1) Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt III załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.
(2) Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.
(3) Stawka dla zawartości sacharozy wynoszącej 1 %.
DECYZJE
|
14.7.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 179/8 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 13 lipca 2010 r.
uchylająca decyzję Komisji 2006/109/WE przyjmującą zobowiązanie złożone w związku z postępowaniem antydumpingowym w odniesieniu do przywozu niektórych zamknięć włazów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej
(2010/389/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 8 i 9,
po konsultacji z Komitetem Doradczym,
a także mając na uwadze, co następuje:
OBOWIĄZUJĄCE ŚRODKI
|
(1) |
Rada nałożyła, rozporządzeniem (WE) nr 1212/2005 (2), ostateczne cła antydumpingowe na przywóz do Unii niektórych zamknięć włazów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty postępowaniem”). Rozporządzenie to zostało ostatnio zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 500/2009 (3). |
|
(2) |
Decyzją 2006/109/WE (4) Komisja przyjęła wspólne zobowiązanie cenowe („zobowiązanie”) złożone przez Chińską Izbę Gospodarczą ds. Przywozu i Wywozu Maszyn i Produktów Elektronicznych (China Chamber of Commerce for Import and Export of Machinery and Electronics Products) („CCCME”) oraz dwadzieścia chińskich przedsiębiorstw współpracujących lub grup współpracujących przedsiębiorstw („przedsiębiorstwa”). Decyzja ta została ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2010/177/UE (5). |
NARUSZENIA ZOBOWIĄZANIA
Zobowiązanie
Obowiązki przedsiębiorstw składających zobowiązanie
|
(3) |
W ramach zobowiązania przedsiębiorstwa zgodziły się między innymi nie sprzedawać produktu objętego postępowaniem pierwszemu niezależnemu klientowi w Unii Europejskiej („UE”) poniżej minimalnej ceny importowej („MCI”) określonej w zobowiązaniu. |
|
(4) |
Przedsiębiorstwa zgodziły się ponadto, że nie będą obchodzić zobowiązania poprzez, między innymi, zawieranie porozumień kompensacyjnych ze swymi klientami oraz składanie wprowadzających w błąd oświadczeń dotyczących pochodzenia produktu objętego postępowaniem lub tożsamości eksportera. |
|
(5) |
Warunki zobowiązania nakładają na przedsiębiorstwa obowiązek regularnego i szczegółowego informowania Komisji Europejskiej („Komisji”) poprzez kwartalne sprawozdania ze sprzedaży eksportowej do Unii Europejskiej produktu objętego postępowaniem. O ile nie określono inaczej, przyjmuje się, że informacje zawarte w takich sprawozdaniach ze sprzedaży są kompletne, wyczerpujące i prawidłowe pod względem wszystkich szczegółowych danych oraz że transakcje spełniają w całości warunki zobowiązania. |
|
(6) |
Aby zagwarantować przestrzeganie warunków zobowiązania, przedsiębiorstwa zobowiązały się zezwolić na wizyty weryfikacyjne na miejscu, na swoim terenie, w celu sprawdzenia dokładności i wiarygodności danych zawartych we wspomnianych sprawozdaniach kwartalnych i dostarczenia wszelkich informacji, jakie Komisja uzna za niezbędne. |
|
(7) |
Ponadto, zgodnie z wymaganiami zobowiązania, przyjęcie zobowiązania przez Komisję Europejską jest oparte na zaufaniu i wszelkie działanie, które naruszyłoby zaufanie stanowiące podstawę stosunków z Komisją Europejską, może spowodować natychmiastowe odstąpienie od zobowiązania. |
Przepisy szczegółowe zobowiązania cenowego
|
(8) |
Oprócz tego decyzja 2006/109/WE stanowi, że naruszenie, którego dopuści się jakiekolwiek przedsiębiorstwo lub Chińska Izba Gospodarcza ds. Przywozu i Wywozu Maszyn i Produktów Elektronicznych, jest uważane za naruszenie zobowiązania przez wszystkie strony będące sygnatariuszami. W zobowiązaniu określono ponadto, że w przypadku każdego naruszenia lub podejrzenia naruszenia któregokolwiek z postanowień zobowiązania następuje cofnięcie przyjęcia zobowiązania w odniesieniu do wszystkich przedsiębiorstw, niezależnie od poziomu istotności naruszenia. |
Wizyta weryfikacyjna na terenie jednego z sygnatariuszy
|
(9) |
W 2010 r. odbyła się wizyta weryfikacyjna na terenie jednego z sygnatariuszy zobowiązania, Hebei Jize Xian Ma Gang Cast Factory („Ma Gang”) w Chińskiej Republice Ludowej. |
|
(10) |
W trakcie wizyty weryfikacyjnej Ma Gang oświadczył, że ani nie jest powiązany z żadnym innym producentem produktu objętego postępowaniem, ani też nie sprzedaje produktu objętego postępowaniem pochodzącego od jakiegokolwiek innego producenta zgodnie z warunkami zobowiązania. |
Dalsze informacje otrzymane przez służby Komisji
|
(11) |
W związku z wizytą weryfikacyjną, we współpracy z włoskim organem celnym, służby Komisji otrzymały informacje świadczące niezbicie o tym, że począwszy od przyjęcia zobowiązania, Ma Gang na różne sposoby dokonywał obejścia warunków zobowiązania. |
|
(12) |
Ustalono, że Ma Gang z co najmniej jednym klientem w UE zawarł porozumienie kompensacyjne, w ramach którego uzgodnili oficjalną cenę na fakturze na poziomie równym lub wyższym od MCI oraz „rzeczywistą” cenę sprzedaży na poziomie poniżej MCI, zaś różnica trafiła do klienta jako „zwrot”. |
|
(13) |
Szczegółowy opis tego porozumienia kompensacyjnego, łącznie z wyliczeniem kwoty zwrotu i określeniem sposobu uniemożliwienia identyfikacji w dokumentacji księgowej Ma Gang, wynika z korespondencji elektronicznej, jaką w 2007 i 2008 r. Ma Gang prowadził z klientem w UE. Oprócz tego w notatce z 2008 r. jest mowa o zwrocie kwot z tytułu dwóch konkretnych faktur (nr A714/TPL07002 i nr A714/TPL070921). |
|
(14) |
Ustalono także, że Ma Gang zaproponował skompensowanie fakturowanej ceny produktu objętego postępowaniem poprzez sztuczne zaniżenie ceny sprzedaży produktu nieobjętego środkami antydumpingowymi. |
|
(15) |
Istnieją dowody na to, że podczas wizyty weryfikacyjnej Ma Gang pod wieloma względami udzielił informacji wprowadzających w błąd. |
|
(16) |
Po pierwsze, ustalono, że między Ma Gang i innym chińskim producentem produktu objętego postępowaniem („inne przedsiębiorstwo”) występuje powiązanie, ponieważ w korespondencji elektronicznej parokrotnie wspomniano fakt, że właściciel Ma Gang jest ojcem właściciela innego przedsiębiorstwa. Oprócz tego pewien wysoki rangą przedstawiciel kadry kierowniczej Ma Gang co najmniej do końca 2008 r. pracował dla innego przedsiębiorstwa, ponieważ wymiana korespondencji między Ma Gang a klientem w UE odbywała się często pod adresem poczty elektronicznej i numerem faksu innego przedsiębiorstwa. |
|
(17) |
Po drugie, istnieją dowody na to, że Ma Gang naruszył obowiązki wynikające ze zobowiązania, sprzedając produkt objęty postępowaniem produkowany przez inne przedsiębiorstwo zgodnie z warunkami zobowiązania, a tym samym składając wprowadzające w błąd oświadczenia co do tożsamości eksportera. Dzięki tej praktyce co najmniej jeden klient w UE uniknął zapłaty rezydualnego cła antydumpingowego o stawce 47,8 %, obowiązującego inne przedsiębiorstwo. |
|
(18) |
Oprócz tego w 2006 r. Ma Gang w korespondencji elektronicznej zaoferował przeładunek produktu objętego postępowaniem w Korei. Do oferty tej załączona była umowa wystawiona przez przedsiębiorstwo w Korei. |
Powody wycofania przyjęcia zobowiązania
|
(19) |
Na podstawie faktów przedstawionych w motywach 12–18 powyżej uznaje się, że Ma Gang naruszył zobowiązanie pod kilkoma względami. |
|
(20) |
Ma Gang wielokrotnie naruszył MCI poprzez zawarcie porozumienia kompensacyjnego z co najmniej jednym klientem w UE. Oprócz tego Ma Gang złożył wprowadzające w błąd oświadczenia co do tożsamości eksportera, wystawiając zgodne ze zobowiązaniem faktury sprzedaży produktu objętego postępowaniem wyprodukowanego przez inne przedsiębiorstwo, nieobjęte zobowiązaniem. Oprócz tego Ma Gang proponował, że złoży wprowadzające w błąd oświadczenia co do pochodzenia produktu objętego postępowaniem. Ponadto za naruszenie zobowiązania uważa się podawanie nieprawidłowych informacji podczas wizyty weryfikacyjnej w styczniu 2010 r. |
|
(21) |
Wreszcie liczne i powtarzające się naruszenia zobowiązania naruszyły zaufanie, które stanowiło podstawę do przyjęcia zobowiązania. |
|
(22) |
Przedsiębiorstwo i CCCME powiadomiono na piśmie o zasadniczych faktach i ustaleniach, na podstawie których powinno zostać cofnięte przyjęcie wspólnego zobowiązania oraz nałożone ostateczne cła antydumpingowe. |
Uwagi pisemne i przesłuchania
|
(23) |
CCCME przedłożyło w wyznaczonym terminie uwagi pisemne; wniesiono także o przesłuchanie, na które została wyrażona zgoda. |
|
(24) |
Ma Gang potwierdził, że wysoki rangą przedstawiciel jego kadry kierowniczej naruszył obowiązki wynikające ze zobowiązania, zaznaczył jednak, że pracownik ten działał bez wiedzy Ma Gang oraz został zwolniony w trybie natychmiastowym. Ma Gang potwierdził także swoje powiązanie z innym przedsiębiorstwem (właściciel jednego przedsiębiorstwa był ojcem, właściciel drugiego – synem), zaznaczając, że działalność prowadzili niezależnie. Ma Gang potwierdził wreszcie swą ofertę przeładunku produktu objętego postępowaniem w Korei, dodając, że do przeładunku takiego faktycznie nie doszło. |
|
(25) |
CCCME nie zaprzeczyła, że jeden z sygnatariuszy naruszył zobowiązanie. Oświadczyła jednak, że wycofanie zobowiązania w stosunku do wszystkich sygnatariuszy można uważać za nieuzasadnioną karę dla wszystkich pozostałych przedsiębiorstw, które ściśle przestrzegały warunków zobowiązania od czasu jego wejścia w życie w 2006 r., zwłaszcza że ani liczne wizyty weryfikacyjne, ani nasilony nadzór, nie ujawniły poważniejszych problemów z jego wykonywaniem. CCCME podkreśliła także, że wspólnie z tymi przedsiębiorstwami nieprzerwanie podejmowała działania na rzecz poprawy wykonywania oraz że indeksowana MCI stanowiła skuteczny środek antydumpingowy. |
|
(26) |
CCCME przedstawiła ponadto projekt umowy zawartej wkrótce po ujawnieniu ustaleń między CCCME a wszystkimi sygnatariuszami oprócz Ma Gang, mającej na celu jeszcze większe wzmocnienie zakresu nadzoru ze strony CCCME, w szczególności zaś nadającej CCCME większe uprawnienia względem każdego z sygnatariuszy. |
|
(27) |
W odpowiedzi na powyższe oświadczenia należy podkreślić, że przyjęcie przez wszystkich sygnatariuszy zobowiązania wspólnej odpowiedzialności stanowiło warunek konieczny przyjęcia zobowiązania przez Komisję. W związku z tym, a także w związku z poważnymi i powtarzającymi się naruszeniami zobowiązania, Komisja ma obowiązek wycofania przyjęcia zobowiązania ze skutkiem natychmiastowym. |
UCHYLENIE DECYZJI 2006/109/WE
|
(28) |
W związku z powyższym przyjęcie zobowiązania powinno zostać wycofane, a decyzja 2006/109/WE powinna zostać uchylona. Dlatego też powinno obowiązywać ostateczne cło antydumpingowe nałożone art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1212/2005 na przywóz produktu objętego postępowaniem produkowanego przez te przedsiębiorstwa, |
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 1
Decyzja 2006/109/WE traci moc.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2010 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.
(2) Dz.U. L 199 z 29.7.2005, s. 1.
(3) Dz.U. L 151 z 16.6.2009, s. 6.
AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH
|
14.7.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 179/11 |
DECYZJA NR 1/2010 RADY STABILIZACJI I STOWARZYSZENIA UE–CZARNOGÓRA
z dnia 14 czerwca 2010 r.
przyjmująca jej regulamin wewnętrzny
(2010/390/UE)
RADA STABILIZACJI I STOWARZYSZENIA,
uwzględniając Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Czarnogóry, z drugiej strony (zwany dalej „Układem”), w szczególności jego art. 119 i 120,
a także mając na uwadze, że Układ wszedł w życie w dniu 1 maja 2010 r.,
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 1
Przewodnictwo
Radzie Stabilizacji i Stowarzyszenia przewodniczą na przemian przez okres 12 miesięcy przewodniczący Rady do Spraw Zagranicznych Unii Europejskiej, w imieniu Unii Europejskiej i jej państw członkowskich oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, oraz przedstawiciel rządu Czarnogóry. Pierwszy okres rozpoczyna się w dniu pierwszego posiedzenia Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia, a kończy się dnia 31 grudnia 2010 r.
Artykuł 2
Posiedzenia
Rada Stabilizacji i Stowarzyszenia zbiera się na szczeblu ministerialnym raz w roku. Sesje nadzwyczajne Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia mogą odbywać się na wniosek jednej ze Stron, jeżeli Strony tak uzgodnią. Jeżeli Strony nie uzgodnią inaczej, każda sesja Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia odbywa się w zwykłym miejscu wyznaczonym do posiedzeń Rady Unii Europejskiej w terminie uzgodnionym przez obie Strony. Posiedzenia Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia są zwoływane wspólnie przez sekretarzy Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia w porozumieniu z przewodniczącym.
Artykuł 3
Przedstawicielstwo
Członkowie Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia mogą być reprezentowani, jeżeli nie mogą uczestniczyć w posiedzeniu. Jeżeli członek Rady pragnie być reprezentowany, musi zgłosić przewodniczącemu nazwisko swojego przedstawiciela przed posiedzeniem, na którym ma być reprezentowany. Przedstawiciel członka Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia wykonuje wszystkie jego uprawnienia.
Artykuł 4
Delegacje
Członkom Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia mogą towarzyszyć urzędnicy. Przed każdym posiedzeniem przewodniczący jest powiadamiany o planowanym składzie delegacji każdej ze Stron. W posiedzeniach Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia uczestniczy w charakterze obserwatora przedstawiciel Europejskiego Banku Inwestycyjnego, w przypadku gdy w porządku dziennym znajdują się sprawy dotyczące banku. Rada Stabilizacji i Stowarzyszenia może zaprosić osoby niebędące jej członkami do uczestniczenia w posiedzeniach w celu uzyskania informacji dotyczących określonych tematów.
Artykuł 5
Sekretariat
Urzędnik Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej oraz urzędnik Misji Czarnogóry przy Unii Europejskiej działają wspólnie w charakterze sekretarzy Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia.
Artykuł 6
Korespondencja
Korespondencja skierowana do Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia jest wysyłana do przewodniczącego Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia na adres Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej.
Obaj sekretarze zapewniają przekazywanie korespondencji przewodniczącemu Rady Stabilizacji i towarzyszenia oraz, w stosownych przypadkach, udostępnianie jej innym członkom Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia. Udostępniana korespondencja jest wysyłana do Sekretariatu Generalnego Komisji, stałych przedstawicielstw państw członkowskich oraz Misji Czarnogóry przy Unii Europejskiej.
Komunikaty przewodniczącego Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia są wysyłane do adresatów przez obu sekretarzy oraz udostępniane, w stosownych przypadkach, innym członkom Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia na adres wskazany w akapicie drugim.
Artykuł 7
Jawność
Posiedzenia Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia są niejawne, chyba że postanowiono inaczej.
Artykuł 8
Porządek obrad
1. Przewodniczący sporządza tymczasowy porządek dzienny każdego posiedzenia. Jest on przekazywany przez sekretarzy Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia adresatom, o których mowa w art. 6, nie później niż 15 dni przed rozpoczęciem posiedzenia. Tymczasowy porządek obrad zawiera punkty, w odniesieniu do których przewodniczący otrzymał wniosek o ich włączenie do porządku obrad nie później niż 21 dni przed rozpoczęciem posiedzenia, chociaż punktów tych nie wpisuje się do tymczasowego porządku obrad, chyba że towarzysząca dokumentacja została przekazana sekretarzom nie później niż w dniu przesłania porządku obrad. Rada Stabilizacji i Stowarzyszenia przyjmuje porządek obrad na początku każdego posiedzenia. Punkty inne niż punkty już zawarte w tymczasowym porządku obrad mogą zostać w nim umieszczone, jeżeli obie Strony tak uzgodnią.
2. Przewodniczący może, w porozumieniu z obiema Stronami, skrócić terminy wskazane w ust. 1 w celu uwzględnienia wymogów szczególnego przypadku.
Artykuł 9
Protokół
Projekt protokołu z każdego posiedzenia jest sporządzany przez obu sekretarzy. Protokół, co do zasady, wskazuje w odniesieniu do każdego punktu porządku dziennego:
|
— |
dokumentację przedłożoną Radzie Stabilizacji i Stowarzyszenia, |
|
— |
oświadczenia, których zaprotokołowania zażądał członek Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia, |
|
— |
podjęte decyzje i sformułowane zalecenia, uzgodnione oświadczenia i przyjęte wnioski. |
Projekt protokołu jest przedkładany do zatwierdzenia Radzie Stabilizacji i Stowarzyszenia. Po zatwierdzeniu protokół jest podpisywany przez przewodniczącego i obu sekretarzy. Protokół jest składany w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej, który będzie pełnił funkcję depozytariusza dokumentów stowarzyszenia. Uwierzytelniony odpis jest przekazywany każdemu z adresatów, o których mowa w art. 6.
Artykuł 10
Decyzje i zalecenia
1. Rada Stabilizacji i Stowarzyszenia podejmuje decyzje i formułuje zalecenia za wspólnym porozumieniem Stron. Rada Stabilizacji i Stowarzyszenia może podejmować decyzje i formułować zalecenia w drodze procedury pisemnej, jeżeli obie Strony tak uzgodnią.
2. Decyzje i zalecenia Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia, w rozumieniu art. 121 Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu, noszą odpowiednio nazwę „decyzji” i „zalecenia”, po czym następuje ich numer porządkowy, data ich przyjęcia oraz opis ich przedmiotu. Decyzje i zalecenia Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia są podpisywane przez przewodniczącego i uwierzytelniane przez obu sekretarzy. Decyzje i zalecenia są przekazywane każdemu adresatowi określonemu powyżej w art. 6. Każda ze Stron może podjąć decyzję o opublikowaniu decyzji i zaleceń Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia w swojej odpowiedniej publikacji urzędowej.
Artykuł 11
Języki
Językami urzędowymi Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia są języki urzędowe obu Stron. O ile nie postanowiono inaczej, podstawę dla obrad Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia stanowi dokumentacja sporządzona w tych językach.
Artykuł 12
Wydatki
Unia Europejska i Czarnogóra oddzielnie pokrywają wydatki, które ponoszą ze względu na swoje uczestnictwo w posiedzeniach Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia, zarówno w odniesieniu do pracowników, wydatków na podróże i diety, jak i wydatków na telekomunikację i usługi pocztowe. Wydatki związane z tłumaczeniem ustnym podczas posiedzeń, tłumaczeniem pisemnym oraz powielaniem dokumentów ponosi Unia Europejska, z wyjątkiem wydatków związanych z tłumaczeniem ustnym lub pisemnym na język urzędowy Czarnogóry lub z tego języka – te wydatki ponosi Czarnogóra. Inne wydatki związane z organizacją posiedzeń ponosi strona, która pełni rolę gospodarza posiedzenia.
Artykuł 13
Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia
1. Niniejszym ustanawia się Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia w celu wspierania Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia w wykonywaniu jej obowiązków. Komitet składa się z przedstawicieli Rady Unii Europejskiej i przedstawicieli Komisji Europejskiej, z jednej strony, oraz przedstawicieli rządu Czarnogóry, z drugiej strony, zazwyczaj na szczeblu wyższych urzędników państwowych.
2. Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia przygotowuje posiedzenia i obrady Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia, we właściwych przypadkach wprowadza w życie decyzje Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia oraz ogólnie zapewnia ciągłość powiązań stowarzyszeniowych oraz właściwą realizację Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu. Komitet rozważa wszelkie sprawy powierzone mu przez Radę Stabilizacji i Stowarzyszenia, jak również każdą inną sprawę, która może wyniknąć podczas bieżącej realizacji Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu. Przedkłada wnioski lub projekty decyzji/zaleceń do przyjęcia przez Radę Stabilizacji i Stowarzyszenia.
3. W przypadku gdy Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu odnosi się do obowiązku konsultacji lub możliwości konsultacji, taka konsultacja może zostać przeprowadzona w ramach Komitetu Stabilizacji i Stowarzyszenia. Wymienione konsultacje mogą być kontynuowane w ramach Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia, jeżeli obie Strony tak uzgodnią.
4. Regulamin wewnętrzny Komitetu Stabilizacji i Stowarzyszenia jest załączony do niniejszej decyzji.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 14 czerwca 2010 r.
W imieniu Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia
D. LÓPEZ GARRIDO
Przewodniczący
ZAŁĄCZNIK
Regulamin Komitetu Stabilizacji i Stowarzyszenia
Artykuł 1
Przewodnictwo
Komitetowi Stabilizacji i Stowarzyszenia przewodniczą na przemian przez okres 12 miesięcy przedstawiciel Komisji Europejskiej, w imieniu Unii Europejskiej i jej państw członkowskich oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, oraz przedstawiciel rządu Czarnogóry. Pierwszy okres rozpoczyna się z dniem pierwszego posiedzenia Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia, a kończy się z dniem 31 grudnia 2010 r.
Artykuł 2
Posiedzenia
Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia zbiera się wtedy, gdy wymagają tego okoliczności, za porozumieniem obu Stron. Każde posiedzenie Komitetu Stabilizacji i Stowarzyszenia odbywa się w czasie i miejscu uzgodnionym przez obie Strony. Posiedzenia Komitetu Stabilizacji i Stowarzyszenia są zwoływane przez przewodniczącego.
Artykuł 3
Delegacje
Przed każdym posiedzeniem przewodniczący jest powiadamiany o planowanym składzie delegacji każdej ze Stron.
Artykuł 4
Sekretariat
Urzędnik Komisji Europejskiej i urzędnik rządu Czarnogóry sprawują wspólnie funkcje sekretarzy Komitetu Stabilizacji i Stowarzyszenia. Wszystkie przewidziane w niniejszej decyzji komunikaty skierowane do przewodniczącego Komitetu Stabilizacji i Stowarzyszenia i pochodzące od niego są przekazywane sekretarzom Komitetu Stabilizacji i Stowarzyszenia oraz sekretarzom i przewodniczącemu Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia.
Artykuł 5
Jawność
Posiedzenia Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia są niejawne, chyba że postanowiono inaczej.
Artykuł 6
Porządek obrad
1. Przewodniczący sporządza tymczasowy porządek dzienny każdego posiedzenia. Jest on przekazywany przez sekretarzy Komitetu Stabilizacji i Stowarzyszenia adresatom określonym w art. 4 nie później niż 15 dni przed rozpoczęciem posiedzenia. Tymczasowy porządek dzienny obrad zawiera punkty, w odniesieniu do których przewodniczący otrzymał wniosek o ich włączenie do porządku obrad nie później niż 21 dni przed rozpoczęciem posiedzenia, chociaż punktów tych nie wpisuje się do tymczasowego porządku obrad, chyba że towarzysząca dokumentacja została przekazana sekretarzom nie później niż w dniu przesłania porządku obrad. Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia może zaprosić ekspertów do uczestniczenia w jego posiedzeniach w celu uzyskania informacji dotyczących określonych tematów. Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia przyjmuje porządek obrad na początku każdego posiedzenia. Punkty inne niż punkty już zawarte w tymczasowym porządku obrad mogą zostać w nim umieszczone, jeżeli obie Strony tak uzgodnią.
2. Przewodniczący może, w porozumieniu z obiema Stronami, skrócić terminy wskazane w ust. 1 w celu uwzględnienia wymogów szczególnego przypadku.
Artykuł 7
Protokół
Protokół jest sporządzany z każdego posiedzenia i jest oparty na dokonanym przez przewodniczącego podsumowaniu wniosków, które sformułował Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia. Po zatwierdzeniu przez Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia protokół jest podpisywany przez przewodniczącego i sekretarzy, a następnie włączany do akt przez każdą ze Stron. Odpis protokołu jest przekazywany każdemu adresatowi określonemu w art. 4.
Artykuł 8
Decyzje i zalecenia
W szczególnych przypadkach, w których Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia jest umocowany przez Radę Stabilizacji i Stowarzyszenia zgodnie z art. 122 Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu do podejmowania decyzji/formułowania zaleceń, takie akty noszą odpowiednio nazwy „decyzji” i „zalecenia”, po czym następuje ich numer porządkowy, data ich przyjęcia oraz opis ich przedmiotu. Decyzje i zalecenia są podejmowane za porozumieniem Stron. Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia może podejmować decyzje i formułować zalecenia w drodze procedury pisemnej, jeżeli obie Strony tak uzgodnią. Decyzje i zalecenia Komitetu Stabilizacji i Stowarzyszenia są podpisywane przez przewodniczącego i uwierzytelniane przez obu sekretarzy oraz przekazywane adresatom określonym w art. 4 niniejszego regulaminu. Każda ze Stron może podjąć decyzję o opublikowaniu decyzji i zaleceń Komitetu Stabilizacji i Stowarzyszenia w swojej odpowiedniej publikacji urzędowej.
Artykuł 9
Wydatki
Unia Europejska i Czarnogóra oddzielnie pokrywają wydatki, które ponoszą ze względu na swoje uczestnictwo w posiedzeniach Komitetu Stabilizacji i Stowarzyszenia, zarówno w odniesieniu do pracowników, wydatków na podróże i diety, jak i wydatków na telekomunikację i usługi pocztowe. Wydatki związane z tłumaczeniem ustnym podczas posiedzeń, tłumaczeniem pisemnym oraz powielaniem dokumentów ponoszą Wspólnoty, z wyjątkiem wydatków związanych z tłumaczeniem ustnym lub pisemnym na język urzędowy Czarnogóry lub z tego języka – te wydatki ponosi Czarnogóra. Inne wydatki związane z organizacją posiedzeń ponosi strona, która pełni rolę gospodarza posiedzenia.
Artykuł 10
Podkomitety i grupy specjalne
Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia może powołać podkomitety lub specjalne grupy działające z upoważnienia Komitetu Stabilizacji i Stowarzyszenia, któremu składają sprawozdania po każdym ze swoich posiedzeń. Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia może podjąć decyzję o rozwiązaniu któregokolwiek z istniejących podkomitetów lub grup, określeniu lub zmianie zakresu jego/jej uprawnień lub powołaniu kolejnych podkomitetów lub grup w celu wspierania go w wykonywaniu jego obowiązków. Wymienione podkomitety i grupy nie mają żadnych uprawnień decyzyjnych.
Sprostowania
|
14.7.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 179/16 |
Sprostowanie do dyrektywy Komisji 2010/42/UE z dnia 1 lipca 2010 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE w zakresie niektórych przepisów dotyczących łączenia funduszy, modeli funduszy podstawowych i powiązanych oraz procedury powiadamiania
( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 176 z dnia 10 lipca 2010 r. )
Na okładce i na stronie 28, numer dyrektywy w tytule:
zamiast:
„Dyrektywa Komisji 2010/42/UE […]”,
powinno być:
„Dyrektywa Komisji 2010/44/UE […]”.