10.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 269/19

1)

Czy art. 43 WE i art. 49 WE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie krajowemu monopolowi na niektóre gry losowe, jak na przykład zakłady sportowe i loterie, jeżeli w skali danego państwa członkowskiego nie jest realizowana spójna i systematyczna polityka ograniczania gier losowych, ponieważ organizatorzy posiadający krajową koncesję zachęcają i nakłaniają do udziału w innych grach losowych — jak państwowe zakłady sportowe i loterie -, a poza tym inne gry o takim samym bądź wyższym współczynniku uzależnienia — jak zakłady wzajemne na niektóre imprezy sportowe (wyścigi konne), gry na automatach i kasyna — mogą być organizowane przez prywatne przedsiębiorstwa usługowe?

2)

Czy art. 43 WE i art. 49 WE należy interpretować w ten sposób, że wydane przez właściwe organy państwa członkowskiego zezwolenia na organizowanie zakładów sportowych, które nie są ograniczone do danego terytorium krajowego, uprawniają ich adresatów oraz osoby przez nich upoważnione do składania ofert na zawarcie umów oraz ich wykonywania także w innych państwach członkowskich, bez potrzeby uzyskania w tych państwach dodatkowych zezwoleń?