Access to European Union law
<a href="https://eur-lex.europa.eu/content/help/eurlex-content/experimental-features.html" target="_blank">More about the experimental features corner</a>
Choose the experimental features you want to try
EUR-Lex
Access to European Union law

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

You are here
Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search

Document 02012R0360-20201103

    Consolidated text: Rozporządzenie Komisji (UE) nr 360/2012 z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis przyznawanej przedsiębiorstwom wykonującym usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym (Tekst mający znaczenie dla EOG)Tekst mający znaczenie dla EOG.

    Access initial legal act
    (

    Legal status of the document No longer in force

    )

    Access current version (25/10/2023)

    ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2012/360/2020-11-03

    02012R0360 — PL — 03.11.2020 — 002.001

    Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

    ►B

    ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 360/2012

    z dnia 25 kwietnia 2012 r.

    w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis przyznawanej przedsiębiorstwom wykonującym usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym

    (Tekst mający znaczenie dla EOG)

    (Dz.U. L 114 z 26.4.2012, s. 8)

    zmienione przez:

     

     

    Dziennik Urzędowy

      nr

    strona

    data

     M1

    ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2018/1923 z dnia 7 grudnia 2018 r.

      L 313

    2

    10.12.2018

    ►M2

    ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2020/1474 z dnia 13 października 2020 r.

      L 337

    1

    14.10.2020


    sprostowane przez:

    ►C1

    Sprostowanie, Dz.U. L 290, 4.10.2014, s.  11 (360/2012)



    ▼B

    ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 360/2012

    z dnia 25 kwietnia 2012 r.

    w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis przyznawanej przedsiębiorstwom wykonującym usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym

    (Tekst mający znaczenie dla EOG)



    Artykuł 1

    Zakres i definicje

    1.  
    Niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom wykonującym usługę świadczoną w ogólnym interesie gospodarczym w rozumieniu art. 106 ust. 2 Traktatu.
    2.  

    Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do:

    a) 

    pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom działającym w sektorach rybołówstwa i akwakultury, objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 104/2000 ( 1 );

    b) 

    pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność związaną z produkcją podstawową produktów rolnych;

    c) 

    pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność związaną z przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów rolnych w następujących przypadkach:

    (i) 

    kiedy wysokość pomocy ustalana jest na podstawie ceny lub ilości takich produktów zakupionych od producentów surowców lub wprowadzonych na rynek przez podmioty gospodarcze objęte pomocą;

    (ii) 

    kiedy przyznanie pomocy zależy od faktu jej przekazania w części lub w całości producentom surowców;

    d) 

    pomocy przyznawanej na działalność związaną z wywozem do państw trzecich lub państw członkowskich, tzn. pomocy bezpośrednio związanej z ilością wywożonych produktów, tworzeniem i prowadzeniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej;

    e) 

    pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem korzystania z towarów krajowych w stosunku do towarów sprowadzanych z zagranicy;

    f) 

    pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom działającym w sektorze węglowym zgodnie z definicją zawartą w decyzji Rady 2010/787/UE ( 2 );

    ▼C1

    g) 

    pomocy przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie transportu drogowego towarów;

    ▼B

    h) 

    pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom znajdującym się w trudnej sytuacji.

    W przypadku gdy przedsiębiorstwa prowadzą działalność w sektorach, o których mowa w ust. 1 lit. a), b), c) lub g), a także sektorach niewyłączonych z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie wyłącznie do pomocy przyznanej w związku z działalnością w tych sektorach lub obszarach działalności, pod warunkiem że państwa członkowskie zagwarantują za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, że pomoc de minimis nie dotyczy działalności w wyłączonych sektorach na mocy niniejszego rozporządzenia.

    ▼M2

    2a.  
    W drodze odstępstwa od ust. 2 lit. h) niniejsze rozporządzenie stosuje się do przedsiębiorstw, które nie znajdowały się w trudnej sytuacji w dniu 31 grudnia 2019 r., ale znalazły się w trudnej sytuacji w okresie od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 30 czerwca 2021 r.

    ▼B

    3.  

    Do celów niniejszego rozporządzenia:

    a) 

    „produkty rolne” oznaczają produkty wymienione w załączniku I do Traktatu, z wyjątkiem produktów rybołówstwa;

    b) 

    „przetwarzanie produktów rolnych” oznacza czynności wykonywane na produkcie rolnym, w wyniku których powstaje produkt będący również produktem rolnym, z wyjątkiem wykonywanych w gospodarstwach czynności niezbędnych do przygotowania produktów zwierzęcych lub roślinnych do pierwszej sprzedaży;

    c) 

    „wprowadzanie do obrotu produktów rolnych” oznacza posiadanie lub wystawianie produktu w celu sprzedaży, oferowanie go na sprzedaż, dostawę lub każdy inny sposób wprowadzania produktu na rynek, z wyjątkiem jego pierwszej sprzedaży przez producenta surowców na rzecz podmiotów zajmujących się odsprzedażą lub przetwórstwem i czynności przygotowujących produkt do pierwszej sprzedaży; sprzedaż produktu przez producenta surowców konsumentowi końcowemu uznaje się za wprowadzanie do obrotu produktów rolnych, jeśli następuje w odpowiednio wydzielonym do tego celu miejscu.

    Artykuł 2

    Pomoc de minimis

    1.  
    Pomoc przyznana przedsiębiorstwom z tytułu wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym nie spełnia wszystkich kryteriów określonych w art. 107 ust. 1 Traktatu i dlatego jest zwolniona z wymogu zgłoszenia przewidzianego w art. 108 ust. 3 Traktatu, o ile spełnia warunki określone w niniejszym artykule ust. 2–8.
    2.  
    Całkowita wartość pomocy de minimis przyznanej jednemu przedsiębiorstwu wykonującemu usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym przez dowolny okres trzech lat budżetowych nie może przekroczyć 500 000  EUR.

    Pułap ten stosuje się bez względu na formę pomocy de minimis, a także bez względu na to, czy pomoc przyznana przez państwo członkowskie jest w całości czy w części finansowana z zasobów Unii. Okres, który należy wziąć pod uwagę, ustala się poprzez odniesienie do lat obrotowych stosowanych przez podmiot gospodarczy w danym państwie członkowskim.

    3.  
    Pułap określony w ust. 2 jest wyrażony jako dotacja pieniężna. Wszystkie podane wartości są wartościami brutto, czyli nie uwzględniają potrąceń z tytułu podatków, ani innych opłat. W przypadku gdy pomoc przyznawana jest w formie innej niż dotacja, kwotę pomocy stanowi ekwiwalent dotacji brutto pomocy.

    Pomoc wypłacana w kilku ratach jest dyskontowana do wartości w momencie przyznania dotacji. Jako stopę procentową stosowaną do dyskontowania należy stosować stopę dyskontową mającą zastosowanie w momencie przyznania pomocy.

    4.  

    Niniejsze rozporządzenie stosuje się jedynie do pomocy, w odniesieniu do której możliwe jest dokładne obliczenie na zasadzie ex ante ekwiwalentu dotacji brutto bez potrzeby przeprowadzania oceny ryzyka („pomoc przejrzysta”). W szczególności:

    a) 

    pomoc polegającą na udzielaniu pożyczek uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis, gdy ekwiwalent dotacji brutto został obliczony na podstawie stopy referencyjnej obowiązującej w chwili przyznania pomocy;

    b) 

    pomocy polegającej na wniesieniu kapitału nie uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis, chyba że łączna kwota dokapitalizowania ze środków publicznych nie przekracza pułapu de minimis;

    c) 

    pomocy obejmującej środki w zakresie kapitału podwyższonego ryzyka nie uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis, chyba że kapitał dostarczany każdemu z docelowych podmiotów gospodarczych w ramach programu kapitału podwyższonego ryzyka nie przekracza pułapu de minimis;

    d) 

    pomoc indywidualną przyznaną w ramach programu gwarancji przedsiębiorstwom, które nie należą do kategorii przedsiębiorstw zagrożonych, uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis wówczas, gdy gwarantowana część pożyczki, na którą udziela się gwarancji w ramach takiego programu, nie przekracza kwoty 3 750 000  EUR na przedsiębiorstwo. Jeśli gwarantowana część tej pożyczki stanowi jedynie pewną część tego pułapu, uznaje się, że ekwiwalent dotacji brutto tej gwarancji odpowiada tej samej części pułapu, o którym mowa w ust. 2. Wartość gwarancji nie może przekroczyć 80 % wartości pożyczki. Programy gwarancyjne także uznaje się za przejrzyste, jeśli:

    (i) 

    przed wdrożeniem programu metodologia obliczania ekwiwalentu dotacji brutto gwarancji została zaakceptowana po uprzednim zgłoszeniu jej Komisji zgodnie z rozporządzeniem przyjętym przez Komisję w dziedzinie pomocy państwa; oraz

    (ii) 

    zatwierdzona metodologia wyraźnie odnosi się do tego rodzaju gwarancji i tego rodzaju transakcji bazowych, jakie w danym przypadku wchodzą w grę w kontekście stosowania niniejszego rozporządzenia.

    5.  
    W przypadku gdy łączna kwota pomocy de minimis przyznana na podstawie niniejszego rozporządzenia przedsiębiorstwu w ramach wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym przekracza pułap określony w ust. 2, do tej kwoty nie stosuje się przepisów niniejszego rozporządzenia, nawet w odniesieniu do części, która nie przekracza tego pułapu. W takim wypadku nie można zastosować przywileju wynikającego z niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do takiego środka pomocy.
    6.  
    Pomocy de minimis na podstawie niniejszego rozporządzenia nie należy łączyć z pomocą państwa w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych, w przypadku gdyby taka kumulacja miała skutkować osiągnięciem wyższego poziomu intensywności pomocy niż ustalony pod kątem specyficznych uwarunkowań każdego przypadku w rozporządzeniu o grupowym wyłączeniu lub decyzji przyjętej przez Komisję.
    7.  
    Pomoc de minimis na podstawie niniejszego rozporządzenia można łączyć z pomocą de minimis na podstawie innych rozporządzeń o pomocy de minimis do pułapu określonego w ust. 2.
    8.  
    Pomocy de minimis na podstawie niniejszego rozporządzenia nie można jednak łączyć z żadną rekompensatą w odniesieniu do tych samych usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, bez względu na to, czy stanowi ona pomoc państwa, czy nie.

    Artykuł 3

    Monitorowanie

    1.  
    W przypadku gdy państwo członkowskie ma zamiar przyznać przedsiębiorstwu pomoc de minimis na podstawie niniejszego rozporządzenia, powiadamia pisemnie to przedsiębiorstwo o kwocie przyszłej pomocy wyrażonej jako ekwiwalent dotacji brutto, usłudze świadczonej w ogólnym interesie gospodarczym, w odniesieniu do której pomoc jest przyznawana, oraz o jej charakterze de minimis, podając wyraźne odniesienie do niniejszego rozporządzenia, a także podając tytuł niniejszego rozporządzenia oraz odniesienie do jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Jeśli pomoc de minimis na podstawie niniejszego rozporządzenia przyznaje się różnym przedsiębiorstwom na podstawie programu pomocy, w ramach którego otrzymują one różne kwoty pomocy indywidualnej, państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o wypełnieniu tego obowiązku poprzez poinformowanie tych przedsiębiorstw o wysokości stałej kwoty odpowiadającej maksymalnej kwocie pomocy, która ma być przyznana w ramach tego programu. W takim przypadku stała kwota służy do określenia, czy nie przekroczono pułapu określonego w art. 2 ust. 2. Przed przyznaniem pomocy państwo członkowskie musi także uzyskać od przedsiębiorstwa wykonującego usługę świadczoną w ogólnym interesie gospodarczym oświadczenie, w formie pisemnej lub elektronicznej, na temat wszelkiej innej pomocy de minimis przyznanej na podstawie niniejszego rozporządzenia lub innych rozporządzeń dotyczących pomocy de minimis w czasie dwóch poprzednich lat podatkowych oraz bieżącego roku podatkowego.

    Państwo członkowskie przyznaje nową pomoc de minimis na podstawie niniejszego rozporządzenia dopiero po upewnieniu się, że nie podniesie ona łącznej kwoty pomocy de minimis przyznanej danemu przedsiębiorstwu do poziomu przekraczającego próg określony w art. 2 ust. 2 oraz że reguły dotyczące łączenia pomocy zawarte w art. 2 ust. 6, 7 i 8 są przestrzegane.

    2.  
    W przypadku gdy państwo członkowskie ustanowiło centralny rejestr pomocy de minimis, zawierający pełne informacje o wszystkich przypadkach pomocy de minimis przyznanej przez dowolne władze w tym państwie członkowskim przedsiębiorstwom wykonującym usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym, wymóg określony w ust. 1 akapit pierwszy przestaje mieć zastosowanie, z chwilą gdy rejestr obejmuje okres trzech lat.
    3.  
    Państwa członkowskie rejestrują i gromadzą wszystkie informacje dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia. Dane takie zawierają wszelkie informacje konieczne do wykazania, że spełnione są warunki niniejszego rozporządzenia. Dane dotyczące indywidualnej pomocy de minimis przechowuje się przez 10 lat podatkowych od daty przyznania pomocy. Dane dotyczące programu pomocy de minimis przechowuje się przez 10 lat od daty przyznania ostatniej indywidualnej pomocy w ramach takiego programu. Na pisemny wniosek Komisji państwo członkowskie przekaże Komisji w ciągu 20 dni roboczych lub w ciągu dłuższego okresu określonego we wniosku, wszelkie informacje, jakie uzna ona za niezbędne do oceny, czy spełnione zostały warunki niniejszego rozporządzenia, a w szczególności czy nie zostały przekroczone łączne kwoty pomocy de minimis na podstawie niniejszego rozporządzenia lub inne rozporządzenia dotyczące pomocy de minimis.

    Artykuł 4

    Przepisy przejściowe

    Niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy de minimis przyznanej z tytułu wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym przed jego wejściem w życie, jeżeli pomoc ta spełnia warunki określone w art. 1 i 2. Wszelka pomoc na wykonywanie usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, niespełniająca tych warunków podlega ocenie zgodnie z odpowiednimi decyzjami, ramami, wytycznymi, komunikatami i zawiadomieniami.

    Po upływie okresu obowiązywania niniejszego rozporządzenia wszelkie środki pomocy de minimis spełniające warunki określone w tym rozporządzeniu można wdrażać w sposób prawomocny przez kolejne sześć miesięcy.

    Artykuł 5

    Wejście w życie i okres obowiązywania

    Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

    ▼M2

    Niniejsze rozporządzenie stosuje się do dnia 31 grudnia 2023 r.

    ▼B

    Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.


    ( 1 ) Dz.U. L 17 z 21.1.2000, s. 22.

    ( 2 ) Dz. U 336 z 21.12.2010, s. 24.

    Top